{1896}Secret Rule Love รักลับๆของฉันและนายกรรมการคุมกฎ

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : ไปเที่ยวทะเลงั้นหรอ...

สวัสดีขอรับ....
ในตอนที่แล้ว writer ลองไปอ่านเล่นๆดูก็รู้สึกว่ามันมั่วๆยังไงก็ไม่รู้ - -.
สงสัยเนื่องจากตอนที่อัพอยู่อารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย
เลยคิดว่า...ถ้าตอนที่อารมณ์หงุดหงิดกระผมก็คงแต่ง fic ไม่สนุกละสินะ
ไว้ถ้าอารมณ์ดีจะอัพเยอะๆละกันนะขอรับ
ถ้ากระผมพิมพ์คำผิดก็ต้องขออภัยด้วยนะขอรับ
งั้นไปต่อกันเลยนะขอรับ ^ ^
......................................................................................................

 3 อาทิตย์ผ่านไป...(หลังจากที่โคลมกลายเป็นนางิ)
 ห้องกรรมการนักเรียน

   ฮิบาริที่กำลังนอนฟุบหน้าลงกับโต๊ะคณะกรรมการนักเรียนด้วยความเหน็ดเหนื่อยเนื่องจากตนพึ่งจะกลับมาจากการขย้ำกลุ่มนักเลงที่ตลาดประจำเมืองนามิโมริ นางิที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาโดยมีคุโร่นอนขดตัวอยู่บนตักของเธอ

 "เฮ้อ....น่าเบื่อจังเลย"
 "เมี๊ยว?"
 "อยากลองไปสถานที่นี้จังเลยเนอะคุโร่"
 "เหมียว~~~"
 "อ๊ะ!!!คุโร่อย่าไปกวนพี่ฮิบาริสิ"
 "หืม...มีอะไรหรือเปล่า"
 "ขะ...ขอโทษค่ะ นางิผิดเองที่ไม่ดูแลคุโร่ให้ดี(. .)"
 
   คุโร่ที่กระโจนไปนั่งบนไหล่ข้างซ้ายของฮิบาริซึ่งในตอนนี้กลายเป็นที่นั่งประจำของมัน ฮิบาริที่ลุกขึ้นหยิบหนังสือที่นางิเผลอทำตกก็เห็นภาพทะเลสีครามกว้างใหญ่เลยเหล่มองนางิที่ยืนก้มหน้าอยู่เขาเลยหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะลูบผมของเธอเล่นด้วยความเอ็นดู

 "อยากไปทะเลสินะ"
 "ค่ะ"
 "งั้นเดี๋ยวพี่จะให้ไปเอาไหมละ"
 "จะ...จริงหรอคะ?"
 "แต่พี่จะไม่ไปด้วยนะ"
 "รู้แล้วละค่ะ จะให้ไปกับพวกพี่ๆสึนะสินะค่ะ"
 "หึๆ..."

   นางิที่เดินออกไปจากห้องด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนักเท่าไร เนื่องจากนางิที่อาศัยอยู่กับฮิบาริเป็นเวลา 3 อาทิตย์ทำให้เธอรับรู้ถึงอารมณ์ของฮิบาริได้มากกว่าใครๆ บางครั้งก็ใจดี บางครั้งก็เย็นชา ช่างเป็นคนที่เข้าถึงได้ยากจริงๆเลยนะ...นี่คือสิ่งที่นางิคิดมาตลอดในช่วงเวลาที่อยู่กับฮิบาริ...

 "เอ๋!!!ฮิบาริซังจะให้ผมพานางิไปเที่ยวทะเลด้วยหรอครับ"
 "อืม..."
 "ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ พี่สึนะ ^_^"
 "อะ...อืมๆ"
 "ก๊าก ฮ่าๆ เอิ๊ก!!!เด็กผู้หญิงอารายเนี่ยน่ารักเป็นบ้า แย้ก!!!"
 "เงียบปากไปเลยนะเจ้าแรมโบ้"
 "อด...ทน..ไว้..ไม่ไหวแล้ว แง้!!!!"
 "เป็นเด็กที่ขี้แยจังเลยนะค่ะ"
 "คุณแรมโบ้ไม่ได้ขี้แยสักหน่อย แต่ก็ขอบคุณนะที่ซับน้ำตาให้นะ..."
 "ไม่เป็นไรค่ะ พี่ฮิบาริที่เหลือนางิดูแลตัวเองได้แล้วละค่ะ"
 "อืม...งั้นลาละ"

   แรมโบ้ที่ถูกรีบอร์นถีบเข้าให้ตรงกลางหลังทำให้ล้มคะมำหน้าทิ้มพื้นอย่างจังเลยร้องไห้ออกมา นางิด้วยความสงสารเลยใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาของแรมโบ้ให้พร้อมกับยิ้มให้แรมโบ้ด้วยรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา เมื่อนางิเดินไปหาฮิบาริก่อนที่จะรับคุโร่มาอุ้มและบอกลาฮิบาริด้วยรอยยิ้มที่ฝืนยิ้มออกมาทำให้ฮิบาริจำใจบอกลาด้วยความไม่เต็มใจอย่างสุดๆ

