คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : มุคุโร่ที่ถูกปล่อยตัวมาจากวินดีเช่
ดีฮะ~~~~
อยากเขียนเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว
จะพยายามเขียนให้ดีที่สุดเลยฮะ
ช่วยกันเม้นทีนะฮะ
ข้าน้อยจะได้มีแรงใจในการเขียน
ไปติดตามชมได้เลยครับ
...............................................................................................................
ห้องกรรมการคุมกฎ โรงเรียนนามิโมริ.....
แสงแดดที่แยงตาของสาวน้อยผมสีม่วงกับนัยน์ตาสีม่วงของตนทำให้ตื่นขึ้นมาและขยี้ตาข้างซ้ายที่มีเพียงข้างเดียงของเธอเนื่องจากอุบัติเหตุที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอไป
"ตื่นแล้วหรอ...."
"เอ๊ะ!!!ทำไมฉันถึงมาหลับที่นี่หละ คุณคือ...."
"ฮิบาริซัง!!!!เรียกผมมาทำไมหรอครับ อ๊ะ!!!โคลมเธอทำไมถึงมาอยู่ที่นี่"
"บอส...คือว่าโคลมมีเรื่องที่จะมาบอกนะค่ะ"
"คุยธุระกันให้เสร็จละ...เจ้าพวกสัตว์กินพืช"
"งั้นผมขอพาตัวโคลมไปนะครับ"
"เซิญ...ซาวาดะ สึนะโยชิ"
สึนะที่ก้มหัวลงเพื่อเป็นการขอบคุณฮิบาริ เคียวยะ ก่อนที่จะลากโคลม โดคุโร่ ไปบังบนด่านฟ้าของโรงเรียนนามิโมริและนั่งฟังเรื่องที่โคลมจะมาบอกเมื่อได้ยินเสร็จก็รีบโทรไปเรียกทุกๆคนขึ้นมาบนด่านฟ้า
"รุ่นที่ 10!!//สึนะ!!//ซาวาดะ"
"อ้าว!!!มาพอดีเลยนะ โกคุเดระคุง ยามาโมโตะคุง คุณพี่"
"มีอะไรหรือเปล่าสึนะ"
"นั่นสิครับรุ่นที่ 10 "
"คึหึหึ....ผมถูกปล่อยตัวมาจากคุกวินดีเช่แล้วไงละครับ"
"มุคุโร่!!!!!"
หมอกหนาที่จางลงปรากฎให้เห็นร่างของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆโคลมเขากระซิบกับโคลมเบาๆทำให้หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมากก่อนที่จะนั่งลงพร้อมกับถอนใจออกมาเบาๆสร้างความประหลาดใจให้กับทุกๆคนที่อยู่บนนั้น
"เคร้ง!!!!"
"ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ ฮิบาริ เคียวยะ"
"ฉันจะขย้ำนาย โรคุโด มุคุโร่"
"เอาเป็นว่าผมขอฝากโคลมไว้กับคุณได้ไหมครับ"
คำพูดของมุคุโร่ที่พูดขึ้นมาทำให้ฮิบาริลดทอนฟาลงและหันไปมองโคลมก่อนที่จะเดินออกไป สึนะที่ได้ยินดังกล่าวเลยเดินเข้าไปถามมุคุโร่ว่าทำไมถึงต้องฝากโคลมไว้กับฮิบาริด้วยคำตอยที่ได้รับมาก็คือ"เพราะว่าผมไม่จำเป็นต้องใช้ร่างของโคลมแล้วยังไงละครับ"จากนั้นเขาก็หายตัวไป
"โคลม...คือว่า"
"บอสค่ะโคลมขอคืนแหวนสายหมอกให้ท่านมุคุโร่นะค่ะ"
"เดี๋ยวสิโคลม!!!นั่นมันหมายความว่าเธอจะออกจาก Vongola family นะ"
"ใช่ค่ะ...โคลมขอขอบคุณทุกๆอย่างสำหรับที่ผ่านมานะค่ะ"
โคลมที่รีบเดินออกไปทุกๆคนไม่ได้สังเกตุของเหลวใสๆที่ไหลออกมาจากดวงตาของหญิงสาว ยกเว้น ชายหนุ่มผมสีดำที่เห็นดังนั้นเลยรีบเดินตามเธอไป เธอเดินออกไปเรื่อยๆจนกระทั่งเธอเดินมาถึงถิ่นของแก๊งมาเฟียชิมอน แฟมิลี่
"อ้าว...นั่นโคลม โดคุโร่หรือเปล่านะ"
"อ๊ะ!!!คุณเอ็นมะเองหรอกหรอค่ะ"
"นายก็มาด้วยหรอฮิบาริ เคียวยะ"
"...."
ฮิบาริที่เดินออกมาจับที่ข้อมือของโคลมก่อนที่จะมองเอ็นมะทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อยและยืนมองทั้งคู่อย่างงงๆเพราะว่าฮิบาริที่ลากโคลมออกไปจากตรงนั้นโดยไม่บอกกล่าวอะไรเลย
บ้านของฮิบาริ
โคลมที่นั่งนิ่งๆเอาแต่ก้มหน้าและร้องไห้อยู่ริมฝาผนังของห้องฮิบาริ ชายหนุ่มที่เห็นดังนั้นก็เลยเดินมาและนั่งลงข้างๆโคลมก่อนที่จะกุมมือของโคลมทำให้เธอต้องหันหน้ามามองฮิบาริด้วยความสงสัย
"เธอจะร้องไห้ไปถึงเมื่อไร"
"คุณเมฆาคงจะไปเข้าใจหรอกค่ะ ว่าคนที่ถูกทิ้งเหมือนสัตว์เลี้ยงจะรู้สึกยังไง"
"หึ...เห็นหน้าเธอยังงี้แล้วหน้าขย้ำเสียจริงๆ"
"ก็ลองดูสิค่ะ...ฉันไม่มีอะไรให้เสียแล้วนี่นา"
"เธอลองดีเองนะ..."
โคลมที่ถูกดึงให้ลุกขึ้นและถูกพลักล้มลงบน...เตียง!!! สร้างความหวั่นๆให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมากชายหนุ่มที่ปลดกระดุมของตนเสร็จก็กระโจนเข้ากระชากเสื้อของเธอจนขาด ฮิบาริที่ประกบริมฝีปากลงไปยังร่างน้อยๆของเธอ
"อืม..."
"(นั่นแหละยังแมวน้อยครางยังนั้นแหละ)" ฮิบาริคิด (แกหื่นไปแล้วหรือไงฟระ: writer)
ชีวิตใหม่ของโคลมจะเป็นอย่างไร แล้วเคียวยะจะทำอย่างไรกับเธอต่อไปคอยติดตามกันนะฮะ (ไม่กล้าเขียนแรงเดี๋ยวจะโดนแบน ^ ^ : writer)
.................................................................................................................
สึนะ : โห....ฉันยังมีบทด้วย
Sirus : (นั่งมองท่านฮิกะนู๋โคลม)
สึนะ : (เดินมานั่งมองด้วยกัน)
ฮิบาริ : (เดินมา...ชักทอนฟา)
สึนะ&Sirus : เผ่น......
ความคิดเห็น