ตอนที่ 1
ณ สตูดิโฮซองแดวา
ห้องแต่งตัว
"ทำไมฉันต้องทำงานแบบนี้ด้วยห๊ะ...."ใบหน้าหวานบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัดนี่เค้าเป็นถึงนายแบบชื่อดังที่ใครๆต่างก็รู้จักเลยน่ะแล้วนี่อะไรจะให้มาโฆษากะไอ้กางเกงในยี่ห้อที่ขายตามท้องตลาดคิมฮีชอลรับไม่ได้!!!!
"เอาน่าฮีชอล..."พูดทั้งทาน้ำมันลงบนแผ่นอกบางอย่างช้าๆ การที่ได้สัมผัสผิวของฮีชอลนี่เป็นสิ่งที่วิเศษอย่างยิ่ง!!!มือสากไล่หยดน้ำมันไปตามหน้าท้องแบนราบ ใบหน้าคมรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เกิดขึ้นถึงเค้าจะเป็นผู้จัดการฮีชอลมานานแต่เรื่องแบบนี้มันก็ไม่ค่อยจะชินซักเท่าไหร่
"อ่ะ ไอ้ผู้จัดการ จะทำอะไรว่ะ "ตาคู่สวยจ้องไปยังนิ้วมือสากที่ไล่ลงต่ำไปยังรอบขอบกางเกงใน อีกหน่อยเดียวก็ถึงบิ๊กเบิ่มคิมแล้ว ไอ้ @@$%#%%$@% เอ้ย
"เอ่อ ...ขอโทษ พอดีฉันไม่ได้ตั้งใจ"..พูดทั้งละฝ่ามือออกอย่างรวดเร็วเกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ โจว คยูฮยอน! ร่างตรงหน้าแมร่งยิ่งหน้าฟัดอยู่แล้วพอมาแต่งตัวในสภาพที่มีแค่ กกน.ตัวเดียวโคตรเซ็กส์ซี่ไปใหญ่เลย คิมฮีชอลนี่นายจะยั่วคนทั้งกองเลยรึไงเนี่ย...
"ช่างเหอะ"
.
.
.
.
" เห้ ไม่ ไม่ ท่านี้ดีกว่าเทห์กว่าเยอะ " พูดทั้งถกผ้าคลุมออกอย่างรวดเร็วโชว์เรือนร่างต่อหน้ากระจกรอบทิศที่ติดไว้ทั่วห้อง...ถึงมันจะเป็นงานที่โลคลาสสักหน่อยก็เหอะด้วยความที่ว่าเลือดของนายแบบชื่อดังเดือดพล่านขึ้นมา ร่างบางหมุนซ้ายหมุนขวาอยู่ซักพักก่อนจะไปสะดุดกับร่างสูงที่ยืนกอดออกมองตาเขม็นอยู่หน้าห้อง
"นี่!!นายไม่มีอะไรทำรึไง..เป็นนายแบบแต่มัวมาลั้นลาไร้สาระอยู่ได้"ร่างสูงยิ้มเหยียดตรงมุมปาก รอยยิ้มแบบนั้นทำเอาฮีชอลโมโหขึ้นอย่างกะผู้หญิงที่ประจำเดือนมาไม่ปกติ
"แล้วนายเป็นใคร ... อ๋อ ไม่ต้องบอกหรอกดูจากหน้านายฉันก็รู้แล้วล่ะในนี้ไม่มีของให้นายขนหรอกน่ะแต่ถ้านายจะทำก็นู้นเดินตรงไปเลี้ยงซ้ายข้างห้องน้ำชายน่ะ!"
"หึ ฉันฮันคยอง คือคนที่จ้างนายมาเป็นพรีเซนเตอร์งานนี้ไงล่ะ "
"ฮันคยองไหน!!!!ฉันไม่รู้จักโว้ย!!!!"ร่างบางทำหน้าเฉไฉอย่างกับเด็กออทิสติก ฉิบหายแล้วไหมล่ะคิมฮีชอลดันมามีเรื่องกะไอ้หมอนี่จนได้ซวยจริงๆเลย
"ปัญญาอ่อน"
ฉึก!!!!!
"เดินแก้ผ้าร่อนไม่อายใครเขารึไง ...โรคจิต!!"