 "ว๊าย!!!ซือคุงเด็กที่ไหนเนี่ยน่ารักจังเลย"
 "อ้อ!!นี่นางิครับ เป็นหลานของญาติของเพื่อนที่จะมาเที่ยวกับพวกเราในวันพรุ่งนี้นะ"
 "นางิจังหรอ งั้นพรุ่งนี้น้าจะดูแลอย่างดีเลยนะจ๊ะ"
 "เอ่อ...ค่ะ"

   หลังจากที่นางิเอากระเป๋าเดินทางไปเก็บเรียบร้อยก็รีบเดินขึ้นห้องสึนะก่อนที่จะล้มตัวลงนอนหลับด้วยความเหนื่อย สึนะที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาในห้องก็เห็นเด็กสาวนอนหลับด้วยความสบายใจทำให้เขาเดินมานั่งที่โต๊ะก่อนที่จะคิดอะไรเล่นๆเกี่ยวกับโคลม

 "โคลม...ตอนเธอเป็นเด็กนี่ไร้เดียงสาจังเลยนะ ช่างต่างกับตอนปัจจุบันเหลือเกิน... แทบไม่น่าเชื่อเลยนะเนี่ยว่าเธอจะมาเป็นผู้พิทักษ์สายหมอกและยังเป็นผู้พิทักษ์คนเดียวที่เป็นผู้หญิงอีกด้วย"
 "มันก็แหงอยู่แล้วนะสิเจ้าห่วยสึนะ"
 "นี่นายอ่านใจฉันได้ด้วยเรอะเนี่ย"
 "แกลืมไปแล้วรึไงฟระที่ฉันอ่านจิตใจของคนได้ - - "
 "นะ...นั่นสินะ"

  สินะเลยลุกขึ้นไปปิดไฟก่อนที่จะเดินมานอนฟุบลงที่โต๊ะทำงานของเขา รีบอร์นที่เดินไปยังเปลนอนของตนก็พบกับคุโร่ที่นอนขดตัวอยู่ทำให้เขาหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนที่จะนอนลงบนลำตัวของคุโร่ เจ้าเสือดำตัวน้อยที่ลืมตาขึ้นมาดูว่ามีอะไรทับมันอยู่แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเลยนอนหลับไปทั้งๆที่มีรีบอร์นนอนทับอยู่....

 ชายทะเลที่ฮอกไกโด....

 "รุ่นที่ 10 รับนะคร้าบ~~~"
 "เฮ้ย!!!โกคุเดระคุงทำไมต้องเป็นฉันเล่า!!!"
 "ฮะๆไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นาสึนะ"
 "พลั่ก!!!"
 "พี่สึนะ!!!เจ็บไหมค่ะเนี่ย"
 "มะ...ไม่เป็นไร"

   สึนะ โกคุเดระ ยามาโมโตะ นางิ แรมโบ้ อี้ผิงและฟูตะกำลังเล่นลิงชิงบอลด้วยความสนุกสนานในชายหาดที่มีเพียงแค่พวกเขา(คนอื่นๆที่มาด้วยอยู่ที่บ้านพัก+เป็นชายหาดส่วนตัวของ Vongola family)จู่ๆโกคุเดระก็เหวี่ยงบอลมาทางสึนะเต็มแรงทำให้โดนหน้าสึนะเข้าอย่างจัง แต่มีเพียงแค่นางิคนเดียวเท่านั้นที่เดินเข้ามาช่วยสึนะ จู่ๆทั้งหมดก็พูดขึ้นพร้อมกัน(ยกเว้นนางิกับสึนะ)ว่าอยากไปว่ายน้ำในทะเลเลยปล่อยให้ทั้ง 2 นั่งนิ่งไปประมาณ 3 นาที....

 "เอ่อ...นางิจังไม่ไปว่ายน้ำหรอ"
 "ก็อยากหรอกค่ะแต่ว่า..."
 "อ้อ...เธอว่ายน้ำไม่เป็นใช่ไหมละเดี๋ยวฉันมานะจะไปเอาห่วงยางมาให้"
 "ขอบคุณค่ะพี่สึนะ!!!"

   เมื่อนางิอยู่ในชุดว่ายน้ำพร้อมกับห่วงยางลายสับปะรดที่มุคุโร่แอบเอามาให้สึนะตอนที่สึนะเดินไปที่พักเพื่อจะหยิบห่วงยางให้กับนางิ ทั้งหมดที่ลงไปเล่นน้ำด้วยความสนุกสนานเป็นเวลาหลายชั่วโมงผ่านไปจู่ๆคลื่นที่เริ่มพาตัวนางิลอยห่างไกลออกจากฝั่งเรื่อยๆ....

