ลำดับตอนที่ #8
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สู่ Glast Helm และ ความจริงที่ไม่มีทางได้รู้
วันนี่เดวอร์และทาคาล้าตัดสินใจที่จะไปเก็บ lv ที่ปราสาทแห่งความมืด “Glast Helm” พวกเค้ากะจะไปฆ่าคนคุก โดยจะพา aco ที่มีฝีมือไปด้วยสักคนโดยจะแบ่งค่า exp ทั้งสองเดินตามหา aco แถว prontera ว่าจะไปแชด้วยมั้ย และในที่สุดเค้าก็ได้ aco มาแต่ว่า aco มีข้อตกลงว่าถ้าจะให้ไปด้วยต้องให้เพื่อน ญ เค้าไปด้วยถึงจะไป เดวอร์และทาคาล้ายอมรับข้อตกลง เพื่อน ญของเค้าเป็นนักธนู lv พอๆกับ ทาคาล้าเธอมีชื่อว่า มิวล้า ส่วน aco นั่นเป็น ช มีชื่อว่า โจกัน ทั้ง 4 เริ่มสนิทกันมากขึ้น พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทั้งสามได้วางแผนกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว แผนมีอยู่ว่า นักธนู 2 คนจะเป็นคนยิงคนคุก , aco จะคอย heal bless และอื่นให้ party ส่วนเดวอร์ นักดาบ นั่งดูด _ _” เห้ยพูดเล่น ให้เดวอร์คอยระวังให้นักธนูถ้านักธนูจะถูกโจมตีให้เบี่ยงความสนใจมันมาที่ตัวเองโดยใช่ provoke แล้วค่อยให้ นักธนูยิงต่อ
ทุกคนเริ่มออกเดินทางโดยให้ โจกันเป็นคนเปิดวาปให้โดยไม่คิดราคา
ตอนนี่ทุกคนมาอยู่หน้าปราสาทแห่งความมืดแล้ว มันดูน่ากลัวมาก ทาคาล้าเคยิบเค้ามาหาเดวอร์แล้วเกาะเค้าที่ไหล่โดยไม่รู้ตัว แต่ถึงจะกลัวยังไงก็ต้องเข้าไปอยู่ดี
ห้องแรกเป็นห้องโถงที่ดูใหญ่มาก แต่ไม่มีตัวอะไรสะตัวทุกอย่างเงียบผิดปกติ พวกเค้าได้ยินมาว่า คนคุกอยู่ชั้นไต้ดิน พวกเข้าเลยเดินมาตามทางและป้ายที่บอกว่าไปทางไหน
มันเงี่ยบมากไม่มีเสียงอะไรรอดเข้ามาในหูเลยนอกจากเสียงลมหายใจของพวกเค้า
พวกเค้าไกล้ถึงชั้นไต้ดินแล้วอีกดิ้ดเดียว
ซึบ!!!
อ๊า...!!!
ปัก!!!
อึ๊ก!!
ทุกคนรีบหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพวกเค้าก็ได้เห็นเดวอร์กำลังนอนอยู่ตรงพื้นเลือดไหลออกมาเยอะมากเสื้อชุ้มไปด้วยเลือด เกราะด้านหลังของเดวอร์บุบลงไปเป็นวงกว้าง เหมือนโดนอะไรฟาดมาจากด้านหลังอย่างแรง
และทุกคนก็ได้เห็นสิ่งที่ยืนอยู่ตรงปลายเท้าของเดวอร์
“!!เรดิก!!”
“มันมาที่นี่ได้ยังไงกันมันควรจะอยู่อีกหอคอยหนึ่ง” โจกันพูดเสียงสั่นด้วนความประหลาดใจอย่างแรง
“เรื่องนั่นน่ะชั้งมันเหอะรีบช่วยเดวอร์เร็วเข้า” ทาคาล้าตระโกนจะเป็นจะตาย น้ำตาเธอไหลออกมาหน่อยๆ
ฟิ้ง!!
โจกัน heal ให้เดวอร์
เดวอร์รู้สึกเหมือนได้เกิดไหม่
เค้ารีบลุกขึ้นแล้ว
ตูมม!!!
ดาบยักของเรดิกฟาดลงมาอย่างแรงแต่เดวอร์กระโดดออกมาทันมันเลยโดนพื้นแทน แต่พื้นก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ
ทาคาล้าและมิวล้าเริ่มระดมยิงใส่มัน
เป้งๆๆ
เป้งๆๆ
เป้งๆๆ
ซึบๆๆ
เป้ง
ซึบๆๆๆ
เป้งๆ
ซึบๆๆ
เกราะของมันแข็งแกร่งมากลูกธนูบางลูกทะลุไปแค่นิดเดียงเลยสร้างความเสียหายได้น้อย แต่บางลูกก็โดนเต็มๆ
ย๊ากกก.....!!!!
