คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : เจ้าลูกแมวที่จริงแล้วคือลูกเสือดำ!!!
สวัสดีขอรับ.....ท่านผู้อ่านทั้งหลาย...
วันนี้ writer มัวแต่อัพเดตเรื่อง Group อยู่
เลยไม่ได้มาอัพ....แต่พอ writer ลองดูคนที่มาเม้นนะขอรับ
18 คน คือเลขของท่านฮิบารินั่นเอง
เลยว่าจะอัพตอนนี้ให้ดีหน่อยนะขอรับ
เอาเป็นว่าลองไปอ่านกันดูนะขอรับ....
.................................................................................................
รุ่งเช้าที่ห้องของฮิบาริ....
ฮิบาริที่ลืมตาขึ้นก่อนที่จะฮาวออกมาน้อยๆ เมื่อเขามองไปที่ลำตัวก็พบกับเจ้าลูกแมวขนสีเทากำลังขดตัวนอนอยู่บนลำตัวของเขา ส่วนข้างๆก็มีโคลมไม่สินางิกำลังนอนซุกลำตัวเขาอยู่ทำให้เขาเผลอยิ้มออกมาน้อยๆ ชายหนุ่มค่อยๆอุ้มตัวลูกแมวให้มานอนข้างๆเด็กสาวด้วยความระมัดระวัง ฮิบาริที่อาบน้ำเสร็จแล้วเลยลงมาทำอาหารข้างล่าง จู่ๆเสียงน้ำในห้องน้ำก็ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงของแมว ทำให้เขาพอจะเดาได้ว่า นางิกำลังอาบน้ำพร้อมกับเจ้าลูกแมวตัวนั้นอยู่ เด็กน้อยที่เดินออกมาในชุดกระโปรงสีขาวยาววคลุมเข่าที่เคียวโกะให้มาพร้อมกับลูกแมวที่กำลังเดินมาหาเขาและกระโจนขึ้นบนโต๊ะที่อยู่ข้างๆฮิบาริก่อนที่จะกระโจนมานั่งบนไหล่ซ้าย
"อาบน้ำเสร็จแล้วค่ะพี่ฮิบาริ"
"ไงตัวแค่นี้อาบน้ำเป็นแล้วหรอเรา"
"คะ!!พี่ฮิบาริ"
"เดี๋ยวพี่เช็ดผมให้นะ"
"เดี๋ยวนางิเช็ดเองก็ได้ค่ะ"
"เฮ้อ...เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก พี่เช็ดให้นะดีแล้ว"
นางิที่ยืนนิ่งๆให้ฮิบาริเช็ดผมด้วยความระมัดระวังก่อนที่จะยืนก้มหัวเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณ ฮิบาริที่เห็นดังนั้นเลยลูบหัวของเธอเบาๆทำให้เด็กสาวสะดุ้งเล็กน้อย
"ไปกินข้าวกันเถอะ..."
"ค่ะพี่ฮิบาริ ดูท่าว่าเจ้าลูกแมวมันจะชอบพี่นะคะ"
"งั้นหรอ...ว่าแต่มันมีชื่อรึยังละ"
"ยังเลยค่ะ นางิไปเจอมันในสวนเลยเก็บมาเลี้ยง"
"ใจดีจังเลยนะเธอเนี่ย"
"ว้าว!!!แฮมเบอร์เกอร์กับสลัดหรอคะ"
"อืม...ของโปรดฉันเลยละ"
นางิที่รีบเดินไปที่โต๊ะก่อนที่จะหยิบแฮมเบอร์เกอร์มากินพร้อมกับสลัดด้วยความเอร็ดอร่อย ฮิบาริที่เดินไปยังตู้เย็นพลางหยิบปลาซาบะที่เหลือเพียงตัวเดียวมาย่างและฉีกออกเป็นแผ่นบางๆก่อนที่จะวางไว้ที่พื้นปล่อยให้เจ้าลูกแมวกินได้ตามสบาย เมื่อทั้ง 2 คนกับอีก 1 ตัวกินอาหารเช้ากันเสร็จเรียบร้อย ฮิบาริเลยนำจานไปล้างแล้วเดินมานั่งที่โซฟา
"พี่จะต้องไปโรงเรียนแล้วละ..."
