{1896}Secret Rule Love รักลับๆของฉันและนายกรรมการคุมกฎ

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11 : เจ้าชาย เจ้าหญิง ปีศาจ พ่อมด ข้ารับใช้???

สวัสดีขอรับผู้อ่านทุกๆท่าน
ชื่อตอนมันดูแปลกๆว่ามั้ยขอรับ?
ส่วนเหตุผลก็.....
ลองไปดูกันเองละกันนะขอรับ ^ ^
...............................................................................

 ปราสาทในเมืองนามิโมริ...

   เจ้าชายผู้มีนัยน์ตาสีดำที่ดูเด็จเดี่ยวราวกับพญานกอินทรี ผมสีดำสนิดทำให้ดูน่าเกรงขามมากขึ้นกำลังนั่งเล่นนกน้อยสีเหลืองของเขาด้วยอารมณ์ที่เบื่อหน่ายพลางเหลือบมองไปยั้งเส้นขอบท้องฟ้าทำให้เขาเดินออกไปยังนอกปราสาทแล้วเรียกข้ารับใช้ทั้ง 3 ของตน คนใช้คนแรกเป็นเด็กหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีส้มและผมสีออกน้ำตาลเป็นคนซุ่มซ่ามเจ้าชายเลยไม่ค่อยจะเรียกใช้บ่อยสักเท่าไร คนใช้คนที่สองเป็นชายหนุ่มผู้มีผมสีเงินแต่ใจร้อนเลยทำให้ข้าวของแตกหักบ่อย ส่วนอีกคนเป็นหญิงสาวผู้มีผมสีน้ำตาลแต่ดันมีนิสัยติงต๊อง

 "มีอะไรหรอขอรับเจ้าชายฮิบาริ"
 "สึนะโยชิ โกคุเดระ ฮารุ เตรียมม้าขาวให้ข้าที"
 "ฮาฮิ!!!เจ้าชายจะเสด็จไปไหนหรอเจ้าค่ะ"
 "ข้าจะออกเดินทาง..."
 "แล้วท่านจะทิ้งปราสาทหลังนี้ไปหรอขอรับ"
 "ใช่แล้วโกคุเดระ...จะมัวชักช้าอยู่ทำไมละไปเตรียมม้ามาสิ!!!"
 "ขอรับ!!!//เจ้าค่ะ!!!"

   ในที่สุดการเดินทางก็เริ่มต้นขึ้นเจ้าชายที่ควบม้าขาวประจำตัวของตนอย่างสง่าผ่าเผย เหล่าข้ารับใช้ที่รีบควบม้าสีน้ำตาลของตนเพื่อที่จะติดตามเจ้าชายผู้เด็จเดี่ยวองค์นี้ให้ทัน เมื่อเจ้าชายควบม้ามาเรื่อยๆก็พบกับป่าปริศนาที่ได้ยินมาจากชาวบ้านว่ามีพ่อมดที่มีอำนาจในการควบคุมเหล่าสรรพสัตว์อาศัยอยู่ในป่านี้

 "จะ...เจ้าชายท่านแน่ใจแล้วหรอว่าจะเข้าไป..."
 "แน่ใจสิพวกเรามากันตั้งไกลจะให้ถอยกลับตอนนี้เรอะ"
 "เจ้าชายเพค่ะเรากลับกันเถอะเจ้าค่ะ"
 "ถ้าพวกเจ้ากลัวก็ถอยออกไปถ้าขวางข้าจะขย้ำให้หมด - -*"
 "ฟุ่บ!!!"
 "นั่นใครนะ..."
 "เคร้ง!!!ฟุ่บ!!!"
 "ว้าว...มีอาหารมาให้หม่ำถึงที่เลยเนอะจิคุสะ"
 "ใช่แล้วละเคน..."

