{1896}Secret Rule Love รักลับๆของฉันและนายกรรมการคุมกฎ

ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 15 : Helloween with Vongola family!!!

 Hi... เหล่าสาวก 1896 ทุกๆท่าน...หึๆ
 เนื่องจากกระผมต้องการฉลองวันฮาโลวีนเลยเขียนตอนนี้ขึ้นมา...
 เมื่อใครอ่านแล้วจะต้องตกเป็นสาวกของ....1896
 พลั่ก!!!//โดนทอนฟาฮิเสยคาง
 ท่านฮิบาริขอรับกระผมแค่อยากจะลองเป็นแวมไพร์เชื้อเชิญเองนะขอรับ T^T
 แต่ก็ช่างเถอะขอรับยินดีต้อนรับสู่โลกแห่ง 1896 ของกระผม
 แอ๊ด~~~~พลั่ก!!!//ทำเสียงประตูเปิดเลยโดนฮิเสยคางอีกรอบ

............................................................................................................................

  วันฮาโลวีนที่ปราสาทวาเรีย....

   ผ่านมาหลายอาทิตย์นับตั้งแต่ฮิบาริกับมุคุโร่กลายเป็นลูกแมวจนเวลาล่วงเลยมาเกิน 1 เดือนกว่าๆแล้ว โคลมที่ลืมตาขึ้นก็พบกับคุโระร่างมนุษย์กำลังนั่งเล่นเคียวของเล่นที่เดม่อนให้แก่เขาเมื่อวานเนื่องในโอกาศวันฮาโลวีน ฮิบาริที่กำลังนั่งมองคุโระพลางจิบน้ำชาไปด้วยก่อนที่จะเหล่มามองเธอน้อยๆก่อนที่จะหันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่างเพราะว่าโคลมที่กำลังหัวเราะอยู่เพราะเขากำลังใส่หูของหมาป่า ใบหน้าถูกเขียนเป็นรูปหัวใจสีชมพู ดวงตาข้างซ้ายที่ถูกปิดด้วยผ้าพันแผล ใส่ชุดที่เบลเฟกอลให้ยืมมาใส่ด้วยความไม่เต็มใจสักเท่าไหร่

 "เคียวยะนี่นายเล่นอะไรของนายนะ"
 "ผมไม่ได้เล่นสักหน่อยผมแค่...."
 "พี่ฮิบาริผมว่าชุดนั้นเหมาะกับพี่ที่สุดเลย เนอะพี่โคลม ^ ^"
 "จ๊ะ คุโระจังดูท่าจะชอบมากเลยนะเคียวนั่นนะ"
 "ครับผม ท่านเดม่อนให้มาทั้งที"
 "อรุณสวัสดิ์จ้าโคลมจัง"
 "อะ...อรุณสวัสดิ์...เคียวโกะจัง...ฮารุ ว๊าย!!!"

   ฮิบาริที่หันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่างพลางใช้มือของเขาปิดตาของคุโระเพราะว่าเคียวโกะกับฮารุกำลงัจะจับโคลมแต่งชุดฮาโลวีนเหมือนกับเขาที่โดนเดม่อนกับอลาวดี้จับแต่งตัวต่อหน้าต่อตาของมุคุโร่กับคุโระ เมื่อเคียวโกะกับฮารุแต่งตัวให้กับโคลมเสร็จก็เรียกให้คุโระหันหน้ามาดูโคลมโดยที่มือของฮารุยังคงปิดตาฮิบาริก่อนที่จะลากฮิบาริให้ออกจากนอกห้อง

 "ลากผมออกมาทำไม"
 "ถ้าให้เห็นโคลมจังก็ไม่สนุกนะสิ ^ ^"
 "แล้วจะให้ผมทำยังไง - - "
 "ถ้าทั้งวันนี้นายไม่เห็นหน้าโคลมจังเลยพวกเราจะมีของขวัญจะเซอร์ไพส์เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ถึงเที่ยงคืนนะ"
 "ผมไม่อยากได้ - -* "
 "เกี่ยวกับโคลมนะ"
 "ก็ได้ผมยอมรับข้อตกลง"

   ฮิบาริที่ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะเดินออกไปนอกปราสาทพลางหันมามองห้องนอนด้วยความเสียดายเล็กน้อยแล้วเดินไปขี่ม้าสีดำที่เลี้ยงไว้แล้วควบมันกระโจนออกไปยังถ้ำขนาดใหญ่ที่ตนเคยมาสูกับเจ้างูยักษ์เมื่อเดือนที่แล้วก่อนที่จะเดินไปล้มลงที่แผ่นหินขนาดใหญ่ก่อนที่จะหลับไป....

