{1896}Secret Rule Love รักลับๆของฉันและนายกรรมการคุมกฎ

ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10 : เดตแรกของทั้งสอง...

สวัสดีขอรับท่านผู้อ่านทุกๆท่าน....
ถึงตอนนี้จะขึ้นด้วยคำว่า"เดต"ก็ตามนะขอรับ
แต่ท่านฮิบาริกับหนูโคลมเขาจะไม่คิดว่าเป็นเดตนะ
ทั้งคู่แค่คิดว่าไปเที่ยวด้วยกันเฉยๆ(แตกต่างกันตรงไหน?)
ขอชี้แจงก่อนนะขอรับแฮะๆกลัวจะไม่เข้าใจกัน - -
งั้นเราไปต่อกันเลยนะขอรับ ^ ^
.....................................................................................................

  บ้านของฮิบาริ....

   ฮิบาริกำลังนั่งดื่มชากับโคลมด้วยความเบื่อหน่ายเนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดของพวกนักเรียนเขาเลยกะจะพักผ่อนให้สบายสักหนึ่งวันแต่กลับกลายเป็นวันที่น่าเบื่อไปอีกวันหนึ่ง เสียงของน้ำที่ไหลออกมาจากกระบอกไม้ไผ่ก่อนที่จะกระทบกับก้อนหิน เสียงของสายลมที่พัดเข้ามาในห้องของทั้งสองที่กำลังนั่งดื่มชาอยู่ทำให้ได้บรรยากาศแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นจู่ๆรีบอร์นก็โพล่มาจากกระถางต้นไม้ที่ตั้งอยู่ข้างๆโคลมพลางหยิบบาซูก้าอันใหม่ออกมาด้วย

 "ฉันไม่แน่ใจว่าไอ้สิ่งนี้มันจะช่วยทำให้โคลมคงสภาพตอนอายุ 16 ได้เหมือนเดิมหรือเปล่านะ"
 "ฉันไม่เข้าใจ นายหมายความว่ายังไงแน่เจ้าหนู"
 "ก็บอสของเจ้าวัวบ้านำบาซูก้าไปแก้ไขมานะ แต่เห็นบอกว่ายังไม่แน่ใจที่โคลมจะกลับเป็นปรกติได้ตลอด 4 เดือนนี้อย่างน้อยก็น่าจะกล่ายเป็นนางิเดือนละครั้งนะ เอาล่ะโคลมอยู่นิ่งๆนะฉันจะยิงใส่เธอละน่ะ"
 "ตู้ม!!!"
 "ขอบใจนะเจ้าหนูที่พยายามช่วยยัยลูกแมวของผม"
 "ก็โคลมเป็นผู้พิทักษ์สายหมอกของ family นี่นา จะว่าไปฉันเห็นพวกนายอยู่ด้วยกันมาตั้ง 1 เดือนกว่าๆแล้วทำไมพวกนายไม่ไปเดตกันมั่งละ"
 "คะ...คุณรีบอร์น!!!ฉันไม่ได้เป็นอะไรกันกับเคียวยะสะหน่อย(O///O)"
 "ไม่ได้เป็นแล้วทำไมไปเสียความบริสุทธฺของเธอให้กับเจ้าฮิบาริแล้วละ"(แรงมากขอรับท่านรีบอร์น - - :writer)
 "จะ...เจ้าหนูนายรู้...งั้นรึ(O///O)"
 "ฉันอ่านความรู้สึกของคนได้นะงั้นรับเจ้านี่ไว้ละกันเห็นนั่งอยู่กับบ้านคงจะเบื่อแย่ ฉันไปละ"

   ฮิบาริที่รับตั๋ว 2 ใบมาจากรีบอร์นทั้งๆที่หน้าของเขายังคงแดงอยู่ทำให้รีบอร์นหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะกระโดดลงกระถางต้นไม้ที่ตนกระโจนออกมาพร้อมๆกับถือบาซูก้าลงไปด้วย โคลมที่นั่งก้มหน้าพลางเหลือบมองฮิบาริที่กำลังนั่งดูตั๋วที่รีบอร์นให้มา

