คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Thunder-Life-Born
ท้องฟ้ามืดครึ้ม หมอกเมฆตั้งเค้า ลมพัดแรง จนบ้านหายไปทีละหลัง ด้วยแรงอันมหาศาลนี้ หมู่บ้านเล็กๆที่อยู่อย่างกระจัดกระจายนั้น หายไปกับสายลมที่รุนแรง มันเป็นเวลาอันโหดร้ายของครอบครัวหนึ่ง ที่ตอนนั้นภรรยากำลังตั้งครรภ์ ช่วงเวลานั้นมันกดดันมากๆเพราะเธอกำลังจะคลอดพอดี ภรรยานั้นทุรนทุรายอย่างมาก พายุก็โหมกระหน่ำเข้ามาใกล้บ้าน ผู้เป็นสามีวิตกกังวลอย่างมาก กลัวว่าทั้งสองคนจะไม่รอดจาก มหันต์ภัยครั้งนี้ ตอนนี้ฟ้าคำรามเสียงดังอย่างมาก เหมือนว่าฝนทำท่าจะตกเสียด้วย
"อดทนหน่อยนะ ลูกกำลังจะคลอดออกมาแล้ว ใจเย็นๆนะ สูดลมหายใจลึกๆ ฉันจะอยู่ดูแลเธอเอง"
พายุโหมกระหน่ำ ฟ้าร้องอย่างอึกทึก ทันใดนั้น เสียงฟ้าผ่าก็ดังขึ้น แล้วก็ลงมาที่บ้านหลังนั้นอย่างดัง แต่น่าแปลกบ้านหลังนั้นไม่เกิดไฟไหม้ แถมพายุที่กำลังจะทำลายนั้นกลับเงียบสงบลงอย่างน่าประหลาด แต่กลับมีเสียงเด็กร้องออกมา ภรรยาได้คลอดบุตรออกมา เป็นเด็กชาย หน้าตาน่ารัก แต่ว่าเด็กคนนี้มีปานเหมือนรูปสายฟ้าอยู่ตรงท้ายทอยจนถึงกลางหลัง สองสามีภรรยารอดตายอย่างหวุดหวิด ทั้งสองต่างมองหน้าแล้วก็มองมาที่บุตรชายนั้น เหมือนว่าทั้งคู่ต่างก็แปลกใจ แล้วก็นึกว่า อาจเป็นเพราะเด็กคนนี้ก็เป็นได้ ที่ทำให้เขาทั้งสองคนรอดตายจากภัยครั้งนี้.....เพราะตอนที่เด็กคนนี้เกิดมานั้น พอภรรยาคลอดออกมา สายฟ้าที่ดังสนั่นก็พุ่งลงมาที่เด็กชายพอดี ทำให้รอบตัวนั้นมีแต่สายฟ้าเล็กๆ อยู่รอบตัว มันน่าอัศจรรย์อย่างมาก จนสองสามีภรรยาต้องคิดกันว่าเด็กคนนี้ คงไม่ธรรมดา
เวลาผ่านไป17 ปี....................
"ลูคัส.....มากินข้าวลูก...เดี๋ยวข้าวเย็นหมดนะลูก"
"ครับแม่...เดี๋ยวผมขอเก็บหนังสือก่อนนะครับเดี๋ยวลงไป"
ลูคัส เด็กชายตัวเล็กๆ ที่มีความขยัน และตั้งใจศึกษาเล่นเรียน ลูคัสมีผลการเรียนอันน่าประหลาด ไม่มีภาคเรียนไหน ที่ตัวเขาเองที่มีเลข 3-0 อยู่ในสมุดแสดงผลการเรียน แถมยิ่งไปกว่านั้น คะแนนที่เขาสอบได้ เป็นเลข100 คะแนนเต็มทุกครั้ง เป็นความภาคภูมิใจของพ่อและแม่ของเขา เวลาที่ทางโรงเรียนมอบรางวัลให้กับเด็กที่เรียนดี คนในโรงเรียนก็รู้ดีว่าลูคัสต้องมีชื่ออย่างแน่นอน จนบางครั้งมีเพื่อนร่วมชั้นอิจฉาว่าทำไมเขาได้ตลอดก็เลยแกล้งลูคัสทุกอย่าง จนลูคัสเป็นเหมือนตัวน่ารังเกลียดของทุกคน.....