เป้ง!!!,
เดวอร์กระโดจู่โจมมันจากทางด้านหลังอย่างเต็มแรงแต่มันก็ไม่มีผล เกราะของมันบุบไปแค่ดิเดเดียว
เรดิกเปลียนเป้าหมายของมันมาที่เดวอร์(ดาบของเรดิกนั่นไม่คมแต่มันใหญ่ หนา และแข็งแกร่งมากกว่าดาบปกติ)
มันหันมาหาเดวอร์พร้อมกับกระแทกดาบของมันใส่ท้องของเดวอ์อย่างจัง
ตุบ!!!
อั๊กก!!
ตุมม!!
เดอร์กระเด็นไปชนกำแพงเกิดร้องร้าวขนาดใหญ่เลือดของเค้าทะลักออกมาจากปาก
เอือก! เค้าลุกไม่ไหวแล้ว เค้ารู้ศึกมึนๆตาพร่ามัว
“เดวอร์......!!!.”
ทาคาล้าตระโกนออกมาสุดชีวิต น้ำตาเธอค่อยๆไหลออกมา เธอพยายมจะเข้าไปหาเดวอร์แต่เรดิกขวางเอาไว้
“ทาคาล้า....ๆ.......ๆ........ชั้นมัน...ๆ.....” เดวอร์พยายามจะพูดออกมาให้ทาคาล้าได้ยิน
“ชั้นมันไม่ดี.....ช...ชั้นไม่สามรถปกป้องเธอ.....ข..ข...ขอโทษนะ” ม่านตาเดวอร์ค่อยรี่ลงจนปิดสะนิด
“เดวออออออออออออออออออออร์!!!!!!………ไม่นะ......ไม่....ไม่จิง.......ไม่จิงใช่มั้ย”
เธอทรุดตัวลงกับพื้นร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย
“อย่าเพิ่งหมดหวังสิเค้าอาจยังไม่ตายก็ได้” มิวล้าตะโกนบอกทาคาล้า
“อ..อ...อ.ออ.อืม”
โจกันพยายามที่จะ heal เดวอร์เพือเค้าอาจจะฟื้นขึ้นมา
แต่ว่าเข้าก็โดนดาบของเรดิกกระแทกจนกระเดินไปชนกำแพงเหมือนกันแต่ยังดีที่เค้าโดนเชียวๆ
มิวล้ารีบวิ่งไปหาโจกัน
\"นี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย\"
ปึก!
อั๊ก
เท้าของเริกเยียบกระแทกใส่หลังของมิวล้า
“ไม่นะ..” ทาคาล้ารีบยิบลูกธนูออกมาแล้วระดมยิงใส่มัน มันสร้างความเสียหายให้เรดิกได้แค่ดิ้ดเดียว
อ๊า...!!
มันกระแทกเท้าใส่มิวล้าอีกครั่งแต่ครั้งนี่เธอทรุดตัวลงกับพื้นแล้วไม่มีทีถ้าจะลุกขึ้นมาอีก
ตอนนี่เหลือแค่ทาคาล้า
มันหันมาหาเธอ
“เธอต้องไปกับชั้นท่านเจ้าสั่งมาให้พาตัวเธอไปเป็นๆไปกับเราสะดีๆแล้วจะไม่เป็นไร”
เธออึ้งมากก่อนเธอจะคิดออกว่าหัวหน้ามันก็คือ doppleganger นักดาบดำ
แล้วเธอก็ยังนึกได้อีกว่าในฝันของของเดวอร์เหมือนกับที่เธอฝันคือเธอโดนจับตัว ไปโดย doppleganger แต่มันไม่ใช่ที่นี่ ไม่ใช่แค่เดวอร์ที่ฝันแต่รู้สึกจะทั้งเมือง พรอน
มันเป็นฝันบอกเหตุหรอ!!…..
มันค่อยๆเก้าเข้ามาไกล้เธอเลื่อยๆ เธอก็ขยับถอยออกไปเลื่อยๆ จนตอนนี่นี่เธอจนมุมแล้ว
“ทท..ท.ทท..ทำไมค้าต้องการชั้นละ”
“เธอไปเด๋วก็รู้”…….