 "พี่ฮิบาริตื่นได้แล้วคร้าบ~~~"
 "คุโระนายตามผมมาทำไม"
 "ก็พี่โคลมให้เอาเมนูพิเศษที่พี่โคลมเขาทำมาฝากไงครับ"
 "ขอบใจนะแต่ถ้าเป็นฝีมือของยัยลูกแมวผมไม่กินหรอก"
 "โห...พี่โคลมเขาอุตสาห์ทำมาให้ขืนเอากลับไปคงจะเสียใจแย่แน่ๆละ - - "
 "นายพูดจริงรึเปล่า"
 "ผมพูดจริงนา...ผมอยู่กับพี่โคลมมาตั้งแต่ยังเล็กๆเลยเข้าใจนิสัยพี่โคลมดีที่สุดแล้วละ ^ ^"

   ฮิบาริเลยรับกล่องข้าวมาก่อนที่จะแกะห่อออกก็พบกับปลาซาบะแบบเดียวกันที่ตนเคยทำให้เธอกิน คุโระที่นั่งมองด้วยสีหน้าที่เหมือนกับลูกแมวน้อยกำลังคอยปลาจากเจ้านายของมันอยู่ ฮิบาริเลยยื่นให้คุโระชิ้นหนึ่งก่อนที่จะหยิบมากินด้วยความแปลกใจเล็กน้อยเพราะมันอร่อยกว่าที่ฮิบาริคิดไว้จากตอนแรก

 "นี่ๆพี่ฮิบาริคิดหรือเปล่าว่าจะไม่เจอหน้าพี่โคลมได้ตลอดทั้งวันเลยนะ"
 "ไม่รู้สิ..."
 "แล้ว...พี่ไม่คิดถึงพี่โคลมงั้นหรอ"
 "ไม่ได้คิดถึงสักนิด"
 "ผมอยู่กับพวกพี่มานานผมรู้นาว่าพี่คิดไรอยู่ - - "
 "แล้วผมคิดอะไรอยู่ละ"
 "คิดถึงใช่ไหมละ อยากไปเจอหน้าใช่ไหมละ อยากที่จะมองหน้าเธอ อยากที่จะจูงมือเธอแบบทุกๆวัน อยากที่จะสบตากับเธอ บลาๆ ใช่ไหมละครับ"
 "จะ...เจ้าบ้าผมจะไปคิดแบบนั้นได้ยังไงกัน"
 "พี่ฮิบารินี่...ซึน!!! จริงๆเลยนะครับ"
 "ผมไม่ได้ซึนสักหน่อย จะไปไหนก็ไปเลยเจ้าเสือดำ"
 
   คุโระที่หัวเราะออกมาทำให้ฮิบาริหน้าแดงยิ่งขึ้นก่อนที่จะล้มตัวลงนอนต่อแต่จู่ๆเขาก็เริ่มที่จะคิดแบบเดียวกันที่คุโระได้พูดออกมานี่เขากำลังมีความรักหรอ รึว่าเขากำลังจะไม่สบายกันแน่ทำไมอุณหภูมิในร่างกายมันถึงได้ร้อนยังนี้นะ ฮิบาริที่นอนไปคิดไปจนในที่สุดคุโระร่างเสือดำที่กระโจนเข้ามาขดตัวนอนอยู่ข้างๆทำให้เขาต้องแอบยื่นมือไปลูบหัวเล่นทั้งๆที่ปากของคุโระยังคงคาบเคียวของเล่นที่เดม่อนให้อยู่ก่อนที่จะหลับไป....