 "ก็อย่างที่เจ้าหนูบอกถ้ามัวแต่นั่งอยู่กับบ้านคงจะเบื่อแน่ๆละ"
 "........"
 "ยัยลูกแมวไปเก็บเสื้อผ้าสะเราจะไปอิตาลี่กัน"
 "อิตาลี่...ไปทำไมหรอค่ะ?"
 "ตั๋วที่เจ้าหนูให้มาเป็นตั๋วของร้านอาหารหรูระดับ 5 ดาวที่อิตาลี่นะ"
 "มันไม่ไกลไปหน่อยหรอค่ะแล้วเราจะไปกันยังไงด้วย?"
 "อืม...เห็นเจ้าหัวพืชไร่จะไปทำงานกับพวกวาเรียนี่..."
 "แล้วไปกับท่านมุคุโร่แล้วเคียวยะจะไม่ขย้ำท่านมุคุโร่หรอค่ะ?"
 "ไม่หรอก...ถ้ามีเธอคอยควบคุมอยู่นะ ^_^"
 "เอ่อ...คือว่านี่ฉันคิดไปเองหรือเปล่าค่ะว่าเคียวยะคุงยิ้มบ่อยมากขึ้น"
 "รู้อะไรไหม....ตั้งแต่ผมเกิดมานะยังไม่เคยยิ้มให้ใครเยอะกว่าเธอเลยโคลม โดคุโร่..."

   ฮิบาริที่เดินออกไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวไปอิตาลี่ โคลมที่เดินไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเองทั้งๆที่หน้ายังคงแดงอยู่เพียงคำพูดไม่กี่คำของฮิบาริก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้ง 2 ที่เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วกำลังนั่งรอมุคุโร่ที่สนามบินเพื่อจะเดินทางไปยังอิตาลี่...

 "ขอโทษทีโคลมจัง ฮิบาริคุงที่ทำให้รอนาน โอ๊ะ!!!"
 "มะ...มีอะไรหรอค่ะท่านมุคุโร่?"
 "ทั้ง 2 คนดูดีมากเลยละครับ จะว่าไปนี่ท่าเป็นปรกติแล้วฮิบาริคุงจะต้องกระโจนเข้าขย้ำผมไม่ใช่หรอ?"
 "ผมไม่ขย้ำเจ้าหัวพืชไร่ก็ดีแล้วนี่ครับ - -"
 "ไปกันเถอะเครื่องบินจะออกแล้วละ"
 "ท่านมุคุโร่จะไปทำงานกับพวกของวาเรียจริงๆนะหรอค่ะ?"
 "ครับ...นายเปี๊ยกของผมเขาขอมานะ อ่อ..นายเปี๊ยกนี่หมายถึงฟรานนะ"
 "ค่ะ..."

   ฮิบาริที่หงุดหงิดเล็กน้อยที่เห็นโคลมคุยกับมุคุโร่อย่างสนุกสนานเมื่อทั้ง 2 ขึ้นเครื่องบินเสร็จก็พบว่าคนที่นั่งไปด้วยส่วนใหญ่จะเป็นคนของวองโกเล่ ชิม่อน ทั้งนั้น สึนะที่กำลังนั่งคุยอยู่กับเคียวโกะอย่างสนุกสนาน โกคุเดระที่นั่งเถียงกับฮารุสร้างความรำคาญให้กับเอ็นมะที่นั่งเล่นคุโร่ที่กำลังนอนเล่นอยู่ข้างๆกับเอ็นมะ

 "เฮ้อ...กะไว้แล้วเชียวว่ามันจะต้องเป็นแผนของเจ้าหนู"
 "เคียวยะ...ฉัน...มึนหัว"
 "งั้นก็...หลับสะสิยัยลูกแมวของผม..."
 "จะ...จะดีหรอ..."
 "เธอเป็นสัตว์เลี้ยงของผมนะต้องเชื่อฟังหน่อยสิ"
 "อะ...อืม..."

   โคลมที่กำลังพิงไหล่ของฮิบาริแล้วหลับไปทำให้ฮิบาริหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะลูบหัวของเธอ มุคุโร่ที่เห็นดังนั้นเลยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่จะหยิบกาแฟที่เคียวโกะเอามาด้วยดื่ม "ความรักที่เริ่มก่อตัวขึ้นเล็กน้อยของฮิบาริกับโคลมจะทำให้แฟมิลี่มีความสุขเพิ่มมากขึ้นหรือเปล่านะ...."

