ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    • ฟอนต์ THSarabunNew
    • ฟอนต์ Sarabun
    • ฟอนต์ Mali
    • ฟอนต์ Trirong
    • ฟอนต์ Maitree
    • ฟอนต์ Taviraj
    • ฟอนต์ Kodchasan
    • ฟอนต์ ChakraPetch
นิยายRO: ตำนานรัก the love legend of Heaven knight

ลำดับตอนที่ #8 : สู่ Glast Helm และ ความจริงที่ไม่มีทางได้รู้

  • อัปเดตล่าสุด 20 เม.ย. 48


วันนี่เดวอร์และทาคาล้าตัดสินใจที่จะไปเก็บ lv ที่ปราสาทแห่งความมืด “Glast Helm” พวกเค้ากะจะไปฆ่าคนคุก โดยจะพา aco ที่มีฝีมือไปด้วยสักคนโดยจะแบ่งค่า exp ทั้งสองเดินตามหา aco แถว prontera ว่าจะไปแชด้วยมั้ย และในที่สุดเค้าก็ได้ aco มาแต่ว่า aco มีข้อตกลงว่าถ้าจะให้ไปด้วยต้องให้เพื่อน ญ เค้าไปด้วยถึงจะไป เดวอร์และทาคาล้ายอมรับข้อตกลง เพื่อน ญของเค้าเป็นนักธนู lv พอๆกับ ทาคาล้าเธอมีชื่อว่า มิวล้า ส่วน aco นั่นเป็น ช มีชื่อว่า โจกัน ทั้ง 4 เริ่มสนิทกันมากขึ้น พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ทั้งสามได้วางแผนกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว แผนมีอยู่ว่า นักธนู 2 คนจะเป็นคนยิงคนคุก , aco จะคอย heal bless และอื่นให้ party ส่วนเดวอร์ นักดาบ นั่งดูด _ _” เห้ยพูดเล่น ให้เดวอร์คอยระวังให้นักธนูถ้านักธนูจะถูกโจมตีให้เบี่ยงความสนใจมันมาที่ตัวเองโดยใช่ provoke แล้วค่อยให้ นักธนูยิงต่อ



ทุกคนเริ่มออกเดินทางโดยให้ โจกันเป็นคนเปิดวาปให้โดยไม่คิดราคา



ตอนนี่ทุกคนมาอยู่หน้าปราสาทแห่งความมืดแล้ว มันดูน่ากลัวมาก ทาคาล้าเคยิบเค้ามาหาเดวอร์แล้วเกาะเค้าที่ไหล่โดยไม่รู้ตัว แต่ถึงจะกลัวยังไงก็ต้องเข้าไปอยู่ดี

ห้องแรกเป็นห้องโถงที่ดูใหญ่มาก แต่ไม่มีตัวอะไรสะตัวทุกอย่างเงียบผิดปกติ พวกเค้าได้ยินมาว่า คนคุกอยู่ชั้นไต้ดิน พวกเข้าเลยเดินมาตามทางและป้ายที่บอกว่าไปทางไหน

มันเงี่ยบมากไม่มีเสียงอะไรรอดเข้ามาในหูเลยนอกจากเสียงลมหายใจของพวกเค้า

พวกเค้าไกล้ถึงชั้นไต้ดินแล้วอีกดิ้ดเดียว

ซึบ!!!

อ๊า...!!!

ปัก!!!

อึ๊ก!!

ทุกคนรีบหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพวกเค้าก็ได้เห็นเดวอร์กำลังนอนอยู่ตรงพื้นเลือดไหลออกมาเยอะมากเสื้อชุ้มไปด้วยเลือด เกราะด้านหลังของเดวอร์บุบลงไปเป็นวงกว้าง เหมือนโดนอะไรฟาดมาจากด้านหลังอย่างแรง

และทุกคนก็ได้เห็นสิ่งที่ยืนอยู่ตรงปลายเท้าของเดวอร์

“!!เรดิก!!”

