คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 13 : เซอร์ไพส์ของเดม่อนและอลาวดี้
สวัสดีขอรับผู้อ่านทุกๆท่าน
หลังจากที่กระผมดองมานาน
เนื่องจากท่านแม่ยึดคอม+ติดเกมส์เลยไม่ได้อัพ - -
แต่ตอนนี้ก็อัพแล้วล่ะนะขอรับ
ไปต่อกันเลยดีกว่า ^ ^
............................................................................................................
รุ่งเช้าที่ปราสาทวาเรีย...
ฮิบาริที่พยายามลืมตาขึ้นเพราะเนื่องจากแสงแดดที่ส่งเข้ามาถึงในห้องนอนและเมื่อเขาลืมตาเสร็จก็พยายามที่จะลุกขึ้นนั่งแต่ด้วยไข้หวัดที่เขาเป็นอยู่เลยทำให้เขาต้องกลับไปนอนอยู่ที่เดิมอีกครั้ง โคลมที่กำลังฝุบหลับอยู่ข้างๆเตียงและกำลังกุมมือของชายหนุ่มไว้อย่างแน่นหนาทำให้ฮิบาริยิ้มออกมาน้อยๆก่อนที่นัยน์ตาอเมทิสสีม่วงของเธอจะสบกับนัยน์ตาสีดำของเขา
"เคียวยะ...นาย..ไม่เป็นไรใช่ไหม?"
"แค่ปวดหัวเล็กน้อยนะไม่เป็นไรหรอก"
"ขอโทษนะ...ที่.."
"ผมบอกแล้วไงว่าเธอไม่ผิด แค่กๆ"
"เคียวยะนอนพักดีกว่านะเดี๋ยวโคลมจะเช็ดตัวให้ค่ะ"
"มะ...ไม่ต้องยัยลูกแมวผมไปลุกอาบน้ำไหว"
"ทั้งๆที่ยังลุกจากเตียงไม่ได้นะหรอคะ?"
โคลมที่เดินไปรับผ้าขนหนูชุบน้ำจากคุโระที่เดินไปคาบมาให้ราวกับว่ามันรู้ในสิ่งที่เธอกำลังต้องการ ฮิเบิร์ดที่บินมานั่งอยู่บนหัวของโคลมก่อนที่จะมองไปยังฮิบาริด้วยความเป็นห่วง ฮิบาริที่นอนมองโคลมเช็ดตัวเขาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรเมื่อโคลมเช็ดตัวเสร็จก็เดินไปหยิบเสื้อกรรมการนักเรียนมาให้ก่อนที่จะเดินออกไปเพื่อหยิบยามาให้ฮิบาริ
"นุฟุฟุ...ฮิบาริคุงเขาเป็นหวัดรึไงครับเนี่ย"
"ค่ะ...ท่านเดม่อน"
"เอายานี่ไปให้เขากินทีนะ ผู้พิทักษ์สายหมอกรุ่นที่ 10 โคลม โดคุโร่"
"ยาอะไรหรอคะ?ท่าน...ผู้พิทักษ์เมฆารุ่นแรก"
"ยาก็คือยายังไงละ - - "
"กะ...ก็ได้ค่ะ"
โคลมที่รับยามาจากอลาวดี้ที่กำลังทำหน้าหงุดหงิดใส่เดม่อนทำให้เธออดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้แต่เมื่ออลาวดี้และเดม่อนหันมามองเธอทำให้เธอหยุดหัวเราะแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอนเพราะเกรงว่าถ้าขืนอยู่ตรงนั้นอีกต่อไปเราอาจจะถูกท่านอลาวดี้ขย้ำได้...
"ยัยลูกแมว...เธอใช้เวลานานเกินไปนะ - -"
"ขะ..ขอโทษค่ะเคียวยะ"
"เกิดอะไรขึ้น..."
"ก็คือ...ท่านเดม่อนกับท่านอลาวดี้ให้ยานี่มาแทนนะค่ะ"
"กินได้หรือเปล่า"
"คึหึหึ...กินได้แน่นอนครับเพราะผมก็พึ่งจะกินไปส่วนหลักฐานถามเจ้าฮิเบิร์ดก็ได้นะครับ"
"เจ้าหัวพืชไร่....//ท่านมุคุโร่"
ฮิบาริที่เหล่ไปยังฮิเบิร์ดที่กำลังนั่งอยู่บนหัวของโคลมพลางพยักหัวหงึกๆทำให้มุคุโร่หัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะเดินออกไปข้างนอกห้อง โคลมที่ยื่นยาให้ฮิบาริเขาเลยรับมันมากินด้วยความไม่เต็มใจสักเท่าไหร่จู่ๆสคอลโล่ก็เดินเข้ามาในห้องพลางกระซิบบางอย่างกลับโคลมก่อนที่จะพังหน้าต่างกระโจนออกไป(พังหน้าต่าง - - : writer)
"มีอะไรหรือเปล่ายัยลูกแมว"
"คุณสคอลโล่บอกว่าเบสเตอร์(เสือซันซัสเอ๊ยสมิง) อาโร่(ฉลามของสคอลจัง) มิ้งค์(ของเจ้าชายเบล) หนีออกจากกล่องไปเลยให้ไปช่วยจับน่ะค่ะ"
"ก็ไปสิ..."
"แล้วเคียวยะจะไม่เป็นอ่ะไรแน่หรอ"
"ผมมีคุโระอยู่ทั้งตัวนะ"
"กร๊าวส์~~~~"
"งั้นโคลมไปน่ะค่ะ มุคุโร่!!!"
"ฮูก!!!"
