คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Prologue
The Prologue
สิบปี่ที่แล้ว...
ทุ่งหญ้าสั้นกว้างสีเขียวขจีตัดกับสีฟ้าอ่อนๆของท้องฟ้าในยามบ่ายได้เป็นอย่างดี ลมเย็นๆพัดจนอากาศเย็นสบาย แต่หากมองดีๆแล้วจะเห็นเด็กน้อยสองคนกำลังขึ้นเสียงกันจนส่อแววจะทะเลาะกันอยู่รอมร่อ
“ นี่เจ้า...อย่าเข้ามาสิ ข้ากำลังจะร่ายเวทย์ !!! ”
น้ำเสียงหวานที่แสดงความไม่พอใจของเด็กน้อยเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลประกายส้มยาวถึงกลางหลังดังขึ้น นัยน์ตาสีเขียวมรกตตวัดมองเด็กชายผมสีเงินยุ่งเหยิงอย่างโกรธเคืองปนตกใจ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเอามือเข้ามาในรัศมีวงเวทย์ที่ยังไม่สมบูรณ์ของเธอ
“ อะไรกันเล่า ดอร์ร่า ข้าแค่จะลองดูเฉยๆ หวงจริงๆเลยนะ ไอวงเวทย์นี่หนะ ”
เด็กชายเอ่ยพร้อมทำสีหน้างอนเล็กน้อย ก่อนจะเอาเข้าไปแตะวงเวทย์อีกครั้ง แน่นอนว่ามันทำให้สีหน้าไม่พอใจของเด็กหญิงที่ยืนถือหนังสือร่ายเวทย์อยู่บูดบึ้งหนักเข้าไปอีกไม่น้อย
“ เกิดอะไรขึ้น ข้าไม่รู้ด้วยนะ ”
ป่วยการจะพูด แพนโดร่าละความสนใจจากเด็กชายที่นั่งสังเกตวงเวทย์ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางครึ่งเมตรอย่างใกล้ชิด ริมฝีปากอิ่มพึมพำคาถาต่อไป
“ นี่..ดอร์ร่า เจ้านี่ถนัดเวทอะไรยากๆอย่างนี้ยังเลยนะ ”
เด็กชายนามแอลพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มปนชื่นชม พลางมองเวทย์ที่มีกระแสเวทย์มนต์ไหลเข้าอย่างสม่ำเสมอพอสมควร ก่อนจะหันไปมองคนที่กำลังร่ายเวทย์อยู่อย่างใจจดใจจ่อ
“ ดอร์ร่า คุยกับข้าก่อนสิ ไหนบอกจะชวนมาเล่นกัน ไหงให้ข้ามีนั่งดูวงเวทย์ของเจ้าแบบนี้..”
เด็กชายทำแก้มป่องด้วยความงอน และแน่นอนว่าต้องการคนง้อ แต่คนที่ต้องง้อในตอนนี้กลับพยายามรวบรวมสมาธิร่ายเวทย์มนต์ต่อไปอย่างไม่สนใจ
“ แพนโดร่า!!!”
แอลตะโกนสุดเสียงเพื่อให้คนที่เมินกลับมาสนใจ แน่นอนว่ามันได้ผล แพนโดร่าหยุดท่องมนต์พร้อมกับหันมามอง แต่ทว่า...วงเวทย์เริ่มสูญเสียการควบคุมและเริ่มมีกระแสความมืดมากมายพุ่งพัวออกมา
“ แอล ถอยออกมาเร็ว !!!”
เด็กหญิงตะโกนบอกคนที่อยู่ใกล้ๆทันทีเมื่อเห็นว่าวงเวทย์เสียสมดุลถึงขีดสุด แต่เหมือนว่าโชคจะไม่เข้าข้างนัก สายโซ่สีดำจำนวนมากที่พุ่งออกมาจากวงเวทย์นั้นก่อนจะรัดเด็กชายพร้อมกับดึงลงไปในวงเวทย์สีดำสนิท
“ แอล !!!!”
