คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : ริบบิ้นสีแดงของฮิบาริ....
writer ลองดูคนที่มา view แล้วมีทั้งหมด 96 คน!!!
นี่มันเลขหนูโคลมของข้าน้อยนี่นา
เลยดี้ด้าเล็กน้อยอยากที่จะแต่งต่อ
เอาเป็นว่ามาเข้าเรื่องต่อกันเถอะนะฮะ ^ ^
................................................................................................
สวนสาธารณะประจำเมืองนามิโมริ
ฮิบาริที่กำลังนอนหนุนตักโคลมอย่างสบายอารมณ์ที่ใต้ต้นซากุระที่ยังไม่ผลิดอกสีชมพูอันสดใสของมัน โคลมที่คลี่ยิ้มออกมาน้อยๆเมื่อมองไปยังใบหน้าของฮิบาริที่กำลังหลับอยู๋ จู่ๆใบของต้นซากุระก็ตกลงบนฝ่ามือทำให้เขาตื่นขึ้นและมองไปยังที่หญิงสาวด้วยสีหน้าที่มีความสงสัยเล็กน้อย
"ผมว่าตอนแรกผมนอนอยู่กับพื้นนะครับแล้วทำไมผมถึงได้มานอนบนตักของคุณได้ละครับ....โคลม โดคุโร่"
"ขะ...ขอโทษค่ะฉันแค่คิดว่าถ้าเคียวยะได้นอนบนตักของฉันน่าจะหลับได้อย่างสบายๆนะค่ะ"
"หึ....อย่าคิดละกันละว่าคุณเข้ามาในชีวิตของผมในฐานะ...แฟน"
"แล้วไงหรอค่ะ?"
"คุณนะสำหรับผมแล้วในตอนนี้ก็คงจะเป็นแค่สัตว์เลี้ยง...ละมั้ง?"
"งั้นหรอคะ"
โคลมที่หันหน้าออกไปทางอื่นเพื่อที่จะพยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา ชีวิตของเธอไม่เคยมีเลยสักครั้งที่จะมีคนมาดูแลด้วยความรักที่แท้จริงและด้วยหน้าตาที่ดูเหมือนอมทุกข์ไว้ตลอดเวลาบวกกับเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยจะชอบเข้ากลุ่มกับพวกเพื่อนๆมันเลยทำให้เธอดูเป็นคนที่ลึกลับและอยากที่จะเข้าถึงจิตใจของเธอ ฮิบาริที่ยันตัวลุกขึ้นยืนและมองออกไปยังทะเลสาบที่มีเงาสะท้องของดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินก่อนที่จะเดินไปหาเธอ
"คุณอยากปั่นจักรยานไหม..."
"เอ๊ะ!!!เอ่อ.....แล้วแต่ค่ะ(. .)"
"เฮ้อ....เรื่องเมื่อกี้ผมแค่พูดออกไปเล่นๆเท่านั้นแหละอย่าคิดมากเลยนะ...โคลม"
"สิ่งที่เคียวยะพูดออกมานะ....มันเป็นเรื่องจริงนี่นา...."
"ไปกันเถอะ...ผมยังไม่อยากเห็นคุณร้องไห้หรอกนะ"
ฮิบาริที่เดินไปเอาจักรยานมาพร้อมกับให้โคลมซ้อนท้ายก่อนที่ตนจะปั่นไปรอบๆสวนสาธารณะ สายลมที่กำลังพัดอย่างแผ่วเบาหญิงสาวที่เสยผมของตนทำให้ชายหนุ่มเหลือบมามองเธอน้อยๆก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาปั่นต่อไปก่อนที่จะกลับมาหยุดอยู่ที่ใต้ต้นซากุระอีกครั้ง(แล้วแกจะไปปั่นทำเพื่อ - - : writer)
"ซากุระ...เดือนหน้าแล้วสินะที่มันจะบานออกมา..."
"อืม...."
"นายจะว่าอะไรไหมเมื่อเวลามันบานออกมานายจะมาดูกับฉันได้ไหม?"
"แกว๊ก!!!! ฉั่ว!!!!"
"เคียวยะ!!!"