“ดด ดด ด.ดด.ดเดวอร์ช่วยชั้นด้วย.....เดวอร์......ช่วยชั้นด้วย....” เธอพูดกับตัวเองแต่เรดิกได้
“ฮือ....อๆๆ....ๆ....ๆ”
“ตอนนี่ไม่มีใครช่วยเธอได้แล้ว”……
ใครบอก....ชั้น...ยัง...อ..ยู่....นะ\"
เดวอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหอบแหงที่ขาดขาดหายๆเพราะอาการเจ็บปางตาย
\"เอือก!!\" เดวอร์กระอั่กเลือด
หึๆ หึๆๆๆๆ หึๆๆๆๆๆ ไอลูกกระจ็อกอย่างแกคิดจะทำอะไรชั้นได้ \" เรดิกพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม
อยู่จู่ๆภาพที่เดวอร์เห็นก็ค่อยๆมือลงจนมืดสนิทเดวอร์มองไปรอบๆ แล้วซักพักเค้าก็พบว่ามีเด็กผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเค้า แต่ว่าเดวอร์ยังไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเค้าได้ชัดเจนนัก
เดวอร์เอ่ยวาจาขึ้นอีกครั้งว่า
\"แกเป็น...ใค....ร\"
เด็กคนนั้นเริ่มหัวเรอะ หึๆๆ หึๆๆๆๆ และเริ่มแสยะยิ้มพร้อมกับเงยหน้าขึ้นช้า
เมื่อเดวอร์เห็นใบหน้าของเด็กคนนั้นก็เกิดอาการช็อคจนแทบจะหยุดหายใจ และเด็กคนนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า
\"ชั้น....ก็คือแกนั้นแหละ!!\"
\"ข้าคือด้านมืดของแกยังไงล่ะ\"
\"แล้วที่นี่มันคือที่ไหนกันแน่ล่ะเนี่ย\"
\"หึๆๆ ที่นี่ก็คือส่วนที่ลึกที่สุดที่ก้นบึงในจิตใจของแกน่ะสิ และอีกอย่างการที่แกได้มาพบข้าที่นี่ก็เพราะว่าแกยังอ่อนแอเกินไป\"
และแกจะไม่มีทางได้ออกไปจากที่นี่เด็ดขาดถ้าจิตใจของแกยังอ่อนแออยู่อย่างงี้\"
ไม่กี่เสี้ยววินาทีต่อมาเดวอร์ด้านมืดก็จางหายไป เดวอร์หลับตาลงอย่างช้าๆแล้วภาพในอดีตก็ค่อยๆผุดขึ้นมาในหัวของเค้า ภาพที่ข่มขื่นตั้งแต่เค้าเร่ร่อนไปตามทางและร้องไห้อยู่ในตรอกแคบๆอยู่เพียงลำพัง และก็ภาพของพ่อ...แม่เค้าที่ถูกฆ่าตายในสงครามระหว่าง Undead, darkness กับเผ่าพันธุ์มนุษย์ และภาพอีกภาพก็คือภาพที่เค้าพยายามจะช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแต่กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นขอทาน และภาพก็ค่อยๆหายไปทิ้งให้เดวอร์นั่งร้องไห้อยู่เพียงลำพัง เวลาค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ
\"เธอชื่ออะไรน่ะ\" เสียงของเด็กผู้ ญ คนนึงดังก่องเข้ามาในหัวของเค้า
\"ฉัน..ฉัน..ฉันชื่อ…เดวอร์’
\"ส่วนฉันชื่อทาคาล้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ\"
……………………………………………….
\"ทาคาล้า………...
เธอมาพักอยู่กับฉันไหมล่ะ……....
ทาคาล้า…….........
เดี๋ยวฉันทำอาหารให้กินนะ …….
ทาคาล้า…….
ทาคาล้า…..
ทาคาล้า…
ทาคาล้า..