  ปราสาทวาเรียห้องนั่งเล่นประจำปราสาท....(เวลา 23.50)

   ฮิบาริที่กำลังนั่งหาวด้วยความรู้สึกที่ง่วงทั้งๆที่ตัวเองนั้นได้นอนหลับมาทั้งวัน คุโระที่อยู่ในชุดยมทูตกำลังวิ่งถือเคียวไล่สึนะในชุดแวมไพร์ ยามาโมโตะในชุดแฟรงแก๊นสไตล์ แรมโบ้ในชุดบร๊อคโคลี่ ส่วนโกคุเดระที่กำลังนั่งหลับอยู่ในชุดหมาป่าที่ข้างๆมีอี้ผิงนอนหลับอยู่ เรียวเฮที่อยู่ในชุดซอมบี้ที่เดินผ่านมาพอดีเลยชนเข้าให้กับพวกของสึนะก่อนที่จะเรียกเสียงหัวเราะให้กับคุโระ ส่วนสมาชิกของวาเรียมีภารกิจสำคัญเลยต้องปล่อยให้พวกวองโกเล่เฝ้าปราสาทไป

 "เอาละถึงเวลาสะที"
 "เวลาอะไรรึเจ้าหนู"
 "เที่ยงคืนไง เอ้าออกมาได้แล้วละสาวๆ"
 "โคลมจังเร็วๆสิพวกสึนะคุงเขารออยู่นะ"
 "ฮาฮิ!!!โคลมจังทำไมไม่ยอมออกมาละค่ะ คิดว่าทำเพื่อคุณเคียวยะเขาก็ได้"
 "กะ...ก็ได้..."
 "O_O"<-----สีหน้าของทุกคน(ยกเว้นรีบอร์นกับฮิบาริ)
 "หลอกหรือเลี้ยง!!!//หลอกหรือเลี้ยง!!!"<----เคียวโกะกับฮารุ
 "ละ...หลอกหรือเลี้ยง(.///.)"

   ฮิบาริที่นั่งหน้าแดงโดยที่มีเพียงคุโระกับรีบอร์นเท่านั้นที่สังเกตุเพราะไอ้พวกที่เหลือดันมัวแต่มองความน่ารักของหญิงสาวทั้ง 3 ที่อยู่ในชุดแม่มดก่อนที่มุคุโร่ที่อยู่ในชุดของซาตานจะ(แอบ)ดึงแขนของโคลมให้มาใกล้ๆก่อนที่จะกระซิบบางอย่างกับเธอทำให้ฮิบาริหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนที่โคลมจะเดินมานั่งข้างๆ

 "คือ...เอ่อ...ฉันดูเป็นไงบ้าง"
 "หึๆ..นี่นะหรอเซอร์ไพส์ของพวกเธอนะ"
 "แล้วที่ฉันถามไปละ..."
 "ถาม?"
 "หลอกหรือเลี้ยง"
 "งั้นผมขอหลอกละกัน"
 "นะ...แน่ใจนะว่าจะไม่เปลี่ยนนะ"
 "แหงอยู่แล้วละยัยลูกแมวอุ๊บ!!!"

   โคลมที่พุ่งเข้าจูบฮิบาริด้วยความรวดเร็วก่อนที่จะรีบพลักตัวออกมาแล้วหันหน้าไปมองทางอื่นแต่ก็ยังคงเหล่มามองที่ฮิบาริเล็กน้อย ฮิบาริที่ถูกจูบถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีก็ตามมันก็ยังทำให้หน้าของเขาร้อนผ่าวมากขึ้นกว่าเดิมอีกก่อนที่จะแอบหันไปเห็นคุโระที่ยืนเก็บกล้องก่อนที่จะหันมายิ้มให้ก่อนที่จะรีบวิ่งไปเล่นหลอกหรือเลี้ยงกับพวกสึนะต่อ