“มันมาที่นี่ได้ยังไงกันมันควรจะอยู่อีกหอคอยหนึ่ง” โจกันพูดเสียงสั่นด้วนความประหลาดใจอย่างแรง

“เรื่องนั่นน่ะชั้งมันเหอะรีบช่วยเดวอร์เร็วเข้า” ทาคาล้าตระโกนจะเป็นจะตาย น้ำตาเธอไหลออกมาหน่อยๆ

ฟิ้ง!!

โจกัน heal ให้เดวอร์

เดวอร์รู้สึกเหมือนได้เกิดไหม่

เค้ารีบลุกขึ้นแล้ว

ตูมม!!!

ดาบยักของเรดิกฟาดลงมาอย่างแรงแต่เดวอร์กระโดดออกมาทันมันเลยโดนพื้นแทน แต่พื้นก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ

ทาคาล้าและมิวล้าเริ่มระดมยิงใส่มัน

เป้งๆๆ

เป้งๆๆ

เป้งๆๆ

ซึบๆๆ

เป้ง

ซึบๆๆๆ

เป้งๆ

ซึบๆๆ

เกราะของมันแข็งแกร่งมากลูกธนูบางลูกทะลุไปแค่นิดเดียงเลยสร้างความเสียหายได้น้อย แต่บางลูกก็โดนเต็มๆ

ย๊ากกก.....!!!!

เป้ง!!!,

เดวอร์กระโดจู่โจมมันจากทางด้านหลังอย่างเต็มแรงแต่มันก็ไม่มีผล เกราะของมันบุบไปแค่ดิเดเดียว

เรดิกเปลียนเป้าหมายของมันมาที่เดวอร์(ดาบของเรดิกนั่นไม่คมแต่มันใหญ่ หนา และแข็งแกร่งมากกว่าดาบปกติ)

มันหันมาหาเดวอร์พร้อมกับกระแทกดาบของมันใส่ท้องของเดวอ์อย่างจัง

ตุบ!!!

อั๊กก!!

ตุมม!!

เดอร์กระเด็นไปชนกำแพงเกิดร้องร้าวขนาดใหญ่เลือดของเค้าทะลักออกมาจากปาก

เอือก! เค้าลุกไม่ไหวแล้ว เค้ารู้ศึกมึนๆตาพร่ามัว

“เดวอร์......!!!.”

ทาคาล้าตระโกนออกมาสุดชีวิต น้ำตาเธอค่อยๆไหลออกมา เธอพยายมจะเข้าไปหาเดวอร์แต่เรดิกขวางเอาไว้

“ทาคาล้า....ๆ.......ๆ........ชั้นมัน...ๆ.....” เดวอร์พยายามจะพูดออกมาให้ทาคาล้าได้ยิน

“ชั้นมันไม่ดี.....ช...ชั้นไม่สามรถปกป้องเธอ.....ข..ข...ขอโทษนะ” ม่านตาเดวอร์ค่อยรี่ลงจนปิดสะนิด

“เดวออออออออออออออออออออร์!!!!!!………ไม่นะ......ไม่....ไม่จิง.......ไม่จิงใช่มั้ย”

เธอทรุดตัวลงกับพื้นร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย

“อย่าเพิ่งหมดหวังสิเค้าอาจยังไม่ตายก็ได้” มิวล้าตะโกนบอกทาคาล้า

“อ..อ...อ.ออ.อืม”

โจกันพยายามที่จะ heal เดวอร์เพือเค้าอาจจะฟื้นขึ้นมา

แต่ว่าเข้าก็โดนดาบของเรดิกกระแทกจนกระเดินไปชนกำแพงเหมือนกันแต่ยังดีที่เค้าโดนเชียวๆ

มิวล้ารีบวิ่งไปหาโจกัน



\"นี่ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย\"

ปึก!

อั๊ก

เท้าของเริกเยียบกระแทกใส่หลังของมิวล้า

“ไม่นะ..” ทาคาล้ารีบยิบลูกธนูออกมาแล้วระดมยิงใส่มัน มันสร้างความเสียหายให้เรดิกได้แค่ดิ้ดเดียว

อ๊า...!!