ฉึก ซ้ำ 2
"แล้วนายละมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันห๊ะ โด่วของตัวเองไม่มีดูรึไงถึงว่าจ้องคนอื่นเค้าน่ะ วิปริต!"ชักเคืองแล้วจริงๆ ครับ ไอ้นี่ปากมันน่าซักทีจริงๆ กำลังง้างจะมือตบหัวมันสักป้าบแต่ว่า
" เฮ้ย ฮันพร้อมยังว่ะ ...แกเอากล้องไปไว้ไหนเนี่ย!" ร่างหนาวิ่งหอบเอกสารหนาเตอะมาหาร่างสูงที่ยืนทำท่าจะกระโจนเข้าใสทุกวินาทีที่เผลอ 'อ๋อ กะไอ้แค่ช่างภาพกิ๊กก๋อยแล้วมาบอกว่าตัวเองคือคนที่จ้างเค้า
ถุยยยยยไอ้ฮันคยองทำเอาเขาแบบกลัวอยู่ได้ตั้งนานสองนาน '
"อ้าว คุณฮีชอล...พร้อมรึยังครับ"
"พร้อมครับ"ผมพยักหน้ายิ้มรับตามบทบาทที่วิญญญาณนายแบบเข้าสิงอีกตามเคย ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาตรงหน้าทำท่าจะประทุสร้ายผมเต็มที่ T-T
"นายแบบ สตอเบอร์รี่~~~"สิ้นเสียงกระซิบที่แหบพร่ามในระยะที่เราได้ยินเพียงกันแค่สองคนทำเอาร่างบางเลือดพุ่งปี๊ด!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกฮันคยองถ้าฉันไม่ได้เอาคืนอย่าหวังว่านายจะอยู่อย่างมีสุขเลย!
.
.
.
.
แช๊ะ แช๊ะ นิ้วเรียวยาวกดรัดชัตเตอร์อย่างคล่องแคล่ว ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วเป็นปมอย่างไม่สบอารมณ์กับร่างเล็กตรงหน้า
"นี่!!! คิมฮีชอล นี่มันกี่เทคแล้วห๊ะ!"ท่าที่อยู่ในห้องกระจกถูกวิญญาณเจ้าแม่ตะเคียงทองเข้าสิงรึไงทีตอนนี้ทำมาเป็นไร้เดียงสาทำไม่เป็น เหอะ นายแบบสตอเบอร์รี่ชัดๆ
"อ๊า~~คุณฮันผมก็ทำอยู่เนี่ย !! ....เฮ้ยคุณจะทำอะไรน่ะ!! '' O-O
"ก็ทำให้หน้านายมี อารมณ์น่ะเซ่!!!"
อ๊า~~~กางเกงในสีแดงสดที่ห่อหุ้มส่วนอ่อนไหวสั่นระริก ดวงจาคู่โตจ้องใบหน้าคมด้วยความสงสัย แสงไฟจาก
สปอต์ไลค์ยังคงส่องแสงที่นวลไปยังร่างของทั้งคู่ ปลายยิ้วหนาไล่ไปตามแท่งเรียวสวยที่ซ่อยอยู่ข้างใน อื่อออ~~คุณ
"เอาล่ะ ทีนี้ก็ทำหน้าแบบนี้น่ะ!"