จู่ๆนกอินทรีสีขาวก็บินเข้าโฉบเอาเข้าให้ที่บริเวณแขนข้างขวาของฮิบาริอย่างไม่ทันตั้งตัวเลือดสีแดงสดกำลังไหลรินออกมาจากแขนของเขาสร้างความตกใจให้กับโคลมไม่ใช่น้อย ฮิบาริมองไปยังบริเวณต้นไม้ที่อยู่ห่างจากตนประมาณ 400 เมตรเพราะว่ามีเงาของบางสิ่งกำลังหลบซ่อนอยู่ก่อนที่มันจะหายไป
"คิดไปเองรึไงนะ..."
"เคียวยะนายต้องไปรักษาเดี๋ยวนี้!!!"
"แผลแค่นี้เองไม่เป็นไรหรอก...."
"โอ้ว!!!นั่นฮิบาริกับโคลมใช่ไหมนะ สวัสดีแบบสุดขั้ววววว!!!!"
"คะ...คุณผู้พิทักษ์แหวนอรุณนี่นา จริงสิ!!!!ช่วยรักษาเคียวยะด้วยค่ะ"
"ไม่ต้องมายุ่งกับผมเจ้าสัตว์กินพืช"
ฮิบาริที่กำลังจะเดินหนีแต่โคลมที่จับข้อมือข้างซ้ายของฮิบาริไว้พร้อมกับทำหน้าจริงจังทำให้ฮิบาริใจอ่อนยอมให้เรียวเฮรักษาแต่โดยดี เมื่อเรียวเฮรักษาแผลเบื้องต้นเสร็จก็ขอตัวไปซ้อมต่อโคลมที่ทำหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนที่จะพาฮิบาริไปยังร้านอาหารที่ตนเคยมากินกับเคียวโกะ ฮารุ และอี้ผิง
"จะ...จะรับอะไรดีค่ะ?"
"ขอเป็นสเต็กเนื้อวัวแบบสุกค่ะ เคียวยะนายจะสั่งอะไรไหม?"
"ผมไม่หิว..."
"งั้นเอาเป็น...แฮมเบอร์เกอร์ละกันค่ะ"
"- -*"
"แล้วจะรับเครื่องดื่มอะไรหรือเปล่าค่ะ?"
"น้ำเปล่าก็พอแล้วคะ ^ ^ "
พนักงานเสริฟที่เดินออกไปและขาสั่นเล็กน้อยเพราะลูกค้าที่นั่งอยู่ข้างหน้าและกำลังมองออกไปข้างนอกหน้าต่างนกตัวสีเหลือที่เกาะอยู่บนหัวทำให้เธอยิ่งมั่นใจว่าเป็นกรรมการคุมกฎของโรงเรียนนามิโมริแน่ๆ และเมื่ออาหารมาเสริฟถึงทั้งสองก็ก้มกน้าก้มตากินกันจนหมดภายในเวลาไม่นาน ฮิบาริที่ยื่นเงินให้กับพนักงานก่อนที่จะลุกขึ้นและพาโคลมกลับบ้าน เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงบ้านของตนก็พบกลับสึนะที่กำลังยืนรอคอยทั้ง 2
"บอส...มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?"
"ฉันแค่ได้ยินข่าวจากเรียวเฮนะว่าฮิบาริถูกนกโฉบเข้าที่แขนขวาเลยมาดูนะ"
"ผมไม่เป็นอะไรมากหรอก....เข้าบ้านกันเถอะโคลม"
"ดะ..เดี๋ยวสิฉันยังมีเรื่องที่จะคุยกับบอสอยู่เลยนะ"
" - -* "
"กะ...ก็ได้งั้นโคลมไปละค่ะบอส"
ทั้ง 2 เดินเข้ามาในบ้านฮิบาริที่เดินและทิ้งตัวลงบนโซฟาก่อนที่จะหันมาเล่นกับนกตัวน้อยฮิเบิร์ดของเขา โคลมที่เห็นดังนั้นเลยขอตัวไปอาบน้ำ ฮิบาริที่พยักหน้าเบาๆและปล่อยให้เธอไปอาบน้ำก่อน เมื่อโคลมอาบเสร็จและเดินลงมาในชุดกระโปรงสีขาวบริสุทธิ์ผมสีม่วงที่ยังเปียกน้ำน้อยๆทำให้เธอดูน่ารักมากขึ้น!!!
"งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ.."
"จะว่าไป...วันนี้จะให้ฉันนอนที่ไหนละคะ?"
"ก็เตียงผมไง - -"
"บะ...บ้าที่สุดเลย เคียวยะ >///<"
"แค่เอาหมอนข้างกั้นก็พอแล้วนี่ครับ - -"
"......"
ฮิบาริที่เดินไปอาบน้ำปล่อยให้หญิงสาวนั่งบ่นพึมพำอยู๋คนเดียว และเมื่อเขาอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวในชุดนอนสีดำของเขาก่อนที่จะล้มตัวลงและหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน โคลมที่เดินงัวเงียมานั่งลงข้างๆฮิบารินกสีเหลืองตัวน้อยที่กำลังนั่งอยู่บนหัวของโคลมทำให้ฮิบาริอดที่จะหัวเราะออกมาเบาๆไม่ได้
"ขำอะไรคะ - -"
"ดูท่าว่าฮิเบิร์ดจะชอบเธอแล้วละ"
"จิ๊บๆ"
"เป็นนกที่น่ารักดีนะค่ะ...."
"จริงสิ..."
ฮิบาริหันไปหยิบกล่องสีขาวและเปิดมันออกมาข้างในมีริบบิ้นสีแดงสดอยู่เขาค่อยๆผูกริ้บบิ้นที่คอของโคลมด้วยความทะนุถนอมและเมื่อเขาลดมือลง โคลมที่ทำหน้าสงสัยเล็กน้อยก่อนที่ฮิบาริจะดีดหน้าผากของเธอไปครั้งหนึ่ง
"โอ๊ย!!!โคลมเจ็บนะ T T"
"หึ...สงสัยละสิว่าผมเอาริบบิ้นมาผูกที่คอของเธอทำไม"
"แล้วจะเอามาผูกทำไมละคะ - -"
"ก็คุณเป็นสัตว์เลี้ยงของผมนี่ครับ"
"แล้วไปเอามาจากไหนละคะนั่น แล้วก็มันหมายความว่ายังไงด้วย"
"ผมได้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วละจากคนๆหนึ่ง ส่วนความหมายนะไปหาเอาเองละกันนะครับ"
"งั้นฉันขอเดานะ....ริบบิ้นนี้หมายถึงการผูกมัดหรือเปล่านะ?"
"หึๆแล้วแต่จะคิดสิครับ จะว่าไปทำไมถึงรู้ด้วยละว่าผมชอบกินแฮมเบอร์เกอร์"
"เอ๊ะ!!!นายชอบกินจริงๆหรอเนี่ยฉันแค่ลองสั่งดูนะ"
"งั้นหรอครับ"
ฮิบาริที่ลุกขึ้นไปปิดไฟก่อนที่จะล้มตัวลงนอนพลางคิดถึงเรื่องนกอินทรีกับเงาประหลาดนั่น มันจะเกี่ยวข้องกับโรคุโด มุคุโร่ หรือเปล่านะ โคลมที่กำลังหลับด้วยความสบายอารมณ์ทำให้ฮิบาริอดยิ้มออกมาไม่ได้ก่อนที่จะจูบลงบริเวณหน้าผากของเธอ
"ฝันดีนะครับสัตว์เลี้ยงแสนรักของผม...."
................................................................................................................
Sirus : เฮ้อ......จบไปอีกตอน - -
สึนะ : ได้ออกนิดเดียวเอง
เรียวเฮ : ฉันก็ได้ออกด้วยหรอเนี่ยสุดขั้ว!!!!!
Sirus : ได้ออกก็บุญแล้วละ - -
สึนะ : (ไม่ได้ออกจะดีกว่ามั้งเนี่ยตรู - -)
Sirus : เอาละไหนๆก็ไหนๆแล้วของแปะรูปก่อนจาก นายกระต่ายฮิบาริกับหนูโคลมในชุดอลิซ
Sirus : น่าร้าก~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~>//////<
ความคิดเห็น