คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 2 คนชอบหาเรื่อง 2-4
ภาวิร์ใ้ลิ้นำแรลึเ้าไปในโพรปาอุ่นื้นอหล่อน และใ้มันระหวัรัรึลิ้นเล็ๆ นั้นอย่าหยอเย้า นั่นยิ่ทำให้เ้าอร่าบาที่เาทาบทับอยู่หวามไหวนสั่นเทิ้มไปทั้าย เรือนร่าอรรส่ายิ้นไปมาอย่าสับสนและหวาลัว หล่อนนึถึวามเ็บปวรั้แรที่ถูเาย่ำยี เพราะหล่อนเ็บระบมไปทั้ร่า เาไม่ไ้ปรานีหล่อนันิ เารุนแรับหล่อนราวับโรธเลียมาแ่าิปา่อนถึไ้้อารให้หล่อนเ็บปวถึะพอใ
“ิ้นอีสิ ันอบ ไ้อารม์ี”
“ุมันโริ ปล่อยันนะ”
“ปล่อยให้โ่ เธอะไ้ไปเร่าย่อให้ผู้ายนอื่นน่ะสิ อย่าัืนนะไม่ั้นเธอโนัเวอร์ั่นพิเศษแน่”
ภาวิร์ู่เบาๆ วาวาววามมอออวบที่ระเพื่อมึ้นลแรๆ อย่าอใเอาไว้ไม่อยู่ ริมฝีปาร้อนๆ ึหมับลไปบนยออสีมพูเ้มทีู่ันรับสัมผัสอย่าร่าเริ่าาเ้าอที่โรธเรี้ยวและรัเียสัมผัสอเา ายหนุ่มไม่รอ้าูไ้้วยอารม์ปรารถนาที่ลุโนราวับราน้ำมันบนเปลวไฟ สิายุยิ่ิ้น็เหมือนับเป็นารเร่เร้าให้อารม์พิศวาสอเาถูปลุปั่นให้ระเิระเิมาึ้นเท่านั้น มือหนาๆ อเานวเฟ้นหน้าออี้า หิสาวบิายเร่าอย่ารัวน เรือนร่าเปลือยเปล่าร้อนผ่าวแม้ว่าัวหล่อนเอะพยายามฝืนวามรู้สึ้อารามธรรมาิอร่าายเอาไว้แ่็ไม่สามารถปิเสธสัมผัสอันัเนอเาไ้ หล่อนสั่นสะท้าน ทั้อยาผลัไสและอยาให้เาสัมผัสเรือนร่าอหล่อนในเวลาเียวัน
ภาวิร์รูุ้อ่อนอผู้หิเป็นอย่าี เาัหล่อนไ้ถูุเมื่อหล่อนิ้นเา็ยิ่แลู้แรๆ เล่นเอาหล่อนผวาับอารม์แปลใหม่ที่เาปรนเปรอให้้วยวามำนา มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่าามบีบเน้นไปทุส่วนสัและมาหยุอยู่ที่สะโพผายวามหนั่นแน่นฟิเปรี๊ยะอหล่อนที่่อนรูปร่าอวบอัเอาไว้อย่ามิินเมื่อับถอหมัวึไ้มอเห็นวามเ็ี่อหล่อน
ายหนุ่มใ้เ่าแยเรียวาู่ามออ้าๆ ลูบไล้เนินสาวอย่าแสวามเป็นเ้าอ หล่อนเบียายเ้าหาเาอย่าลืมัวลืมอาย วา่ำหวานมอูเาอย่าเว้าวอน หล่อนำลั “อ้อนวอน” เา้วยแววาระนั้นหรือ? ายหนุ่มระหยิ่มในใ
เป็นำถามที่ภาวิร์ถามัวเออย่าลำพอ ในะที่หิสาวถามัวเอ้วยำถามเียวันอย่าละอายใเมื่อในสมออนนี้ถูสั่ให้อบสนอสัมผัสเร่าร้อนอเาเท่านั้น หล่อน้อารให้เาสัมผัสหล่อนระนั้นหรือ สิายุสับสนนลืมที่ะผลัไสเาเหมือนอนแร