มันกระแทกเท้าใส่มิวล้าอีกครั่งแต่ครั้งนี่เธอทรุดตัวลงกับพื้นแล้วไม่มีทีถ้าจะลุกขึ้นมาอีก

ตอนนี่เหลือแค่ทาคาล้า

มันหันมาหาเธอ

“เธอต้องไปกับชั้นท่านเจ้าสั่งมาให้พาตัวเธอไปเป็นๆไปกับเราสะดีๆแล้วจะไม่เป็นไร”

เธออึ้งมากก่อนเธอจะคิดออกว่าหัวหน้ามันก็คือ doppleganger นักดาบดำ

แล้วเธอก็ยังนึกได้อีกว่าในฝันของของเดวอร์เหมือนกับที่เธอฝันคือเธอโดนจับตัว ไปโดย doppleganger แต่มันไม่ใช่ที่นี่ ไม่ใช่แค่เดวอร์ที่ฝันแต่รู้สึกจะทั้งเมือง พรอน

มันเป็นฝันบอกเหตุหรอ!!…..

มันค่อยๆเก้าเข้ามาไกล้เธอเลื่อยๆ เธอก็ขยับถอยออกไปเลื่อยๆ จนตอนนี่นี่เธอจนมุมแล้ว

“ทท..ท.ทท..ทำไมค้าต้องการชั้นละ”

“เธอไปเด๋วก็รู้”…….

“ดด ดด ด.ดด.ดเดวอร์ช่วยชั้นด้วย.....เดวอร์......ช่วยชั้นด้วย....” เธอพูดกับตัวเองแต่เรดิกได้

“ฮือ....อๆๆ....ๆ....ๆ”

“ตอนนี่ไม่มีใครช่วยเธอได้แล้ว”……



ใครบอก....ชั้น...ยัง...อ..ยู่....นะ\"



เดวอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหอบแหงที่ขาดขาดหายๆเพราะอาการเจ็บปางตาย

\"เอือก!!\" เดวอร์กระอั่กเลือด

หึๆ หึๆๆๆๆ หึๆๆๆๆๆ ไอลูกกระจ็อกอย่างแกคิดจะทำอะไรชั้นได้ \" เรดิกพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม

อยู่จู่ๆภาพที่เดวอร์เห็นก็ค่อยๆมือลงจนมืดสนิทเดวอร์มองไปรอบๆ แล้วซักพักเค้าก็พบว่ามีเด็กผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเค้า แต่ว่าเดวอร์ยังไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเค้าได้ชัดเจนนัก

เดวอร์เอ่ยวาจาขึ้นอีกครั้งว่า



\"แกเป็น...ใค....ร\"



เด็กคนนั้นเริ่มหัวเรอะ หึๆๆ หึๆๆๆๆ และเริ่มแสยะยิ้มพร้อมกับเงยหน้าขึ้นช้า

เมื่อเดวอร์เห็นใบหน้าของเด็กคนนั้นก็เกิดอาการช็อคจนแทบจะหยุดหายใจ และเด็กคนนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า



\"ชั้น....ก็คือแกนั้นแหละ!!\"

\"ข้าคือด้านมืดของแกยังไงล่ะ\"

\"แล้วที่นี่มันคือที่ไหนกันแน่ล่ะเนี่ย\"



\"หึๆๆ ที่นี่ก็คือส่วนที่ลึกที่สุดที่ก้นบึงในจิตใจของแกน่ะสิ และอีกอย่างการที่แกได้มาพบข้าที่นี่ก็เพราะว่าแกยังอ่อนแอเกินไป\"



และแกจะไม่มีทางได้ออกไปจากที่นี่เด็ดขาดถ้าจิตใจของแกยังอ่อนแออยู่อย่างงี้\"