   เจ้าชายฮิบาริที่ใช้ทอนฟาต้านคมเขี้ยวของเคนที่อยู่ในโหมดหมาป่าที่พุ่งจู่โจมด้วยความรวดเร็ว จิคุสะที่ยืนดูอยู่บนต้นไม้ก็ต้องรีบกระโจนหลบระเบิดที่โกคุเดระโยนเข้าใส่ก่อนที่จะใช้อาวุธของของทำให้โกคุเดระได้รับบาดเจ็บ ฮารุที่เห็นดังนั้นเลยรีบวิ่งไปหาโกคุเดระ จิคุสะเห็นดังนั้นเลยจะใช้ลูกข่างที่ข้างในมีเข็มอยู่จัดการกับฮารุแต่โดนสึนะโหมดไฮเปอร์ชกเข้าที่ลำตัวก่อนทำให้กระเด็นออกไป เคนที่กระโจนเข้างับไหล่ของสึนะทำให้สึนะหล่นลงกับพื้น ฮิบาริที่เห็นข้ารับใช้บาดเจ็บเลยพุ่งตัวไปยังเคนแต่ถูกฮิเบิร์ดขวางไว้!!!

 "ทะ...ทำไมกันฮิเบิร์ด"
 "อ้า~~~ขออภัยด้วยขอรับเจ้าชายฮิบาริที่กระผมไม่ดูแลเจ้าพวกนี้ให้ดี"
 "เจ้าคือ...."
 "ฮาฮิ!!!เสือดำหรอเจ้าค่ะ?"
 "มะ...ไม่ใช่สักหน่อยผมเป็นภูติที่มีรูปร่างเป็นเสือดำนะครับ อันที่จริงจะพูดว่าผมเป็นพ่อมดของที่นี่เลยก็ได้ละครับ ^ ^"
 "พ่อมดงั้นหรอ!!!"
 "ขอรับทุกๆท่านเชิญเข้าไปยังบ้านของกระผมก่อนอ่อลืมไปกระผมชื่อคุโร่ยินดีที่ได้รู้จักนะขอรับ"
 
   เสือดำที่ใส่หมวกพ่อมดสีดำพร้อมกับผ้าคลุมสีดำของมันทำให้ดูมีอำนาจมากขึ้น เจ้าชายที่เดินตามไปด้วยความลังเลเล็กน้อยเหล้าข้ารับใช้ที่บาดเจ็บกันอยู่ถูกพยุงให้ลุกขึ้นโดยเคนกับจิคุสะ ภายในบ้านของพ่อมดมีรูปหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่มีนัยน์ตาอเมทิสสีม่วงที่มีเพียงข้างเดียวส่วนอีกข้างถูกผ้าปิดตาปิดไว้ ผมสีม่วงทรงคล้ายๆกับสับปะรด(?)ที่กำลังลูบหัวเสือดำอยู่ ฮิบาริที่เห็นภาพนั้นก็เลยนั่งมองภาพนั้นอย่างไม่ละสายตา

 "น่ารักใช่ไหมละขอรับเจ้าชายฮิบาริ"
 "อืม...ว่าแต่ทำไมเจ้าถึงรู้จักชื่อข้าด้วยละแล้วแม่นางคนนี้เป็นใครด้วย"
 "ข้าเคยเดินทางผ่านปราสาทของท่านนะเลยทำให้รู้จักมาบ้างส่วนแม่นางคนนี้คือเจ้านายของข้าที่ข้าเคารพนับถือมากที่สุด..."
 "แล้วทำไมเจ้าถึงได้มาอยู่ที่นี่ละ"
 "นายท่านของข้าเป็นเจ้าหญิงของเมืองโกคุโยที่ถูกปกครองโดยปิศาจที่สามารถใช้ภาพมายาได้ท่านเลยให้กระผมหนีออกมาจากปราสาทเพื่อค้นหาเจ้าชายที่จะมาปราบปิศาจร้ายนั่น และในระหว่างการหนีข้าก็ถูกจับได้โดยเจ้าพวกเคนกับจิคุสะเจ้าหญิงที่เห็นดังนั้นเลยขอร้องให้ทั้ง 2 คนนั่นมาช่วยกระผมแล้วมอบพลังในการควบคุมสรรพสัตว์ให้กับกระผมด้วย...."
 "อย่างนั้นเองรึ..."
 "จริงสิท่านก็เป็นเจ้าชายนี่นา ได้โปรดเถอะขอรับได้โปรดไปช่วยเจ้าหญิงของกระผมทีนะขอรับ!!!"
 "ไม่จำเป็นต้องพูดหรอกน่าข้าว่าข้าก็จะไปช่วยแม่นางคนนั้นอยู่แล้วละ แต่ว่าข้ารับใช้ของข้าดันบาดเจ็บสะจนได้"
 "เอ่อ...แผลพวกนั้นให้กระผมร่ายเวทมนณ์ใส่ก็ควจะหายแล้วละขอรับ - - "

