คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Chapter III] : Hello !!! My school
[Chapter III] : Hello !!! My school
Jinki's Talk
~Carifornia gurls ! We unforgetable ~
เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังกระหึ่มจากมือถือของผม
...
เง้อออ
ไม่อยากลุกเลยอ่าาา =_=
ให้ตายสิ
วันนี้มันวันอะไรกันนะ ผมชักจะลืมแล้วสิ ว่าเมื่อวานวางแผนอะไรไว้
ถึงได้ตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง...
~Spending all my time lovin' you . All my time lovin' you...~
จู่ๆโทรศัพท์ผมมันก็ดังอีกที
ผมขยี้ตาก่อนจะดูที่หน้าจอโทรศัพท์เพื่อกดรับมัน
"อันยอง~ มินโฮ อา"ผมกรอกเสียงงัวเงียๆของตัวเองเข้าไปในโทรศัพท์
".....ย....ฮยอง.....แต่งตัวเสร็จยัง
เดี๋ยวผมไปหาที่ห้องนะ"มินโฮถามกลับมา
"....เสร็จยัง???.....เสร็จไรแว๊ "ผมเริ่มตาสว่างขึ้นมา
"อะ อ่าว วันนี้เราเปิดเทอมนะพี่!!!"มินโฮย้ำขึ้นมา...
.....
.....!
.....!!
.....!!!
"เปิดเทอมมมมมม!!!!!!!!!!!!"แล้วผมก็ระเบิดเสียงออกมา โหย
จินกิเอ้ย ทำไมนายถึงซังเตยังงี้!
"โอ้ยยย พี่หูผมพังพอดี มาๆเปิดประตู"มินโฮตัดสายไป
ผมโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งไปเปิดประตูให้มันทันที
แอ๊ดด!!
"แฮกๆ ขอสิบนาที"ผมบอกแค่นั้นแล้ววิ่งปราดเข้าห้องน้ำไป
ปล่อยให้คนที่เพิ่งเจอกันเช้านี้
เดินเข้ามาเอง
"นี่พี่ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอเนี่ย โหย วันนี้ฝนตกแน่ อี จินกิ
ลืมวันเปิดเรียน ฮ่าๆๆ"มินโฮนั่งลงบนโซฟา
แต่ดันหันมาแขวะผมที่กำลังหอบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ
ผมเดินมาในระยะใกล้แล้วหยิบหมอนอิงปาใส่หัวมันซะ
ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ปิดประตูดัง ปัง!
"ฝากไว้ก่อนเหอะ!"
ผมเปิดฝักบัว
ได้ยินเพียงเสียงมินโฮตะโกนขึ้นมาแบบจะเอาผิด
เหอๆ
รอชาติหน้าเหอะมินโฮถ้าจะเอาผิด อี จินกิ วะฮะฮะฮ่ะ ^^
Minho's Talk
เฮ่อ
กว่าไรเตอร์จะให้ผมพูดก็เข้าตอนที่สามซะแล้ว
โอ้ว
เสียมารยาทจัง ลืมแนะนำตัว
ผม...
ชเว มินโฮ ครับ รีดเดอร์ที่น่ารักของผม (เอ่อ...เฮียอ๊อด ของผมตะหาก ! : วิ่นๆ)
งั้นมาเข้าเรื่องต่อเหอะ...
ย้อนไปเมื่อ
2 นาทีที่แล้ว..........
"ฝากไว้ก่อนเหอะ!"ผมลูบท้ายทอยแล้วตะโกนใส่พี่ชายตัวดีของผม
ที่วิ่งเข้าห้องน้ำไปแล้ว
หึ่ย!
มันน่านัก...น่า...น่า...น่ารักอ่ะ ^///^ (ฮิ้วววววว..... : วิ่นๆ และสาวกโฮอน 55+)
เห้ย!
บ้าแล้ว ไม่ใช่นะ ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น...
