ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro...
Intro...
"จินกิ .....อยู่ที่ไหน กลับกันเถอะ"เด็กชายร้องเรียกเพื่อนท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ หิมะโปรยปรายอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง
ขาทั้งสองข้างก้าวไปอย่างยากลำบาก
"จินกิ กลับได้แล้ว ฉันไม่เล่นแล้วนะ"เขากวาดสายตาไปรอบๆ
"จงฮยอน .....ฉันอยู่นี่"เด็กอีกคนคลานออกมาจากพุ่มไม้ บาดแผลจากการข่วนของหนามในพุ่มไม้ รอยขาดที่แขนเสื้อ แก้มแดงจักเพราะสภาพอากาศ รอยแผลยาวที่ขาทำให้เดินได้ลำบาก ทำให้คนตามหาอดตกใจไม่ได้ รีบวิ่งเข้ามาหาเพื่อนรักอย่างรีบร้อน
"จินกิ ไปทำอะไรมา ทำไมมีสภาพแบบนี้" เขาลนลานรีบตรวกดูตามร่างกายของคนตรงหน้า
"ฉันกลัวมันหนาวตาย เลยจะพามันกลับบ้าน"เด็กชายพูดพลางก้มลงดูบางอย่างในอ้อมกอดของเขา มีลูกหมาตัวน้อยหาวหวอดอย่างน่าเอ็นดู
"งั้นรับไปกันเถอะพายุหิมะกำลังจะมาแล้ว ฉันจะพาไปบ้านคนที่อยู่แถวนี้ก่อน " เขาจับแขนเพื่อนรักคล้องคอแล้วแบกคนเจ็บขึ้นหลังพร้อมกับออกเดินในทันที
"ไหวมั้ย จงฮยอน ฉันเดินเองก็ได้นะ"คนบนหลังพูดอย่างเกรงใจ
อีกคนยิ้มไม่พูดอะไร
ก๊อกๆๆ ........
"มีใครอยู่มั้ยคร้าบบบบ"
................................
"ขอเข้าไปได้มั้ยคร้าบบ ....เพื่อนของผมบาดเจ็บ ขอเราเข้าไปหลบพายุหิมะข้างในได้มั้ยคร้าบบบบ"เขาตะโกนอีกครั้ง
................................
"ไปเถอะจินกิคงไม่มีใครอยู่หรอกมั้ง"เขาหันหลังกลับ แต่แล้วก็ต้องหันกลับมาที่ประตูเมื่อ
แอ๊ดดด.......
O_o ?!? <<< หน้าจง และ อน
0_0 � � � � <<< หน้าใครอีกคน
"........................."
"เข้ามาสิครับ ขอโทษที่มาเปิดช้า"เด็กชายแปลกหน้าเชื้อเชิญสองสหายให้เข้ามาภายในบ้าน
"ขอบคุณครับ "ทั้งสองเดินเข้ามาโดยที่เจ้าบ้านมาประคองคนเจ็บเดินเข้ามา
"เซจิน.....มาทำแผลให้เขาเร็ว เขาบาดเจ็บ"เด็กชายเจ้าบ้านตะโกนเรียกสาวใช้ให้มาปฐมพยาบาลคนเจ็บ
เวลา ล่วงเลยไปราวชั่วโมงกว่า
ภายนอกหน้าต่างมีพายุหิมะพัดพาจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้นอกจากสีขาว
เด็กสามคนหน้าเตาผิงในห้องรับแขกต่างพากันนั่งเงียบ
คนนึงได้แต่มองออกไปที่หน้าต่าง
อีกคนมัวแต่เล่นกับลูกหมาในอ้อมกอด
ส่วนอีกคนที่อ่านหนังสือเล่มหนา ทั้งที่แอบลอบมองอีกคนที่ยิ้มให้กับลูกหมาคนเดียว
ภาพนั้นมันทำให้เขาเผลอยิ้มอย่างลืมตัว เขาวางหนังสือลงกับโต๊ะ
"...พวกคุณ ชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ มาจากไหนกันล่ะ"เขาเริ่มถามคำถาม เด็กชายทั้งสองเริ่มสนใจเพราะคำถามนั้น
"ผม คิม จงฮยอน และนี่ ลี จินกิ พวกเราอายุ 11ปี เรามาพักช่วงคริสต์มาส กับครอบครัวของจินกิน่ะ"เขาตอบคำถามยาวเหยียดให้กับคนถาม
"อ่อ ผม ชเว มินโฮ ครับ อายุ 10 ปี ผมมาเที่ยวช่วงคริสต์มาสเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้มากับครอบครัว"
"งั้นคุณก็เป็นน้องผมน่ะสิ" เด็กน้อยที่ดูบอบบางกว่าเพื่อนพูดขึ้น
"ครับ งั้น ผมต้องเรียกคุณว่า พี่จินกิสินะ กับพี่จงฮยอน" เด็กชายที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องเล็กพูดยิ้มๆ
บทสนทนา ที่ได้ทำลายความเงียบท่ามกลางบ้านที่เคยเงียบเหงา มันคือ จุดเริ่มต้นของมิตรภาพ ที่ยาวนาน............................