ทาคาล้า!!!\"
เดวอร์ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วๆและตาของเค้าก็แปล่งประกายเป็นแสงสีขาว
\"เป็นไปไม่ได้ นี่แกทำได้ยังไงเนี่ย\"
เดวอร์ด้านมืดเอ่ยขึ้นมาจากความมืดพร้อมกับแสดงตัวให้เห็น
\"ฉัน………ยังมีคน…………..ที่ยังต้องปกป้องอยู่!!!!!\"
ทันใดนั้นเดวอร์ด้านมืดก็พุ่งตัวเข้ามาพร้อมกับชักดาบออกมาเพิ่อที่จะฟันใส่เดวอร์แต่ทันใดนั้นแค่ไม่กี่เสี้ยววินาทีเดวอร์ก็ไปโผล่อยู่ข้างหลังเจ้าร่างมืดนั้น
เดวอร์ชักดาบออกมาแล้วตะโกนว่า SHINING SWORD!!!! แล้วทันใดนั้นดาบของเดวอร์ก็เปล่งอ่อร่าสีเหลืองอ่อนๆดุจพระจันทร์ กว่าจะรู้ตัวอีกทีดาบของเค้าก็เสียบทะลุร่างของเดวอร์อีกคนไปซะแล้ว ทันใดนั้นรอบๆตัวของเค้าก็ค่อยๆสว่างขึ้น และแล้วเค้าก็กลับมาสู่โลกแห่งความจริงพร้อมกับทักษะใหม่ที่ใช้ชื่อว่า SHINING SWORD เดวอร์รู้สึกได้ถึงพลังอันไร้ขีดจำกัดอยู่ในตัวเค้าเค้าจำความรู้สึกและขบวนท่าเมื่อกี้ได้จนสามารถลอกเรียนแบบนำมาใช้ เค้ารู้สึกว่าเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ เดวอร์กำดาบของเค้าไว้แน่น และลุกขึ้นยืน
เรดิกถึงกับอึ้งที่เดวอร์ยังสามารถลุกขึ้นยืนได้หลังจากถูกมันอัดไปแล้วสองครั้งเต็มๆ
\"เดวอร์เธอเป็นอะไรมากไหม...ฉันกลัวจังเลย...กลัว....กลัวว่าธอจะเป็นอะไรไป\"
ทาคาล้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
\"ไม่ต้องกลัวหรอกฉันไม่เป็นอะไรแล้ว\" เดวอร์เอ่ยขึ้นช้าๆก่อนที่จะหันไปมองเรดิกแล้วเอาดาบชี้ไปที่มันพร้อมกับยิ้มแสยะเล็กน้อย
\"มันจบแล้วเรดิก...\"
ดาบของเดวอร์เปลงแสงอ่อร่าอีกครั่ง เค้าเงื่อดาบขึ้นเหนือหัว
เค้าฟาดดาบลงเต็มแรงทำให้เกิดลูกพลังสีขาว รูปส่งคล้ายพระจันทร์เสี้ยว
ซุม!!
พระจันทร์เสี้ยวพุ่งตรงไปหาเรดิกราวจรวค
ตูมมมม!!!
เกราะของเรดิกแตกเป็นเสี่ยงๆ ร่างของมันสลายไปกับความมืดมิด
อ๊ากกก!
เรดิกร้องอย่างหวยหวน
\"เธอทำได้ยังไงเดวอร์\"
\"เป็นไปไม่ได้\"
\"มันเป็นไปแล้ว\"
ทันไดนั่นร่างของเดวอร์ก็ค่อยๆชุดตัวลงไปกองอยู่ตรงพื้น
\"เดวอร์เธอเป็นอะไรไป\"
เดวอร์ไม่ได้ตอบอะไรเค้าฟุบลงบนตักทาคาล้าเลือดค่อยไหลออกมาจากปากของเค้า
\"ไม่นะ....ไม่นะ.......ไม่จริง....ม่ายยย\"
ทาคาล้าอยู่คนเดียวในความมืด
ทั้งเดวอร์ และคนอื่น ต่างสลบ.....
“ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมดอ่ะ เดวอร์ โจกัน มิวล้า อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว” ทาคาล้าพูดด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง
\"เธอไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ\" มีเสียงๆนึงดังขึ้นมาจากด้านหลังของเธอ
พอเธอหันหลังไปด้วยความดีใจคิดว่าจะมีคนมาช่วยแต่แล้วทุกอย่างมันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้ากลับเป็นฝูงเรดิกราวสิบกว่าตัวได้
\"อย่านะ อย่า อย่าทำร้ายเพื่อนฉัน ฉันจะยอมทุกอย่าง แต่อย่าทำร้ายเพื่อนของฉันไปมากกว่านี้เลย\" ทาคาล้าพูดด้วยเสียงสั่นราวกับว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอ
ทาคาล้ากอดเดวอร์ไว้ในอ้อมกอดและน้ำตาของเธอหยดลงมาโดนที่แก้มของเดวอร์
\"อ..ย่า….ร้…อ..ง..ไห้..อีก…เล….ย….นะ…….ฉัน….จะไม่ให้พวกมันแตะเธอแม้แต่ปลายเล็บ!!!\" เดวเอร์พูดด้วยน้ำเสียงอันหนักหน่วง
\"เฮือก!!!\" เดวอร์กระอักเลือดออกมาอย่างแรงเนื่องจากเพราะได้เสียพลังกายมากเกินไปในตอนที่ใช้ทักษะ SHINING SWORD!!!!!!