  ร้านอาหารหรูที่อิตาลี่...

    ฮิบาริที่ยื่นตั๋วให้กับคนรับแขกเขาเลยพาทั้ง 2 คนไปยังที่นั่งริมกระจกที่ข้างนอกมืดมิดไปหมดแล้วมีเพียงดวงดาวเท่านั้นที่กำลังฉายแสงทอทั่วท้องฟ้า เมื่อทั้ง 2 นั่งลงแล้วสั่งอาหารโคลมที่เหล่มองฮิบาริเล็กน้อยก่อนที่จะรีบยกเมนูมาปิดหน้าเพราะฮิบาริเงยหน้ามามองเธอพอดี

 "เธออยากจะกินอะไรหรือเปล่า..."
 "เอ...งั้นเอาเป็น...ข้าวผัดกุ้งละกันค่ะ"
 "มาตั้งไกลสั่งข้าวผัดกุ้งงั้นหรอยัยลูกแมว - - "
 "ละ...แล้วเคียวยะจะกินอะไรละ"
 "เอาเป็นเสต็กเนื้อวัวละกัน"

   ฮิบาริที่นั่งมองโคลมพูดภาษาอิตาลี่กับคนรับออร์เดอร์ได้อย่างสบายๆเพราะว่าเธอเคยฝึกที่จะพูดภาษาอิตาลี่มาบ้างแล้วพลางมองลงมายังด้านล่างก็เห็นคุโร่ที่กำลังนั่งเลียขนให้กับฮิเบิร์ดของเขาทำให้เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยสร้างความสงสัยให้โคลมแต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากก่อนที่จะยกไวน์ขึ้นจิบเมื่ออาหารที่ทั้งสองสั่งมาถึง

 "เอ่อ....คือว่า..."
 "เธอคิดว่า...มันจะกินได้ไหม"
 "มะ...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ โคลมไม่คิดว่ามันจะออกมาเป็นยังนี้นะค่ะ"
 "ผมก็ไม่คิดเหมือนกัน..."
 "แต่โคลมว่าของเคียวยะน่ากินดีออกนะ"
 "งั้นจะแลกไหมละ - -"
 "กะ...ก็ได้ค่ะ"

   ฮิบาริยื่นจานเสต็กเนื้อวัวที่ราดด้วยซอสอะไรไม่รู้สีชมพูให้กับโคลมแล้วรับข้าวผัดกุ้งที่วางกุ้งเป็นรูปหัวใจจากโคลม เมื่อทั้งสองเริ่มลงมือจัดการกับอาหารที่อยู่ตรงหน้านักเล่นไวโอลินก็เริ่มที่จะบรรเลงเพลงที่ไพเราะออกมาต่อหน้าทั้งสองทำให้ฮิบาริหันไปมองมุคุโร่ที่กำลังโบกมือให้เขาอยู่ เมื่อทั้งสองกินอาหารที่พวกตนสั่งเสร็จก็เดินกลับไปยังปราสาทของวาเรียที่พวกสึนะได้ไปขออาศัยอยู่ด้วยแต่ทั้ง 2 กับได้อยู่ห้องที่หรูที่สุดของปราสาทส่วนพวกที่เหลือกลับได้อยู่ห้องระดับกลางๆทั้งนั้น

 "วันนี้มันแปลกๆนะค่ะ"
 "นั่นสินะ"
 "ทำไมบอสซันซัสถึงให้พวกเราอยู่ในห้องนี้กันเพียง 2 ต่อ 2 แล้วทำไมอาหารพวกนั้นได้ออกมาไม่เป็นปรกตินะแถมยังเป็นสีชมพูอีกต่างหาก"
 "เธอจะสงสัยทำไมเยอะแยะละยัยลูกแมว งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ"
 "เปล่าค่ะโคลมแค่สงสัยอะไรนิดหน่อย..."
 