คิดๆดู
พักหลังๆผมชอบทำตัวแปลกๆจังแฮะ เดี๋ยวแว๊บนึงก็เผลอมองพี่จินกิ
เมื่อวานตอนที่พี่จินกิบอกจะซ้อนมอไซค์ผมกลับก็ยิ้มไม่หุบเลย
ผมเป็นไรอ่าาาาาาาา.................
ช่างเหอะๆ
คงจะอารมณ์ชั่ววูบล่ะมั้ง
ผมสะบัดๆหัวไล่ความคิดแปลกๆออกไป
หันไปดูนาฬิกาที่ผนังฝั่งด้านหลังผม
เฮ่อ...ตี
4 35 นาทีละ แล้วผมจะตื่นเช้าเพื่อ ? ถ้าตื่นมารอคนขี้เซาห้องข้างๆนี่เป็นสิบยี่สิบนาที
แล้วสายตาผมที่มองต่ำลงมาก็เจออะไรบางอย่างบนพื้น.....
สีขาว?
บางๆ?
(ฮั่นแน่
คิดว่าเป็นอะไรกันจ๊ะ อิอิ)
มีกระดุม?
มีคอปก?
..........เสื้อนักเรียนพี่หู้ =_=
ไอ่ย๊ะส์!!!
ผมนึกออกแล้ว ว่าจะแก้เผ็ดคนที่ปาหมอนใส่ผมยังไง!!! ฮะๆๆๆๆๆๆ (เฮียอ๊อดโรคจิตอ่ะ)
"มินโฮ...หยิบเสื้อให้หน่อยพี่ทำตกอ่ะ"แล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง
พี่จินกิเปิดประตูโผล่แต่หัวมาเรียกผม
ผมลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำ
ก่อนจะยื่นเสื้อใหพี่หู้
พี่แกก็ยื่นมือมาหยิบเอา
"ขอบใจนะ...เฮ้ย ปล่อยดิวะ"
พี่หู้เริ่มโวยวายเมื่อรู้ว่าผมยังดึงเสื้อไว้กับมือ
ผมยังคงดึงต่อไป
"อ่าว ปล่อยดิวะ ไอ่...."พี่หู้เริ่มดึงแรงขึ้น อ่าว เข้าทางผมสิครับ
"ปล่อยยย.......ว้ากกก " โครม !!!
ผมปล่อยเสื้อลงแล้วคนดึงเมื่อกี๊ก็ล้มลงมากองหน้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว
ฮ่าๆๆๆๆๆ
"อูยยย .... เจ็บๆๆ ไอ่กบต่างดาว ไอ่ๆๆ ไอ่ โอ้ย!
กรุจะด่าเมิงว่ายังไงดีเนี่ย"พี่หู้ที่ยังไม่ลุกขึ้นด่าเป็นชุด
ผมก็เอาแต่ยืนขำ
จนลืมช่วยคนตรงหน้าเลย
“มาๆเดี๋ยวช่วย พี่อยากปาหมอนใส่ผมทำไมล่ะ “ ผมยื่นมือไปให้อีกคนจับ แล้วผมก็ออกแรงดึง
คนตรงหน้าที่ใส่กางเกงขายาวสีดำกับผ้าเช็ดตัวคลุมท่อนบนไว้เท่านั้น
“ทำตัวเบาๆหน่อยดิ๊ ผมดึงไม่ขึ้น” ผมดึงอีกรอบแล้วพี่หู้ก็ลอยขึ้นผมขยับเท้าไปข้างหน้านิดหน่อยเพื่อทรงตัว
แต่...พื้นมันทำไมลื่นๆฟะ
“เห้ย” ผมอุทานเบาๆก่อนจะลื่นพรืดล้มลงไป ทำให้พี่หู้ที่เพิ่งลุกขึ้นล้มลงมาด้วย
“.....”
“.....”
O_O!!! <<< หน้าผม
O_O!!! <<< หน้าพี่จินกิ
ไอ่ย๊ะ !!! หน้าผมสองคนใกล้แค่คืบ (อีกแล้ว) (อ่านอินโทรแล้วจะรู้ว่าไม่ใช่ครั้งแรก อิอิ)
แล้วตอนนี้ปากผม.....ปาก...ปากผมชนกับปากพี่จินกิ!
