คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Sea-Power-Secret(1)
อากาศยามเช้าของวันเสาร์ช่างสดใสเป็นอย่างมาก ครอบครัวของลูคัสเดินทางออกจากบ้านไปเที่ยวทะเลเวลา 8 นาฬิกา ซึ่งทะเลนั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ
รถเก๋งสี่ประตูสีน้ำเงินเข้ม เต็มไปด้วยสัมภาระทางโภชนาการวิ่งออกไปด้วยความเร็ว 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมงอย่าสม่ำเสมอ
ทั้งสามต่างมีความสุขที่จะได้กลับไปที่ทะเลอีกครั้ง การไปเที่ยวทะเลสิ้นสุดลงเมื่อฤดูร้อนเมื่อลูคัสอายุได้ 7 ขวบ ตอนนั้นลูคัสวิ่งหนีพ่อกับแม่ลงไปในทะเลแล้วถูกคลื่นซัดหายไป แต่โชคยังดีที่พ่อของลูคัสหาตัวของเขาเจอ ไม่อย่างนั้นลูคัสคงจมหายไปกับทะเลอย่างแน่นอน พ่อห้ามไม่ให้ลูคัสไปทะเลตามลำพังหลังจากวันนั้น เพราะกลัวว่าลูกของตนจะเกิดอันตรายแบบเมื่อตอนเด็กๆ
ลูคัสและครอบครัวเดินทางถึงถึงทะเลตอน 11 นาฬิกา ตอนี้แดดร้อนพอสมควร พ่อของลูคัสจอดรถใต้ต้นไม้แถวๆชายทะเล ลมพัดโชยๆ ทั้งสามคนต่างก็ขนอาหาร ลงจากรถ และจัดเตรียมที่นั่งไว้สำหรับไว้รับประทานอาหารกลางวัน ลูคัสอาศัยโอกาสที่พ่อและแม่ของตัวเองกำลังยุ่งอยู่กับการจัดเตรียมอาหารมื้อกางวัน เดินลงไปที่หาดทรายสีขาวอันร้อนระอุเพราะโดนแสงอาทิตย์สาดส่องลงมา
“สวัสดีทะเลสีคราม ฉันไม่ได้เจอแกซะนานเลยนะ ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว วันนี้จะเล่นกับแกให้สนุกเลย” ลูคัสพูดกับทะเลด้วยความดีใจอย่างยิ่ง
“ลูคัส มากินข้าวก่อนลูก เดี๋ยวค่อยลงไปเล่นน้ำ” แม่ของลูคัสตะโกนเรียกลูกของตนพร้อมกับกวักมือ
ลูคัสวิ่งขึ้นไปหาพ่อกับแม่อย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะความหิวหรือเพราะความตื่นเต้น ทำให้ลูคัสรีบทานอาหารมื้อนั้นเสร็จอย่างรวดเร็ว
ทั้งสามทานอาหารอย่างมีความสุขจนอิ่ม ลูคัสกับพ่อถอดเสื้อผ้าแล้วก็วิ่งลงไปในทะเลทันที
ความสนุกสนาน ทำให้สองพ่อลูกเล่นน้ำกันอย่างไม่กลัวแสงอาทิตย์ที่แผดเผายามเที่ยง แม่ของลูคัสเก็บของเสร็จก็วิ่งตามลงไป แล้วทั้งสามก็เล่นน้ำกันจนเกือบเย็น
ทั้งสามอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ขับรถอกจากใต้ต้นไม้ ตรงไปที่ร้านอาหาร ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากชายทะเลมากนัก ลูคัสอยากทานอาหารทะเล เลยบอกกับพ่อของตนว่าอยากกินอาหารทะเล พ่อก็ตามใจเขา เลี้ยวเข้าร้านอาหารแนว Seafood ทันที
ลูคัสสั่งอาหารที่เป็นของทะเลทั้งสิ้น ลูคัสรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย บรรยากาศยามค่ำคืนช่างสบายและมีความสุขมากสำหรับทุกคนในครอบครัว
ขณะที่ทั้งสามกำลังนั่งคุยและรับประทานอาหารไปด้วยนั้น ลูคัสเหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง อายุประมาณ 17-18 กำลังถูกกลุ่มผู้ชายฉุดกระชากไปในซอยเล็กๆ
“เอ่อ...พ่อ-แม่ครับ เดี๋ยวผมขอไปเดินเล่นข้างนอก สูดอากาศบริสุทธิ์แป๊บนึงนะครับ”
“ตามสบายเลยจ้ะลูก แต่อย่าไปซะไกลล่ะ เดี๋ยวจะกลับบ้านช้า”
ลูคัสวิ่งออกไปด้วยความเร็วเพื่อจะตามเด็กคนนั้นไป แล้วก็ตามทันจนได้
“เฮ่ย!!! ปล่อยผู้หญิงคนนั้นนะ ไม่งั้นฉันจะไปแจ้งตำรวจ”
“เชอะ ไอ้เด็กคนนี้ อย่ามายุ่งกับเรื่องของชาวบ้านจะดีกว่า เด็กคนนี้มีปัญหากับพวกเรา เธอติดเงินพวกเรา 2 หมื่น นายมีปัญญาจ่ายให้ไหมล่ะ?
