ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้นใหม่
การเริ่มต้นใหม่
เวลาค่อย ๆผ่านเลยไปอย่างช้า ๆวันเปิดเทอมเริ่มใกล้เข้ามาทุก ๆทีผมได้แต่เฝ้าคอยวันนั้นเรื่อยมา จนผมเริ่มมีความรู้สึกว่าวันเวลามันช่างผ่านไปช้าเสียจริง ๆตลอด 3 เดือนที่เวลาผ่านพ้นไป ผมได้แต่เล่นเกมส์ อ่านการ์ตูน หรือฟังเพลงไปวัน ๆความเหงาเริ่มเข้ามาครบคลุมผมอีกครั้ง ผมได้แต่นึกถึงภาพในวันสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายที่ผมได้เจอเธอคนนั้นอยู่ทุก ๆ มันเหมือนจะเป็นทุกข์อยู่ไม่ใช่น้อย แต่ก็ยังดีที่ผมยังคงจดจำใบหน้านั้นได้แม่นยำ ไม่ลบเลือนไปจากความทรงจำของผมเลยแม้แต่น้อย ผมเคยถามตัวเองว่าชีวิตของคนหนึ่งคนนั้นเกิดขึ้นมาเพื่ออะไร ผมถามตัวผมเองเสมอ แต่ผมก็ยังคงหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ซักที เป็นไปได้ผมอาจจะเคยเกิดเป็น สายน้ำ สายลม หรืออะไรอื่น ๆ เพราะทุกสิ่งเกิดขึ้นมาแล้วก็มีหน้าที่ของตัวเอง มีจุดมุ่งมาของการเกิดขึ้นมา แต่สำหรับตัวผม ผมเกิดขึ้นมาเพื่ออะไร? คำถามนี้ยังคงอยู่ในใจผมจนถึงวันนี้ วันเปิดเรียนใหม่
และแล้ววันที่รอคอยมาตลอด 3 เดือนก็มาถึงจนได้วันก่อนวันเปิดเทอมผมดีใจมากที่จะเป็นวันพรุ่งนี้แล้วที่จะได้ผมอะไรใหม่ ๆเจอเพื่อนใหม่ ๆสังคมใหม่ ๆสถานที่เรียนใหม่ และอะไร
อื่น ๆที่อาจจะดีหรือไม่ดีต่อผมก็ได้ แต่ผมมีความรู้สึกที่ดีเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้ที่กำลังจะผ่านเข้ามาถึงชีวิตของผม วันเปิดเทอมมาถึงผมรีบตื่นแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียน ผมเริ่มสังเกตบ้านอื่น ๆที่กำลังเปิดประตูบ้านออกมามีเด็กนักเรียนสวมมัธยมปลายโรงเรียนผมเดินออกมาจากประตู เหมือน ๆกับผม เหมือนกับวันสอบเข้าโรงเรียน เพียงแต่วันนี้พวกเราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยโตเกียวแล้วเท่านั้นเอง
ผมไปถึงมหาวิทยาลัยเช้ามากแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะโดยปกติแล้วสมัยก่อนผมไปถึงโรงเรียนเกือบสาย หรือสายเป็นประจำเพราะนอนดึกจากการเล่นเกมส์ - -! ผมมองเข้าไปในมหาวิทยาลัยเห็นนักศึกษาไม่มากเท่าไร ผมเดินเข้าไปอย่างช้า ๆมองกวาดสายตาไปรอบ ๆดูสถานที่ต่าง ๆของมหาวิทยาลัยให้ละเอียด จนไปสะดุดตาเข้ากับสิ่งหนึ่งที่ผมต้องมองตาค้างอีกแล้วเธอคนนั้นนั่นเอง เธอนั่งอยู่แถวม้าหินข้าง ๆสวนของมหาวิทยาลัย เธอนั่งอยู่คนเดียว เหมือนเธอจะไม่มีเพื่อนซะด้วย ผมเริ่มคิดอยู่ในใจ ‘เอาไงดีเนี่ยเรา แต่จริง ๆเราก็ยังไม่มีเพื่อนเหมือนกันนี่นา’ ผมเริ่มรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเดินเข้าไปหาเธอถึงแม้ตัว และใจยังสั่น ๆก็ตามเธอมองมาทางผมและยิ้ม ๆครับยิ่งทำผมใจสั่นเข้าไปใหญ่ ผมเข้าไปนั่งข้าง ๆเธอเรามองหน้ากันจนเธออายหน้าแดงหันหน้าหนีผมไป