อ้ากกกกกกกกกกก................
หน้าผมเริ่มร้อนขึ้นๆๆ
พี่จินกิที่มีสีหน้าตกใจกลับไม่ยอมลุกสักที หน้าผมร้อนจนจะระเบิดอยู่แล้วนะ!
“เห้ย...” แล้วพี่แกก็ได้สติลุกขึ้นพรวดพราด จนเกือบจะล้มอีกรอบ
โอย...เกือบแย่แล้วกรูส์ ผมค่อยๆลุกขึ้น เอามือมาจับหน้าเล็กน้อย
“โทษทีพี่...ผมเหยียบพื้นแล้วลื่น อ่ะ” ผมรีบขอโทษก่อนจะหันหลังซ่อนหน้าแดงๆของตัวเอง
“เออๆไม่เป็นไร แต่เอาเสื้อชั้นมาได้แล้ว” พี่จินกิเดินมาเอาเสื้อจากมือผม
ก่อนจะยื่นหน้ามามองผมนิดหน่อย
“เห้ย กบ แกเป็นไรวะ หันหลังทำไม” ผมหันหลบอีกรอบ
“ป่าวว ผมแค่...แค่จะเข้าห้องน้ำ” ผมหันไปมองหน้าพี่แก เพราะหน้าเริ่มหายร้อนแล้ว
...กรุเป็นอะไรเนี่ยย -///-...
รึผมจะเขินพี่หู้...
แต่ผมต้องตกใจอีกที เมื่อหันมาเจอกับ...พี่หู้ที่ไม่ได้คลุมผ้าเช็ดตัว o///o !!!
เอ่อ...เหมือนมีอะไรกำลังจะไหลจากจมูกผมแล้วล่ะ
....สงสัย...ผมต้องเข้าห้องน้ำจริงๆแล้วล่ะครับ....
พรวด!!!
“เห้ย! มินโฮ...!!! o[]o” พี่หู้ตะโกนลั่นก่อนจะเข้ามาเอาเสื้อนักเรียนในมือมาอุดจมูกผม
ให้ตายเหอะ...ขาวจริงๆ -///-
บรรยากาศรอบๆสวนสาธารณะในช่วงเช้ามืดสลัว มีอากาศเย็นพอสมควร
ร่างสูงของมินโฮที่ขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจพร้อมกับพี่ชายที่ซ้อนอยู่
พวกเขาตัดสินใจว่าจะออกมาเช้ามืดเพื่อไปหาจงฮยอนแล้วมาเรียนพร้อมกัน
อากาศเย็นทำให้คนที่ใส่เสื้อนักเรียนตัวบางกอดเอวคนตรงหน้าแน่น
“หนาวว่ะ ขับช้าๆหน่อยดิ” เขาบอกคนขับที่สวมหมวกกันน๊อคสีดำและแจ๊คเก็ต
“หนาวเหรอพี่ งั้นแป๊บ”มินโฮพูดก่อนจะจอดรถที่ข้างๆทาง
“เอ้านี่ ใส่ซะ” มินโฮถอดเสื้อออกแล้วส่งให้จินกิ
“แล้วแกไม่หนาวรึไง ไม่เอาหรอกเดี๋ยวแกก็หนาวหรอก”จินกิผลักมือน้องชายกลับไป
“โหย แค่เนี้ยเอง อีกแป๊บเดียวก็หกโมงแล้ว ผมอึดจะตาย ใส่เลยใส่ๆๆ”มินโฮพูด
แล้วลงจากรถก่อนจะเดินไปสวมให้พี่ชายจอมดื้อ
“ไม่เอาๆ แกใส่เลย”จินกิดิ้นๆจนเกือบตกรถมินโฮจับแขนไว้ทัน
“ดิ้อจริงๆเลย พี่ใครวะ” มินโฮสวมเสื้อให้จินกิ ก่อนจะขึ้นรถแล้วสตาร์ท ออกรถทันที
“ขอบใจนะเว้ย” จินกิบอกเบาๆ
.....