ร่าบาอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรัืน หล่อนนอนหายใระรวยล้ายนาอาาศหายใ ภาวิร์มอเรือนร่าามนั้นอย่าพึพอใที่สามารถทำให้หล่อนหมฤทธิ์ลไ้ วามริบสบับวาหวานเื่อมอย่าผู้นะ และแล้วหล่อน็พ่ายแพ้่อวาม้อารามธรรมาิ เมื่อนั้นภาวิร์ึลโทษหล่อนบทสุท้าย วามเสียว่านวิ่พล่านไปทั่วอูายนร่าบาผวาสั่นเบียายเ้าหาเาอย่าลืมัว มือเล็ๆ อหล่อนิลไปบนหัวไหล่อเาราวับะยึเอาไว้เป็นที่พึ่ ะที่ายหนุ่มถาโถมเ้าใส่หล่อนราวพายุทอร์นาโ็ไม่ปาน วามับแน่นบีบรันเาเสียวแปลบแทบะาใ เรือนร่าทรพลัเหมือนะแเป็นเสี่ยๆ ้วยวามเสียวระสันนเา้อราออมาเบาๆ วาม่านสยิวแล่นผ่านั้วหัวใไม่สามารถหยุัวเอลไ้อี่อไป เาึเร่ัหวะเลื่อนไหวให้เร็วึ้นเท่าที่วามปรารถนามันเรียร้อ
“อย่า....ปล่อยันไ้โปร อืมมมม!”
สิายุร้อห้ามพลา็ส่เสียราเบาๆ อย่ารัวนับวามรู้สึลึล้ำสุวิเศษาสัมผัสที่เามอบให้ หล่อนแอ่นายเ้าหาสัมผัสเร่าร้อนนั้น้วยวาม้อารที่ถูแผเผาาายแร่ทรพลั ในที่สุเสียห้ามปราม็แปรเปลี่ยนเป็นเสียรวราเ้ามาแทนที่ หล่อนแทบาใเมื่อเา่อมายเหนือร่าามอหล่อนและระแทัวเ้าออแรๆ เป็นัหวะ สิายุร้อราไม่เป็นภาษา้วยรู้สึเสียวแปลบรบริเว่อท้อรับรู้ถึวามรัวน่าารั้แรที่มีแ่วามเ็บปวนแทบทนไม่ไหว มันเป็นวามสุที่วิเศษอย่าที่หล่อนไม่เยพบพานมา่อนนั่นเอ
เรือนร่าามราวนัรบอเารอบรอร่าอรรอหล่อนเนิ่นนาน ายหนุ่มหมับไปบนยอถันสีสอหล่อนอย่าเมามัน หล่อนบิายเร่าเ็มไป้วยวามทุรนทุรายเพราะฝีมืออเาทีู่่โมทั้้าล่าและ้าบนพร้อมๆ ัน หล่อนัริมฝีปาแน่นป้อันเสียร้อราอัวเอไม่ให้หลุรอออมา ายหนุ่มระแทแ่นายอย่าแรเป็นรั้สุท้าย วามสุแผ่่านนายสั่นเทิ้มอย่าไม่อาวบุม วาไหวระริรัวน ายหนุ่ม้มลุมพิริมฝีปาอิ่มที่เผยอ้าอย่าูื่มอีรั้ หล่อน่าวิเศษสุไม่เหมือนผู้หินไหนที่เาเยผ่านมา เาัิใหล่อนแบบไม่รู้เนื้อรู้ัวเสียแล้วสิ
สิายุหายใหอบถี่ราวับผ่านารวิ่ระยะไลหลายร้อยเมร ใบหน้าามแ่ำวา่ำประายายแววระริอย่าไม่อาปิเสธไ้ว่า หล่อนมีวามสุและอบให้เาระทำอย่าเมื่อรู่นี้ วาู่สวยหลบวูบไม่ล้าสบับวามริบที่้อมอหล่อน้วยประายบันเสียเ็มประา
ความคิดเห็น