“คุยกันดีๆสิ ทำไมต้องฉุดกระชากกันด้วย”
“นั่นมันเรื่องของฉัน แกไม่เกี่ยว ถ้าอยากยุ่งมากนักล่ะก็ ก็เจ็บตัวไปละกัน”
ทันใดนั้น อันธพาล 2 คนก็พุ่งตรงเข้ามาจะทำร้ายลูคัส แต่ลูคัสมีความสามารถในการใช้ศิลปะการต่อสู้อย่างมาก ลูคัสนั้นเรียนเทควันโด้จนได้สายดำ
ด้วยความที่ลูคัสเล่นกีฬาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ลูคัสดูร่างกายใหญ่กว่าเด็กอายุประมาณตัวเองพอสมควร แล้วเขาก็จัดการพวกอันธพาลได้หมดทุกคนอย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่เป็นอะไรนะครับ” ลูคัสพูดกับเด็กผู้หญิงแล้วก็พาเธอกลับ
ยังไม่ทันจะหันหลังกลับ อันธพาลคนหนึ่งก็หยิบเครื่องช็อตไฟฟ้าเล็กๆอันหนึ่งเข้าไปที่ตัวของลูคัส ลูคัสไม่ทันจะระวังตัวเองก็เลยถูกช็อตเต็มๆ เขาหยุดการเคลื่อนไหว กระแสไฟฟ้าล็กๆเริ่มทำปฏิกิริยากับตัวของลูคัส
“อ๊า!!!!!!................................................”
ลูคัสตะโกนออกมาอย่างดัง สายฟ่เล็กๆที่น้อกลับเพิ่มขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อแล้วก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นๆจนเครื่องช็อตนั้นระเบิดคามือของอันธพาลคนนั้นเลยทีเดียว
พวกอันธพาลและเด็กผู้หญิงคนนั้นตกใจอย่างมากที่ได้เห็นอะไรที่แปลกตา ประจุไฟฟ้าเพียงน้อยนิดกลับกลายเป็นพลังงานไฟฟ้าอย่างมหาศาล ไม่มีใครสามารถแตะต้องตัวลูคัสได้เลย แล้วก็มีเสียงคาถาลอยมาแต่ไกล
“Toratano Salapeenao (โทราเทโน ซาลาปีนาโอ)ลูคัสเอ๋ย จงหลับ ณ บัดนี้ มีผงละอองสีชมพูลอยออกมาสัมผัสตัวของลูคัส สายฟ้าที่วิ่งรอบตัวของลูคัสก็ลดลง พลังอันมหาศาลก็พลอบลดลงไปด้วย แล้วลูคัสก็ล้มลงและหลับไป
“ถ้าไม่อยากให้ฉันแจ้งตำรวจล่ะก็ รีบไสหัวไปซะ” ร่างที่ปรากฏนั้นเป็นพ่อของลูคัสและข้างๆกายนั้นก็คือภรรยาของเขา พูดจบเท่านั้นพวกอันธพาลก็วิ่งหนีไปทันที
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยหนู ไม่งั้นหนูคงไม่รอดแน่ๆ”
“แล้วทำไมมันถึงจับตัวหนูล่ะ?”
“หนูเป็นหนี้มัน 2 หมื่น เพราะหนูเอาเงินไปรักษาแม่ที่เป็นโรคมะเร็ง ต้องผ่าตัดด่วน หนูนึกว่ามันจะให้ทำงานใช้หนี้ แต่มันกลับจะเอาหนูไปขาย”
พ่อของลูคัสหยิบเช็คออกมาแล้วก็จดจำนวนเงินลงบนเช็คแล้วก็ส่งให้เด็กผู้หญิง
“เอาเงินไปใช้หนี้พวกมันซะ แล้วเอาเงินที่เหลือไปรักษาแม่นะ”
“ขอบคุณมากนะคะ หนูจะไม่ลืมพระคุณเลยจริงๆค่ะ”
พ่อของลูคัสส่งเช็คให้แล้วพยุงลูคัสกลับรถเพื่อจะกลับบ้าน
“แกเป็นยังงัยบ้างคะคุณ?”ภรรยาถามอาการของลูกชาย
“ไม่น่ามีปัญหานะ แกคงไม่ทันได้ตั้งตัวน่ะและก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะมีพลังแบบนั้นอยู่ในตัวเอง พ่อกลัวว่าเราจะปิดเรื่องนี้ไว้ไม่อยู่ซะแล้ว ซักวันหนึ่งแกคงจะรู้เอง”
“ฉันกลัวค่ะ กลัวคนอื่นเห็นแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ แล้วก็อยู่อย่างไม่มีความสุขแบบเราเมื่อก่อน”
ทั้งคู่ทำสีหน้าวิตกกังวลและหวาดกลัวอย่างมาก ทั้งคู่พยุงลูคัสขึ้นรถแล้วก็กลับบ้านเพื่อจะให้ลูคัสได้พักผ่อน
“ท่านลูคัสๆๆๆ………………………………”
“ผมอยู่ที่ไหนเนี่ย? ……….. แล้วคุณเป็นใครเนี่ย?”