.....-///- ให้ตายสิ เขินอีกแล้ว.....<<<ความคิดของเฮียกบ อิอิ
“แม่หวัดดีค้าบบ/แม่หวัดดีครับ” ทั้งสองพูดทั้งทายแม่ของจงฮยอนเมื่อถึง
“ดีจ๊ะ ลูกๆ มาๆเข้ามาก่อน เจ้าลูกชายแม่ยังไม่ตื่นเลย”แม่ของจงฮยอนเชิญ
จินกิและมินโฮเข้ามา ก่อนจะกลับเข้าครัวไปทำอาหารเช้าต่อ
จินกิที่ไม่รอช้า วิ่งขึ้นชั้นสองตรงไปยังห้องเพื่อนรักก่อนจะเปิดมันออก
ผ่าง!!!
“ไอ่เป็ด ตื่น!!!!! หกโมงแล้ว” จินกิร้อง ทำเอาคนที่กำลังหลับสะดุ้งตื่น
“อืมมม....อีกห้านาที”จงฮยอนที่นอนคว่ำหน้า ฟุบลงไปอีกครั้ง
เดือดร้อนผู้มาเยือนห้องนอนต้องเดินเข้าไปเขย่าตัว ไปมา
“ลุกเลยเมิง นอนเป็นเป็ดขึ้นอืกแล้ว” จินกิสวมบทโหดดึงแขนอีกคนลุกขึ้น
จงฮยอนที่งัวเงียไม่รู้เรื่อง ไม่ยอมหงายตัวขึ้น ทำให้ร่างบางที่กำลังดึงต้องแพ้
คนที่ไม่ต้องออกแรง แต่ชนะได้เพราะ กล้าม!!!
(หลอกด่าว่ากรุแห้ง ว่างั้น !!! : เฮียหู้)(เค้าป่าวน้า... : วิ่น)
“เฮ้อ ไอ่เป็ดลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นเมิงจะได้ตรีนเป็นรางวัล”จินกิเริ่มขู่
พร้อมกับปาดเหงื่อไปด้วย
Jonghyun’s talk
หึๆๆ คิดว่าผมจะลุกง่ายๆเรอะ ...ฝัน
ไม่ใช่อะไรหรอก คือว่า ผม....ไม่ได้ใส่กาเกงนอน !!!
ผมลุกไม่ได้เพราะเกิดไอ่หู้นี่เห็นผมล่อนจ้อนอย่างเนี่ย มีหวังร้องลั่นบ้าน
ทำไงได้...เมื่อคืนมันร้อนอ่ะ -///- (กรี๊ดดด......:วิ่นโหมดแต๋วแตก)
“ไอ่เป็ดลุก 1...2...3” เอาไงดี มันนับแล้ว
ผมกะว่าจะดึงผ้าห่มไปพร้อมกับลุกขึ้นด้วย แต่ไอ่เต้าหู้นี่มันก็ดันนั่งทับผ้าห่มอีก
ซวยจริง อะไรจริง -_-‘
“4...5...6” เอาไงดี หกแล้ว
“7...8...9”เห้ย เก้าแล้ว
“10...” ผมอาศัยโอกาสดึงผ้าห่มสุดแรง จนไอ่เพื่อนตัวดีมันกลิ้ง กลุกๆๆ(?) ลงไป
แล้วผมก็รีบลุกขึ้นยืน เอาผ้าห่มปิดท่อนล่างไว้
“โอ้ย ไอ่เป็ด กรุเจ็บนะโว้ย “จินกินั่งแล้วมองหน้าผม
“ช่วยไม่ได้มาทับผ้าห่มกรุเอง ฮ่าๆๆ “ ผมเยอะเย้ยมันนิดๆ ก่อนจะหันลงไปมองหน้า
ไม่สิ ผมโกหกน่ะ ผมมองต่ำกว่านั้น...กระ...กระ....กระดุมหลุด
.....
.....
.....O///O
โอ้ว คุณพระ ขาวจริงอะไรจริง !!!