ไม่กี่เสี้ยววินาทีต่อมาเดวอร์ด้านมืดก็จางหายไป เดวอร์หลับตาลงอย่างช้าๆแล้วภาพในอดีตก็ค่อยๆผุดขึ้นมาในหัวของเค้า ภาพที่ข่มขื่นตั้งแต่เค้าเร่ร่อนไปตามทางและร้องไห้อยู่ในตรอกแคบๆอยู่เพียงลำพัง และก็ภาพของพ่อ...แม่เค้าที่ถูกฆ่าตายในสงครามระหว่าง Undead, darkness กับเผ่าพันธุ์มนุษย์ และภาพอีกภาพก็คือภาพที่เค้าพยายามจะช่วยเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแต่กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นขอทาน และภาพก็ค่อยๆหายไปทิ้งให้เดวอร์นั่งร้องไห้อยู่เพียงลำพัง เวลาค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ

\"เธอชื่ออะไรน่ะ\" เสียงของเด็กผู้ ญ คนนึงดังก่องเข้ามาในหัวของเค้า

\"ฉัน..ฉัน..ฉันชื่อ…เดวอร์’

\"ส่วนฉันชื่อทาคาล้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ\"

……………………………………………….

\"ทาคาล้า………...



เธอมาพักอยู่กับฉันไหมล่ะ……....



ทาคาล้า…….........



เดี๋ยวฉันทำอาหารให้กินนะ …….



ทาคาล้า…….



ทาคาล้า…..



ทาคาล้า…



ทาคาล้า..



ทาคาล้า!!!\"

เดวอร์ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วๆและตาของเค้าก็แปล่งประกายเป็นแสงสีขาว

\"เป็นไปไม่ได้ นี่แกทำได้ยังไงเนี่ย\"



เดวอร์ด้านมืดเอ่ยขึ้นมาจากความมืดพร้อมกับแสดงตัวให้เห็น

\"ฉัน………ยังมีคน…………..ที่ยังต้องปกป้องอยู่!!!!!\"

ทันใดนั้นเดวอร์ด้านมืดก็พุ่งตัวเข้ามาพร้อมกับชักดาบออกมาเพิ่อที่จะฟันใส่เดวอร์แต่ทันใดนั้นแค่ไม่กี่เสี้ยววินาทีเดวอร์ก็ไปโผล่อยู่ข้างหลังเจ้าร่างมืดนั้น

เดวอร์ชักดาบออกมาแล้วตะโกนว่า SHINING SWORD!!!! แล้วทันใดนั้นดาบของเดวอร์ก็เปล่งอ่อร่าสีเหลืองอ่อนๆดุจพระจันทร์ กว่าจะรู้ตัวอีกทีดาบของเค้าก็เสียบทะลุร่างของเดวอร์อีกคนไปซะแล้ว ทันใดนั้นรอบๆตัวของเค้าก็ค่อยๆสว่างขึ้น และแล้วเค้าก็กลับมาสู่โลกแห่งความจริงพร้อมกับทักษะใหม่ที่ใช้ชื่อว่า SHINING SWORD เดวอร์รู้สึกได้ถึงพลังอันไร้ขีดจำกัดอยู่ในตัวเค้าเค้าจำความรู้สึกและขบวนท่าเมื่อกี้ได้จนสามารถลอกเรียนแบบนำมาใช้ เค้ารู้สึกว่าเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ เดวอร์กำดาบของเค้าไว้แน่น และลุกขึ้นยืน

เรดิกถึงกับอึ้งที่เดวอร์ยังสามารถลุกขึ้นยืนได้หลังจากถูกมันอัดไปแล้วสองครั้งเต็มๆ

\"เดวอร์เธอเป็นอะไรมากไหม...ฉันกลัวจังเลย...กลัว....กลัวว่าธอจะเป็นอะไรไป\"



ทาคาล้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน

\"ไม่ต้องกลัวหรอกฉันไม่เป็นอะไรแล้ว\" เดวอร์เอ่ยขึ้นช้าๆก่อนที่จะหันไปมองเรดิกแล้วเอาดาบชี้ไปที่มันพร้อมกับยิ้มแสยะเล็กน้อย



\"มันจบแล้วเรดิก...\"

ดาบของเดวอร์เปลงแสงอ่อร่าอีกครั่ง เค้าเงื่อดาบขึ้นเหนือหัว

เค้าฟาดดาบลงเต็มแรงทำให้เกิดลูกพลังสีขาว รูปส่งคล้ายพระจันทร์เสี้ยว

ซุม!!