“ข้าเป็นองครักษ์ของพระเจ้าในที่สวรรค์แห่งนี้ ข้ามีเรื่องที่จะต้องแจ้งให้ท่านทราบ”
“เรื่องของผม ……… เรื่องอะไรครับ?”
“ท่านเป็นบุคคลที่มีพลังวิเศษอยู่ในตัวของท่าน เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาล โดยหาผู้ที่จะมาต่อกรกับท่านมิได้ ท่านเป็นคนแรกและคนเดียว ที่สามารถับพลังอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ได้ ก่อนหน้านี้พระองค์พยายามหาคนที่จะได้พลังนี้ แต่พลังสายฟ้านั้นเป็นพลังพลังที่รุนแรงและอันตรายอย่างยิ่ง ถ้าเป็นคนธรรมดาล่ะก็คงจะตายอย่างแน่นอน แต่ท่านเป็นคนที่พลังที่ซ่อนไว้อยู่ในตัว อีกประการหนึ่ง บิดา-มารดาของท่านนั้นก็ต่างมีพลังวิเศษทั้งคู่ เลยทำให้ท่านนั้นสามารถที่จะรับพลังนี้ได้ ข้าคงต้องขอแสดงความยินดีกับท่านด้วย ที่ได้รับพลังอันยิ่งใหญ่นี้”
“แล้วผมจะรู้ได้งัยล่ะ ว่าผมมีพลังนี้น่ะ?”
“เอาอย่างนี้ ท่านท่องคาถาตามข้าก็แล้วกัน…..Thodunary Onohanady (โทดูนารี่ โอโนฮาแนดี้) สายฟ้าของข้าจงปรากฏที่มือ ณ บัดนี้”
“Thodunary Onohanady สายฟ้าของข้า จงปรากฏที่มือข้า ณ บัดนี้”
“……………………..โห!!!!!มีจริงๆด้วย มันออกมาได้ไงเนี่ย?”
“ก็บอกท่านแล้ว ท่านเป็นผู้มีบุญ สามารถใช้พลังอันนี้ได้”
“แล้วผมสามารถใช้พลังนี้ได้อย่างไรล่ะ?”
“ท่านต้องท่องคาถา แต่ท่านยังท่องไม่ได้ ท่านต้องศึกษา มันไม่ยากหรอกสำหรับผู้ที่มีความจำเป็นเลิศอย่างท่าน ข้าบอกไว้ก่อนเลย ถ้าท่านท่องคาถาได้เมื่อไหร่ ท่านจะเป็นบุคคลที่เก่งกาจที่สุดและท่านจะมีความสามารถพิเศษอีกมาก……….อ้อ!!!!! ข้าลืมไปท่านสามารถใช้ และท่องคาถาได้ ท่านต้องเสียของอันเป็นที่รักมากที่สุดในชีวิตของท่าน”
“มันคืออะไร?”
“ข้าต้องไปแล้ว พระองค์ทรงมีพระราชบัญชาให้ข้ากลับโดยด่วน อีกไม่นาน ท่านก็จะรู้เอง”
“ท่าน……………………..”
“ลูคัสๆๆๆๆๆ…………………………”
“ฝันไปเหรอเนี่ย?”
“ลูกโดนพวกนั้นทำร้ายเอา จนสลบ พ่อเขามาช่วยไว้น่ะลูกตอนนี้เราอยู่บ้านกันแล้วนะ แล้วเมื่อกี้ลูกบอกว่าฝัน ฝันอะไรเหรอจ๊ะ?”
“ผมฝันว่าผมมีพลังวิเศษ ผมมีพลังสายฟ้าอยู่ในตัว ผมใช้มันได้โดยการท่องคาถา แต่ว่าผมต้องเสียสิ่งอันเป็นที่รักมากที่สุดไปถึงจะใช้ได้ครับ”
“อย่าคิดมากนะลูก มันเป็นแค่ความฝันเท่านั้นเอง นอนพักผ่อนนะจ๊ะลูก พรุ่งนี้จะได้ทำการบ้าน”
“แต่ผมรู้สึกแปลกๆนะครับ เหมือนว่าผมจะใช้มันได้จริงๆ”
“ในโลกนี้ไม่มีคาถาอะไรหรอกจ้ะลูก แต่ถ้ามันมีจริงแล้วลูกใช้ได้จริงๆล่ะก็ ลูกก็จะอยู่ในโลกปกติแบบนี้ไม่ได้แล้วล่ะจ้ะ”
…………………………………………………………………………………………………….
ความคิดเห็น