ใบสมัครตัวละคร ของเค้า

ลำดับตอนที่ #49 : CHRISTOPHER STANFORD

Application 

"เจ็บขาเหรอครับน้องมา มาคนดีเดี๋ยวพี่ดูให้..บนเตียงหน่ะนะ"

บทตัวละคร :: ตัวเอกบ้านเรเวนคลอ

ชื่อ-นามสกุล ::  คริสโตเฟอร์ แสตนฟอร์ด |Christopher Stanford

ชื่อเล่น ::คริส, คริสโตเฟอร์ | Christ, Christopher

ชั้นปีที่เรียน :: ปี3

วิชาที่สอน :: --

สายเลือด ::ลูกปีศาจ ไซเรน

ไม้กายสิทธิ์ :: ไม้แอปเปิ้ล แกนกลางบรรจุน้ำตาไซเรน ยาว12นิ้วครึ่ง ยืดหยุ่น

สัตว์เลี้ยง :: นกอินทรี สีขาวล้วน

บ้านในฮอกวอตส์ :: เรเวนคลอ

ลักษณะนิสัย :: เป็นคนที่หลงตัวเองเข้าขั้นหนักของหนักที่สุด! คือถ้าแกนั่งเฉยๆ เงียบจะดูดีมากแต่เพราะว่าเขาคนนี้ถ้าเปิดปากพูดออกมาธาตุแท้จะเปิดเผยทันที เป็นโชตะค่อนชอบลวนลามลูบไล้(?) เด็กตัวเล็กๆน่ารักๆ ขอเตือนให้นุ่นน้องระวังเวลารุ่นพี่คนนี้อยู่ใกล้! 

                           เป็นคนที่ถือว่า นิสัยดี แต่ก็ขี้วางแผน(โดยเฉพาะแผนลวนลามชายน่ารัก -_-) พูดมากจนน่ารำคาญ ขี้บ่น งอนง่าย หายยาก เก็บความลับไว้กับหมอนี่จะรู้กันทั้งโลก บอกอะไรหมอนี้ไม่มีใครไม่รู้เรื่องทันที แต่ถึงจะเป็นคนอย่างนั้นกลับฉลาดสใเป็นเด็กบ้านเรเวนคลอซะงั้น!!!

                           เป็นคนที่ชอบเล่นมุกทะลึ่งๆ จนปวดหัวกุมขมับแบบ "เดี๋ยวน้องคนนั้นขาไปโดนอะไรมา! มาเดี๋ยวพี่ช่วยดูให้นะ...ไปดูบนเตียงอ่ะนะ" ตอนแรกก็จับขาน้องแล้วลูบแบบเนียนๆ โอบไหล่ พอประโยคสุดท้ายมาก็เล่นเอารุ่นน้องตกใจหนีไม่ทันเลยทีเดียว =_=

                           เป็นคนที่ร้องเพลงเพราะมากจนสามารถทำให้คนเคลิ้มดุจต้องมนต์สกด (ซึ่งเขาเคยใช้เวลานี้ลวนลามเด็กหนุ่ม=_=) เสียงนั้นพอฟังสามารถทำให้คนที่นอนไม่หลับหลับสบาย คนที่ไม่ได้นอนมาสาม สี่วัน สดชื่น คนที่กำลังเสียใจกลับมามีความหวัง

ลักษณะการพูดจา :: เรียกตนเองว่า "ผม" "พี่"กับรุ่นน้องน่ารักหรือคนน่ารัก)ผู้หญิงว่า "เธอ" "ยัย" หรือไม่ก็ชื่อส่วนผู้ชายน่ารักหรือเป็นรุ่นน้อง... "น้อง" "คนสวย"(?) "ที่รัก"(ใครที่รักแก!) "ตัวเล็ก" ส่วนผู้ชายที่ดูแมนๆ "นาย" "แก" "ไอ" มักจะมีคำว่า ครับ ให้กับรุ่นน้องหรือชายน่ารักแต่คนที่เหลือ...ไม่มีทาง!

