คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จดหมาย??(100%)
จดหมาย??
หญิงสาวเดินขึ้นไปยังตึกสูงราวๆ 10 เมตร ก่อนที่ร่างของเธอจะดิ่งสู่พื้น
ร่างของเธอจมดิ่งสู่พื้นโลก
เธอหลับตายอมรับในชะตากรรม...
เพราะเธอแพ้ให้กับเกมนี้...
“ข่าวด่วนประจำวันนี้ค่ะ มีผู้หญิงวัยรุ่นอายุประมาณ13ปี โดดลงมาจากตึกในแถบ
โตเกียวค่ะ ซึ่งตอนนี้ทางตำรวจกำลังหาสาเหตุของการตายในครั้งนี้ค่ะ”
ผู้ประกาศข่าวหญิงว่า
“และตำรวจสันนิฐานการเสียชีวิตว่าเป็นเพราะฆ่าตัวตายครับ”
และผู้ประกาศข่าวชายก็รับช่วงต่อ
ปิ๊บ!
เสียงปิดโทรทัศน์ด้วยรีโมทดังขึ้น
ทำให้ผู้ดูต้องหันไปมองผู้ปิด
“คิริ!”เด็กสาวผมสีน้ำตาลโวยวายใส่น้องชายฝาแฝดของตนที่มาปิดโทรทัศน์โดยที่เจ้าตัว
กำลังดูอยู่ ซึ่งอีกฝ่ายกับทำท่าแบบไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น
“ก็ไม่อยากดู”ว่าพร้อมยักคิ้วให้อย่างกวนๆ
“ชิ...น้องบ้า”ว่าอย่างนั้นก่อนจะอุ้มลูกสุนัขของตนขึ้นมา
“เนอะ..มามิ”แล้วก็พูดกับลูกสุนัขของตน
“โฮ่งๆ”
ลูกสุนัขขานรับ
“ดูการ์ตูนดีกว่า”ว่าก่อนจะแย่งรีโมทจากเจ้าน้องชายตัวแสบและแย่งมาเปิดดูการ์ตูนที่ชื่น
ชอบอย่าง ‘inazuma eleven go’
“จดหมายเนี่ยของพี่”ว่าพร้อมวางจดหมายลงบนโต๊ะ
‘คุราตะ มิโฮะ’หยิบมันขึ้นมาเปิดอ่าน โดยอยู่ไหนสายตาของ ‘คุราตะ คิริโตะ’
ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกเห็นเขากวนประสาทแบบนี้เขาก็หวงพี่นะจะบอกให้!!
กลัวว่าจะมีผู้ชายส่งจดหมายมาบอกรักพี่เนี่ยแหล่ะ!
“แปลกๆแหะจดหมายฉบับนี้น่ะ”พี่สาวอย่างมิโฮะว่าทำให้คิริโตะแย่งมาอ่านแทน
“ไร้สาระนะพี่”ผู้เป็นน้องชายว่า คงประมาณจดหมายลูกโซ่นั้นแหล่ะในความคิดเขา
“แต่พี่คิดว่า...”
“อย่ากังวลไปเลยน่า...”เขาพูดตัดคำพูดพี่สาวแค่นั้น
แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่กลัวคำพูดในจดหมายหรอกนะ.....
“เบลล่าซัง~~”สาวน้อยผมทองแสนร่าเริงว่ากับเพื่อนสาวผมสีน้ำเงินออกดำ
พร้อมกระโดดกอดใส่ทำให้คนที่ถูกกระทำแทบจะล้มไปกองกับพื้น
“แหะๆ เค้าขอโทษนะ”ว่าอย่างนั้นจึงถอยห่างออกมา
ทำให้หญิงสาวที่เกือบตาย(?)สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกครั้ง
“อะไรเนี่ยโมโมะ!”เธอว่ากับเด็กหญิงทำเอาเด็กหญิงอย่าง ‘คิริซาเมะ โมโมะ’ ถึงกับสลด
ทันทีเมื่อโดน ‘มิคารุ เบลล่า’ ว่า
แต่เมื่อเห็นหน้าที่ร่าเริงนั้นมีความเศร้า..
“เอาเถอะ...ว่าแต่มีอะไร”
คำพูดนั้นทำให้ผู้น่าสลดหายสลดและยิ้มออก
“นี้ๆ มีคนส่งจดหมายมาให้เบลล่าซังกับเค้าด้วยล่ะ~”เธอว่าก่อนจะยื่นจดหมายสีขาว
ออกมาให้เพื่อนดู
“หืม...นัดเที่ยงคืน??”
“ป้าเรดที~~”เสียงเรียกจากเด็กหญิงเรือนผมสีม่วงดังขึ้น ทำให้สาวผมทอง
หันขวับ พลางคมวดคิ้ว เหมือนเธอจะไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อคนอื่นเรียกเธอว่าป้าแหะ...