\"พอได้แล้วเดวอร์เธอทำให้ฉันมามากแล้ว ฉันไม่อยากให้ใครต้องเจ็บตัวอีก ถ้าโลกนี้ไม่มีฉันพวกเธอคงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้หรอก\"
‘ไม่..หรอก…ถ้า….ไม่มี……เธอ…ฉัน..คงไม่มีวั….นได้…..มา…..ถึงจุ….ดนี้ห..รอก\"
\"เธออย่าฝืนตัวเองอีกเลยนะ\"
\"ยังไงชั้นก็เป็นลูกผู้ชายมีหน้าที่ๆต้องปกป้องเธออยู่แล้ว\"
เดวอร์ยังพูดไม่จบ เรดิกราวสิบกว่าตัวก็พุ่งเข้ามาพร้อมที่จะโจมตีใส่เดวอร์แล้ว
HAMMERFALL!!!
เรดิกทุกตัวตอนนี้กำลังมึน
GRANDCROSS!!!
อยู่จู่ๆก็มีไม้กางเขนยักษ์โผลึ้นมาตรงพื้นเละพวกเรดิกก็สลายกันไปหมด
จากนั้นทุกอย่างก็มืดลง......................
ทุกคนเริ่มออกเดินทางโดยให้ โจกันเป็นคนเปิดวาปให้โดยไม่คิดราคา
ตอนนี่ทุกคนมาอยู่หน้าปราสาทแห่งความมืดแล้ว มันดูน่ากลัวมาก ทาคาล้าเคยิบเค้ามาหาเดวอร์แล้วเกาะเค้าที่ไหล่โดยไม่รู้ตัว แต่ถึงจะกลัวยังไงก็ต้องเข้าไปอยู่ดี
ห้องแรกเป็นห้องโถงที่ดูใหญ่มาก แต่ไม่มีตัวอะไรสะตัวทุกอย่างเงียบผิดปกติ พวกเค้าได้ยินมาว่า คนคุกอยู่ชั้นไต้ดิน พวกเข้าเลยเดินมาตามทางและป้ายที่บอกว่าไปทางไหน
มันเงี่ยบมากไม่มีเสียงอะไรรอดเข้ามาในหูเลยนอกจากเสียงลมหายใจของพวกเค้า
พวกเค้าไกล้ถึงชั้นไต้ดินแล้วอีกดิ้ดเดียว
ซึบ!!!
อ๊า...!!!
ปัก!!!
อึ๊ก!!
ทุกคนรีบหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพวกเค้าก็ได้เห็นเดวอร์กำลังนอนอยู่ตรงพื้นเลือดไหลออกมาเยอะมากเสื้อชุ้มไปด้วยเลือด เกราะด้านหลังของเดวอร์บุบลงไปเป็นวงกว้าง เหมือนโดนอะไรฟาดมาจากด้านหลังอย่างแรง
และทุกคนก็ได้เห็นสิ่งที่ยืนอยู่ตรงปลายเท้าของเดวอร์
“!!เรดิก!!”
“มันมาที่นี่ได้ยังไงกันมันควรจะอยู่อีกหอคอยหนึ่ง” โจกันพูดเสียงสั่นด้วนความประหลาดใจอย่างแรง
“เรื่องนั่นน่ะชั้งมันเหอะรีบช่วยเดวอร์เร็วเข้า” ทาคาล้าตระโกนจะเป็นจะตาย น้ำตาเธอไหลออกมาหน่อยๆ
ฟิ้ง!!
โจกัน heal ให้เดวอร์
เดวอร์รู้สึกเหมือนได้เกิดไหม่
เค้ารีบลุกขึ้นแล้ว
ตูมม!!!
ดาบยักของเรดิกฟาดลงมาอย่างแรงแต่เดวอร์กระโดดออกมาทันมันเลยโดนพื้นแทน แต่พื้นก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ
ทาคาล้าและมิวล้าเริ่มระดมยิงใส่มัน
เป้งๆๆ
เป้งๆๆ
เป้งๆๆ
ซึบๆๆ
เป้ง
ซึบๆๆๆ
เป้งๆ
ซึบๆๆ
เกราะของมันแข็งแกร่งมากลูกธนูบางลูกทะลุไปแค่นิดเดียงเลยสร้างความเสียหายได้น้อย แต่บางลูกก็โดนเต็มๆ
ย๊ากกก.....!!!!
เป้ง!!!,
เดวอร์กระโดจู่โจมมันจากทางด้านหลังอย่างเต็มแรงแต่มันก็ไม่มีผล เกราะของมันบุบไปแค่ดิเดเดียว
เรดิกเปลียนเป้าหมายของมันมาที่เดวอร์(ดาบของเรดิกนั่นไม่คมแต่มันใหญ่ หนา และแข็งแกร่งมากกว่าดาบปกติ)
มันหันมาหาเดวอร์พร้อมกับกระแทกดาบของมันใส่ท้องของเดวอ์อย่างจัง
ตุบ!!!
อั๊กก!!
ตุมม!!