10 ปี ต่อมา
ร่างสูงโปร่งของใครบางคนกำลังเหยียดขายาวนอนบนโซฟา มือเอื้อมหยิบรีโมทมาเปลี่ยนช่องอย่างชำนาญ� ี�
"หิวข้าวววววว.............."เขาตะโกนออกมาพร้อมกับมองไปที่ห้องครัว�
"มาแล้วๆ อยากกินก็มาช่วยกรุสิวะ ไอ่เป็ดจมูกบาน!" คนในห้องครัวตะโกนกลับมาพร้อมกับเดินยกหม้อสุกี้ไฟฟ้ามาตั้งที่โต๊ะ
"มินโฮ พอแล้วล่ะ ไอ่เป็ดหิวแล้ว นานกว่านี้เดี๋ยวมันจะกินรำกินแกลบแทนข้าวเย็น 555+ "เขาหันไปบอกอีกคนที่ยังอยู่ในห้องครัว
"อื้อๆ ผมตักกิมจิแป๊บ"เสียงทุ้มตอบกลับมา
ทั้งสามคนมารวมกันที่โต๊ะ ที่ประจำของแต่ละคน
"ทานแล้วนะคร้าบบบบ" ทั้งสามพูดแบบที่นัดหมายไว้
"เห้ย! เต้าหู้นี่ของฉัน "ชายผู้ได้ชื่อว่าเป็ด 'คิม จงฮยอน' พยายามคีบเต้าหู้ในหม้อ
"ของผมต่างหาก" เด็กหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องเล็ก แต่ความสูงกลับแซงหน้าพี่ๆทั้งสองของเขา 'ชเว มินโฮ'เถียงขึ้นพร้อมกับพยายามเขี่ยตะเกียบของจงฮยอนออกไปให้พ้นเต้าหู้
"เห้ยๆๆ อย่าแย่งกัน มันมีอีกเยอะ แย่งกันทำไมวะ" ใบหน้าหวานของคนกลางอย่าง 'ลี จินกิ' แสดงอาการเอือมของเพื่อนและน้องชาย
"ก็มันแย่งกรุอ่ะ"
"พี่อ่ะชอบแย่งผม"
"พอ...." จินกิคีบเต้าหู้ชิ้นนั้นเข้าปากและเคี้ยวทันที
"อ้าว!" คนสองคนที่แย่งกันตอนแรกถึงกับร้องอย่างเสียดาย
เด็กสามคนที่เจอกันในวันนั้น ได้กลายมาเป็นเพื่อนรัก พี่น้องต่างสายเลือด ที่อะไรๆก็ไม่อาจแยกพวกเขาจากกัน
แต่...แน่ใจเหรอว่าจะไม่มีใครสักคนคิดเกินกว่าเพื่อนหรือพี่น้อง !!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ลงแค่อินโทรก่อนนะครับ ไรเตอร์จะรีบมาอัพให้นะครับ ตอนนี้ขอไปนอนก่อนล่ะเน้อ เปิดฟิคใหม่ก่อนนอนทำเอาไรเตอร์ตาดำเป็นแพนด้าไปแ้ว้วววว ............ อดใจรอสักนิดนะครับ รีดเดอร์ผู้น่ารัก อิอิ
ผม เควิน นะคร้าบบบ
อายุ 15 �ที่บอกจะได้เรียกกันถูกนะครับ
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น