“อะไรเหล่า...ยัยคุโระ”ผู้เป็นเพื่อนว่าก่อนจะเขกหัวเพื่อนสาว
“นั้นมันแกล้งเค้า~~”เปลี่ยนสรรพนามตัวเองก่อนจะชี้ไปยังผู้ที่ตัวเองไปหาเรื่อง(?)
เรดทีมองก่อนจะแสยะรอยยิ้มอาบยาพิษพร้อมเดินเข้าไป
“กำลังอยากหาเรื่องอยู่พอดีแหะ...”
พลางหักข้อมือเป็นซาวดน์ประกอบ(?)
อีกฝ่ายมองตะลึง
เรดทีนำมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงก่อนจะหยิบเงิน10เยนออกมาก่อนจะเอามัน
ยัดใส่มือผู้ที่มาหาเรื่อง
และ...
“ฮึก ฮือๆ ” บีบน้ำตาออกมา ซึ่งเพื่อนสาวของตนที่รู้ดีจึงเดินออกไปหลบฉาก
นั้นและ...หญิงสาววัยกลางคนเดินผ่านมาเห็นเงินในมือของฝ่ายตรงข้ามกับเด็กที่
(แกล้ง)ร้องไห้ก็เข้ามาทันที
“โตแล้วยังจะแกล้งเด็กอีก บลาๆๆๆ” พร้อมให้บทสวดอย่างดี ก่อนจะเอาเงินที่ได้มาคืน
เรดที
เรดทีพอได้แล้วก็อมยิ้มสะใจก่อนจะเดินไปหาคุโระ เพื่อจะไปโรงเรียน
ณ ตู้เก็บรองเท้า
เรดทีเริ่มแปลกใจเมื่อมีจดหมายมาวางไว้ในตู้ของตน
และเพื่อนของตนก็มีเหมือนกัน
“เหมือนกันเลยสินะ”
“อืม”
“หวัดดีจ้า อิโอะจัง”เสียงทักทายจากนักเรียนร่วมห้องดังขึ้นทำให้ผู้เหม่อลอยตกใจ
“สวัสดีค่ะ ฮาจิเครุ ซัง”ว่าพร้อมรอยยิ้มดั้งนางฟ้าให้อีกฝ่าย
“เรียกโทโมกะ ว่า โทโมกะ เถอะนะ”อีกฝ่ายอ้อน ทำให้อิโอริรู้สึกลำบากใจขึ้นมา
“อ..เอ๋?”พลางทำหน้าอึนๆตอบกลับไป
“ถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องก็ได้นะ”โทโมกะว่าแล้วยิ้มให้ รอยยิ้มของเธอแตกต่างจากอิโอริ
อย่างสิ้นเชิง น่าแปลก ที่รอยยิ้มของอิโอริไม่สามารถบอกได้ว่าคิดอะไร แต่รอยยิ้มของเธอมันบ่ง
บอกความรู้สึกได้ประหลาด
ก่อนเจ้าตัวจะเดินกลับไป
พักกลางวัน
อิโอริเดินไปคนเดียวเหมือนเคย...
“แมวนั้น?”ก่อนจะมองไปยังต้นไม้ซึ่งมีแมวดูอยู่ทำให้อิโอรินึกสงสัยขึ้นมา
มันกำลังกลัว
“เดี๋ยวก่อนนะค่ะ”อิโอริว่ากับเจ้าแมวที่ตัวมันสั่นๆ เธอเองก็ไม่เคยปีนต้นไม้สะด้วย...
และ...
“ไม่ต้องห่วงนะเจ้าเมี้ยว ฉันจะช่วยเอง”คนที่มาใหม่คือเพื่อนร่วมห้องของเธอ
“ฮาจิเครุซังค่ะ”เธอว่ากับผู้มาใหม่ ก่อนที่โทโมกะจะปีนขึ้นต้นไม้ไปและช่วยแมวตัวนั้น
มาได้อย่างว่องไวยังกับลิง
“เดินไปด้วยกันใหม่”หลังจากช่วยได้โทโมกะว่าพร้อมกับอิโอริที่พยักหน้า
พวกเธอสองคนเดินคุยกันไป
ก่อนจะมีก้อนหินก่อนหนึ่งปามาโดนหัวโทโมกะ
“โอ๊ย”โทโมกะว่าแล้วเอามือกุมหัวตัวเอง อิโอริมองด้วยความเป็นห่วงก่อนจะหยิบหิน
เมื่อครู่ที่มาพร้อมกับจดหมายก่อนจะคลี่มาอ่าน
“เที่ยงคืนเลยเหรอคะ?”
“น่าสนุกจัง..”
---------------------------------------------------------------
กลับมาอัพให้ครบแล้ว(ขออนุญาตตัดตอนของพวกอินะไปนะค่ะ)
ช่วงนี้ต้องเครียมสอบอย่างเดียวค่ะ เลยอาจอัพช้าหน่อย
ขอบคุณทุกคอมเม้นที่มีให้กันเสมอ
ยังไงก็ช่วยติดตามต่อไปนะค่ะ
จากใจ...ผู้แต่ง
ความคิดเห็น