"งั้นหรอค่ะ"
"จะไปด้วยงั้นหรอ"
"ค่ะ!!!"
"ก็ได้ๆ.."
ฮิบาริที่เดินจูงนางิเข้าโรงเรียนนามิโมริและบนไหล่ข้างซ้ายของเขายังมีลูกแมวนั่งอยู่ด้วย เป็นที่แปลกตาสุดๆสำหรับนักเรียนโรงเรียนนี้ เหล่านักเรียนพากันจับกลุ่มคุยกันเรื่องฮิบาริกับนางิทำให้ฮิบาริหงุดหงิดเล็กน้อย นางิที่กำลังเดินตามหลังฮิบาริก็เอาแต่ก้มหน้าไม่สบสายตากับใครเนื่องจากความกลัวที่เริ่มเกิดขึ้นเพราะว่าตนเองไม่เคยคิดที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่นเลยยกเว้นฮิบาริ!!!
"เอาละอยู่ในห้องนี้นะ"
"ไม่เอาค่ะ นางิจะอยู่กับพี่ฮิบาริ"
"เป็นเด็กดีหน่อยสิ"
"(' ')(. .)(' ')(. .)"
"ดีมาก..."
ฮิบาริที่ลูบหัวนางิด้วยความอ่อนโยนก่อนที่จะอุ้มเจ้าลูกแมวให้กับนางิก่อนที่จะเดินออกไปสำรวจรอบๆโรงเรียนตามปกติ ภายในห้องกรรมการคุมกฎที่นางิกำลังนั่งเล่นอยู่กับเจ้าลูกแมวจู่ๆมือของใครบางคนก็จับที่แขนของนางิและอุ้มเธอขึ้นก่อนที่จะกระโจนออกไปทางหน้าต่าง เจ้าลูกแมวที่หล่นลงกับพื้นพยายามช่วยเจ้านายของตนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยรีบวิ่งไปหาคนที่มันคิดว่าน่าจะช่วยเจ้านายของมันได้
"นั่นมันลูกแมวของเจ้าฮิบาริใช่หรือเปล่า"
"เมี๊ยว?(คนรู้จักของนายท่านหรือเปลานะ?)"
"แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ละเจ้าหัวสนามหญ้า โอ๊ย!!!อุริ!!!อะไรของแกฟระ!!!"
"การิว!!แกก็ด้วยเรอะนี่"
"แง้ว!!!(ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ละ)"อุริ
"ก๊า!!(นั่นสินะ)"กังการิว
"เหมียว~(ผมมาหานายท่านของผมที่ชื่อฮิบารินะครับ นายท่านอีกคนของผมถูกจับตัวไป)"เจ้าลูกแมว
"แม้วๆ(น่าจะเป็นมาเฟียข้างๆโรงเรียน นายท่านไปถล่มมันเถอะครับ)"อุริ
"มะ...ไม่เข้าใจอะอุริ โอ๊ย!!!ไอ้แมวบ้าข่วนฉันอีกแล้ว!!!"
"ส่งเสียงดังอะไรกัน..."
"ฮิบาริ!! เจ้าลูกแมวนี่มันคุยกับการิวเห็นมันบอกว่าเจ้านายของมันถูกจับตัวไปนะ"(แกฟังภาษาจิงโจ้ออกด้วยเรอะเรียวเฮ : writer)
ฮิบาริที่ได้ยินดังนั้นเลยรีบวิ่งออกไปกังการิวที่คาบเจ้าลูกแมวกับอุริใส่ไว้ในถุงหน้าท้องของมันและกระโจนออกไปปล่อยให้เจ้านายของมันยืนหน้าหวอไป 5 นาทีก่อนที่จะรีบวิ่งตามไป
โรงงานร้าง....