“นี่ทำไมมานั่งคนเดียวละ” ผมเอ่ยถามครับ
“ก็ฉันพึ่งย้ายมาจากโรงเรียนหญิงล้วนน่ะสิ แล้วอีกอย่างนึงเพื่อนฉันก็ไม่มีใครสอบมาเรียนที่นี่เลยซักคนนึงก็เลยตั้งมานั่งคนเดียวแบบนี้ไงละ” เธอพูดกับผมแบบเศร้า ๆครับ แถมมีน้ำตาซึมออกมาด้วย
“ฉันเองก็ยังไม่มีเพื่อนที่นี่เหมือน ๆกับเธอนั่นแหละ งั้นเอาแบบนี้ไหมเรามาเป็นเพื่อนกันดีไหม” ผมถามเธอครับในใจก็กลัว ๆจะโดนปฏิเสธสุด ๆ
“เอาอย่างนั้นหรอ อืมม์แต่ฉันว่าก็ดีนะยังไงเรา 2 คนก็มาแบบตัวคนเดียวทั้งคู่อยู่แล้ว งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ”
เธอตอบรับผมครับ พร้อมกลับใบหน้าที่ปรากฏรอยยิ้มของเธอมองมาทางผมอย่างไม่อายหนีหน้าไปแบบเมื่อครู่อีกแล้ว กลับกลายเป็นผมเองที่รู้สึกอาย ๆหนังแดงขึ้นมาในทันที เธอหัวเราะคิก คิก ดูแล้วน่ารักมากทำเอาผมร้อนไปทั้งหน้า จนเธอตั้งเข้ามากอดคอผมครับ ทำเอาผมอึ้งไปเลยแทบเป็นลม - -! อยู่ดี ๆก็เข้ามากอดคอกันตรง ๆแต่ก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกดี ๆในวันเปิดเทอม วันนี้อาจจะเป็นวันเปิดเทอมที่ผมจะจดจำไปอีกยาวนานก็เป็นได้
<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>
“ นายตายแน่คานะ !!” เสียง ๆนึงผ่านเข้ามาในหูผม ทำเอาผมไม่อยากจะหันไปมองต้นเสียงนั้น จริง ๆแล้วผมลืมเอางานที่ยืมเธอไปลอก รวมทั้งงานของผมเองมาส่งอาจารย์นั่นเอง - -’
ป๊าบ !!
“ โอ้ยนี่มันเจ็บนะ ทำไมชอบทำรุนแรงแบบนี้จริง ๆเลย”
เธอวิ่งเข้ามาตบหัวผมอย่างจัง - -!แย่จริง ๆเพิ่งจะเรียนผ่านไปได้อาทิตย์เดียวแต่ดันมีเรื่องซวย ๆเกิดขึ้นได้ซะนี่ แต่ผมก็นึกอยู่ในใจว่านี่มันผ่านไปเพียงแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นเอง เรา 2 คน สนิทกันมากกว่าเดิมมาก ๆ แต่ส่วนใหญ่ผมจะโดนเธออัดซะน่วม เพราะชอบทำอะไรบ๊อง ๆแถมยังขี้เซาขี้ลืมเสียอีก แต่ก็ยังดีที่เรา 2 คนยังไปกันได้จนเพื่อน ๆเริ่มนินทาต่าง ๆนานาแล้ว
“ นี่นายคานะ พรุ่งนี้ไปดูหนังกันมั้ย”
ผมมองหน้าเธออย่างงง อยู่ดี ๆเธอก็ถามผมตอนกำลังเรียนๆอยู่ดี
“ เอางั้นหรอ... จะดีหรอไปกัน 2 คนเนี่ย” ผมพูดจบเธอหันมามองหน้าผมทันทีครับ แถมเริ่มแยกเขี้ยวทำอย่างจะฆ่าผม
“ นายไม่อยากไปกับฉันใช่มั้ย!! เดี๋ยวนายได้ตายแน่” เธอทำหน้าดุใส่ผม
“ อ่ะเดี๋ยว ๆสิอย่าโกรธสิไม่ใช่อย่างนั้นนะฉันกลัวคนอื่นเค้าจะ...”
“ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย ไม่อยากไปกับเค้าใช่มั้ยละ” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบเธอก็พูดแทรกขึ้นมาแถมยังทำเป็นงอนผมด้วย ผมไม่รู้จะทำยังไงดี
“ งั้นก็ได้อยากดูเรื่องอะไรละ”
“ November Rain เป็นไงหือ?”
“ หาหนังรัก เรื่องที่พึ่งเข้าโรงใหม่นั่นน่ะหรอ”
“ ทำไมละ ไม่อยากไปกับเค้าจริง ๆด้วยใช่มั้ยละ” คราวนี้หนักกว่าเดิมเธอทำเหมือนจะร้องไห้เลย - -!
“ ใครบอกละแค่ถามเฉย ๆเองงั้นเด่ววันเสาร์เราไปดูด้วยกันนะ”
“ เย้ ๆๆ คานะยอมแพ้ฉันแล้ว คิก คิก”
ผมรู้สึกทันทีว่าโดนแกล้งเข้าแล้ว แต่จะทำยังไงได้ก็ดันรับปากเธอไปแล้วยังไงก็ต้องไปเป็นเพื่อนเธออยู่ดี แฮะ ๆ ถือซะว่าเป็นการออกเดทไปในตัวเลยดีกว่า ฮิฮิ
“ นี่เธอ 2 คนจะนั่งคุยกันไปถึงเมื่อไหร่ ห๊า นายคานะ ออกไปยืนข้างนอกไป!!”
ซวยแล้วไงอาจารย์ดันมองมาทางผมกับเธออีก - -‘ ซวยอะไรซ้ำซ้อนไปหมดเนี่ย
“ ครับบบ อาจารย์ - -!” แล้วผมก็เดินคอตกออกไปข้างนอกห้องคนเดียว ผมหันมามองเธออีกครั้ง เห็นเธอกำลังหัวเราะ คิก คิก อยู่เลย - -‘
- กริ๊ง กริ๊ง -
“ อ้าวหมดคาบเรียนแล้วไปกันได้แล้ว” ผมได้ยินเสียงอาจารย์ดังออกมาจากในห้องทำเอาโล่งใจไปหมด แต่เมื่อยแทบตายเลยครับ เฮ้อ ซวยจริง ๆวันนี้
“ นี่คานะเมื่อยมั้ย ไปหาอะไรกินกันเธอฉันหิวแล้ว” เธอเดินมาหาผมน่าตายิ้มแย้มสุด ๆ
“ เมื่อยสิ เมื่อยมาก ๆเลยด้วย T-T เล่นให้ฉันยืนตั้งแต่ต้นคาบเรียน แย่จริง ๆเลย”
“ โธ่เอ๊ย นายเป็นผู้ชายภาษาอะไรเนี่ยยืนยังไม่ทันถึงชั่วโมงก็บ่นเมื่อยแถมยังจะทำหน้าแบบนั้นอีกไม่ไหวเลยนะเนี่ย”
“ เธอก็มาลองยืนตรงนี้ดูเองสิ ฮือ ๆ T-T”
“ เอาเถอะ ๆไปหาอะไรกินกันเถอะนะๆๆ ฉันหิวจะตายแล้ว”
“ ก็ได้ ๆๆป่ะ ๆฉันก็หิวไม่แพ้เธอหรอกน่า”
หลังจากนั้นเราก็ไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหารครับ ผมเริ่มสังเกตว่าเพื่อน ๆในห้องเริ่มมองมาที่ผมกับเธอมากขึ้น เหมือนจะเป็นตัวประหลาดยังไงยังงั้น - -!