แต่มีเหตุการณ์หนึ่ง ที่ทำให้เพื่อนๆร่วมชั้นต่างยอมรับลูคัส นั่นก็คือ มีเพื่อนคนหนึ่งตกน้ำเมื่อตอนเขาไปทัศนะศึกษากับโรงเรียน สระน้ำนั้นลึกแถมตอนนั้นเป็นฤดูหนาว อาจารย์ก็ยังไม่มา ลูคัสตัดสินใจกระโดดลงไปช่วยเพื่อน จนช่วยเพื่อนคนนั้นได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นคงจะจมน้ำตายเสียก่อน หลังจากวันนั้นเพื่อนร่วมชั้นก็ต่างรับลูคัสไว้เป็นเพื่อนและก็แสดงความยินดีเมื่อลูคัสได้รับรางวัลต่างๆ จนเขาเป็นที่ยอมรับของคนทั่วๆไป
ด้วยความแปลกประหลาดอย่างหนึ่งที่เคยสร้างความประหลาดใจให้กับตัวเองและพ่อแม่อยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อตอนที่ลูคัสอายุได้3ขวบ ขณะที่ทุกคนในบ้านกำลังย้ายข้าวของเข้าบ้านหลังใหม่ซึ่งอยู่แถวชานเมืองติดกับสนามบินของกองทัพอากาศของประเทศ ขณะที่แม่ของลูคัสกำลังทำอาหารมื้อเที่ยง พ่อของลูคัสกำลังเจาะรูฝาผนังเพื่อจะติดสวิทช์ไฟ โดยใช้สว่านไฟฟ้า ลูคัสกำลังเดินต้วมเตี้ยมๆหาของเล่น ลูคัสก็เดินไปเตะตากับปลั๊กไฟที่วางอยู่บนพื้น พ่อไม่ทันที่จะลงมาจากพื้นที่เขากำลังอยู่บนบันได้เหล็กเล็กๆ ลูคัสก็เอานิ้วมือนิ้วชี้จิ้มลงไปในรูของปลั๊กที่ตอนนั้น พอคงคิดว่าลูคัสคงจะโดนไฟดูดตายแน่ๆ แต่ว่า ลูคัสกลับไม่เป็นอะไรเลย แต่กลับเอานิ้วจิ้มลงไปถึง 2-3 ครั้ง โดยที่ไม่เป็นอะไรเลยด้วยซ้ำ แม้กระทั่งพ่อของเขากดสวิทช์ให้สว่านทำงาน สว่านก็ยังเจาะได้ตามปกติ ทำให้ตัวของเขากับภรรยาสงสัยในตัวลูคัส ว่าคงจะเป็นตอนที่ลูคัสเกิดอย่างแน่นอน ทั้งคู่เลยต้องเก็บเรื่องของลูคัสเอาไว้จนลูคัสโต เพราะไม่อยากให้ลูคัสต้องมีปมด้วยว่าเป็นเด็กประหลาดในสายตาคนอื่นๆ
ขณะที่แม่ของลูคัสกำลังจัดโต๊ะอาหาร
"กลับมาแล้วจ้า......"เสียงผู้เป็นพ่อตะโกนเข้ามาในบ้าน
"กลับมาแล้วหรือคะคุณ....มาทานข้าวกัน ฉันทำอาหารเสร็จพอดีเลย"
สามีเดินมาที่โต๊ะอาหาร พร้อมกับวางเสื้อและสัมภาระต่างๆที่หอบหิ้วมาจากที่ทำงาน
"ไหนวันนี้มีอะไรกินบ้างจ๊ะแม่?" สามีเดินมากอดที่ด้านหลังของภรรยาอันเป็นที่รัก
"ก็มีของที่คุณชอบทั้งนั้นล่ะค่ะ" ภรรยาตอบด้วยน้ำเสียงอันอ่อนหวาน
ขณะที่ทั้งคู่กำลังสนทนากันอย่างเงียบๆ ลูคัสก็เดินลงมาจากห้องที่อยู่ชั้นบนของบ้านพร้อมกับลูบท้องของตัวเองเบาๆ
"ฮั่นแน่ๆ ทำอะไรกันหนุ่มสาว?" ลูคัสพูดพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์
"นี่ .... ลูกเห็นหมดแล้วพ่อ อายลูกบ้างสิ" แม่ของลูคัสอายมากที่ลูกของตนเห็นว่าตัวเองยังเป็นสาวๆ ทั้งๆที่ตัวเองก็อายุ40กว่าๆแล้ว
"แหม...ทำเป็นอาย ลูกเห็นจะเป็นอะไรไปเล่า ไม่ได้ทำข้างนอกนี่นา อย่างนั้นน่าอายกว่าเยอะ" ผู้เป็นสามีแซวภรรยาของตนอย่างน่ารัก
"เอาล่ะๆ กับข้าวเสร็จแล้วมาทานกันได้แล้ว เดี๋ยวกับข้าวเย็นซะก่อน" เธอปัดความอายแล้วบอกสามีและลูกให้ทานอาหาร
ทั้งสามทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็สนทนากันเล็กน้อย
"วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้างลูก?" พ่อถามลูคัสเป็นคำถามประจำวัน
"ก็ดีครับพ่อ วันนี้อาจารย์ให้งานมาเยอะเลย กะว่าเสาร์-อาทิตย์นี้ไม่ต้องพักกันเลยล่ะมั้ง?"