แพนโดร่ากรีดร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะใช้มือเล็กจับมือของเด็กชายเอาไว้ แต่แรงดึงดูดของวงเวทย์นั้นมากกว่านัก เด็กชายเริ่มจมลงสู่วงเวทย์ทีละน้อย...นัยน์ตาสีเขียวมรกตของเด็กหญิงสบกับนัยน์ตาสีเงินของเด็กชายอย่างร้อนรน...จะทำอย่างไรดี !!!
“ ดอร์ร่า...ช...ช่วยด้วย ”
เด็กชายพยายามจับมือเล็กของเด็กหญิงเอาไว้ แต่แรงดึงดูดทวีความรุนแรงขึ้นจนตอนนี้สติของเด็กชายเริ่มเลือนราง และร่างกายเริ่มจมหายไปในวงเวทย์สีดำสนิทมากขึ้นทุกที และตอนนี้วงเวทย์นั้นก็เริ่มแผ่รังสีมืดมิดออกมาจนยากจะต้านทาน แพนโดร่ามองภาพนั้นอย่างหวาดกลัวปนร้อนรนไปในเวลาเดียวกัน ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกก่อนจะเอ่ยในสิ่งที่เจ้าตัวคิดได้เพียงอย่างเดียวออกมา
“ ข้า แพนโดร่า นัวร์ เอล่า อาร์แฟรี่ ในฐานะผู้สืบสายเลือดแห่ง วิกตอเรีย นัวร์ โรสเรน อาร์แฟรี่ ขอซาตานจงฟัง แม้นสิ้นสุดวาจาของข้านี้ จงสลายพันธนาการความมืดแห่งท่าน !!! ”
มือเล็กเปล่งประกายสีดำสนิทพร้อมกับสัญลักษณ์ดาวหกแฉกสีดำสนิทปรากฏบนหลังมือขวา แพนโดร่าแนบมือลงกับวงเวทย์ ก่อนจะเกิดแสงสีดำสนิทพร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มที่ลอยออกมาจากวงเวทย์ มือเล็กกางออกเล็กน้อยก่อนที่แสงสีดำที่กระจายออกมานั้นจะเข้าโอบอุ้มร่างที่หมดสติของเด็กหนุ่มไว้พร้อมวางลงบนพื้นอย่างนุ่มนวล พลันร่างของเด็กหญิงก็ทรุดลงไปกับพื้นพร้อมกับสติที่เรือนราง สิ่งสุดท้ายที่เธอได้ยินคือน้ำเสียงตกใจของพี่เลี้ยงที่คุ้นเคบ
“ คุณหนู !!!!!! ”
“ คุณหนูดอร์ร่า คุณหนูดอร์ร่าฟื้นแล้ว มาดูคุณหนูเร็ว! ”
ทันทีที่นัยน์ตาสีมรกตเปิดขึ้นอีกครั้ง สิ่งแรกที่เห็นก็คือใบหน้าของพี่เลี้ยงเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้ม มือเล็กขยี้ตาเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นมาจากเตียงสีขาวสะอาดของตน
“ เงียบๆได้ไหม แมร์รี่ ข้าหนวกหู..”
แพนโดร่าพูดพร้อมกับส่ายมือเล็กๆไปมาอย่างเบื่อหน่าย พลางนั่งไล่ลำดับเหตุการณ์ในสมอง...นี่เธอสลบไปนานแค่ไหนกันนะ...แล้วก่อนจะสลบไป....
“ แมร์รี่ !!! ”
ร่างเล็กตะโกนเรียกพี่เลี้ยงด้วยเสียงอันดังจนเกินความจำเป็น ทำให้พี่เลี้ยงเงียบไปสักครู่หันกลับมามองด้วยใบหน้าตกใจปนสงสัยพร้อมกับถามว่า
“ มีอะไรหรือคะ คุณหนู ”
“ แอลหละ ??? ”
แพนโดร่าถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน แต่เมื่อสบกับใบหน้าเศร้าๆของพี่เลี้ยงแล้วก็ทำให้หัวใจของเด็กหญิงเต้นผิดจังหวะได้ไม่น้อย ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มของแพนโดร่าจะเอ่ยคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ แอลเป็นอะไร...แอลอยู่ไหน แมร์รี่...”