"อ่ะ ...ระดับผมนะไม่ต้องพึ่งคุณหรอก ผมน่ะ ช่วยตัวเองได้!!!! " ใบหน้าสวยยิ้มหยอกก่อนจะชูนิ้วแสดงเครื่องหมายหยาบคายที่นายแบบคนอื่นๆไม่มีวันกล้าทำอย่างแน่นอน ร่างบางสูดลมหายใจเข้าดังฟืดดดดดก่อนจะจ้องไปยังร่างสูงที่กอดอกรอเขาอยู่ ... แมร่งเอ้ยทฤษฎีหนังโป๊ะที่เคยดูเขาต้องทำแบบนั้นจริงๆหรอว่ะ เกิดไปยั่วกระตุ๊กต่อมโฉดไอ้หน้าจีนนั้นอ่ามีหวังถูกกระทำชำเราแบบเมื่อกี้แน่เลยTT-TT
"จะอีกนานมั๊ย"
" คะ ครับ " คิมฮีชอลไฟรติ้ง เรียวขาขาวแหลกอ้ากว้าง สะโพกอวบต่อยๆหย่อนก้นนั่งลงบนเกาอี้ไม้ที่ทีมงานเอามาวางไว้ก่อนจะส่งสายตาไปยังร่างของชายหนุ่มที่ตอนนี้สติขาดพึ่งไปไกล เปลือกตาบางจิกตาลงต่ำอย่างยั่วยวน ก่อนจะบิดเร้ากายบางราวกับถูกไฟแผดเผาให้ร้อนลุ่มหน้าท้องแบบราบที่ถูกฉาบด้วยน้ำมันเปล่งเป็นออร่ายามที่แสงไฟจากสปอร์ตไลด์ส่องเข้ากระทบ
เสียงกดชัตเตอร์รัวๆยังคงทำตามหน้าที่ ฮีชอลเองก็ยังคงปฏิบัติการยั่ว(โมโห)อยู่เนินๆส่งรอยยิม้เหยือดๆไปยังหนุ่มหน้าจีน เหมือนจะรู้สึกเรตติ้งจะดีเกินคลาดผมทำคนทั้งกองท่ายอึ้งขนาดนั้นเลยหรอครับเนี่ย โอว!!
เวลาผ่านไปไม่นาน ฮีชอลทำได้ดีอย่างที่พูดไว้จริงๆ มือหนากดดูรูปทีถ่ายพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"หึ ทำได้ดีนิคิมฮีชอล"
"จริงหรอครับ"
"แต่หน้าเสียดายน่ะตรงเป้านายนะมันมีน้ำขาวๆออกมาด้วยล่ะ .... หึหึคงได้ถ่ายใหม่อีกแน่!!!"
O{}O
35%
Cry .Q
............................................................................................
"แค่คุณสัมผัส ก็ทำให้คุณเสี่ยวได้ คุณสนใจไหมล่ะครับ ^^ " ร่างสูงที่อยู่บนเวทีพูดพลางขยิบตาให้กับผู้คนที่รายล้อม
"ผมสนฮะ” เสียงหวานดังขึ้น ทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว ร่างเล็กในชุดนักเรียนม.ปลายในสภาพหลุดลุ่ย
เดินเบียดฝูงชนที่มาปะชันหน้ากับร่างสูง ร่างสูงมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยยัน
.
“ หึ ! เด็กแบบนายฉันไม่สนหรอก “ อารมณ์ของร่างบางพุ่งปรี๊ดทันทีหลังจากที่ร่างสูงพูดจบ
“คอยดูนะ ชเว ชีวอน ฉันจะทำให้นายต้องถอนคำพูด” ร่างบางพูดแล้วเดินผ่านร่างสูงไปยังเวที แสงสปอตไลจับไปที่ร่างบางทันที ร่างบางกระชากเสื้อของตัวเองเหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ไยดี แล้วขยิบไวน์ราคาแพงที่วางอยู่ใกล้ๆมาราดรดตัวเอง ก่อนที่จะวาดลวดลายแสนยั่วยวนไปตามเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มที่เพิ่มดีกรีความร้อนแรงให้แก่ตัวของร่างบาง ผู้คนพากันโห่ร้องด้วยความหื่นกระหาย ร่างบางเดินลงมาเผยให้เห็นผิวขาวเนียนดุจดั่งน้ำนมน่าสัมผัสทำเอาคนทั้งผับจับจ้องเป็นตาเดียวกัน หยดน้ำไวน์สีม่วงเข้มค่อยๆไหลลงบนแผ่นยอดอกอวบอิ่มอย่างช้าๆ นิ้วเรียวไล่ปลายนิ้วตั้งแต่ลำคอสวยไปยังบั้นท้าย ก่อนจะเดินตรงไปยังร่างสูงที่ยืนอึ้งอยู่ เรียวขาขาวสอดเข้าไปยังช่องว่างระหว่างขาของร่างสูง ก่อนจะแอ่นกายแนบชิดกับร่างตรงหน้า ใบหน้าสวยทะเล้นยิ้มกว้าง พลางเชิดใบหน้าขึ้นกระซิบข้างหูของคนสูงกว่าทำเอาซีวอนถึงกับกลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบาก
“ เด็ก อย่างผมนะ น่า.......ไหมครับ”
....