   เมื่อฮิบาริถอดเสื้อนอกของเขาออกเผยให้เห็นแผ่นหลังที่ดูแข็งแกร่งกับซิกส์แพ็กของเขาบวกกับหน้าที่แดงเล็กน้อยเนื่องจากฤทธิ์ของไวน์ที่เขาดื่มไปทำให้ใบหน้าของโคลมเริ่มที่จะร้อนผ่าวมากขึ้น ฮิบาริที่เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นโคลมนั่งหน้าแดงอยู่เลยเดินเข้าไปหา

 "เป็นอะไรหรือเปล่ายัยลูกแมวหน้าแดงอย่างนั้นนะไม่สบายหรือไง?"
 "ปะ...เปล่าไม่มีอะไร"
 "ไหนดูหน่อยสิ...ก็ไม่ได้มีไข้นี่นา"
 "จะ..ทำอะไรของนาย..."
 "หรือว่าหึๆ...เธอนี่มันคออ่อนจริงๆเลยนะดื่มไปนิดเดียวก็เมาแล้วหรอ"
 "ไม่ใช่สักหน่อยฉันจะไปอาบน้ำ..."
 "ให้ผมช่วยอาบไหมละ"
 "บะ...บ้าที่สุดตาบ้าเคียวยะ!!!"

   โคลมที่รีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำทำให้ฮิบาริหัวเราะออกมาก่อนที่จะเอามือเสยผมของตัวเองแล้วนั่งอ่านหนังสือที่วางอยู่ตรงหัวเตียงเล่น โคลมที่เดินออกมาจากห้องน้ำในชุดสีขาวที่มีกระโปรงยาวคลุมเข่า ผมสีม่วงของเธอที่มีหยดน้ำเกาะอยู่น้อยๆ ฮิบาริที่มองโคลมด้วยความสงสัยเล็กน้อยเพราะจู่ๆเธอก็เดินมานั่งบนเตียงที่เขากำลังนั่งอยู่

 "โคลมคิดน่ะค่ะว่าท่านมุคุโร่อยากจะให้พวกเราเดตกันเลยไปขอความร่วมมือจากคุณรีบอร์น..."
 "หืม....นี่เธอก็คิดแบบเดียวกับผมงั้นหรอ"
 "ก็อาจจะนะค่ะ..."
 "พรุ่งนี้จะไปที่ไหนดีนะ..."
 "โคลมอยากไปเดินเล่นในที่สงบๆค่ะ"
 "งั้นพรุ่งนี้ลองไปเดินเล่นที่ป่าหลังปราสาทไหมละ"
 "แล้วแต่ค่ะ..."
 "ฟุ่บ...ปึ้ก..."
 "ยัยลูกแมว...เธอจะทำอะไร"
 "ขะ...ขอโทษค่ะคือว่าโคลมไม่ค่อยมีแรงเลย..."
 "งั้นก็นอนกันเถอะนะ"

   โคลมที่จู่ๆก็ล้มลงทำให้ฮิบาริที่นั่งอยู่ถึงกับสะดุ้งเพราะว่าในตอนนี้ใบหน้าของเธอกำลังซบกับหน้าอกของเขาอยู่ เขาเลยจับเธอนอนให้เป็นระเบียบก่อนที่จะเดินไปปิดสวิตซ์ไฟแล้วค่อยเดินมาล้มตัวลงนอน คุโร่ที่กำลังเล่นกับฮิเบิร์ดเห็นดังนั้นเลยเดินไปนอนลงที่ริมหน้าต่างพลางมองออกไปยังท้องฟ้าที่มีดวงดาวระยิบระยับส่องแสงอยู่

 "เคียวยะ...."
 "ยังไม่นอนอีกรึไงยัยลูกแมว..."
 "ขอบคุณนะสำหรับการเดตครั้งนี้นะ..."
 "พะ...พูดบ้าๆอะไรของเธอ"
 "ฉันแค่พูดเล่นเองนะ"
 "งั้นหรอ...ฝันดีนะโคลม...เดตครั้งนี้ผมจะจำมันไปตลอดเลยละ"
 ".......!!!!"
 "หลับไปแล้วสินะยัยลูกแมวของผม"
 
..........................................................................................................................

Sirus : จบไปอีกตอนแล้วนะขอรับ
ฮิบาริ : ยัยลูกแมวเวลาเมาแล้วน่ารักชะมัด
Sirus : อย่าทำอะไรที่ไม่เข้าท่าละกันนะขอรับท่านฮิบาริ - -
ฮิบาริ : ไอ้ที่ไม่เข้าท่าหมายความว่าไง - -
Sirus : ช่างเถอะขอรับแปะภาพก่อนจาก....

  

Sirus : เอ่อ...........
ฮิบาริ : ............