“ นี่พวกเพื่อนในห้องเค้ามองเรากันทำไมน่ะ” ผมลองถามเธอดู
“ ฉันจะไปรู้หรอก สงสัยเราคงเหมือนจะเป็นแฟนกันละมั้ง”
“ เหมือนยังไงเนี่ยฉันเป็นเหมือนกับทาสของเธอมากกว่าแล้วนะตอนนี้น่ะ”
“ ทำไมพูดอย่างนี้ละนายไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉันแล้วใช่มั้ยละใครบอกว่านายเป็นทาสกันห๊า”
เธอเริ่มทำท่าไม่พอใจ ผมเริ่มรู้สึกได้เลยว่าถ้าขืนพูดต่อไปผมไม่ได้กลับบ้านแบบดี ๆแน่นอน - -‘
“ ใครบอกเล่า ฉันพูดเล่นน่ะนะ อย่าเก็บเอาไปคิดเลยนะ รีบ ๆกินเถอะจะได้รีบกลับไปนอนเอาแรงที่บ้าน”
“ เฮ้อ นายนี่ไม่ไหวจริง ๆในหัวคิดแต่จะนอนหรือไง”
“ เอาน่าช่างฉันเถอะน่า”
“ ก็ตามใจ แล้วอย่าลืมละวันเสาร์เจอกันที่เซนทรัลปาร์กนะ นายมาช้าแม้แต่นาทีเดียวนายตายแน่ คอยดู”
“ ค้าบบบ แล้วผมจะรีบไปค้าบ - -‘”
“ อ่ะอิ่มแล้วฉันกลับบ้านละนะ”
“ อืมม์ งั้นพรุ่งนี้เจอกันหน้ามหา’ลัยนะ”
“ โอเค งั้นฉันไปนะ บ๊ายบาย”
“ บาย”
เฮ้อ สัปดาห์แรกผ่านไปแบบสนุกสนานผมได้เจออะไรใหม่ ๆในชีวิตเยอะขึ้น ได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นแถมได้มียัยตัวแสบเป็นเพื่อนสนิทเสียด้วย - -! ครั้งแรกที่เห็นเธอไม่น่าจะแสบได้แบบนี้เลยแต่ก็ดีที่ผมได้อยู่ใกล้ ๆเธอตลอดเวลา มีความสุขจริงจริ๊ง
เวลาค่อย ๆผ่านเลยไปอย่างช้า ๆวันเปิดเทอมเริ่มใกล้เข้ามาทุก ๆทีผมได้แต่เฝ้าคอยวันนั้นเรื่อยมา จนผมเริ่มมีความรู้สึกว่าวันเวลามันช่างผ่านไปช้าเสียจริง ๆตลอด 3 เดือนที่เวลาผ่านพ้นไป ผมได้แต่เล่นเกมส์ อ่านการ์ตูน หรือฟังเพลงไปวัน ๆความเหงาเริ่มเข้ามาครบคลุมผมอีกครั้ง ผมได้แต่นึกถึงภาพในวันสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายที่ผมได้เจอเธอคนนั้นอยู่ทุก ๆ มันเหมือนจะเป็นทุกข์อยู่ไม่ใช่น้อย แต่ก็ยังดีที่ผมยังคงจดจำใบหน้านั้นได้แม่นยำ ไม่ลบเลือนไปจากความทรงจำของผมเลยแม้แต่น้อย ผมเคยถามตัวเองว่าชีวิตของคนหนึ่งคนนั้นเกิดขึ้นมาเพื่ออะไร ผมถามตัวผมเองเสมอ แต่ผมก็ยังคงหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ซักที เป็นไปได้ผมอาจจะเคยเกิดเป็น สายน้ำ สายลม หรืออะไรอื่น ๆ เพราะทุกสิ่งเกิดขึ้นมาแล้วก็มีหน้าที่ของตัวเอง มีจุดมุ่งมาของการเกิดขึ้นมา แต่สำหรับตัวผม ผมเกิดขึ้นมาเพื่ออะไร? คำถามนี้ยังคงอยู่ในใจผมจนถึงวันนี้ วันเปิดเรียนใหม่
และแล้ววันที่รอคอยมาตลอด 3 เดือนก็มาถึงจนได้วันก่อนวันเปิดเทอมผมดีใจมากที่จะเป็นวันพรุ่งนี้แล้วที่จะได้ผมอะไรใหม่ ๆเจอเพื่อนใหม่ ๆสังคมใหม่ ๆสถานที่เรียนใหม่ และอะไร