 "คือขอโทษนะเคียวโกะจังกับฮารุจังเขาบอกมาว่าถ้าเคียวยะคุงตอบหลอกให้จูบแต่ถ้าตอบเลี้ยงเอ่อ...ฉันไม่บอกดีกว่า"
 "งั้นถ้าผมตอบเลี้ยงละ"
 "นายก็ต้องให้ขนมฉันสิ"
 "งั้นก็มานี่เลยยัยลูกแมว"
 "โอ๊ย!!!จะทำอะไรนะเคียวยะ"
 "ก็ให้ขนมไง"
 "ฉันเจ็บนะทำไมต้องดึงสะแรงด้วยละ T T"
 "แค่ดึงมาจุ๊บที่หน้าผากเองแค่นี้ก็เจ็บแล้วหรอ รึอยากที่จะเจ็บมากว่านี้ ^_^"
 "บะ...บ้าน่าฉันไม่เอาด้วยหรอก"
 "ขอโทษที่ทำให้เจ็บผมก็แค่คิดถึงยัยลูกแมวตัวแสบของผมเท่านั้นแหละ"

   โคลมที่หน้าแดงเลยหันหน้าหนีก่อนที่จะเดินไปเล่นหลอกหรือเลี้ยงกับคุโระต่อ เหล่าสมาชิกของสึนะที่กำลังสนุกกับกิจกรรมหลอกหรือเลี้ยงต่อจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงตี 2 ทุกๆคนก็เริ่มที่จะจับกลุ่มนั่งเล่าเรื่องผีกันโดยที่มีโกคุเดระเป็นคนเล่า โคลมที่นั่งฟังอยู่ข้างๆฮิบาริก็เริ่มที่จะรู้สึกกลัวมากขึ้นเรื่อยๆเลยเข้าไปกอดฮิบาริแบบไม่รู้ตัว ฮิบาริที่เหลือบมองเธอน้อยๆก่อนที่จะหันไปจิบไวน์สีแดงสดคล้ายๆกับเลือดที่ทำเป็นพิเศษเนื่องในวันนี้โดยเฉพาะเมื่อโคลมหันมาเห็นฮิบาริที่ริมขอบปากปื้อนไวน์น้อยๆเลยเหมือนกับมนุษย์หมาป่าที่พึ่งจะกินเลือดสดๆมาเลยสะดุ้งก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วเลียไวน์ออก
 
 "ทำอะไรขอเธอยัยลูกแมว - - "
 "ไวน์ติดริมขอบปากนะค่ะโคลมเห็นแล้วมัน..."
 "กลัวงั้นหรอยัยลูกแมว"
 "อือ..."
 "จู่มันก็กระโจนขึ้นมาแฮ่!!!"<----โกคุเล่าเรื่องผี
 "กรี๊ด!!!ว้าก!!!"
 "555+ ไม่นึกว่าจะกลัวกันขนาดนั้นเลยนะเนี่ย"
 "ตาบ้าฮายาโตะ ><"
 "ฉันเจ็บนะเฟ้ย!!!ฮารุอย่าทุบฉันสิ"
 "ทำอะไรกันดึกดื่น...."
 "เมื่อกี้เสียงใครนะ..."
 "พวกข้าเอง"
 "กรี๊ด!!!!! ว้าก!!!!!"

   เมื่อร่างของเดม่อนกับอลาวดี้ที่โพล่มาในสภาพที่เลือดเต็มตัวเลยทำให้วงแตกทุกๆวิ่งเข้าห้องนอนกันหมดยกเว้นฮิบาริ รีบอร์น คุโระที่กำลังนั่งหน้าตายอยู่ส่วนโคลมที่กำลังนั่งแข็งทื่อไปทั้งตัว เดม่อนเลยคลายภาพมายาออกทำให้กลับเป็นเหมือนเดิม

 "ไม่นึกเลยว่าจะขวัญอ่อนกันขนาดนี้"
 "นั่นสินะอลาวดี้รึว่าพวกเราเล่นแรงเกินไป"
 "ไม่แรงหรอกน่าฉันว่าออกจะสนุกดีเนอะเจ้าเสือดำ"
 "ครับคุณรีบอร์น"
 "ไม่มีอะไรเล่นแล้วรึไงอลาวดี้ เดม่อน"
 "ก็อัลโกบาเลโน่เขาขอมานี่"
 "คิดอะไรของนายเจ้าหนู"
 "เอาละพวกนายก็ไปนอนเถอะดูท่าโคลมเขาจะค้างไปแล้วนะนั่น"
 "ยะ...ยัยลูกแมวขวัญอ่อนขนาดนี้เลยหรอ"

