คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : The beautiful : chapter7
7
“ไอ้เตี้ย/ไอ้ตุ๊ดอายไลน์เนอร์ O_O” ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน
“กะ แก ลุกออกไปจากตัวฉันเลยนะไอ้เตี้ย” แบคฮยอนโวยวายทันที แทยอนที่รู้ว่าตัวเองทับแบคฮยอนอยู่รีบลุกออกมาทันที แบคฮยอนลุกขึ้นตามก่อนที่จะโวยต่อทันที
“กะ แก เข้ามาในห้องนี้ได้ไงเนี่ย แล้วยังมีหน้ามาอาบห้องชาวบ้านอีกนะ” เมื่อพูดถึงเรื่องอาบน้ำทำให้แทยอนนึกขึ้นมาได้ทันทีก่อนที่จะร้องออกมาอย่างตกใจ
“เฮ้ยย แปปนึงนะ ขอแต่งตัวแปป แล้วเราค่อยมาเถียงกันต่อ” แทยอนรีบวิ่งจู๊ดไปทันไปแต่งตัวทันที
“เหอะ เสียมารยาทชิบหาย แกได้โดนฉันจัดการแน่ไอ้เตี้ยแทงกูง” แบคฮยอนพูดตามหลังคนตัวเล็กไป โด คยองซูที่ยืนดูอยู่ก็พูดขึ้น
“นายอย่าทำอะไรแผลงๆนะ” คยองซูเตือน
“เอาน่า ฉันไม่ทำอะไรมันหรอกนะ” แบคฮยอนพูดแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์สุดๆ
ด้านยุนอา ก็เดินหลงทางอยู่ที่ชั้น 5 ของหอ ร่างบางเดินวนกลับมาที่เดิมรอบที่ 10 แล้ว
“อ่า ที่เดิมอีกแล้วหรอเนี่ยยย ” ร่างบางบ่นออกมาเบาๆ “ป่านนี้แทยอนกับซันนี่จะเป็นไงบ้างน้า”
ยุนอาพึมพำออกมา
“นี่ก็ชั้นห้าแล้วนะ ทำไมยังหาห้อง 501 ไม่เจออีกน้า” ยุนอาพูดขึ้นมา ก่อนจะเดินหาอีกรอบ
ชานยอลและคริสที่รีบกลับมาจากการไปก่อเรื่องเพื่อไม่ให้อาจาร์ยสงสัยก็รีบกลับมาที่ห้องทันที เช่นเดียวกับที่ยุนอาเดินตามหาห้องอยู่พอดี ทำให้ทั้งคู่ชนกันพอดี
“โอ้ยย” ร่างบางล้มทันที ชานยอลที่สังเกตเห็นพอดีจึงรีบลุกไปดูทันที
“เห้ นายเป็นไรไหม”
“ไม่เป็นไรหรอก” ยุนอาเงยหน้าขึ้นตอบพอดี
“อ้าวยูซอง”
“ชานยอล”
“เอ่ออ นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ” ร่างสูงถาม
“อ่อ ฉันตามหาห้องที่ต้องอยู่นะสิ ฉันหาเท่าไหร่ก็ไม่เจออ่ะ”
“งั้น ไปห้องฉันก่อนก็แล้วกัน”
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“อย่าปฏิเสธฉันสิ”
ยุนอาลังเลก่อนจะตอบไป
“เอ่อ ก็ได้” ร่างบางตอบก่อนจะสะดุดตรงใบหน้าใบหน้าหล่อเหลาที่มีบาดแผลอยู่บนหน้า “ชานยอลหน้านายไปโดนอะไรมาหรอ ”
“อ่อ ฉันเดินไปชนประตูมาน่ะ” ชานยอลกลบเกลื่อน
“อ่า แต่แผลบนหน้านายไม่เหมือนคนเดินชนประตูเลยนะ”
“จะไปกันได้หรือยัง มัวแต่สงสัยกันอยู่ได้ ฉันง่วงนอนแล้ว” คริสที่ยืนเงียบอยู่สักพักเอ่ยขัดขึ้นมา
“เอ่อ งั้นไปอยู่ห้องฉันสักคืนหนึ่งก่อนแล้วกันแล้วพรุ่งนี้ฉันจะช่วยนายตามหาห้องพักนะ”
“อือ ขอบใจนายมากนะชานยอล ^^” ทั้งคู่ยิ้มให้กัน
ด้านซันนี่ที่ยังไม่ได้เดินตามหาห้อง แต่มานั่งเล่นที่ริมสระน้ำของหอพักแทน ร่างบางมองไปยังพื้นน้ำแล้วนึกถึงตอนเด็กๆทันที ตอนที่เธอผลัดตกลงไปในสระว่ายของโรงเรียนตอนประถม เด็กหญิงตัวเล็กตะเกียดตะกายอยู่ในสระ
“ช่วยด้วยๆ” เด็กหญิงร้องขอความช่วยเหลือ “ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย หนูว่ายน้ำไม่เป็น แค่กๆ” เด็กหญิงร้องได้สักพักก็เริ่มหมดแรงก่อนที่จะค่อยๆจมลงไป ก่อนที่สติของเด็กหญิงจะดับวูบ เธอก็ได้เห็นร่างสูงของเด็กผู้ชายที่ลงมาช่วยเธอ เด็กผู้ชายคนนั้นรีบพาเด็กหญิงขึ้นฝั่งทันที