อื่น ๆที่อาจจะดีหรือไม่ดีต่อผมก็ได้ แต่ผมมีความรู้สึกที่ดีเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้ที่กำลังจะผ่านเข้ามาถึงชีวิตของผม วันเปิดเทอมมาถึงผมรีบตื่นแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียน ผมเริ่มสังเกตบ้านอื่น ๆที่กำลังเปิดประตูบ้านออกมามีเด็กนักเรียนสวมมัธยมปลายโรงเรียนผมเดินออกมาจากประตู เหมือน ๆกับผม เหมือนกับวันสอบเข้าโรงเรียน เพียงแต่วันนี้พวกเราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยโตเกียวแล้วเท่านั้นเอง
ผมไปถึงมหาวิทยาลัยเช้ามากแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะโดยปกติแล้วสมัยก่อนผมไปถึงโรงเรียนเกือบสาย หรือสายเป็นประจำเพราะนอนดึกจากการเล่นเกมส์ - -! ผมมองเข้าไปในมหาวิทยาลัยเห็นนักศึกษาไม่มากเท่าไร ผมเดินเข้าไปอย่างช้า ๆมองกวาดสายตาไปรอบ ๆดูสถานที่ต่าง ๆของมหาวิทยาลัยให้ละเอียด จนไปสะดุดตาเข้ากับสิ่งหนึ่งที่ผมต้องมองตาค้างอีกแล้วเธอคนนั้นนั่นเอง เธอนั่งอยู่แถวม้าหินข้าง ๆสวนของมหาวิทยาลัย เธอนั่งอยู่คนเดียว เหมือนเธอจะไม่มีเพื่อนซะด้วย ผมเริ่มคิดอยู่ในใจ ‘เอาไงดีเนี่ยเรา แต่จริง ๆเราก็ยังไม่มีเพื่อนเหมือนกันนี่นา’ ผมเริ่มรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเดินเข้าไปหาเธอถึงแม้ตัว และใจยังสั่น ๆก็ตามเธอมองมาทางผมและยิ้ม ๆครับยิ่งทำผมใจสั่นเข้าไปใหญ่ ผมเข้าไปนั่งข้าง ๆเธอเรามองหน้ากันจนเธออายหน้าแดงหันหน้าหนีผมไป
“นี่ทำไมมานั่งคนเดียวละ” ผมเอ่ยถามครับ
“ก็ฉันพึ่งย้ายมาจากโรงเรียนหญิงล้วนน่ะสิ แล้วอีกอย่างนึงเพื่อนฉันก็ไม่มีใครสอบมาเรียนที่นี่เลยซักคนนึงก็เลยตั้งมานั่งคนเดียวแบบนี้ไงละ” เธอพูดกับผมแบบเศร้า ๆครับ แถมมีน้ำตาซึมออกมาด้วย
“ฉันเองก็ยังไม่มีเพื่อนที่นี่เหมือน ๆกับเธอนั่นแหละ งั้นเอาแบบนี้ไหมเรามาเป็นเพื่อนกันดีไหม” ผมถามเธอครับในใจก็กลัว ๆจะโดนปฏิเสธสุด ๆ
“เอาอย่างนั้นหรอ อืมม์แต่ฉันว่าก็ดีนะยังไงเรา 2 คนก็มาแบบตัวคนเดียวทั้งคู่อยู่แล้ว งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ”
เธอตอบรับผมครับ พร้อมกลับใบหน้าที่ปรากฏรอยยิ้มของเธอมองมาทางผมอย่างไม่อายหนีหน้าไปแบบเมื่อครู่อีกแล้ว กลับกลายเป็นผมเองที่รู้สึกอาย ๆหนังแดงขึ้นมาในทันที เธอหัวเราะคิก คิก ดูแล้วน่ารักมากทำเอาผมร้อนไปทั้งหน้า จนเธอตั้งเข้ามากอดคอผมครับ ทำเอาผมอึ้งไปเลยแทบเป็นลม - -! อยู่ดี ๆก็เข้ามากอดคอกันตรง ๆแต่ก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกดี ๆในวันเปิดเทอม วันนี้อาจจะเป็นวันเปิดเทอมที่ผมจะจดจำไปอีกยาวนานก็เป็นได้
<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>
“ นายตายแน่คานะ !!” เสียง ๆนึงผ่านเข้ามาในหูผม ทำเอาผมไม่อยากจะหันไปมองต้นเสียงนั้น จริง ๆแล้วผมลืมเอางานที่ยืมเธอไปลอก รวมทั้งงานของผมเองมาส่งอาจารย์นั่นเอง - -’
ป๊าบ !!