   คุโระเลยกลับร่างเสือดำก่อนที่จะแบกโคลมไปที่ห้องนอนฮิบาริที่จิบไวน์ครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเดินเข้าห้องนอนไป เมื่อโคลมที่ฟื้นขึ้นมาเห็นฮิบาริที่เดินเข้ามาก็นึกว่ามนุษย์หมาป่าเลยดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองด้วยความกลัวฮิบาริที่เห็นดังนั้นเลยเดินไปดึงผ้าห่มออกก่อนที่จะจุ๊บลงบนหน้าผากทำให้โคลมหันมามองด้วยสายตาที่ยังคงหวาดกลัวอยู่

 "กลัวขนาดนั้นเลยหรอ"
 "(O_O)(_ _)(O_O)(_ _)"
 "เลียมุมปากผมสิเธอก็เห็นนี่ว่ามีเลือดติดอยู่"
 "งั้นโคลมขอเช็ดดีกว่าค่ะ"
 "ไม่เอา..."
 "โคลมจะนอนแล้วนะ - - "
 "หลอกหรือเลี้ยง"
 "มาเล่นอะไรกันตอนนี้ละค่ะโคลมง่วงแล้วนะ"
 "ตอบผมมาสิ"
 "ละ...เลี้ยง"
 "ว้าว...งั้นก็ต้องแจกขนมผมสิ"
 "เปลี่ยนค่ะเป็นหลอก"
 "คืนนี้ผมขอนะครับ"<---ฮิบาริเลียปาก(writer : มาแล้วฮิเวอร์ชั่นหื่น)
 "จะ...จะทำอะไรนะค่ะ"
 "งั้นก็เลี้ยงขนมผมสิก่อนที่ผมจะอดใจไว้ไม่อยู่"

   คุโระที่เริ่มเห็นฮิโหมดหื่นเลยย่องออกไปข้างนอกโดยที่ทั้ง 2 ไม่รู้ตัวก่อนที่จะเห็นเดม่อนกับอลาวดี้กำลังแอบดูอยู่ส่วนอีกด้านนึงของห้องก็มีจีอ๊อตโต้กับนัคเคิลที่แอบดูอยู่เหมือนกันเพราะอีกห้องเป็นห้องที่สึนะกับเคียวโกะเข้าไป คุโระเลยเดินมานอนที่โซฟาก่อนที่จะเห็นจี อุเก็ตสึ แรมโพ กำลังแอบดูห้องที่โกคุเดระกับฮารุเข้าไปด้วยกันคุโระที่ทำหน้าหน่ายๆก่อนที่จะเดินไปนอนต่อแล้วเมื่อหันมามองอีกทีก็เห็นทุกๆคนไปกรูอยู่ที่หน้าห้องของฮิบาริกับโคลมหมดแล้ว คุโระเลยเดินไปสะกิดเหล่ารุ่น 1 ก่อนที่จะแยกเขี้ยวใส่ทำให้เหล่ารุ่น 1 หนีกลับไปที่โลกของตน.....(ตัดไปที่ห้องของท่านฮิกับหนูโคลมนะขอรับ)

 "ฉันไม่มีขนมอยู่เลยนะเคียวยะ"
 "งั้นอย่างที่ผมบอกคืนนี้ผมขอละกัน"
 "มะ...ไม่เอานะ เคียวยะฉัน..."
 "อืม...รู้อะไรไหมทำไมผมถึงได้เลือกชุดนี้นะ"
 "ฉัน...ฉันไม่รู้"
 "ผมจะได้เป็นหมาป่าที่ขย้ำลูกแมวไงละ"
 "อย่า...อย่านะเคียวยะฉัน...ฉันยังไม่พร้อม"
 "เราอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายเดือนที่เธอยังไม่พร้อมอีกรึไงแถมมันไม่ใช่ครั้งแรกด้วยไม่ใช่หรออุ๊บ!!!"
 "ฉันเจอพอดีนะนายหมาป่าลูกอมรูปกระดูกรสวานิลา ^ ^ "
 "หึๆ...อร่อยดีนะแต่ผมอยากกินแม่มดที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า"
 "งั้นฉันให้แค่นี้ก็พอ..."