-"พี่ว่าน้องดูไม่สบายนะ ตัวรุมๆด้วย" เนียนสัมผัสหน้าและคอ "เนี่ยดู" นำหน้าผากไปประกบ และเนียนนำริมฝีปากไปโดนแก้ม "ไปห้องพยาบาณกันเถอะ" พาน้องไปห้องพยาบาณโดยเนียนโอบไหล่แล้วลวบไล้

-"ยัยนี่ หนิเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเห็นไหมว่าน้องเขาอยู่เฉยๆยังไปชนเขาอีก" เข้าข้าโชตะน้อยเต็มที่

"นายมันหลงตัวเอง!" 

-"ที่รักครับผมเจอคุณแล้วเนื้อคู่ของผม!" จับคนน่ารักมากอด ทำให้คนๆนั้นงงแบบWTH?!

-"ตัวเล็กจะไปไหน? ห้องสมุดเหรอ? มาพี่ไปด้วย" โอบไหล่แบบเนียนๆ 

รูปร่างหน้าตา ::ผมสีบลอด์เงางามนุ่มสลวย ตาสีเขียวเข้มน่ามองจนสาวๆกรี้ด(แต่พอปลิปากเผ่นเลย) ผิวสีน้ำผึ้งนิดๆ แต่ก็ทำให้ดูดีไม่เหมือนใคร ใบหน้าเรียวสวยดูเหมือนเทพบุตร!(แต่เผอิญเป็นปีศาจ) ริมฝีปากเรียวสวยที่พอปลิปากออกมานิดเดียวสามารถทำเอาคนรีบเป่นกันอย่างรวดเร็ว

ส่วนสูง/น้ำหนัก ::175ซม./ 45กม.

ประวัติ :: เป็นคนที่พ่อกับแม่รักและเอ็นดูมากเพราะเป็นคนที่ร้องเพลงเพราะที่สุดในหมู่ไซเรน แต่ได้ความหื่นมาจากพี่ชายข้างบ้านที่มักจะสอนอะไรแปลกๆให้ส่วนความเป็นโชตะค่อยนั้นได้มาจากความชอบส่วนตัว เขาเป็นคนที่เฮฮาจึงมีเพื่อนฝูงเยอะ..ถึงบางทีจะเล่นมุกหื่นๆก็เหอะ(กับเพื่อนก็ไม่เว้น..)

                สมัยเด็กๆชอบการอ่านมากจนมีความรู้รอบตัวแถมยังฝึกเล่นไวโอลีนจนคล่องและไพเราะ ทำให้สามารถใช้ความสามารถการเล่ยไวโอลีนมาผสมกับพลังของตนได้โดยไม่ต้องร้องเพลงให้เจ็บคอ

พลังของสายเลือด :: นอกจากร้องเพลงไพเราะจนทำให้คนเคลิ้มเขาก็สามารถสีไวโอลีนแทนเสียงได้เช่นกัน เขาสามารถควบคุมคนให้ทำตามคำสั่งเขาได้เมื่อจ้องตาเขาและฟังเขาร้องเพลงและเขาสามารถแอบดูจิตใจคนอื่นได้ยกเว้นปีศาจกับเทพที่เป็นผู้วิเศษ เวลาใช้พลังพวกนี้ครีบที่หูจะออกมา และเช่นกันเขาสามารถหาบใจในน้ำได้

ชอบ ::น้ำ, เด็กผู้ชายน่ารัก, เสียงเพลง

ไม่ชอบ/เกลียด ::ไม่ชอบคนที่หน้าตาดี(หล่อ), เกลียดคนที่หยิ่ง

แพ้/กลัว :: กลัวการอยู่คนเดียว

เพิ่มเติม ::มักจะมีไวโอลีนติดตัวเสมอ