..
“ อ๊ะ! ” เสียงร่างบางดังขึ้นหลังจากที่พูดจบ เมื่อร่างสูงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะเปล่งคำพูดที่ทำเอาร่างบางตัวสั่น
.
.
" กล้บบ้านไปนอนดูดนมแม่เถอะน้อง หึหึ"
ร่างบางมองร่างสูงที่เดินจากไปจนลับตา หลังจากที่ทิ้งประโยคชุดใหญ่ให้แก่ร่างบาง
เหอะ พูดให้ได้อย่างนี้ตลอดแล้วกัน ชเว ชีวอน ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่ ฉันจะทำทุกวิถีทางให้นายมาขอความรักจากฉัน
“ฮยอกแจ ~ นายเป็นอะไรรึป่าว ? ฉันว่าเรากลับกันเหอะ ฉันรู้สึกแปลกๆ” ดงเฮกระตุกแขนของฮยอกแจเบาๆ เพราะเริ่มรู้สึกถึงสายตาหลายๆคู่ที่มองมาอย่างหื่นกระหาย
“อื้ม ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้สบายมาก งั้นฉันว่าเรากลับกันเหอะ ขืนอยู่นานกว่านี้ไม่ฉันก็นายเวอร์จิ้นหายแน่ !” ร่างบางพูดจบก็หยิบเสื้อของตัวเองมาใส่ แล้วดึงมือเพื่อนรักออกไปทันที
.
.
“ฮยอก ก” เสียงดงเฮดังขึ้นหลังจากที่เดินออกมาผับได้สักพัก
“หือ มีไรหรอดงเฮ นายเป็นอะไรรึป่าว” ร่างบางถามขึ้นเมื่อเพื่อนรักของตัวเองมีสีหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้
“ฉันรู้สึกเหมือนมีคนตามเรามาอ่ะ”
“ไหน ?”
“ข้างหลัง นายลองหันไปดูสิ ฉันเห็นคนพวกนี้ตามมาตั้งแต่เราออกจากผับแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้อะไร จนฉันหันไปใหม่ พวกเขายังตามมาอีก ทำไงดีอ่ะฮยอก ฉันกลัวอ่ะ ฮึก” ดงเฮพูดจบน้ำตาก็ไหลออกมา
“ดงเฮ นายไม่ต้องกลัวนะ นายอยากลืมสิ นายมีฉันอยู่ทั้งคน ฉันไม่ให้ทำร้ายนายอยู่แล้ว ^^” ร่างบางพูดปลอบใจเพื่อนรักทั้งๆที่ตัวเองก็กลัวจนแทบจะกลั้นน้ำตาไหลไว้ไม่อยู่
“เอาอย่างงี้นะดงเฮ ฉันจะนับ1-3 พอฉันนับ 3 เมื่อไรวิ่งไปที่หอให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้นะ” ร่างบางหันไปบอกเพื่อนรักของตัวเอง ดงเฮพยักหน้าเบาๆ
“โอเคๆ “
“ฉันจะนับแล้วนะ 1 2 3 วิ่ง !!!!!!” เมื่อร่างบางนับ 3 ก็ดึงมือดงเฮวิ่งทันที
.
.
.
“คุณเพื่อนครับ เหมือนของเล่นชิ้นใหม่ของพวกเราจะรู้ตัวแล้ว เอาไงต่อดีครับ” ชายคนหนึ่งหันไปพูดกับเพื่อนของตัวเองหลังจากที่เห็นเด็กหนุ่ม 2 คนทีพวกตนตามมาตั้งแต่อยู่ที่ผับวิ่งหนีไป
“แผน 2” ชายหนุ่มร่างสูงพูดขึ้นพลางเดินต่อไปอย่างไม่รีบร้อน
.
.