   คุโร่ที่เดินไปร่ายเวทมนณ์ใส่สึนะกับโกคุเดระทำให้แผลของทั้งสองหายเป็นปรกติ ฮารุที่เห็นดังนั้นเลยโดดใส่โกคุเดระแล้วร้องไห้ออกมาทำให้โกคุเดระหัวเราะออกมาเบาๆแล้วลูบหัวเธอเล่นด้วยความเอ็นดูส่วนสึนะก็ทำได้เพียงแค่นั่งหัวเราะกับโกคุเดระเท่านั้น เมื่อผู้ร่วมเดินทางไปปราบปิศาจร้ายที่ปกครองเมืองโกคุโยเตรียมพร้อมทั้งหมดก็เริ่มเดินทางไปปราบเจ้าปิศาจร้าย

  ปราสาทเมืองโกคุโย...

   เจ้าหญิงผู้มีนัยน์ตาอเมทิสสีม่วงที่กำลังนั่งมองออกไปยังท้องฟ้าสีดำอย่างไร้ซึ่งความหวัง สัตว์เลี้ยงที่ตนได้ส่งออกไปตามหาเจ้าชายผู้ที่จะมาปราบปิศาจร้ายที่เป็นผู้มีพระคุณของเธอในอดีต จู่ๆประตูเมืองที่ปิดตายอยู่ถูกเปิดขึ้นเมื่อเธอหันไปมองก็พบกับเสือดำในชุดพ่อมดกับเหล่าพรรคพวกทำให้เธอเริ่มที่จะมีความหวังเพิ่มมากขึ้น

 "ไงครับเจ้าหญิงของผม"
 "ท่านมุคุโร่..."
 "ไม่ต้องกังวลนะขอรับ เจ้าพวกนี้มันก็แค่มดปลวกที่จะมาแย่งชิงเจ้าหญิงไปจากกระผมก็แค่นั้นแถมยังมีพวกที่ทรยศต่ออาณาจักรอยู่ด้วยแบบนี้ยิ่งน่าฆ่าให้ตายทั้งหมดเลยนะครับ"
 "...................."
 "เอาหละเหล่าสมุนของกระผมลงไปเล่นกับพวกนั้นหน่อยเร็ว"
 "ขอรับ!!!//เจ้าค่ะ!!!"

   เจ้าชายที่เดินเข้ามาในปราสาทที่มีแต่ความมืดแต่จู่ๆไฟก็ติดขึ้นที่โคมไฟทำให้เหล่าข้ารับใช้ตกใจกันยกใหญ่ ผู้ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาก็คือ ชายหนุ่มที่มีผมสีดำถือไม้เบสบอลอยู่กับชายหนุ่มอีกคนที่มีผมสีขาวที่มือสวมนวมสีขาวอยู่ หญิงสาวผู้มีผมสีน้ำตาลกับนันย์ตาสีน้ำตาลเหมือนกันกำลังยืนอุ้มเด็กที่มีผมฟูใส่ชุดวัวที่ข้างๆตัวมีบาซูก้าวางอยู่เมื่อเด็กชุดวัวใช้บาซูก้ายิงใส่ตัวเองกลับกลายเป็นชายหนุ่มใส่ชุดวัวยืนอยู่แทน