สายตาผมค้างไปราว 30 วิ
“มองไรวะ ???” จินกิก้มลงไปมองคอเสื้อตัวเองตามสายตาของผม
“ป่าววว กรุอาบน้ำก่อนนะ ขอห้านาที”แล้วผมก็โกยเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว
อั๊ยย่ะ!!! ขาวว่ะ ...
มหาวิทยาลัย...
Jinki’s talk
เฮ้อ...ถึงสักที
ก่อนออกจากบ้านไอ้เป็ด ผมต้องปวดหัวกับไอ้สงครามแย่งคนซ้อน
บ้าๆบอๆอะไรของพวกมันก็ไม่รู้ =_=
ผมล่ะเบื่อจริงๆ
“นี่ อย่าหน้าบูดได้มั้ย? พี่ทั้งสองคนเลย” มินโฮพูดขึ้นแล้วมากอดคอผมกับไอ้จง
“ใครหย้าบูด กรุป่าวนะ ไอ้หู้คนเดียวเว้ย” ไอ้เป็ดโบ้ยมาให้ผม
...อ่าว ไอ้นี่ ทิ้งขี้ให้กรุซะงั้น...
“เอ่อ...ผมว่า เรารีบไปคณะดีกว่า ก่อนหายนะจะเกิด...”มินโฮพูด
ในขณะที่ตามันมองไปข้างหน้า
ผมกับไอ้จงมองตาม และแล้ว.....
“พี่จินกิ!!! / พี่จงฮยอน!!! / พี่มินโฮ !!! “ เฮ้อ ... มันก็ไม่น่าหรอกนะ
“กรี๊ดดด!!!!!! >< “ แฟนคลับที่บ้าคลั่งของพวกเรากรี๊ดดัง
ก่อนจะเริ่มบ้าคลั่งวิ่งตามพวกผมมา
“...จินกิฮยอง จงฮยอนฮยอง...1..2..3 ฟ้าวววว” มินโฮนับ
แล้วพวกเราก็ออกวิ่งด้วยความเร็ว 150 กม./ชม.(เว่อร์)
“โอป้า!!! จะไปไหน....” พวกเธอวิ่งตามมาอย่างรวดเร็ว
งานนี้ ขอเผ่นก่อนเหอะ...ซวยแต่เช้าเลยอ่า T^T
“แฮ่กๆๆ โอย อะไรกันเนี่ย มาแต่เช้ากันเลยเหรอเนี่ย “ จงฮยอนบ่น
ในขณะที่เอาแขนขวายันกำแพงไว้
“นั่นดิ ... พวกเธอบ้าไปแล้วแน่ๆ”มินโฮที่นั่งยองๆพูดขึ้นอีกคน
“...ให้ตายเหอะ ฉันเกลียดเปิดเทอมเพราะงี้แหละ” จินกิที่ดูหมดแรงสุดๆ
แทบจะนอนลงพื้นไปแล้ว พูดด้วยเสียงที่เหลือน้อยนิด
“เอ่อ...ฮยอง ผมว่าฮยองยังไม่ปลอดถับเท่าไหร่นะ” มินโฮมองไปทางด้านหลังจินกิ
“หืม..... -_- ... o[]o!!! “ จินกิหันไปตามทางที่มินโฮบอก
“ให้มันได้อย่างนี้สิ ” จงฮยอนพูดขึ้น
“เอ่อ...” สิ่งที่อยู่ข้างหลังร่างบางนั้น คือ...แฟนคลับกลุ่มเล็กน้อยของเขาเอง
แฟนคลับที่เป็น...ผู้ชาย (เฮียหู้เขาฮ๊อตจริง ฮ่าๆ : วิ่นๆ)
“จินกิฮยอง...เรารักพี่ครับ” เด็กปีหนึ่งถึงสอง พูดพร้อมๆกัน
“รับของขวัญของผมนะครับ / ของผมด้วยๆ” พวกเขาเริ่มกรูเข้ามาใกล้จินกิทีละคนๆ
จนรุมจินกิไว้
“พี่ครับ รับรักผมนะ / ผมครับๆ ผมรักพี่นะ”