พระจันทร์เสี้ยวพุ่งตรงไปหาเรดิกราวจรวค

ตูมมมม!!!

เกราะของเรดิกแตกเป็นเสี่ยงๆ ร่างของมันสลายไปกับความมืดมิด

อ๊ากกก!

เรดิกร้องอย่างหวยหวน

\"เธอทำได้ยังไงเดวอร์\"

\"เป็นไปไม่ได้\"

\"มันเป็นไปแล้ว\"

ทันไดนั่นร่างของเดวอร์ก็ค่อยๆชุดตัวลงไปกองอยู่ตรงพื้น

\"เดวอร์เธอเป็นอะไรไป\"

เดวอร์ไม่ได้ตอบอะไรเค้าฟุบลงบนตักทาคาล้าเลือดค่อยไหลออกมาจากปากของเค้า

\"ไม่นะ....ไม่นะ.......ไม่จริง....ม่ายยย\"

ทาคาล้าอยู่คนเดียวในความมืด

ทั้งเดวอร์ และคนอื่น ต่างสลบ.....

“ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมดอ่ะ เดวอร์ โจกัน มิวล้า อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว” ทาคาล้าพูดด้วยน้ำเสียงหวาดระแวง

\"เธอไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ\" มีเสียงๆนึงดังขึ้นมาจากด้านหลังของเธอ

พอเธอหันหลังไปด้วยความดีใจคิดว่าจะมีคนมาช่วยแต่แล้วทุกอย่างมันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด สิ่งที่เธอเห็นตรงหน้ากลับเป็นฝูงเรดิกราวสิบกว่าตัวได้

\"อย่านะ อย่า อย่าทำร้ายเพื่อนฉัน ฉันจะยอมทุกอย่าง แต่อย่าทำร้ายเพื่อนของฉันไปมากกว่านี้เลย\" ทาคาล้าพูดด้วยเสียงสั่นราวกับว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอ

ทาคาล้ากอดเดวอร์ไว้ในอ้อมกอดและน้ำตาของเธอหยดลงมาโดนที่แก้มของเดวอร์

\"อ..ย่า….ร้…อ..ง..ไห้..อีก…เล….ย….นะ…….ฉัน….จะไม่ให้พวกมันแตะเธอแม้แต่ปลายเล็บ!!!\" เดวเอร์พูดด้วยน้ำเสียงอันหนักหน่วง

\"เฮือก!!!\" เดวอร์กระอักเลือดออกมาอย่างแรงเนื่องจากเพราะได้เสียพลังกายมากเกินไปในตอนที่ใช้ทักษะ SHINING SWORD!!!!!!



\"พอได้แล้วเดวอร์เธอทำให้ฉันมามากแล้ว ฉันไม่อยากให้ใครต้องเจ็บตัวอีก ถ้าโลกนี้ไม่มีฉันพวกเธอคงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้หรอก\"

‘ไม่..หรอก…ถ้า….ไม่มี……เธอ…ฉัน..คงไม่มีวั….นได้…..มา…..ถึงจุ….ดนี้ห..รอก\"

\"เธออย่าฝืนตัวเองอีกเลยนะ\"

\"ยังไงชั้นก็เป็นลูกผู้ชายมีหน้าที่ๆต้องปกป้องเธออยู่แล้ว\"

เดวอร์ยังพูดไม่จบ เรดิกราวสิบกว่าตัวก็พุ่งเข้ามาพร้อมที่จะโจมตีใส่เดวอร์แล้ว

HAMMERFALL!!!

เรดิกทุกตัวตอนนี้กำลังมึน

GRANDCROSS!!!

อยู่จู่ๆก็มีไม้กางเขนยักษ์โผลึ้นมาตรงพื้นเละพวกเรดิกก็สลายกันไปหมด

จากนั้นทุกอย่างก็มืดลง......................



ติดตามเรื่องนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน

ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

loading
กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...

ความคิดเห็น

กำลังโหลด...
×