เดอร์กระเด็นไปชนกำแพงเกิดร้องร้าวขนาดใหญ่เลือดของเค้าทะลักออกมาจากปาก
เอือก! เค้าลุกไม่ไหวแล้ว เค้ารู้ศึกมึนๆตาพร่ามัว
“เดวอร์......!!!.”
ทาคาล้าตระโกนออกมาสุดชีวิต น้ำตาเธอค่อยๆไหลออกมา เธอพยายมจะเข้าไปหาเดวอร์แต่เรดิกขวางเอาไว้
“ทาคาล้า....ๆ.......ๆ........ชั้นมัน...ๆ.....” เดวอร์พยายามจะพูดออกมาให้ทาคาล้าได้ยิน
“ชั้นมันไม่ดี.....ช...ชั้นไม่สามรถปกป้องเธอ.....ข..ข...ขอโทษนะ” ม่านตาเดวอร์ค่อยรี่ลงจนปิดสะนิด
“เดวออออออออออออออออออออร์!!!!!!………ไม่นะ......ไม่....ไม่จิง.......ไม่จิงใช่มั้ย”
เธอทรุดตัวลงกับพื้นร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย
“อย่าเพิ่งหมดหวังสิเค้าอาจยังไม่ตายก็ได้” มิวล้าตะโกนบอกทาคาล้า
“อ..อ...อ.ออ.อืม”
โจกันพยายามที่จะ heal เดวอร์เพือเค้าอาจจะฟื้นขึ้นมา
แต่ว่าเข้าก็โดนดาบของเรดิกกระแทกจนกระเดินไปชนกำแพงเหมือนกันแต่ยังดีที่เค้าโดนเชียวๆ
มิวล้ารีบวิ่งไปหาโจกัน
\"นี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย\"
ปึก!
อั๊ก
เท้าของเริกเยียบกระแทกใส่หลังของมิวล้า
“ไม่นะ..” ทาคาล้ารีบยิบลูกธนูออกมาแล้วระดมยิงใส่มัน มันสร้างความเสียหายให้เรดิกได้แค่ดิ้ดเดียว
อ๊า...!!
มันกระแทกเท้าใส่มิวล้าอีกครั่งแต่ครั้งนี่เธอทรุดตัวลงกับพื้นแล้วไม่มีทีถ้าจะลุกขึ้นมาอีก
ตอนนี่เหลือแค่ทาคาล้า
มันหันมาหาเธอ
“เธอต้องไปกับชั้นท่านเจ้าสั่งมาให้พาตัวเธอไปเป็นๆไปกับเราสะดีๆแล้วจะไม่เป็นไร”
เธออึ้งมากก่อนเธอจะคิดออกว่าหัวหน้ามันก็คือ doppleganger นักดาบดำ
แล้วเธอก็ยังนึกได้อีกว่าในฝันของของเดวอร์เหมือนกับที่เธอฝันคือเธอโดนจับตัว ไปโดย doppleganger แต่มันไม่ใช่ที่นี่ ไม่ใช่แค่เดวอร์ที่ฝันแต่รู้สึกจะทั้งเมือง พรอน
มันเป็นฝันบอกเหตุหรอ!!…..
มันค่อยๆเก้าเข้ามาไกล้เธอเลื่อยๆ เธอก็ขยับถอยออกไปเลื่อยๆ จนตอนนี่นี่เธอจนมุมแล้ว
“ทท..ท.ทท..ทำไมค้าต้องการชั้นละ”
“เธอไปเด๋วก็รู้”…….
