คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 คนแปลกหน้า ??
1
งืม… =.=’
พรึ่บ !!’ O.O
เอ๋ ?? ฉันอยู่ที่ไหนนะ = = แล้วนี้มันอะไรกันเนี่ยย !! ที่หลังมืออันสวยงามของฉันมี สายน้ำเกลือด้วย -0- ถ้าให้เดานะ… ฉันอยู่ที่ โรงพยาบาลล๊ะ = = แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน้ะ … -.-??
“ตื่นแล้วเหรอลูก !! แม่เป็นห่วงแทบแย่แน่ะ.. โธ่ๆ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา”
คนตรงหน้า ซึ่งฉันอาจจะต้องเรียกคุณเธอว่า ’แม่’ ใช่… คนที่กอดฉันแน่น แล้วก็ปลอบฉันอยู่ นั้นคือ แม่ฉันเอง ตอนนี้ฉันอาศํยอยู่กับแม่แค่ 2 คน ซึ่งพ่อกับพี่ รถคว่ำ จากไปแล้ว… 7 ปี ฉันก็เสียใจนะ เสียใจมาก แต่น่าแปลก… ?? ฉันกลับไม่มีน้ำตาสักหยดเดียว .. ฉันคิดว่าการร้องไห้มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา มันทำให้เสียใจหนักมากขึ้นด้วยซ้ำ ฉันเคยร้องไห้ ฉันว่า มันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาได้นิดหน่อย .. นิดหน่อยจริงๆนะ -3-‘
“ค่ะ แม่.. หนูเป็นอะไรเหรอค่ะ ถึงต้องมานอนโรงพยาบาล” ฉันถาม
“อ่อ.. ลูกโดนรถชน เพราะอุบัติเหตุจ้ะ คราวหน้าคราวหลังน้ะ หัดเดินดูซ้ายดูขวาบ้าง นะ แม่เป็นห่วง”
“ขอโทษจริงๆค่ะแม่ คราวหลังหนูจะระวังให้มากกว่านี้นะค่ะ” ฉันพูดกับแม่ด้วยความที่ สำนึกผิดจริงๆ ซึ่งฉันก็จำไม่ค่อยได้เลยว่า ฉันโดนรถชนตอนไหน ?? -.-
“เดี๋ยวแม่ตามหมอมาให้นะจ่ะ รอแม่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ อย่าหนีไปไหนเหมือนคราวก่อนอีกนะ” แม่บอกกับฉันก่อนจะเดินไปที่ประตู แต่… ประตูกลับถูกเปิดกลับเข้ามา ซึ่งปรากฏให้เห็นร่างสูง ผมสีน้ำตาลเข้ม ตาคมเข้ม หน้าตาหล่อเหลา ดูเหมือนจะเป็นคนเงียบครึม นัยน์ตาสีเฮเซลนัท น่าค้นหา ..ทำไมฉันถึงเลิกมองนัยน์ตาที่น่าหลงใหลดวงนี้ไม่ได้นะ… //ติดตามตอนต่อไปจ้ะ (: Writer N
ความคิดเห็น