“ โอ้ยนี่มันเจ็บนะ ทำไมชอบทำรุนแรงแบบนี้จริง ๆเลย”
เธอวิ่งเข้ามาตบหัวผมอย่างจัง - -!แย่จริง ๆเพิ่งจะเรียนผ่านไปได้อาทิตย์เดียวแต่ดันมีเรื่องซวย ๆเกิดขึ้นได้ซะนี่ แต่ผมก็นึกอยู่ในใจว่านี่มันผ่านไปเพียงแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นเอง เรา 2 คน สนิทกันมากกว่าเดิมมาก ๆ แต่ส่วนใหญ่ผมจะโดนเธออัดซะน่วม เพราะชอบทำอะไรบ๊อง ๆแถมยังขี้เซาขี้ลืมเสียอีก แต่ก็ยังดีที่เรา 2 คนยังไปกันได้จนเพื่อน ๆเริ่มนินทาต่าง ๆนานาแล้ว
“ นี่นายคานะ พรุ่งนี้ไปดูหนังกันมั้ย”
ผมมองหน้าเธออย่างงง อยู่ดี ๆเธอก็ถามผมตอนกำลังเรียนๆอยู่ดี
“ เอางั้นหรอ... จะดีหรอไปกัน 2 คนเนี่ย” ผมพูดจบเธอหันมามองหน้าผมทันทีครับ แถมเริ่มแยกเขี้ยวทำอย่างจะฆ่าผม
“ นายไม่อยากไปกับฉันใช่มั้ย!! เดี๋ยวนายได้ตายแน่” เธอทำหน้าดุใส่ผม
“ อ่ะเดี๋ยว ๆสิอย่าโกรธสิไม่ใช่อย่างนั้นนะฉันกลัวคนอื่นเค้าจะ...”
“ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย ไม่อยากไปกับเค้าใช่มั้ยละ” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบเธอก็พูดแทรกขึ้นมาแถมยังทำเป็นงอนผมด้วย ผมไม่รู้จะทำยังไงดี
“ งั้นก็ได้อยากดูเรื่องอะไรละ”
“ November Rain เป็นไงหือ?”
“ หาหนังรัก เรื่องที่พึ่งเข้าโรงใหม่นั่นน่ะหรอ”
“ ทำไมละ ไม่อยากไปกับเค้าจริง ๆด้วยใช่มั้ยละ” คราวนี้หนักกว่าเดิมเธอทำเหมือนจะร้องไห้เลย - -!
“ ใครบอกละแค่ถามเฉย ๆเองงั้นเด่ววันเสาร์เราไปดูด้วยกันนะ”
“ เย้ ๆๆ คานะยอมแพ้ฉันแล้ว คิก คิก”
ผมรู้สึกทันทีว่าโดนแกล้งเข้าแล้ว แต่จะทำยังไงได้ก็ดันรับปากเธอไปแล้วยังไงก็ต้องไปเป็นเพื่อนเธออยู่ดี แฮะ ๆ ถือซะว่าเป็นการออกเดทไปในตัวเลยดีกว่า ฮิฮิ
“ นี่เธอ 2 คนจะนั่งคุยกันไปถึงเมื่อไหร่ ห๊า นายคานะ ออกไปยืนข้างนอกไป!!”