“ดด ดด ด.ดด.ดเดวอร์ช่วยชั้นด้วย.....เดวอร์......ช่วยชั้นด้วย....” เธอพูดกับตัวเองแต่เรดิกได้
“ฮือ....อๆๆ....ๆ....ๆ”
“ตอนนี่ไม่มีใครช่วยเธอได้แล้ว”……
ใครบอก....ชั้น...ยัง...อ..ยู่....นะ\"
เดวอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหอบแหงที่ขาดขาดหายๆเพราะอาการเจ็บปางตาย
\"เอือก!!\" เดวอร์กระอั่กเลือด
หึๆ หึๆๆๆๆ หึๆๆๆๆๆ ไอลูกกระจ็อกอย่างแกคิดจะทำอะไรชั้นได้ \" เรดิกพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม
อยู่จู่ๆภาพที่เดวอร์เห็นก็ค่อยๆมือลงจนมืดสนิทเดวอร์มองไปรอบๆ แล้วซักพักเค้าก็พบว่ามีเด็กผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเค้า แต่ว่าเดวอร์ยังไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเค้าได้ชัดเจนนัก
เดวอร์เอ่ยวาจาขึ้นอีกครั้งว่า
\"แกเป็น...ใค....ร\"
เด็กคนนั้นเริ่มหัวเรอะ หึๆๆ หึๆๆๆๆ และเริ่มแสยะยิ้มพร้อมกับเงยหน้าขึ้นช้า
เมื่อเดวอร์เห็นใบหน้าของเด็กคนนั้นก็เกิดอาการช็อคจนแทบจะหยุดหายใจ และเด็กคนนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า
\"ชั้น....ก็คือแกนั้นแหละ!!\"
\"ข้าคือด้านมืดของแกยังไงล่ะ\"
\"แล้วที่นี่มันคือที่ไหนกันแน่ล่ะเนี่ย\"
\"หึๆๆ ที่นี่ก็คือส่วนที่ลึกที่สุดที่ก้นบึงในจิตใจของแกน่ะสิ และอีกอย่างการที่แกได้มาพบข้าที่นี่ก็เพราะว่าแกยังอ่อนแอเกินไป\"
และแกจะไม่มีทางได้ออกไปจากที่นี่เด็ดขาดถ้าจิตใจของแกยังอ่อนแออยู่อย่างงี้\"
ไม่กี่เสี้ยววินาทีต่อมาเดวอร์ด้านมืดก็จางหายไป เดวอร์หลับตาลงอย่างช้าๆแล้วภาพในอดีตก็ค่อยๆผุดขึ้นมาในหัวของเค้า ภาพที่ข่มขื่นตั้งแต่เค้าเร่ร่อนไปตามทางและร้องไห้อยู่ในตรอกแคบๆอยู่เพียงลำพัง และก็ภาพของพ่อ...แม่เค้าที่ถูกฆ่าตายในสงครามระหว่าง Undead, darkness กับเผ่าพันธุ์มนุษย์ และภาพอีกภาพก็คือภาพที่เค้าพยายามจะช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแต่กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นขอทาน และภาพก็ค่อยๆหายไปทิ้งให้เดวอร์นั่งร้องไห้อยู่เพียงลำพัง เวลาค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ
\"เธอชื่ออะไรน่ะ\" เสียงของเด็กผู้ ญ คนนึงดังก่องเข้ามาในหัวของเค้า
\"ฉัน..ฉัน..ฉันชื่อ…เดวอร์’
\"ส่วนฉันชื่อทาคาล้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ\"
……………………………………………….
\"ทาคาล้า………...
เธอมาพักอยู่กับฉันไหมล่ะ……....
ทาคาล้า…….........
เดี๋ยวฉันทำอาหารให้กินนะ …….
ทาคาล้า…….
ทาคาล้า…..
ทาคาล้า…
ทาคาล้า..
ทาคาล้า!!!\"
เดวอร์ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วๆและตาของเค้าก็แปล่งประกายเป็นแสงสีขาว
\"เป็นไปไม่ได้ นี่แกทำได้ยังไงเนี่ย\"
เดวอร์ด้านมืดเอ่ยขึ้นมาจากความมืดพร้อมกับแสดงตัวให้เห็น
\"ฉัน………ยังมีคน…………..ที่ยังต้องปกป้องอยู่!!!!!\"
ทันใดนั้นเดวอร์ด้านมืดก็พุ่งตัวเข้ามาพร้อมกับชักดาบออกมาเพิ่อที่จะฟันใส่เดวอร์แต่ทันใดนั้นแค่ไม่กี่เสี้ยววินาทีเดวอร์ก็ไปโผล่อยู่ข้างหลังเจ้าร่างมืดนั้น
เดวอร์ชักดาบออกมาแล้วตะโกนว่า SHINING SWORD!!!! แล้วทันใดนั้นดาบของเดวอร์ก็เปล่งอ่อร่าสีเหลืองอ่อนๆดุจพระจันทร์ กว่าจะรู้ตัวอีกทีดาบของเค้าก็เสียบทะลุร่างของเดวอร์อีกคนไปซะแล้ว ทันใดนั้นรอบๆตัวของเค้าก็ค่อยๆสว่างขึ้น และแล้วเค้าก็กลับมาสู่โลกแห่งความจริงพร้อมกับทักษะใหม่ที่ใช้ชื่อว่า SHINING SWORD เดวอร์รู้สึกได้ถึงพลังอันไร้ขีดจำกัดอยู่ในตัวเค้าเค้าจำความรู้สึกและขบวนท่าเมื่อกี้ได้จนสามารถลอกเรียนแบบนำมาใช้ เค้ารู้สึกว่าเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ เดวอร์กำดาบของเค้าไว้แน่น และลุกขึ้นยืน
เรดิกถึงกับอึ้งที่เดวอร์ยังสามารถลุกขึ้นยืนได้หลังจากถูกมันอัดไปแล้วสองครั้งเต็มๆ
\"เดวอร์เธอเป็นอะไรมากไหม...ฉันกลัวจังเลย...กลัว....กลัวว่าธอจะเป็นอะไรไป\"
ทาคาล้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
\"ไม่ต้องกลัวหรอกฉันไม่เป็นอะไรแล้ว\" เดวอร์เอ่ยขึ้นช้าๆก่อนที่จะหันไปมองเรดิกแล้วเอาดาบชี้ไปที่มันพร้อมกับยิ้มแสยะเล็กน้อย
\"มันจบแล้วเรดิก...\"
ดาบของเดวอร์เปลงแสงอ่อร่าอีกครั่ง เค้าเงื่อดาบขึ้นเหนือหัว
เค้าฟาดดาบลงเต็มแรงทำให้เกิดลูกพลังสีขาว รูปส่งคล้ายพระจันทร์เสี้ยว
ซุม!!