“ คุณชายแอลนอนอยู่ในห้องนอนเก่าของคุณหนูยังไม่ฟื้นเลยเจ้าค่ะ...หมอบอกว่าอาจไม่ฟื้นเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก แม้แต่หมอก็บอกไม่ได้เจ้าค่ะ ว่าเพราะเหตุใดจึงบาดเจ็บได้หนักถึงเพียงนี้..”
พี่เลี้ยงสาวตอบเสียงเศร้าพร้อมกับมองใบหน้าหวานของแพนโดร่าที่เหมือนจะช็อกค้างกับเหตุการณ์ตรงหน้าไปเสียแล้ว ริมฝีปากอิ่มถามด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“ ล..แล้วนี่ข้าหลับไปนานเพียงใด...”
“ 1 สัปดาห์เจ้าค่ะ..”
ทันทีที่พี่เลี้ยงสาวพูดจบ แพนโดร่าไม่รอช้า ร่างเล็กรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับตรงไปยังห้องนอนเก่าของเธอทันที..
“ แอล !!”
เด็กหญิงตะโกนลั่นพร้อมกับพุ่งเข้ามาในห้องนอนเก่าของเธออย่างรวดเร็ว แทบจะเรียกได้ว่ากระแทกประตูเข้ามาเสียด้วยซ้ำ ภาพที่สะท้อนในนัยน์ตาสีเขียวมรกตคือเด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเงินยุ่งเหยิงคนเดิม แต่...ตอนนี้กำลังนอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง นัยน์ตาสีเงินปิดสนิท ใบหน้าซีดเซียวราวกับคนอ่อนแรง
“ ทำไมกัน..ฟื้นขึ้นมาสิแอล..เจ้าทำแบบนี้ไม่สนุกเลยนะ ”
แพนโดร่าเขย่าร่างไร้สติของเด็กหนุ่มอย่างบ้าคลั่ง นัยน์ตาสีมรกตเริ่มเอ่อไปด้วยน้ำตา ก่อนที่มือเรียวจะสัมผัสถึงความผิดปกติบางอย่าง ร่างเล็กหลับตาลงก่อนจะใช้เวทย์ตรวจสอบความผิดปกตินั้น เมื่อลืมตาขึ้นสีหน้าก็เปลี่ยนจากความเศร้าโศกเป็นเคร่งเครียด
“ วิญญาณเสียหาย...ถ้าไม่หาวิญญาณมาเพิ่มหรือหาคนมาทำพันธสัญญาด้วย คงอยู่ได้ไม่ถึงเดือน. จะทำอย่างไรดี.”
เด็กหญิงเอ่ยคำพูดที่เกินเด็กอายุไม่ถึงสิบขวบจะคิดได้ มือเรียวนับนิ้วอยู่สักพักอย่างชั่งใจ ก่อนจะดีดนิ้วครั้งหนึ่งพร้อมกับหนังสือเวทย์เล่มหนาพอสมควรที่ปรากฏขึ้นมาบนมือ มือเล็กเปิดหนังสือเล่มโปรดอย่างเคยชิน ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าหนึ่ง
‘ ทฤษฏีว่าด้วยการทำพันธสัญญา และ เงื่อนไข ‘
นัยน์ตาสีมรกตกวาดมองเนื้อหาในนั้นอย่างรอบคอบพร้อมกับจำจนขึ้นใจมนเวลาไม่เพียงไม่ถึงนาที ก่อนจะยิ้มบางๆให้กับร่างที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง มือเรียวเล็กวางลงบนร่างของเด็กชายโดยปราศจากความลังเล...ในเมื่อเจ้าเป็นอย่างนี้เพราะข้า ข้าจะต้องรับผิดชอบ...
“ ข้าจะเป็นคนทำพันธสัญญากับเจ้าเองแอล...”
Writer Alice SAY : บทนำก็จบลงไปแล้วนะคะ...ขอบคุณที่อ่านค่ะ ช่วยคอมเม้นท์เป็นกำลังใจด้วยนะคะ...THX
APPLEPIE ★
ความคิดเห็น