คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Akira Murakami
คุยกับผู้ปกครอง
สวัสดีค่ะ ไรท์เอรินะคะ ไม่ทราบว่าผู้ปกครองชื่ออะไรคะ?
::mangaloverคนเดิมค่ะ
ทำไมถึงมาสมัครเหรอคะ
::ชอบนิยายแนวๆนี้ค่ะ
เรื่องนี้อัพไม่แน่นอนนะคะ ไรท์อยากให้ผู้ปกครองกดFavoriteไว้
;:โอเคดจ้าค่ะ
ลูกๆของผู้ปกครองมีสิทธิ์ตายเยอะมากนะคะ ขึ้นอยู่กับการติดตามและการจับฉลากของเรา555
::ค่าาา
ขอบคุณที่มาสมัครและร่วมตอบคำถามนะคะ ^^
::
Application
“ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะครับ”
"มาสิมา~ มาให้ผมเห็นหน้าของนายที่เต็มไปด้วยความเชื่อใจที่ถูกทำลายซิ"
บทที่สมัคร :: ตัวเอกชาย
ชื่อ-นามสกุล :: อากิระ มุราคามิ | Akira Murakami
ชื่อเล่น :: อากิระ, อากิ | Akira, Aki
อายุ :: 15
รูปร่าง ลักษณะ :: ผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มนิ่ม ดวงตาสีน้ำตาลที่สั่นคลอดูเหมือนหวาดกลัวตลอดเวลา ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องอะไร ผิวสีขาวเนียนเสมือนไม่ได้โดนแดด ร่างกายบอบบางดูไร้พิษภัย รอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรและน่าเชื่อถือ ส่วนสูง169ซม. น้ำหนัก46กม.
นิสัย :: อากิระเป็นคนที่มักจะดูหวาดกลัวและตื่นกลัวกับทุกๆสิ่งที่เผชิญหน้า เขามักจะเป็นคนแรกที่จะร้องไห้ เวลาที่เจอเรื่องอันตราย เขามักจะพูดว่า "ทำไมต้องเป็นผมด้วย" และเป็นคนที่ดูอันตรายน้อยที่สุด เป็นเสมือนลูกกระต๋ายที่กลัวทุกๆอย่างและสามารถบีบให้ตายคามือได้ทุกเมื่อ ดูเหมือนกระต๋ายเชื่องๆถ้าทำดีด้วย เพราะอากิระเป็นคนที่ดูห่วงใยคนอื่นเสมอ และอ่อนโยนใจดี ขี้กลัวไปบ้างแต่เพราะอย่างนั้นเลยทำให้คนเชื่อใจเยอะ....ก็นะ การแสดงเขาเก่งนี่
อากิระจริงๆแล้วไม่ใช่คนขี้กลัวอะไรเลย แถมยังชอบด้วยซ้ำที่ได้เจอกับเรื่องสนุกๆอย่างงี้หน่ะ! เขาชอบทำตัวอ่อนแอและอ่อนโยนไปงั้นแหละ เขาจะได้ฆ่าเหยื่อง่ายๆไงล่ะ! ไม่มีใครสงสัยเขาด้วยอีกต่างหาก~ ก็เขาหน่ะเป็นอากิระผู้อ่อนโยนและไม่กล้าแม้แต่ที่จะจับอาวุธเลยหนิแถมยังบอบบางต่อสู้ไม่เป็นอีกด้วย~♡
ขอโทษที่ทำให้ผิดหวังถึงร่างกายเขาจะดูบอบบางบวกเสื้อผ้าที่ดูหลวมๆนั้นที่ยิ่งทำให้ดูอ่อนปวกเปียกเข้าไปใหญ่ แต่จริงๆแล้วเขามีแรงมากกว่าทุกๆคนด้วยซ้ำ แถมเขายังชอบเห็นสีหน้าตอนที่เขาฆ่าเหยื่ออีกด้วย สีหน้าของความเจ็บปวด ทรมาน แต่ที่เจ็บมากไปกว่านั้นคือการถูกหักหลัง ทรยศและความเชื่อใจที่พังสลาย อ๊า~ มันช่างเป็นกน้าที่น่าดูยิ่งนัก โดยเฉพาะคนที่ไม่ไว้ใจเขามากๆและไว้ใจเขาในตอนท้ายๆ ใบหน้ายิ่งน่าดูเลยล่ะ!