พระจันทร์เสี้ยวพุ่งตรงไปหาเรดิกราวจรวค
ตูมมมม!!!
เกราะของเรดิกแตกเป็นเสี่ยงๆ ร่างของมันสลายไปกับความมืดมิด
อ๊ากกก!
เรดิกร้องอย่างหวยหวน
\"เธอทำได้ยังไงเดวอร์\"
\"เป็นไปไม่ได้\"
\"มันเป็นไปแล้ว\"
ทันไดนั่นร่างของเดวอร์ก็ค่อยๆชุดตัวลงไปกองอยู่ตรงพื้น
\"เดวอร์เธอเป็นอะไรไป\"
เดวอร์ไม่ได้ตอบอะไรเค้าฟุบลงบนตักทาคาล้าเลือดค่อยไหลออกมาจากปากของเค้า
\"ไม่นะ....ไม่นะ.......ไม่จริง....ม่ายยย\"
ทาคาล้าอยู่คนเดียวในความมืด
ทั้งเดวอร์ และคนอื่น ต่างสลบ.....
“ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมดอ่ะ เดวอร์ โจกัน มิวล้า อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว” ทาคาล้าพูดด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง
\"เธอไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ\" มีเสียงๆนึงดังขึ้นมาจากด้านหลังของเธอ
พอเธอหันหลังไปด้วยความดีใจคิดว่าจะมีคนมาช่วยแต่แล้วทุกอย่างมันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้ากลับเป็นฝูงเรดิกราวสิบกว่าตัวได้
\"อย่านะ อย่า อย่าทำร้ายเพื่อนฉัน ฉันจะยอมทุกอย่าง แต่อย่าทำร้ายเพื่อนของฉันไปมากกว่านี้เลย\" ทาคาล้าพูดด้วยเสียงสั่นราวกับว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอ
ทาคาล้ากอดเดวอร์ไว้ในอ้อมกอดและน้ำตาของเธอหยดลงมาโดนที่แก้มของเดวอร์
\"อ..ย่า….ร้…อ..ง..ไห้..อีก…เล….ย….นะ…….ฉัน….จะไม่ให้พวกมันแตะเธอแม้แต่ปลายเล็บ!!!\" เดวเอร์พูดด้วยน้ำเสียงอันหนักหน่วง
\"เฮือก!!!\" เดวอร์กระอักเลือดออกมาอย่างแรงเนื่องจากเพราะได้เสียพลังกายมากเกินไปในตอนที่ใช้ทักษะ SHINING SWORD!!!!!!
\"พอได้แล้วเดวอร์เธอทำให้ฉันมามากแล้ว ฉันไม่อยากให้ใครต้องเจ็บตัวอีก ถ้าโลกนี้ไม่มีฉันพวกเธอคงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้หรอก\"
‘ไม่..หรอก…ถ้า….ไม่มี……เธอ…ฉัน..คงไม่มีวั….นได้…..มา…..ถึงจุ….ดนี้ห..รอก\"
\"เธออย่าฝืนตัวเองอีกเลยนะ\"
\"ยังไงชั้นก็เป็นลูกผู้ชายมีหน้าที่ๆต้องปกป้องเธออยู่แล้ว\"
เดวอร์ยังพูดไม่จบ เรดิกราวสิบกว่าตัวก็พุ่งเข้ามาพร้อมที่จะโจมตีใส่เดวอร์แล้ว
HAMMERFALL!!!
เรดิกทุกตัวตอนนี้กำลังมึน
GRANDCROSS!!!
อยู่จู่ๆก็มีไม้กางเขนยักษ์โผลึ้นมาตรงพื้นเละพวกเรดิกก็สลายกันไปหมด
จากนั้นทุกอย่างก็มืดลง......................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น