“แฮ่ก แฮ่ก ฮยอกแจ ฉันเหนื่อยอ่า ไม่ไหวแล้ว หยุดก่อนเถอะ พวกนั้นคงไม่ตามมาแล้ว” ดงเฮดึงเสื้อของร่างบางให้หยุดวิ่ง หลังจากที่คิดว่าพวกนั้นคงวิ่งตามไม่ทันแล้ว
“ไม่ แฮ่ก เป็นไรนะ แฮ่ก ๆ ดงเฮ” ร่างบางพูดไปหอบไป
.
“หึหึ วิ่งแค่นี้ ถึงกับหอบเลยหรอครับ หนุ่มน้อย ” ร่างบางรีบดันเพื่อนรักหลบหลังตัวเองทันที เมื่อหันไปตามเสียงที่ดังขึ้น
“พวกแกตามพวกฉันมา ต้องการอะไรจากพวกฉัน” ร่างบางถามขึ้นทันที เมื่อกลุ่มผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า คือกลุ่มที่ตามพวกเขามา
“อื้มมม สิ่งที่ฉันต้องการหรอ หึหึ ฉันต้องการคนที่อยู่ด้านหลังนาย ส่วนนายลูกน้องของฉันต้องการ 55 เฮ้ย ย จัดการ !”
หลังจากสิ้นเสียงของลูกพี่ ลูกน้องรีบพากันเดินตรงไปยังฮยอกแจที่เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ ส่วนชายหนุ่มที่เป็นลูกพี่เดินไปยังดงเฮที่ยืนอึ้งกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
“มานี่ !” ชายหนุ่มกระชากข้อมือของดงเฮเดินตรงไปยังรถทันที
“นี่ ปล่อยฉันนะ นายจะพาฉันไปไหน ฮยอกแจ ฮยอกแจ ~ ช่วยฉันด้วย พวกเพื่อนนายจะพาฮยอกแจไปไหน ปล่อยฉันนะ” ดงเฮพูดขึ้นพลางสะบัดข้อมือของตัวเอง เมื่อเห็นร่างของฮยอกแจถูกเพื่อนของร่างสูงตรงหน้ากำลังลากไปที่รถคันหนึ่งที่จอดอยู่
“หึ เพื่อนฉันจะพาเพื่อนนายไปขึ้นสวรรค์ไง ส่วนนายเดี๋ยวฉันพาไปเอง ขึ้นรถ !” ร่างสูงพูดขึ้นพลางกระชากร่างเล็กเหวี่ยงเข้าไปในรถ
..
.
ตุ้บ !!
“เห้ย พวกมึงออกไปรอข้างนอก เดี๋ยวกูขอก่อน” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นหลังจากที่พาร่างของฮยอกแจมายังโรงแรมแห่งหนึ่ง
เฮ้ออ นายออกจะน่าขย้ำซะขนาดนี้ ทำไมไอ้ชีวอนถึงเมินนายนะ ชายหนุ่มคิดในใจ
“อย่าเอามือสกปรกของแกมาแตะต้องตัวฉันนะ” ร่างบางพูดขึ้นพลางเบี่ยงตัวหนี เมื่อชายหนุ่มเอือมมือมาลูบที่เรียวขาของตัวเอง
“หึหึ ทีงี้ทำมาเป็นร้องโวยวาย ทีไปยั่วไอ้ชีวอน ทำไมถึงทำได้ล่ะ หนุ่มน้อย ~ “
“เถอะ อย่าเอาตัวแกมาเปรียบเทียบกับชีวอน เพราะแกกับชีวอนต่างกันเยอะ”
“เหอะ ทำปากดีไป เดี๋ยวก็รู้ว่ามันจะต่างกันเท่าไรกันเชียว !” เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็คร่อมตัวร่างบางและซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวทันที
“อย่านะ ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ! “
..............................100%.....................................
มันอาจจะไม่สนุกเท่าไรเนอะ ไรเตอร์ยังมือใหม่ TT
ติชมกันได้นะค่ะ ไรเตอร์จะได้นำไปปรับปรุงแก้ไข
ช่วงนี้อาจจะมาอัฟช้าหน่อย เพราะการบ้านเยอะโครต TT
แล้วช่วงน้ใกล้สอบด้วย หวังว่ารีดเดอร์จะเข้าใจนะค่ะ
ตอนหน้าเราจะมี NC อ๊ะ อ๊ะ อดใจรอไว้นะค่ะ คิคิ ><
ความคิดเห็น