นางิที่ถูกมัดอยู่กับเสากำลังพยายามที่จะหนี มาเฟียที่อาศัยอยู่ข้างๆโรงเรียนและยังเป็นศัตรูของฮิบาริต้องการที่จะแก้แค้นให้กับคนทีถูกฮิบาริขย้ำทั้งหมดยืนคุยกันด้วยความโกรธแค้น โดยที่ไม่รู้เลยว่าฮิบาริกำลังรีบตรงดิ่งมาทางนี้ด้วยความโมโห
"เปรี้ยง!!!"
"มาจนได้นะเจ้ากรรมการคุมกฎ..."
"ปล่อยตัวเธอ..."
"ยัยเด็กเนี่ยสำคัญสำหรับนายจริงๆสินะ"
"ปะ...ปล่อยนะนางิเจ็บ"
"อย่าขยับนะฮิบาริไม่งั้นเด็กนี่ตาย"
มีดคมกริบที่จ่ออยู่ที่คอของนางิทำให้ฮิบาริชะงักไปสักพักหนึ่งก่อนที่จะลดทอนฟาที่ถือลงและปล่อยให้มันร่วงลงที่พื้น ฮิบาริที่ถูกพวกมันจับได้อย่างง่ายดายกำลังมองไปยังเด็กสาวที่กำลังร้องไห้อยู่เพราะเขาสินะเลยทำให้เธอต้องร้องไห้...จู่ๆระเบิดก็ถูกโยนเข้ามาในโรงงานและระเบิดขึ้นทำให้เศษหินกระเด็นไปโดนเหล่ามาเฟียทำให้พวกมันถึงกับทรุด อุริที่อยู่ในร่างของเสือดาวกัดเชือกที่มัดฮิบาริขาดพร้อมกับกระโจนออกไปนอกโรงงาน ทำให้ฮิบาริสามารถที่จะลุกขึ้นและวิ่งไปหานางิได้แต่ว่า....
"เฮ้!!!ฮิบาริออกมาได้แล้วโรงงานจะถล่มแล้วนะเฟ้ย!!!"
"โครม!!!พลั่ก!!"
"พี่...ฮิบาริ"
"ไม่เป็นไรนะ..."
"ทำไมถึงต้องปกป้องนางิด้วย"
"ก็สัญญาไว้แล้วนี่...."
เหล็กขนาดใหญ่ที่กำลังจะล้มลงมาทับนางิแต่ฮิบาริพุ่งเข้าไปช่วยเธอไว้ทัน โรงงานที่กำลังจะถล่มทั้งสองพยายามหาทางที่จะหนีออกไป หินขนาดใหญ่กำลังร่วงลงมาที่ๆทั้งสองกำลังยืนอยู่ ฮิบาริที่เห็นหินนั้นแต่มันสายไปแล้วเขาเลยพลักนางิออกไปและชักทอนฟาออกมาตั้งรับไว้ ทั้งๆที่รู้ดีว่าจะไม่รอด...แต่ยังไงก็ตามขอให้ยัยนี่รอดออกไปด้วยเถอะ...
"พี่ฮิบาริ!!!"
"ฟุ่บ!!"
"โครม!!!"
"โฮก!!!"
"นี่แก...."
"ไม่เป็นอะไรนะค่ะพี่ฮิบาริ"
เสือดำขนาดใหญ่ที่กำลังคาบตัวฮิบาริบนหลังมีนางิที่กำลังนั่งอยู่พร้อมกับกำลังกระโจนผ่านซากตึกโรงงานออกมาทำให้ทั้ง 3 รอดออกมาทันเวลาพอดี อุริที่เดินเข้ามาเลียแผลที่โดนตอนกระโจนเข้าไปช่วยฮิบาริทำให้โกคุเดระเริ่มที่จะคิดว่า "เจ้าแมวนี่มันก็เป็นห่วงเพื่อนเหมือนกัน สงสัยฉันจะต้องทำความรู้จักมันให้มากกว่าเดิมสะแล้วสินะ"
"เจ้าลูกแมวนี่เป็นเสือดำหรอค่ะเนี่ย"
"เหมียว~~"
"กลับร่างเดิมสะแล้วสินะ ขอบใจนะ..."
