ปลาตะเพียนสีทอง

เนื้อเรื่อง

       ณ เมืองหนึ่ง    ซึ่งเป็นที่อาศัยของเหล่าสุนัขทั้งหลาย  

    มีหมาน้อยตัวหนึ่งชื่อ  ปุยนุ่น  เธอเป็นสุนัขที่มีนัยน์ตาสีน้ำตาล ที่ไม่เข้มไม่อ่อนจนเกินไป   ซึ่งเข้ากับขนสีน้ำตาลแซมดำของเธอ  วันหนึ่ง  ปุยนุ่นได้ออกล่องเรือเล่น   ด้วยเรือไม้ไผ่ลำน้อยของเธอ  ปุยนุ่นได้ล่องเรือไปตามแม่น้ำสายที่พาดผ่านกลางป่าที่มีชื่อว่า อีสเปอร์   แม่น้ำสายนี้จึงมีชื่อว่า  อีสเปอร์ ริเวอร์  หรือ  แม่น้ำอีสเปอร์  นั่นเอง   ถึงแม้แม่น้ำสายนี้ จะไม่ใหญ่โตแต่ก็มีความสวยงามมากจากธรรมชาติ  ซึ่งยังไม่ค่อยมีผู้มารุกรานมากนัก   แต่คำว่าไม่ค่อยมีก็คือยังมี  จึงมีขยะลอยอยู่บ้าง  แน่นอนว่านางสาวปุยนุ่นของเราต้องเก็บขยะพวกนั้น   โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า มีปลาตัวโตตัวหนึ่งกำลังจับตาดูการกระทำของเธออยู่    ล่องเรือนานเข้าปุยนุ่นก็เริ่มรู้สึกง่วง  แต่ก็ต้องทน เพราะการเดินเรือครั้งนี้มีแต่เธอคนเดียวที่อยู่ในเรือ  ซึ่งหมายถึงถ้าเธอหลับไปก็จะไม่มีใครบังคับเรือแทน   แต่ผ่านไปไม่กี่นาที  ความง่วงก็ชนะ  ทำให้สาว(หมา)น้อยผล็อยหลับไปบนเรือ   เรือไม้ไผ่ลำน้อยที่บรรทุกร่างของสุนัขสาวนั้นก็ล่งตามทางมาเรื่อยๆ   จนกระทั่งถึง  จุดที่มีหินมากมาย  จนเกิดเป็นน้ำตกที่ไม่ได้สูงเอาซะเลยขนาดย่อม  แต่ก็มากพอที่จะทำให้เรือเคราะห์ร้ายที่ไม่มีคนบังคับคว่ำได้สบาย   และปุยนุ่นก็ยังไม่รู้ถึงเหตุการณ์ข้างหน้า   ซุ่ม! เสียงของน้ำที่พัดแรงกระทบหินได้ผ่านเข้าโสตประสาทของปุยนุ่นเข้าแล้ว 

เธอจึงตื่นขึ้น  และต้องตกใจเป็นอันมากที่ได้รู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้านั้นยากที่จะหลบได้พ้น  แต่ก็ยังไม่ละความพยายาม "หลบให้พ้นไม่ได้ก็ต้องหลบให้เฉียดแหละงานนี้"เธอเอ่ยเสียงรอดไรฟันอย่างหงุดหงิดในการนอนของตน  แกรก แกรก แกรก!โครม!เสียงของพวงมาลัยที่ถูกบังคับให้หักหลบให้พ้นโขนหินอย่างสุดความสามารถ  แต่สุดท้ายก็ไม่วายชนเข้าจนได้  จึงมีผลให้เจ้าของเรือลำน้อยต้องตกลงไปในแม่น้ำ   ซ้ำร้ายหัวก็กลับไปโขกเข้ากับหินทั้งหลายในแม่น้ำ   จึงทำให้สติหลุดออกจากตัวพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาปะปนกับสายน้ำ  ทันใดนั้นปลาตัวโตที่คอยติดตามการกระทำของปุยนุ่นก็ได้ว่ายเข้ามาทางเธอ  ตูม! ปลาตัวนั้นกระโดดขึ้นมาจากผิวน้ำรับแสงอาทิตย์ยามเช้าเผยให้เห็นเกล็ดสีทองอร่ามงามตา ครีบสีแดงสวย  และเป็นปลาตะเพียน   ตะเพียนทองในตำนานป่าอีสเปอร์!แล้วว่ายน้ำต่ออย่างรวดเร็วไปหาร่างที่กำลังถูกน้ำเชี่ยวกลาดพลัดไปมา  เมื่อเจ้าปลาตะเพียนถึงตัวของปุยนุ่น  ก็คาบเธอแล้วว่ายทวนน้ำไปยังที่ที่ปลอดภัย  แล้วจึงพาปุยนุ่นขึ้นบก  ซึ่งจากการดูปุยนุ่นได้รับบาดเจ็บ  อย่างหลักจากการกระแทกไปมา  แล้วปุยนุ่นก็ลืมตาขึ้นแล้วพบกับปลาตะเพียนสีทอง  แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร อาการก็กำเริบหนักขึ้น  เมื่อปุยนุ่นสัมผัสจุดที่รุ้สึกปวด  ก็รู้ได้ทันทีว่าอะไรทำให้เกิดอาการนี้  เจ้าปลาตะเพียนเห็นดังนั้น  จึงกล่าวว่า "ฉันชื่อแสงทองนะ  เธอคงคือปุยนุ่น  อดทนอีกหน่อยนะฉันจะหาวิธีช่วยเธอ" อีกฝ่ายทำได้เพียนพยักหน้ารับเท่านั้น   เพราะด้วยอาการปวดหัว  ที่ทำให้เจ้าตัวต้องนอนขดอยู่กับที่  แต่ไม่นานด้วยพลังอันมิอาจบรรยายได้ ซึ่งเป็นพลังในตำนานของแสงทองก็ได้ทำให้ทั้ง 2 กลายร่างเป็นมนุษย์ 

แต่ก็มีบางส่วนที่ไม่ใช่มนุษย์ คือ ปุยนุ่นนั้นยังมีหู หาง  แสงทอง  ยังมีหาง ครีบ อยู่  เมื่อกลายเป็นมนุษย์แล้ว  แสงทองจึงขึ้นมาจากน้ำแล้วทำการ  พยาบาลให้ปุยนุ่น  แล้วทั้งคู่ก็เป็นเพื่อนรัก และอยู่ด้วยกัน  และต่างเป็นผู้ที่ช่วยดูแลรักษาป่า  การปฐมพยาบาลครั้งนั้นทำให้ปุยนุ่นได้รับพลังนั้นด้วย  จึงยิ่งอำนวยต่อการรักษาป่ายิ่งนัก  หากผู้ใดเข้าไปในป่าแห่งนี้  ถ้าเป็นคนช่างสังเกตอาจเห็นผู้พิทักษ์รูปร่า หน้าตาดีทั้งได้  เพราะทั้งคู่จะจับตามองคุณอยู่...ที่ไหนสักแห่ง...