อากิระเป็นคนที่เจ้าเล่ห์และสามารถแยกแยะออกว่าคนไหนเป็นยังไงเพร่ะเขาเคยทำการเฝ้าสังเกตครอบครัวตนเองตั้งแต่5ขวบ เขาจึงมีความสามารถด้านการแยกแยะ สังเกตการ และการเสแสร้งสูง
อากิระเป็นคนที่รักใครบอกรักใครแล้วจะรักคนนั้นจริงๆ เขาเป็นคนที่เวลาหลงใครแล้วจะนำคนๆนั้นมาเป็นของตนเองให้ได้ถ้าคนๆนั้นไม่ยอมมาเป็นของเขาทั้งๆที่เขาขอดีๆ เขาก็จะบังคับให้คนๆนั้นเป็นของเขาให้ได้...ข่มขืน ข่มขู่ หลอกล่อ..เขาทำได้ทุกอย่างแหละ
ง่ายๆก็คือ อากิระเป็น ปีศาจในคราบกระต๋าย(?)
ประวัติ :: คงสงสัยว่าทำไมอากิระถึงเป็นคนแบบนี้กันสินะ จริงๆแล้วครอบครัวอากิระก็เคยสดใสมีความสุขอยู่หรอก เขา พ่อ กับแม่เป็นครอบครัวที่อบอุ่นและรักกันมาก..ไม่สิ..น่าจะเรียกว่าดูอบอุ่นซะมากกว่า เพราะภายนอกบ้านเขาดูเหมือนเป็นครอบครัวในฝัน แต่ไม่ใช่เลย พ่อเขาเป็นคนที่นิสัยแย่ ตบตีแม่เขาแต่ไม่ใช่ที่ใบหน้าไม่งั้นคนก็สังเกตเห็น เลยต่อยทุบและตี ซึ่งแม่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เพร่ะรักพ่อของเขามาก แม่ของเขาตายเพราะถูกพ่อที่เมาเหล้ากลับมาซ้อมจนตาย แน่นอนเขาแค้นพ่อเขามากยิ่งพ่อเขาจัดฉากให้ดูเหมือนว่าแม่เขาตกตึกตายอีกด้วย เขาเห็น เขารู้ทุกอย่างแต่เขาทำเป็นไม่รู้ เผื่อว่าพ่อแม่จะเห็นว่าเขาเป็นเด็กดีและกลับมารักกันอย่างที่คนอื่นๆคิด
เขาทนไม่ได้ ทำไมล่ะ? ทำไมตอนนี้พ่อยิ้มล่ะ? ในงานศพผมยังเห็นพ่อร้องไห้อยูาเลยนะ??! เขาสังเกตแต่เขาทำเป็นเด็กไม่รู้ไม่ชี้เพื่ออย่างน้อย พ่อเขาจะรักเขาบ้าง แต่ไม่เลย...ผ่านไปไม่กี่เดือนพ่อเขาก็พาผู้หญิงใหม่ที่มีลูกติดเข้ามาและก็รักผู้หญิงคนนั้นและรลูกของนางนั่นมากกว่าเขา ทำไมล่ะ? ผมเป็นลูกพ่อไม่ใช่เหรอ? ทไมพ่อดูรักลูกของนางนั่นมากกว่าผมล่ะ??! แต่เขาก็เงียบและแสดงเป็นลูกที่แสนดี
จนกระทั่งวันนึงที่เขาเผลอสะดุดล้มทำน้ำหกใส่ลูกติดของยัยผู้หญิงคนนั้น พ่อเขาแทนที่จะห่วงเขาที่ล้มบนพื้นที่รอบๆตัวมีแก้วแตกบาดเต็มตัวกลับสนใจเด็กคนนั้นที่ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขพ่อ ไม่เคยนวดให้พ่อ ทำความสะอาดบ้าน ได้คะแนนร้อยทุกวิชา คอยซักผ้า ทำอาหาร ทำไมละ! ทำไม!