 "ไงไม่ได้เจอกันนานเลยนะ จิคุสะ เคน คุโร่"
 "ชิ!!!อยู่กันครบเลยนะ ยามาโมโตะ เรียวเฮ แรมโบ้ เคียวโกะ"
 "ไม่ต้องรีบร้อนไปหรอกนะเคนพวกเราจะให้พวกนายเป็นฝ่ายรุกก่อนแล้วกัน"
 "แกพูดออกมาเองนะแรมโบ้!!!"
 "อย่านะเคน!!!//อย่านะเจ้าหมาบ้า"
 "ทะ...ทำไมมีอะไรรึสึนะ เจ้าหัวปลาหมึก"
 "ก็คนพวกนี้นะ...เคยเป็นเพื่อนในสมัยเด็กของพวกข้านี่!!!"
 "นี่นะเรอะเพื่อนของพวกเจ้า..."
 "ขอร้องละเจ้าชายฮิบาริให้พวกข้าเป็นคนจัดการพวกนี้เอง"
 "เข้าใจละ...เคน จิคุสะพวกเจ้าก็อยู่ช่วยพวกนี้ด้วยละส่วนคุโร่มากับข้า ฮารุข้าฝากควบคุมเจ้าพวกนี้ด้วยละ"
 "ระ...รับทราบแล้วล่ะค่ะ"

   โกคุเดระที่โยนระเบิดออกไปเปิดทางให้กับคุโร่และเจ้าชายฮิบาริ เมื่อคุโร่กระโจนออกไปทำให้ผ้าคลุมและหมวกหลุดออกจากตัวเผยให้เห็นปลอกคอสีดำที่มีเพชรสีม่วงติดอยู่ฮิบาริที่เห็นดังนั้นทำให้นึกถึงเหตุการณ์บางอย่างในอดีตขึ้นได้เพรชสีม่วงที่เขามอบให้กับเจ้าหญิงตัวน้อยสมัยยังเด็กๆอยู่หรือว่าเจ้าหญิงที่จะไปช่วยคือ....

 "คุโร่...เจ้าหญฺงนี่ชื่อโคลม โดคุโร่หรือเปล่า"
 "ขอรับเจ้าชาย...ว่าแต่เจ้าชายรู้จักชื่อได้ไงหรอขอรับ"
 "ก็เธอนะ...จะว่าไงดีละเพรชที่ปลอกคอของนายดันเหมือนกับเพรชที่ข้าเคยมอบให้กับเจ้าหญิงน้อยองค์หนึ่งแล้วเธอก็ยังเป็น...รักแรกพบของข้าด้วย"
 "...!!!"
 
   เมื่อทั้ง 2 ขึ้นมาถึงยังชั้นบนสุดก็พบกับราชาปิศาจที่กำลังยืนมองพวกตนพลางแสยะยิ้มออกมาทำให้เจ้าชายหงุดหงิดมากขึ้นเลยพุ่งเข้าไปแต่ราชาปิศาจชักสามง่ามออกมาแล้วจ่อไปที่คอของหญิงสาวที่ถูกดึงให้มายืนอยู่ข้างๆทำให้เจ้าชายต้องหยุดจู่โจมไปทันที

 "ไงครับเจ้าชายฮิบาริไม่ได้เจอกันตั้งนานนะ"
 "ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอนายอีกเจ้าศัตรูเพียงคนเดียวที่ข้ายอมไม่ได้โรคุโด มุคุโร่"
 "จะ...เจ้าชายฮิบาริ ท่านเองนะหรอ"
 "อ๊ะๆอย่าขยับดีกว่านะเจ้าหญิงของผม"
 "อึค...ท่านมุคุโร่จะทำอะไร..."
 "โฮก!!!ฉั่ว!!!"
 "กล้ามากเลยนะเจ้าเสือดำผู้ทรยศ"
 "ยะ...อย่างน้อยก็ช่วยนายท่านได้แล้วกัน...เจ้าปิศาจร้ายมุคุโร่!!!"
 "แย่แล้วสิ"
 "พลั่ก!!!!"