 "พี่สึนะ!!!ช่วยด้วย!!!"
 "หืม....เฮ้ย!!!ใครก็ได้ไปช่วยนางิที"
 "เดี๋ยวผมไปช่วยเองครับรุ่นที่ 10!!!"
 "มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่านะ"
 "อาเจ๊!!!อ๊อก!!"
 "โกคุเดระคุง!!!โถ่เว้ย!!! ยามาโมโตะคุง....เฮ้ย!!!"
 "ทะ...โทษทีสินะฉัยถูกฝังโดยแรมโบ้ อี้ผิงและก็ฟูตะแล้วละ - -"
 "ขะ...ขอโทษทีครับพี่สึนะ..."
 "ช่างมันเถอะน่าฟูตะ งั้นฉันต้องออกแรงแล้วสินะ โอ๊ย!!!ขาดันเป็นตะคริวอีก..."

   สึนะที่แทบหมดความหวังทุกๆคนที่อยู่ตรงนั้นไม่มีใครเลยที่จะสามารถไปช่วยนางิได้เลยสักคนนี่พวกเขาจะต้องสูญเสียคนของแฟมิลี่ไปอีกแล้วงั้นหรอ...จู่ๆมุคุโร่ก็วิ่งออกมาและพร้อมที่จะกระโจนลงสู่ทะเล แต่ร่างของคนๆหนึ่งกลับพุ่งลงทะเลด้วยความรวดเร็วและช่วยนางิไว้ได้

 "เฮ้อ...เกือบไปแล้วไหมละ"
 "พะ...พี่ฮิบาริ!!!"
 "ฮิบาริซัง!!!! 0[]0!!!"
 "คึหึหึ...ถูกตัดหน้าไปจนได้สินะครับ..."
 "ร้องไห้ใหญ่เลยนะ นางิ.."
 "นางิ....อยากกลับบ้าน.."
 "ไว้ผมจะมาขย้ำพวกคุณใหม่ละกันนะครับ..."
 "เมี๊ยว!!!"
 "หึๆ...กลับกันเถอะ...คุโร่ นางิ"

   ฮิบาริที่เดินอุ้มนางิไปยังรถลีมูซีนของดีโน่ที่คุซาคาเบะยืมมาจากโรมาริโอ้เพื่อที่จะมาส่งฮิบาริที่ชายหาด คุโร่กระโจนขึ้นไปนั่งบนไหล่ซ้ายก่อนที่จะเลียใบหน้าของฮิบาริเบาๆทำให้ฮิบาริเหล่มองมันเล็กน้อยพร้อมกับขึ้นไปบนรถปล่อยให้พวกที่เหลือค้างไปสักพักหนึ่ง....

 "ขอบคุณนะฮิบาริ เคียวยะที่ช่วยนางิของผมเอาไว้..."

 ห้องนอนของฮิบาริ...

   ฮิบาริที่อยู่ในชุดนอนกำลังนอนอ่านหนังสือฮิเบิร์ดที่นอนหลับอยู่บนหัวของเขาด้วยความสบายอารมณ์ นางิที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินอุ้มคุโร่เข้ามาในห้องนอนก่อนที่จะล้มลงนอนข้างๆฮิบาริด้วยความเหนื่อยล้าเพราะวันนี้เธอได้เล่นน้ำทะเลที่เธออยากจะลองเล่นดูสักครั้ง
 
 "ผมยังเปียกอยู่เลยนะ"
 "แล้วไงละค่ะนางิเหนื่อยอยากนอน..."
 "มานี่เลยยัยลูกแมว"
 "เฮ้อ...ก็ได้ค่ะ ว่าแต่ไหนพี่ฮิบาริบอกจะไม่ไปยังไงละค่ะ"
 "พี่ก็แค่เป็นห่วงเท่านั้น...เอาละเสร็จแล้ว"
 "แล้วทำไมต้องหวีผมให้ด้วยละเนี่ย"
 "ปรกติก็หวีไม่ใช่หรอไง"
 "สงสัยนางิลืมไปเองนะค่ะขอโทษที..."
 
   นางิที่ล้มตัวลงนอนเพราะหนังตาที่ลืมไม่ขึ้นเต็มทนทำให้ฮิบาริยิ้มออกมาน้อยๆก่อนที่จะจูบลงบนหน้าผากของเด็กสาวก่อนที่เขาจะลุกไปปิดไฟและล้มตัวลงนอนข้างๆนางิ คุโร่ที่เห็นดังนั้นเลยกระโจนมาซุกตัวนอนอยู่ตรงลำคอของฮิบาริเขาเลยลูบมัน 2-3 ครั้งก่อนที่จะหลับไป....

.........................................................................................

Sirus : จบไปอีกตอน....ตี 1 แล้วหรอเนี่ย!!!
ฮิบาริ : ขนาดตี 1 แล้วยังอัพได้นับถือนะเนี่ย
Sirus : เปล่าหรอกขอรับนายท่านกระผมแค่นอนไม่หลับเท่านั้น
ฮิบาริ : ทำไมต้องเรียกผมว่านายท่านละ
Sirus : ความลับขอรับ ^ ^ ขอแปะภาพก่อนจากนะขอรับ

 

Sirus : นายท่านกับนางิเนี๊ยว!!!! >0<
ฮิบาริ : ยัยลูกแมวนี่นา....