เขาเก็บความรู้สึกนั้นฝังใจมาก เขาจึงนำยาเบื่อหนูใส่เข้าไปในอาหารให้ทุกๆคนกินทีละนิดวันละหน่อยจนพ่อเริ่มป่วย ยัยผู้หญิงคนนั้นก็ตายเพราะตกบันไดเพราะมึนหัว เด็กคนนั้นก็เผลอโดนรถชนไปตามกรรม เขาอยู่กับพ่อจนถึงวินาทีสุดท้าย เขาถามพ่อว่าพ่อรักผมไหม? ซึ่งพ่อก็ตอบว่า รักสิ แต่เขาดูออกว่าพ่อพูดตามความรู้สึกหรือพูดโดยการใส่หน้ากาก...พ่อโกหก..ก็พ่อหน่ะไม่เคยสนใจผมหรือใส่ใจเลยหนิ..เขาคิด
ก่อนพ่อตายเขาจึงกระซิบบอกพ่อว่า "พ่อครับอย่าโกหกเลยครับ ผมดูออกน้า~ คุณแม่ตกตึกตายหน่ะเหรอ? คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าใครทำ? แล้วก็แม่ใหม--ไม่สินางผู้หญิงคนนั้นตกบันไดเพราะเวียนหัว? ป่วย เด็กที่เรียกว่า พี่คนนั้นโดนรถชนเพราะเหม่อ? พ่อเริ่มรู้สึกไม่สบาย? ไม่แปลกเหรอเป็นคนพร้อมกัน ทั้งๆที่ผมไม่เป็นอะไรเลย หึหึ พ่อครับ...ผมรั--ไม่สิ เคย รักพ่อนะ...แต่มันหายไปแล้วล่ะ" และเขาก็มองหน้าพ่อเขาที่งง เหวอๆก่อนจะนำขาไปถอดปลั๊กเครื่องช่วยหายใจก่อนจะำเป็นนอนบนโซฟาก่อนที่พ่อจะเสียชีวิตและก็แกล้งร้องไห้ เสียใจ พ่อเป็นคนสอนผมเองนะ..การใส่หน้ากากหน่ะ
ความสามารถพิเศษ :: การใส่หน้ากาก(การแสดง) กำลังเยอะ(แต่ทำเป็นอ่อน) ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น(เห็นความตายมาเยอะ) วางแผน(เนื่องจากเคยวางแผนฆ่าพ่อและเห็นพ่อวางแผนจัดฉาก) แยกแยะการแสดงและใจจริงออก ประยุคใช้ของรอบกายมาเป็นอาวุธ
ชอบ :: ใบหน้าของคนที่รู้สึกโดนทรยศและโดนทำลายความไว้วางใจ, ชอบคนที่อ่อนแอน่ารักและคอยมาหลบหลังเขา(เอาคู่เป็นอาซาเอลได้นะค--), คนที่เชื่อถือได้
เกลียด ::พ่อ,คนที่รู้ทันเขา(พวกที่มาสงสัยเขาและพูดออกมา), คนสอดรู้สอดเห็น
ไม่ชอบ :: การที่คนอื่นมายุ่งกับคนที่เขาชอบหรือแอบชอบ(พูดง่ายๆคือคนที่มายุ่งกับของของเขา)
อาวุธที่ถนัด ::เอ่อ...คือสามารถนำสิ่งรอบกายมาประยุคใช้เป็นอาวุธได้แต่เอาที่ถนัดคงเป็นพวก มีดหรืออุกปกร์ในครัว(ทำอาหารให้ครอบครัว) cutterก็ได้ หรือมีดพก อันที่แอบง่ายๆยิ่งดี
ลักษณะการพูดจา :: เวลาที่ใส่หน้ากากจะเรียกตนเองว่า 'ผม' เรียกคนอื่นนำหน้าว่า 'คุณ' สำหรับคนที่ทำตัวแข็งแกร่ง หยิ่งหรือทำตัวเหมือนเรื่องนี้สนุกแต่พวกทำตัวอ่อนแอจะเรียกด้วยชื่อ จะมีหางเสียงเสมอ และจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนโยนน่าเข้าหา แต่ถว่าถ้าตัวตนที่แท้จริงยังคงเหมือนเดิมทุกอย่างยกเว้นก็แต่เรียกคนที่ชอบว่า 'ที่รัก' หรือชื่อ และคนอื่นๆว่า 'พวกแก' 'นาย' 'เธอ' หรือชื่ออย่างเดียวจะมีหางเสียงกับคนที่ชอบเท่านั้นและเวลาพูดกับคนอื่นจะชอบพูดกวนประสาทเล่นๆ แต่กับคนที่ชอบจะอ่อนโยน ใจดี และออกแนวยอมทุกอย่างถ้าเธอยอมมาเป็นของฉัน แต่ถ้าไม่ยอมจะใช้เสียงเข้มๆบังคับ
เหตุการณ์จำลอง(เฉพาะตัวเอก)
(ชื่อออริ)ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืดที่ปกคลุมรอบตัว (ชื่อออริ)ก้าวท้าวลงจากเตียงสีขาวก่อนจะร่ายสายตามองไปรอบๆตัวเอง ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็พบเพียงแต่ความมืดที่ไม่สิ้นสุด ในระหว่างนั้นเองก็มีเสียงรองเท้ากระทบกับพื้นที่เริ่มเดินเข้ามาใกล้ตนเอง (ชื่อออริ)สะดุ้งด้วยความตกใจก่อนที่จะหันไปตามเสียง จึงได้พบกับร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีลักษณะการแต่งตัวเหมือนผู้ดี เด็กหนุ่มคนนั้นจ้องมองมาที่(ชื่อออริ)อย่างมีเลศนัยก่อนจะเอ่ยแนะนำตัว”สวัสดีครับ...ผมอเล็กไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร?”