   ฮิบาริที่ใช้ทอนฟาเสยคางมุคุโร่ทำให้เจ้าปิศาจตกลงไปข้างล่างแล้วสิ้นชีพลงท้องฟ้าที่เคยมืดมิดกลับมาส่องสว่างอีกครั้ง เหล่าเพื่อนๆของสึนะที่กลับมาเป็นเหมือนเดิมกันทุกคน คุโร่ที่พยายามเดินไปหาเจ้านายของตนอย่างสุดความสามารถแต่เพราะบาดแผลที่ถูกสามง่ามแทงทำให้ตนต้องใช้พลังที่มียับยั้งความสามารถของมุคุโร่ไว้ได้ โคลมที่เดินมาลูบหัวคุโร่ด้วยความเป็นห่วงฮิบาริที่เดินมากุมมือของเธอทำให้เธอรู้สึกอบอุ่มมากขึ้น

 "มันจบแล้วละ..."
 "ท่านมุคุโร่ข้าขอโทษแต่ว่าข้าทนไม่ได้อีกต่อไปแล้วที่จะตองอยู่กับท่านแบบนี้"
 "แต่ก็ไม่นึกนะว่าเจ้าจะเป็นเจ้าหญิงที่เจ้าคุโร่ขอร้องให้มาช่วย"
 "ข้าก็ไม่คิดเหมือนกัน..."
 "จากกันตั้งหลายปีรูมั้ยเจ้านะสวยขึ้นมากเลยนะ"
 "ทะ...ท่านก็เช่นกันเจ้าชาย..."
 "งั้นก็...แต่งงานกับข้านะเจ้าหญิง"
 "อ่ะ...เอ่อ..ก็ได้เจ้าค่ะ"

   งานแต่งที่ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่หลวงเกิดขึ้นหลังจากราชาปิศาจตายไปไม่นานเหล่าข้ารับใช้ที่กำลังมีความสุขเพราะได้พบกันอีกครั้งหลังจากที่ห่างเหินกันไปเป็นเวลาอันยาวนาน คุโร่ที่กลายเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของราชาและราชินีของอาณาจักร ทั้ง 2 ได้ใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขตลอดกาล....

 "ฟุ่บ!!!"
 "เป็นอะไรไปยัยลูกแมว - - "
 "ฉันฝันแปลกๆนะเคียวยะ"
 "แปลกแฮะผมก็ฝันเหมือนกัน"
 "กร๊าวส์...//จิ๊บๆ"
 "....."
 "....."
 "หึๆ...นี่พวกเราฝันเรื่องเดียวกันใช่ไหม?"
 "ก็คงจะใช่ละค่ะเคียวยะคุง...."
 "ทะ...ทำอะไรของเธอนะ(O///O)"
 "จุ๊บสำหรับเจ้าชายของฉันไง ^ ^ "
 "ยะ...ยัยลูกแมว..."

.....................................................................................................................

Sirus : จบไปอีกตอนนะขอรับ
ฮิบาริ : ไม่ง่วงหรือไงฮะมันจะตี 1 อยู่แล้ว - -
Sirus : เพื่อ 1896 กระผมทำได้ทุกอย่างนะขอรับ ^ ^
ฮิบาริ : ให้มันจริงเหอะ
Sirus : ....//เดินไปแปะภาพ

ฮิบาริ : ไปนอนแบบในภาพมั่งดีกว่า//เดินไปหาโคลม
โคลม : zZ
ฮิบาริ : หลับแล้วรึ//กระโดดขึ้นเตียง
Sirus : มันก็แหงอยู่แล้วละ - - //เดินงัวเงียไปนอน