“โอยยย กรุจะบ้าตาย T^T “ จินกิรับของขวัญจากแฟนๆที่แทบจะกองทับหัว
เดือดร้อนถึงมินโฮและจงฮยอนต้องตอแหลมากู้สถานการณ์
“นี่ น้องๆ ออกไป จินกิต้องไปแล้ว หลีก! “ จงฮยอนอาศัยร่างกายแกร่ง
ตีฝ่าวงล้อมเข้ามา
“มายุ่งไรด้วย พี่เป็ดเตี้ยนี่” เด็กคนหนึ่งพูดขึ้น
(อุว่ะฮะๆๆ : วิ่นๆ)(สนใจกินเท้ามั้ยวิ่น : พี่เป็ด)(อุ๊บส์.... เค้าป่าวพูดน้า... : วิ่นๆ)
จงฮยอนเริ่มเปลี่ยนสีหน้า...หน้าเริ่มร้อน...เส้นเลือดปูดบนใบหน้า
“เห้ย...พี่เป็ด ใจเย็น”มินโฮเดินเข้าไปห้าม
“เมิง...ตายยยยยย !!! “ จงฮยอนวิ่งเข้าไปเล่นงานตามต้นเสียง
จนเพื่อนรักทั้งสองต้องเดินเข้าไปหิ้วปีกออกมา
“เมิงด่ากรุงี้ได้ไง ห๊ะ !!! ไอ้ @#---$$%!!!*&@#$” จงฮยอนด่าไม่หยุด
ในขณะที่ร่างลอยละลิ่ว เพราะถูกอีกสองคนหิ้วปีกวิ่งหนีไปยังตึกคณะ
“ฮ่าๆๆ น่ากลัวว่ะ... แล้วพวกแกหนีมาได้ไงเนี่ย” เพื่อนร่วมคณะของทั้งสาม
โช คยูฮยอน ถามขึ้น
“ก็น้องเขาไม่กล้าตามมาอ่ะ เห็นไอ้เป็ดเดือดเลยหยุดตามมา”จินกิตอบอย่างเหนื่อยๆ
“ก็มันน่านักนี่หว่า ด่าไรไม่ด่า ด่าจุดอ่อนกรุซะด้วย ชิ “ จงฮยอนบ่นอุบอิบ
“ดีจร้า...น้องๆ คุยไรกันอยู่ น่าสนุกจังนะ” เสียงหญิงสาวผู้มาเยือนพูดขึ้น
“อ้าว พี่วิกกี้ มาแล้วเหรอครับ” จินกิเงยหน้าขึ้นทักทายผูมาเยือน
“จร้า ^^ ทำไมเหงื่อจินกิเยอะจัง ทำอะไรมาเหรอ??” วิกตอเรีย
รุ่นพี่ผู้แสนดีของน้องๆในขณะถามอย่างเป็นห่วง
“พวกผมวิ่งหนีเอ่อ...”จินกิเงียบไป
“แฟนคลับน่ะครับ “ จงฮยอนตอบแทน
“อ๋อ ... เธอสามคนยังฮ๊อตเหมือนเดิมเลยนะ “ วิกตอเรียแซว
“ครับ ...แหะๆ “จินกิเกาหัวเล็กน้อย ทำเอาจงฮยอนหุบยิ้ม
เขาจะไม่เป็นแบบนี้ ถ้าวิกตอเรีย ไม่ใช่...แฟนเก่าจินกิ !!!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วคร้าบบบบ ขอโทษอย่างแรง ที่บังอาจหายหน้าหายตาไป
มีเหตุบังเอิญเล็กน้อยที่ทำให้การอัพล่าช้า
ขอโทษคร้าบบบบบบบบบบ ....... T^T
วิ่นจะไม่อัพช้าให้ทุกท่านรออีกแว้ว เอาเป็นว่าตอนหน้าจะลงตอนพิเศษนะครับ
เป็นการย้อนอดีต ถึงการอกหักของหนุ่มๆทั้งสาม
ใครอยากอ่าน ... ยกมือขึ้น!!!!! งั้น ... โปรดอดใจรอตอนหน้าด้วยนะครับ ^^
ความคิดเห็น