"ผมละเบื่อจริงๆกับชื่อนกฮูกของยัยลูกแมวจริงๆ - -"
โคลมที่เรียกนกฮูกสายหมอกของเธอพลางหยิบสามง่ามประจำตัวของเธอก่อนที่จะกนะโจนออกไปทางหน้าต่างที่สคอลโล่ทำพังไป ฮิบาริที่ส่ายหัวเบาๆก่อนที่จะลูบหัวคุโระแล้วนอนหลับไป.... ร่าง 2 ร่างที่กำลังยืนมองหน้ากันที่ข้างๆหน้าต่างที่โคลมกระโจนออกไปก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆแล้วจางหายไป....
รุ่งเช้าของอีกวันที่ปราสาทวาเรีย...
ฮิบาริที่ลืมตาขึ้นมาก็พบกลับโคลมที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างๆเขาแต่วันนี้ทำไมเขาคิดไปเองหรือเปล่าว่าโคลมตัวใหญ่ขึ้นและเมื่อเขามองไปที่มือของเขาแต่พบกลับอุ้งเท้าของแมวทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมากก่อนที่จะหันไปมองทางด้านหลังก็พบกับหางยาวสีดำที่กำลังส่ายไปมาอยู่ ฮิบาริที่เห็นดังนั้นเลยรีบเดินไปริมหน้าต่างที่ถูกซ่อมไปเมื่อวานเขาก็พบกลับ....
"ทะ...ทำไมผมถึงได้..."
"เคียวยะไปไหนของเขานะ นั่นมันลูกแมวดำนี่"
"ผมเองนี่ผมไงละ ฮิบาริ เคียวยะ"
"......."
"ยัยลูกแมว...ผมพูดจริงนะ - - "
"นุฟุฟุ...โคลมจังลองมอนผ่านเลนส์ปิศาจสิครับ"
"ท่านเดม่อน//....."
โคลมที่เรียกมุคุโร่ออกมาและเปลี่ยนร่างเป็นเลนส์ปิศาจตามคำที่เดม่อนได้พูดออกมากพบกับฮิบาริที่กำลังยืนมองเธออยู่แต่จู่ๆเธอก็เห็นมือของใครบางคนเกาะอยู่ริมหน้าต่างทำให้เธอต้องรีบเดินไปเปิดหน้าต่างแล้วอุ้มบางสิ่งขึ้นมา มันคือลูกแมวที่สีน้ำเงินไปทั้งตัวแต่นัยน์ตาของมันทั้งสองข้างข้างหนึ่งเป็นสีน้ำเงินส่วนอีกข้างมีสีแดงและมีเลข 6 ในภาษาจีนเขียนอยู่
"ทะ...ท่านมุคุโร่"
"เดม่อนคุณให้ยาอะไรแก่พวกผม"
"ยาเปลี่ยนแปลงพันธุกรรมไงละผู้พิทักษ์เมฆารุ่นที่ 10"
"อลาวดี้..."
"คึหึหึ...นี่คงจะเป็นเซอร์ไพส์สำหรับผมและฮิบาริคุงสินะครับ อลาวดี้ เดม่อน"
"ใช่ครับ//อืม..."
"แล้วผมจะกลับเป็นเหมือนเดิมได้ยังไงละครับเนี่ย อย่างนี้พลังมายาผมก็ลดลงนะสิ T T"
"1 อาทิตย์ที่พวกเจ้าจะต้องอยู่กับผู้พิทักษ์สายหมอกโคลม โดคุโร่"
"ทะ...ทำไมต้องเป็นฉันละค่ะ"
"ก็เธอใกล้ชิดกับทั้ง 2 คนนี้มากนี่นา"
"ตะ...แต่ว่า.."
"พวกเราไปละ"
เดม่อนกับอลาวดี้ที่หายไปจากริมหน้าต่างที่โคลมยืนอยู่ทำให้เธอต้องมองไปยังลูกแมวสีดำกับสีน้ำเงินที่กำลังถูกฮิเบิร์ดและคุโร่วิ่งไล่อย่างสนุกสนานจนกระทั่งทั้งคู่กระโจนขึ้นมานั่งบนไหล่ของโคลมทำให้ คุโระและฮิเบิร์ดต้องยุดที่จะวิ่งไล่ฮิบาริและมุคุโร่ โคลมเลยเดินไปนั่งที่เตียงก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆพลางมองไปยังเจ้าแมวสองตัวที่กำลังขู่กันอยู่ด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เธอจะต้องดูแลลูกแมวทั้ง 2 ที่ไม่เคยที่จะไม่กัดกันเลยสักครั้งเดียว...
........................................................................................................................
Sirus : จบไปอีกตอนนะขอรับสั้นไปหน่อยดีกว่าไม่อัพ ^ ^ พลั่ก!!!//โดนทอนฟาเสย
ฮิบาริ : โทษฐานไม่อัพปล่อยผมรอ...โคลมตั้งนาน
โคลม : .... คืออะไรหรอค่ะ
Sirus : ขายขนมจีบไง//บ่นแบบอุบอิบ
ฮิบาริ : พูดว่าไงนะ - -*
Sirus : เปล้า~~~เซอร์วิสหน่อยเรตติ้ง 100%!!!
Sirus : แย่งกับตัวเองเนี่ยนะท่านฮิ - -
ฮิบาริ(อนาคต) : ผมช่วยยัยลูกแมวต้องเป็นของผมสิ
ฮิบาริ(ปัจจุบัน) : เธอก็เป็นของผม - -*
โคลม : เอ่อ...
Sirus : ศึกแย่งชิงโคลมจังเริ่มได้ - -
ความคิดเห็น