"เสียดายจัง ว่าวันพรุ่งนี้จะพาไปเที่ยวทะเลซักหน่อย ลูกเราติดงานซะแล้วล่ะแม่"
"จริงด้วยสิพ่อ งั้นเราให้ลูคัสเฝ้าบ้านละกันนะ"
"ไม่เอาๆ จะไปๆ นะพ่อนะ ให้ผมไปด้วย" ลูคัสทำหน้าวิงวอน
"ก็บอกว่าการบ้านเยอะไม่ใช่เหรอ?"
"ผมทำทันอยู่แล้ว นะๆ ขอผมไปด้วยนะ"
"ก็ได้ๆ พรุ่งนี้ออกเดินทาง ไม่ได้ไปซะนานเลยนะเนี่ย"
"จะได้ไปทะเลแล้ว" ลูคัสลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วก็กระโดดไปมาจนตัวเองอิ่มจากอาหารมื้อนั้น
ทั้งสามทานอาหาร อาบน้ำ แล้วก็มาดูโทรทัศน์ที่กลางบ้าน
เวลาแห่งครอบครัวหมดลงตอน4ทุ่มกว่าๆ ทั้งสามต่างก็เข้านอน พ่อและแม่ของลูคัส นอนที่ชั้นล่างส่วนลูคัสนั้นนอนชั้นบน
ขณะที่ไฟในบ้านดับลง แสงจากดวงจันทร์ก็สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้ดูสว่างขึ้นมานิดหน่อย ตอนนี้ลูคัสยังไม่นอน เขากำลังมองออกไปข้างนอก มองดูจากนกเหล็กตัวใหญ่ที่บินไวเหนือเสียง เขามีความใฝ่ฝันว่า สักวันหนึ่งเขาจะต้องอยู่ในเครื่องบิน F-16 ให้ได้ เขาพยายามศึกษาเกี่ยวกับโครงสร้างของเครื่องบินรุ่นนี้
เขามองออกไปนานพอสมควร จนเผลับไปแบบที่ตัวเองไม่รู้ตัว แล้วเขาก็ฝัน..........
"ด้วยพลังของข้า....ด้วยวามศรัทธาที่ข้ามี สายฟ้าของข้าจงขจัดร่างมังกรอันน่ารังเกลียดและชั่วร้ายตัวนี้ด้วยเถิด"
"เจ้าแค่มนุษย์ จะทำอะไรข้าได้? เจ้าจะมาต่อกรกับมังกรผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้าเช่นนั้นหรือ? เจ้านี่มันสิ้นคิดจริงๆ แม้แต่อัศวินผู้กล้าสองสามี-ภรรยา ที่ใครๆต่างก็ยกย่องนับถือว่าเก่งที่สุดในประเทศ ยังแพ้ข้าเลย เจ้าแค่อัศวินตัวเล็กๆ อย่าเอาชีวิตมาทิ้งจะดีกว่า เจ้าจงกลับไปซะ ข้าไม่อยากทำร้ายเด็ก"
"ไอ้มังกรชั่ว อัศวิน สามี-ภรรยาที่ถูกความเจ้าเล่ห์ของแกฆ่าไปน่ะคือพ่อ-แม่ของข้า วันนี้ข้าจะล้างแค้นให้กับพ่อและแม่ วันนี้แกจะต้องตายด้วยน้ำมือข้า"
"ฮ่าๆๆๆ น่าขันสิ้นดี เจ้าช่างบังอาจนัก ถ้าอยากตายนักล่ะก็ ข้าจะส่งเจ้าไปอยู่กับพ่อและแม่ให้แล้วกัน"
"Firelucia Destroyinaous(ฟายเยอลูเซีย เดสโทรยีนาอุส) เปลวเพลิงอันแดงฉานของข้า จงพุ่งไปแผดเผาเจ้าเด็กอวดดีให้หายไปจากโลกเดี๋ยวนี้"
ลูกไฟสีแดงออกมาจากตาทั้งสองของมังกร แปลงสภาพเหลือนกับศรธนู พุ่งตรงมาทั่วของลูคัส
"Thodunary Sheiladigarudo (โทดูนารี่ ชีลาดีกุราโด) สายฟ้าเอย จงปกป้องข้าจากลูกไฟอันชั่วร้ายด้วยเถิด"
ทันใดนั้นสายฟ้าก็ออกจากมือของลูคัสแล้วก็รวมตัวกันเป็นโล่ต่อหน้าลูคัส แล้วก็ป้องกันลูกไฟที่พุ่งมาด้วยความเร็ว
