{ThymeLody} คลังเพลงของไทม์เอง

ลำดับตอนที่ #5 : Re-Education (Vocaloid)

https://soundcloud.com/blue_late/re-education-th-ver

คนทั่วไปเขาทำกันยังไง ราวกับฉันต้องทำตามมันทุกขั้นตอน

ถูกปิดตายความฝันที่ต้องการ ก่อนหลับตากระโจนลงมาจากเบื้องบน

เตะกระป๋องโค้กให้กระเด็นลอย ไปพร้อมๆกับความดีงามที่ด้านชา

พูดซ้ำๆอยู่ได้ว่าตัวเรา ทำยังไงอะไรๆก็ไม่ดี

 

เมื่อวานมาเห็นเธอที่อยู่ตรงนั้น รอบลำคอของเด็กสาว ล้อมรอบด้วยแผ่น

เทปกาวไวนิล กลางชีวิตแห่งการรีบเร่งให้จนสุดแรง และใบหน้าอันมืดมัว

 

คมมีดของความต้องการหลอมและละลายเหล่าความฝัน

ลืมตาขึ้นอีกวันก็ยังคงตะโกนร่ำร้อง ขอ 

ช่วยฉันที น้ำเสียงหนึ่งที่พูดบอก

กลับถูกโดนกลืนกินด้วยความอ้างว้าง เดียวดาย

 

ความใฝ่ฝันโดนล้มลงด้วยความเป็นจริงอันจอมปลอม

ลืมตาขึ้นอีกวันก็ยังคงต้องเสียน้ำตา แต่

ในเมื่อไม่มีใครยอมยื่นมือมา

จงเผาความจำ ปล่อยให้มันมอดไหม้หายเลือนไป

 

ก็คงดี

เพียงวันคืนที่ไม่มีอะไร กลับไม่ซ้ำกับวันที่เวียนผ่านเข้ามา

ที่พวกเราโดนหัวเราะประจำ เมื่อก่อนกาลตอนยังเป็นเด็กอนุบาล

 

อย่างเช่นผู้ชายคนนั้นที่ตรงร้านค้า

ปาจิงโกะที่เรียงล้อมราวกับขยะ

แต่เมื่อไม่นาน เขาเองก็มี

ภรรยาและลูกสาว ที่รักเขาสุดหัวใจ

 

คมมีดของความต้องการหลอมและละลายเหล่าความฝัน

ลืมตาขึ้นอีกวันก็ยังคงตะโกนร่ำร้อง ขอ 

ช่วยฉันที น้ำเสียงหนึ่งที่พูดบอก

กลับโดนกลืนกินด้วยความอ้างว้าง เดียวดาย

 

ความใฝ่ฝันโดนล้มลงด้วยความเป็นจริงอันจอมปลอม

ลืมตาขึ้นอีกวันก็ยังคงต้องเสียน้ำตา แต่

ในเมื่อไม่มีใครยอมยื่นมือมา

จงเผาความจำ ปล่อยให้มันมอดไหม้หาย...เลือนไป

 

ก็โดนปล่อยไว้อย่างนั้นไอ้คำว่าlonely

เกณฑ์ให้คะแนนอยู่ไหนไอ้คำว่าความดี

เป้าหมายล่ะอยู่ที่ไหนไอ้คำว่าความสุข

หากมีคนใดที่พอรู้ 

(ขอ) ก็ขอช่วยบอกที

 

ไอ้โลกบ้าๆพรรเนี้ย ละก็ขอบ๊ายบาย

เพียงคำว่าจะอยากหนีเท่านั้นที่ชัดเจน

เธอที่ไม่ทำตาม ไม่เข้าใจ และไม่เคยเชื่อฟัง

เดี๋ยวฉันฟ้องครูซะเลย!

 

คมมีดของความต้องการหลอมและละลายเหล่าความฝัน

ลืมตาขึ้นอีกวันก็ยังคงตะโกนร่ำร้อง ขอ 

ช่วยฉันที น้ำเสียงหนึ่งที่พูดบอก

กลับโดนกลืนกินด้วยความอ้างว้าง เดียวดาย

 

ความใฝ่ฝันโดนล้มลงด้วยความเป็นจริงอันจอมปลอม

ลืมตาขึ้นอีกวันก็ยังคงต้องเสียน้ำตา แต่

ในเมื่อไม่มีใครยอมยื่นมือมา

จงเผาความจำ ปล่อยให้มันมอดไหม้หายเลือนไป