"คุโร่(黒) หมายถึงสีดำ.."
"เมี๊ยว!!!"
"อย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆด้วยว่าเจ้าเหมียวนี่คือเสือดำ"
"คุณรีบอร์น!!!//เจ้าหนู"
"ต่อไปแกก็คงจะต้องมาเป็นสมาชิกของ family สินะ"
"ก็คงงั้นแหละนะรีบอร์น"
"รุ่นที่ 10 !!!"
"พวกแก...กล้าสุมหัวต่อหน้าผมงั้นหรอ..."
"งั้นฉันไปดีกว่า"
"เฮ้ย!!!เดี๋ยวเด้!!!รีบอร์น!!!"
ฮิบาริที่ขย่ำ สึนะ โกคุเดระ เสร็จแล้ว(เรียวเฮเผ่นไปพร้อมๆกับรีบอร์น : writer)ก็พานางิกลับบ้านไปอาบน้ำ กินข้าวและด้วยความเหนื่อยล้าเลยเดินมานอนเล่นอยู่บนเตียง นางิที่เดินมานั่งลงข้างๆ คุโร่ที่กระโจนมาขดตัวนอนบนหน้าตักของนางิ ฮิเบิร์ดที่พึ่งกลับมาจากการสอดแนมพวกมาเฟียที่อิตาลีเห็นเจ้าลูกแมวก็สะดุ้งแต่ก็ยังบินมานั่งอยู่บนหัวของฮิบาริเหมือนเดิม
"ขอบคุณนะค่ะ พี่ฮิบาริที่ไปช่วยนางิ"
"ไม่เป็นไร..."
"อยากให้นางิทำอะไรให้หรือเปล่าค่ะ?"
"อืม...เอาเป็นสิ่งที่ฉันทำให้แล้วเธอชอบสิ"
"เอ๊!!!จะเอาจริงๆหรอค่ะ"
"หึๆแล้วแต่เธอสิ"
นางิเลยยื่นมือน้อยๆของเธอมาลูบหัวของฮิบาริด้วยความอ่อนโยนพร้อมกับยิ้มให้เขา ฮิบาริที่เห็นดังนั้นถึงกับสะดุ้งน้อยๆก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่นเพื่อกันไม่ให้เด็กสาวเห็นใบหน้าที่แดงก่ำของเขา นี่ถ้าเป็นโคลมละก็เขาคงจะอายสะยิ่งกว่าตอนที่ยังเป็นเพียงแค่นางิเสียอีกละมั้ง...
................................................................................
Sirus : น่ารักกันจริงๆเลยนะขอรับ
นางิ : พี่ฮิบาริก็น่ารักอย่างนี้แหละค่ะ
ฮิบาริ : เปล่าสักหน่อย (หันหน้าไปทางอื่น)
Sirus : หึๆท่านฮิบาริแพ้รอยยิ้มเด็กสะแล้วสิ ^ ^
ไปหารูปคุโร่มาขอรับน่ารักไหมใส่ถุงเท้าด้วยนะขอรับ(เอามาตัดแต่งเองนิดหน่อยด้วย)
ร่างแมวนะขอรับ
ร่างเสือดำนะขอรับ ตามที่กระผมคิดมันดันไปตรงกับรูปลักษณ์ของ วาซิโอลก้า เสือดำที่เป็นดิงโก้ของ ซาซี่ ในเรื่อง Letter Bee 
เอาละตอนนี้ก็เห็นแล้วนะขอรับว่าร่างของคุโร่เป็นยังไงกันบ้างงั้นขอแปะภาพสุดท้ายก่อนลาละกันนะขอรับ ^ ^
ความคิดเห็น