ลูกไฟพยายามที่จะฝ่าโล่สายฟ้าเข้าไปให้ได้ แต่ด้วยอันมหาศาลทำลายลูกศรไฟนั้นได้อย่างง่ายดาย
"เจ้าเด็กคนนี้ ไม่ธรรมดาเสียแล้ว คาถาไฟที่เราจัดการพ่อและแม่ของมันกลับทำอะไรไม่ได้เลย" มังกรตนนั้นเริ่มรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง
"คราวนี้ตาข้าบ้างล่ะนะ"ลูคัสตั้งท่าเตรียมท่องคาถาที่ตัวเองมีอยู่ แล้วลูคัสก็ใช้มือตัวเองเช็ดเหงื่อที่ออกมาจากใบหน้า
"Thodunary Trasofajaliaro (โทดูนารี่ ทราโซฟาจาลีอาโร่) สายฟ้าของข้า จงพุ่งไปกักขังมังกรตนนั้น"
หลังท่องจบ สายฟ้าที่ขณะนั้นเป็นโล่ห์ ก็เปลี่ยนเป็นสายฟ้าพุ่งตรงไปหามังกรด้วยความเร็ว แล้วก็แยกตัวเป็นเหมือนคุกที่ไว้กักขังนักโทษ กักขังมังกรตนนั้น
" เชอะ คุกแค่นี้ กักขังข้าไม่ได้หรอก" มังกรพูดอย่างยโส
แต่แล้วลูคัสก็ท่องคาถาขึ้นมาอีกบทหนึ่ง
"Thodunary Trasofawaterious(โทดูนารี ทราโซฟาวอเทริ- อุส) คุกสายฟ้าจงกลายเป็นคุกน้ำเดี๋ยวนี้"
จากสายฟ้าที่มังกรไม่รู้สึกกลัวใดๆ กลับกลายเป็นคุกน้ำในเวลาอันรวดเร็ว ซึ่งน้ำนั้นเป็นสิ่งที่มังกรเกลียดที่สุด
"เจ้าเด็กน้อย เจ้าทำได้อย่างไร? เจ้าแปรสภาพคาถาได้อย่างไรกัน?"
มังกรชั่วสงสัยอย่างยิ่งที่ลูคัสสามารถแปรสภาพของคาถาที่ท่องได้
"เดี๋ยวจะทำให้ดูอีก คราวนี้แกตายแน่"
พูดจบลูคัสก็หยิบไม้ขีดไฟที่เตรียมมา จุดมัน แล้วก็ท่องคาถาอีกครั้ง
"คาถาแกข้าก็ท่องได้แต่ข้าใช้มือ Firehanady Destroyinaous (ฟายเยอฮาแนดี้ เดสโทรยีนาอุส) ไฟในมือข้าจงไปแผดเผามังกรชั่วแล้วทำให้ร่างกายหายไป"
ลูกไฟเล็กๆ ออกจากมือของลูคัสแล้วก็พุ่งตรงไปที่มังกร
"ฮ่าๆๆ ไฟแค่นั้นจะฆ่าข้าได้งั้นรึ? เดี๋ยวข้าจะกินให้ดู"
มังกรตัวนั้นกินลูกไฟที่ลูคัสท่อง ทันใดนั้นลูคัสก็ท่องคาถาขึ้นมาอีก
"Firetrathodunary Bomadestroyinaous (ฟายเยอทราโทดู-นารี่ โบมาเดสโทรยีนาอุส) ลูกไฟเอ๋ยจงแปรสภาพเป็นไฟฟ้าแล้วระเบิดร่างมังกรซะ"
ทันใดนั้น ร่างของมังกรก็บวมขึ้นๆ จนมังกรตัวนั้นร้องขอชีวิต
"ช่วยข้าด้วยๆข้ากลัวแล้วๆๆๆ............................................"
ลูคัสไม่ฟังเสียง เขาเดินหันหลังกลับ จนร่างมังกรระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว............
"ลูคัสๆๆ ตื่นได้แล้วลูก ไปทะเลกันได้แล้วจ้า" แม่ปลุกลูคัสจากที่นอน
ลูคัสก็ตื่อนขึ้นมา แล้วก็นึกได้ว่าวันนี้เขาจะได้ไปเที่ยวทะเลกับพ่อ-แม่ ก็ไปอาบน้ำ เสร็จแล้วทั้งครอบครัวก็ออกเดินทาง
..................................................................................................................................
ความคิดเห็น