ซวยแล้วไงอาจารย์ดันมองมาทางผมกับเธออีก - -‘ ซวยอะไรซ้ำซ้อนไปหมดเนี่ย
“ ครับบบ อาจารย์ - -!” แล้วผมก็เดินคอตกออกไปข้างนอกห้องคนเดียว ผมหันมามองเธออีกครั้ง เห็นเธอกำลังหัวเราะ คิก คิก อยู่เลย - -‘
- กริ๊ง กริ๊ง -
“ อ้าวหมดคาบเรียนแล้วไปกันได้แล้ว” ผมได้ยินเสียงอาจารย์ดังออกมาจากในห้องทำเอาโล่งใจไปหมด แต่เมื่อยแทบตายเลยครับ เฮ้อ ซวยจริง ๆวันนี้
“ นี่คานะเมื่อยมั้ย ไปหาอะไรกินกันเธอฉันหิวแล้ว” เธอเดินมาหาผมน่าตายิ้มแย้มสุด ๆ
“ เมื่อยสิ เมื่อยมาก ๆเลยด้วย T-T เล่นให้ฉันยืนตั้งแต่ต้นคาบเรียน แย่จริง ๆเลย”
“ โธ่เอ๊ย นายเป็นผู้ชายภาษาอะไรเนี่ยยืนยังไม่ทันถึงชั่วโมงก็บ่นเมื่อยแถมยังจะทำหน้าแบบนั้นอีกไม่ไหวเลยนะเนี่ย”
“ เธอก็มาลองยืนตรงนี้ดูเองสิ ฮือ ๆ T-T”
“ เอาเถอะ ๆไปหาอะไรกินกันเถอะนะๆๆ ฉันหิวจะตายแล้ว”
“ ก็ได้ ๆๆป่ะ ๆฉันก็หิวไม่แพ้เธอหรอกน่า”
หลังจากนั้นเราก็ไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหารครับ ผมเริ่มสังเกตว่าเพื่อน ๆในห้องเริ่มมองมาที่ผมกับเธอมากขึ้น เหมือนจะเป็นตัวประหลาดยังไงยังงั้น - -!
“ นี่พวกเพื่อนในห้องเค้ามองเรากันทำไมน่ะ” ผมลองถามเธอดู
“ ฉันจะไปรู้หรอก สงสัยเราคงเหมือนจะเป็นแฟนกันละมั้ง”
“ เหมือนยังไงเนี่ยฉันเป็นเหมือนกับทาสของเธอมากกว่าแล้วนะตอนนี้น่ะ”
“ ทำไมพูดอย่างนี้ละนายไม่อยากเป็นเพื่อนกับฉันแล้วใช่มั้ยละใครบอกว่านายเป็นทาสกันห๊า”
เธอเริ่มทำท่าไม่พอใจ ผมเริ่มรู้สึกได้เลยว่าถ้าขืนพูดต่อไปผมไม่ได้กลับบ้านแบบดี ๆแน่นอน - -‘
“ ใครบอกเล่า ฉันพูดเล่นน่ะนะ อย่าเก็บเอาไปคิดเลยนะ รีบ ๆกินเถอะจะได้รีบกลับไปนอนเอาแรงที่บ้าน”
“ เฮ้อ นายนี่ไม่ไหวจริง ๆในหัวคิดแต่จะนอนหรือไง”
“ เอาน่าช่างฉันเถอะน่า”
“ ก็ตามใจ แล้วอย่าลืมละวันเสาร์เจอกันที่เซนทรัลปาร์กนะ นายมาช้าแม้แต่นาทีเดียวนายตายแน่ คอยดู”
“ ค้าบบบ แล้วผมจะรีบไปค้าบ - -‘”
“ อ่ะอิ่มแล้วฉันกลับบ้านละนะ”
“ อืมม์ งั้นพรุ่งนี้เจอกันหน้ามหา’ลัยนะ”
“ โอเค งั้นฉันไปนะ บ๊ายบาย”
“ บาย”
เฮ้อ สัปดาห์แรกผ่านไปแบบสนุกสนานผมได้เจออะไรใหม่ ๆในชีวิตเยอะขึ้น ได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นแถมได้มียัยตัวแสบเป็นเพื่อนสนิทเสียด้วย - -! ครั้งแรกที่เห็นเธอไม่น่าจะแสบได้แบบนี้เลยแต่ก็ดีที่ผมได้อยู่ใกล้ ๆเธอตลอดเวลา มีความสุขจริงจริ๊ง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น