“เธอๆ เป็นอะไรรึเปล่า” เด็กชายเรียกเด็กหญิงที่หมดสติก่อนที่จะทำการผายปอดเด็กหญิงทันที สักพักเด็กหญิงก็สำลักน้ำและค่อยๆลืมตาขึ้น
“เธอฟื้นแล้ว” เด็กชายคนนั้นดีใจเมื่อร่างเล็กได้สติขึ้นมา
“นะ นาย ช่วยเราหรอ.” เด็กหญิงถาม
“อือ เรานึกว่าเธอจะเป็นไรไปแล้วซะอีก”
“ขอบใจนายมากนะที่ช่วยเรานะ” เด็กหญิงยิ้มให้เด็กชายทันที
“เอ่อ ว่าแต่เธอตกไปในสระได้ยังไงอ่ะ”
“พอดีเราลืมของไว้ที่สระน่ะ กลัวสระจะปิดน่ะเลยรีบไปหน่อยสะดุดขาตัวเองพลัดตกลงไปน่ะ” ร่างเล็กอธิบายให้เด็กชายฟัง
“วันหลังก็อย่าประมาทอีกล่ะ ถ้าเราไม่ผ่านมาพอดีเธออาจไม่รอดนะ”
“ ว่าแต่นายชื่ออะไรอ่ะ ” เด็กสาวถามชื่อเด็กชาย
“เราชื่อจงอิน คิมจงอินน่ะ เธอละ”
“เราชื่อซันนี่นะ ขอบคุณมากเลยนะจงอิน” ร่างเล็กยิ้มให้ร่างสูงอีกครั้ง
หลังจากนั้นซันนี่เลยไม่กล้าเข้าใกล้สระว่ายน้ำอีกเลย
“คิม จงอิน นายจะเป็นยังไงบ้างนะ” ซันนี่นึกถึงเพื่อนในวัยเด็กทันที
“เห้ย ไอ้ซุนยู” อยู่ดีๆก็มีเสียงหนึ่งร้องขึ้นมา
“ไอ้ดำ นายมาทำอะไรที่นี่น่ะ”
“ถามมาได้ ก็ที่นี่เป็นที่ประจำของฉันนะสิ แกกล้ามากเลยนะที่เข้ามาที่นี่”
“เหอะ ฉันอยากมาที่นี่ตายละ งั้นฉันไปก็ได้” ซันนี่หยิบกระเป๋าเตรียมเดินออกไปทันที ไคก็นึกสนุกขึ้นมาบางอย่าง ก่อนที่จะเดินไปจับแขนซันนี่ไว้ทันที
“มาแล้วเราก็มาว่ายกันหน่อยดีไหมวะไอ้ซุนยู”
“ไม่! ปล่อยฉันเลยนะ” ซันนี่ปฏิเสธด้วยความกลัว
“มาเถอะน้า มาสนุกด้วยกันก่อนสิ” ร่างสูงพูดแล้วก็ลากร่างเล็กมาที่สระว่ายน้ำทันที ความกลัวแล่นเข้ามาในหัวซันนี่ทันที่
“ไค นายปล่อยฉันนะ”
“ฉันปล่อยแกแน่”
เมื่อไคลากซันนี่มาถึงริมสระก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ทนที
“ปล่อยนะ ปล่อยฉันนะ” ซันนี่ร้องโวยวายเพราะความกลัว
“หึ งั้นฉันปล่อยแกแล้วนะ” พูดจบไคก็ผลักซันนี่ลงสระทันที
“ฮ่าๆๆ ลูกหมาตกน้ำ” ไคหัวเราะขบขันทันที
ซันนี่ที่ผุดขึ้นมาก็ตะเกียดตะกายอยู่ในสระ ร่างเล็กลนลานอยู่ในน้ำด้วยความกลัว
“ช่วยด้วยๆ แค่กๆ” ซันนี่ดำผุดดำว่ายอยู่ในน้ำ “ช่วยด้วย ฉันว่ายน้ำไม่เป็น”
“เหอะ มุขเก่าๆแกคิดจะอำฉันเล่นรึไงวะไอ้ซุนยู” ไคคิดว่าซันนี่แกล้ง
“ไค ช่วยฉันด้วย” หญิงสาวร้องเรียกไค
“เหอะ ฉันไม่โง่ช่วยแกหรอกนะโว้ยย ขอให้สนุกกับการว่ายน้ำนะเว้ยย ฉันไปล่ะ”
“ไค....” ซันนี่เรียกได้แค่นั้นก็หมดแรงจมไปในสระทันที
ไคที่กำลังจะเดินออกไป รู้สึกถึงความเงียบแปลกจึงหันมายังสระก็พบว่าไม่มีร่างบาง
“ไอ้ซุนยู แกเลิกอำฉันได้แล้วนะโว้ยยย” ไคตะโกนพูด แล้วจู่ๆความกลัวในใจของเขาก็ผุดขึ้นมา เมื่อเห็นว่าร่างบางหมดสติอยู่ก้นสระ
“ไอ้ซุนยู!”
...........................................................................................................................................................................................................
มาอัพแล้วนะจ้ะ
รอบนี้จงอินไปนะ 555555
ตอนหน้ามาดูกันว่าจงอินจะช่วยซุนยูได้หรือไม่ ติดตามตอนต่อไปจ้า
อ่านแล้ว ติชมกันได้จ้าาา ♥
ความคิดเห็น