   โคลมที่ดึงให้ฮิบาริมานอนแทนที่ของตนเองแล้วประทับริมฝีปากลงไปที่ริมฝีปากของฮิบาริก่อนที่เธอจะถูกฮิบาริดึงให้มานอนข้างๆ โคลมที่เห็นฮิบาริยิ้มให้ด้วยความพึงพอใจเลยลูบหัวเล่นแต่กลับถูกฮิบาริจับมือไว้ก่อนที่จะจุ๊บลงบนมือของเธอแล้วเสยผมของเธอเล็กน้อย โคลมที่จับข้อมือของฮิบาริให้แนบกับใบหน้าของเธอไว้.....

 "รู้อะไรไหมเคียวยะตลอดทั้งวันนี้ฉันนะคิดถึงแต่นายตลอดเลยช่วยจับฉันไว้แบบนี้ตลอดทั้งคืนเลยได้ไหม?"
 "ทำไมจะไม่ได้ละเพราะผมก็ไม่ได้อยากที่จะจากเธอไปไหนหรอกนะ..."
 "หมายความว่าไงหรอเคียวยะ?"
 "ผมก็คิดแบบเดียวกับเธอ...โคลม โดคุโร่"
 "แล้วเมื่อไหร่นายจะไม่ให้ฉันทำต่อหน้าทุกคนเหมือนว่านายเป็นพี่ชายของฉันสักทีละ"
 "มันยังไม่ถึงเวลานะ...."
 "ถึงเวลา?"
 "ผมเป็นถึงหัวหน้ากรรมการคุมกฎของโรงเรียนนามิโมริเป็นผู้พิทักษ์เมฆาของวองโกเล่คงจะไม่มีใครคิดหรอกว่าคนอย่างผมนะจะมีความรักได้...โดยเฉพาะกับเธอสายหมอกที่อยู่ติดกับพื้นดินที่ไม่อาจที่จะเอื้อมมือมาถึงเมฆาอย่างผมได้ อย่างที่ผมเคยบอกไว้ว่าเราจะได้พบกันที่ริมขอบฟ้าที่เธอเห็นแต่ถ้าริมขอบฟ้านั้นหายไปผมก็ยอมที่จะลดตัวเพื่อที่จะได้อยู๋กับเธอ ดังนั้นได้โปรดเถอะช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับระหว่างเรา 2 คนจะได้ไหม"
 "ถ้านายพูดถึงขนาดนั้นฉันคงจะต้องยอมละนะ"
 "ฝันดีนะครับสายหมอกของผม"
 "ฝันดีจ๊ะเมฆาของฉัน..."

........................................................................................................................

Sirus : หึๆ...จบไปอีกตอนนะขอรับ
ฮิบาริ : ผมโหมดหื่นมาอีกแล้วเรอะ - -
โคลม : ดีนะที่แอบหยิบลูกอมนี้มาด้วย ^ ^
Sirus : เสียดายจังเลยนะขอรับอดเขียนฉากท่านฮิกดหนูโคลมเลย T T
ฮิบาริ : อยากโนทอนฟาฟาดงั้นหรอ
Sirus : Trick or Treat (หลอกหรือเลี้ยง)

 ถ้าเลือก Trick นะขอรับ

 

ส่วน Treat นะขอรับ

 

ฮิบาริ : ชุดที่ผมใส่ในตอนนี้ ^ ^
โคลม : เหมือนกับเคียวยัซังค่ะ ^ ^
Sirus : ไว้เจอกันใหม่ในตอนหน้านะขอรับ เอาละพร้อมนะขอรับ...
Sirus&ฮิบาริ&โคลม : Trick or Treat !!!!!
Sirus : ประตูแห่งโลก 1896 ในวันฮาโลวีนขอปิดฉากลงนะขอรับ....(ยิ้มน้อยๆก่อนที่จะจางหายไปพร้อมกับสายหมอก....)