:: อากิระมองเด็กชายตรงหน้าที่ดูเต็มไปด้วยความไม่น่าไว้วางใจเนื่องจากเขาอ่านไม่ค่อยชัดเจนว่าคนๆนี้เป็นคนยังไง และเสแสร้งไหม เขามองสายตาที่เด็กคนนั้นจับจ้องเขาก่อนจะเอ่ยไปด้วยน้ำเสียงที่ดูหวาดกลัวและอ่อนแอ (เสแสร้ง) ว่า "ผมชื่ออากิระครับ...ได้โปรดอย่าทำอะไรผมเลยนะ" เพื่อดูปฎิกริยาของเด็กชายตรงหน้า
เด็กหนุ่มส่งเสียงหัวเราะในลำคอเสียงเบา (ชื่อออริ)มองคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเทาควันบุหรี่ดันแว่นขึ้นพลางมอง(ชื่อออริ)ตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างออกไปจากตอนแรก “ผมรู้นะว่าคุณกลัว แต่อย่ากลัวไปเลย ผมไม่ใช่คนที่คุณควรจะกลัว”พูดจบก็ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
::แสดงว่าดูการแสดงของเขาไม่ออกถึงคิดว่าเขากลัวจริงๆ หึ แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นมันอะไรกัน? "ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนเหรอครับ?" อากิระแกล้งหลอกถามด้วยความสงสัย "แล้วผมมาอยู่นี่ได้ยังไง แล้วคุณล่ะ...เป็นใครกัน.." ความว่าเป็นใครของเขาไม่ได้หมายถึงชื่อเลยแม้แต่น้อย เขาแค่อยากรู้ว่าคนๆนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงดูไม่น่าไว้ใจเช่นนี้
ได้ยินแบบนั้นเด็กหนุ่มจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้สีแดงเหมือนบังลังก์ของราชาที่โผล่มาจากไหน(ชื่อออริ)ก็ไม่ทันจะเห็น
::อากิระมองเด็กหนุ่มที่นั่งบนบัลลังก์ ก่อนจะแกล้งทำเป็นสะดุ้งตกใจเพื่อให้ดูเหมือนว่าเขาตกใจหรือหวาดกลัวจริงๆ แต่เอาเข้าจริงๆเขสเริ่มสงสัยแล้วล่ะว่าเด็กชายคนนี้หน่ะเป็นใค--ไม่สิ..อะไรกันแน่
“เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณมีข้อสงสัยมากมายในหัวอันน้อยนิดของคุณ แต่อีกไม่นาน...คุณก็จะรู้เอง หมดเวลาของราชาอย่างผมแล้ว หวังว่าเราคงได้เจอกันอีก”เด็กหนุ่มส่งยิ้มอันใสซื่อให้กับ(ชื่อออริ)ก่อนจะหายไปพร้อมกับหมอกขาว(ชื่อออริ)กำลังจะเอ่ยปากถามแต่อยู่ดีๆก็มีหมอกขาวจากที่ไหนไม่รู้มาล้อมรอบหลังจากนั้นก็สลบไปพร้อมกับตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนของตนเอง
::ความฝันงั้นเหรอ? ทำไมมันเหมือนจริงจัง...เหมือนมากจนเขาแทบไม่เชื่อว่าใช่ความจริงหรือไม่แต่ที่แน่ๆคือเขารู้สึกได้ถึงเรื่องน่าสนุกที่ใกล้เข้ามาแล้วล่ะ เขายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะลุกออกจากเตียงไปเริ่มวันใหม่
ความคิดเห็น