นิยายRO: ตำนานรัก the love legend of Heaven knight

ลำดับตอนที่ #4 : สู่ถ้ำ Payon

ผ่านไปสองปีทั้งสองก็เติบโตขึ้น เค้าทั้งสองพร้อมจะ สมัคงานแล้ว สองคนได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไปพร้อมกัน โดยที่จะไปที่ที่เปลียนเป็น นักดาบ ก่อนเพราะมันอยู่ไกล้กับเมือง พรอนเทร่า และค่อยเดินทางไปแพย่อนเพื่อจะไปเปลียนเป็นนักธนู

การสอบผ่านไปได้ด้วยดีสำรับทั้งสองตอนนี่ทั้งสองคนอยู่ที่เมืองแพย่อน ทั้งสองเข้าไปฝึกตัวอยู่ในถ้ำซอมบี้ ในนี่กลินเหม็นมาก กลินซากศพ สิ่งเน่าเปลือย ลอยระอุ เต็มไปหมด ผวกซอมบี้มีอยู่กันมากมาย แต่ละตัวน่าตาน่าเกลียดน่าชังแต่ทำไงได้ผวกเค้าอยากที่จะเก่ง

\"เดวอร์ระวัง\" ทาคาล้าร้องลั่น เพราะคณะที่เธอกับเดวอร์กำลังลุม zombie ตัวหนึงอยู่มึอีกตัวโผล่มาค้าหลังเดวอร์ พอเดวอร์ได้ยิงเสียงเตือนของ ทาคาล้าเค้าเลยรีบหับกลับไปดูแล้วเข้าก็เอาดาบมากันไว้ได้ทันพอดีก่อนที่ จะกระโดดลบไปทางด้านข้าง ตอนนี่มี zombie 2 ตัวกำลังไล่ล่าผวกเค้าอยู่ ระหว่างที่ทั้งสองกำลังหนี จำนวนของ ศัตรูก็เพิมขึ้น จนตอนนี่ทั้งสองโดนล้อมไว้หมดแล้ว

\"เดวอร์เราจะทำไงกันดี\"

\"ไม่ต้องกลัวจะไม่มีอะไรมาแตะต้องตัวเธอได้ถ้าฉันไม่อนุญาต\" เสียงของเค้าดูจิงจังมากจิงจังในแบบที่ ทาคาล้าไม่เคยเห็นมาก่อน อาจเป็นเพราะเหตุการเลวร้ายอย่างนี่อาจพึ่งเคยเกิดกับพวกเค้าครั้งแรก เด็กสาวที่ตอนนี่อายุได้ 16 แล้ว กำลังมองน่าชายที่อายุ 16 เท่าเธอที่กำลังจะปกป้องเธอด้วยความมุ่มั่น เธอไม่เคยเห็นเค้าจริงจังอย่างนี่มาก่อน แต่ตอนนี่ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่ง ตกใจ เพราะตอนนี่ ผวก zombie อยู่ห่างจากพวกเค้าไปไม่ถึง 4ม

\"ทาคาล้า ยิงไปที่ zombies ตัวนั่นตอนฉันให้สันญานน่ะ ยิงไปเลื่อยๆแม้ว่ามันจะตายไปแล้ว เพราะพวกที่อยู่ข้างหลังยังมีอีก และหยุดเมื่อฉันบอกนะ\" \"ok\"

\"\"งั้นก็.....!!ยิงเลย!!\"

ทาคาล้ายิบเอา center portion(ยาเร่ง)และ ดืมเข้าไปเธอกำลังตั้งสมาธิอย่างที่สุด และเธอก็เริ่มยิงไปยังจุดที่ เดวอร์บอกเธอ ด้วยความเร็วที่มากที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ zombies ตรงจุดๆนั้นค่อยล้มตายกันไปทีล่ะตัวจนเกิดเป็นช่องโหว่

\"หยุด\"

เดวอร์วิ่งตรงไปยังรอยแยกที่พึ่งเกิดและกำลังจะหายไปเค้าวิ่งแสก มาตรงกลางช่องโหว่นั่น แล้ว เค้าฟันซ้ายทีขวาทีทำให้ช่องโหว่นั่นมีขนาดใหญ่ขึ้น แต่สิ่งที่ไม่มีใครคาดเดาว่าจะเกิดขึ้นก็เกิด การกระทำของเค้าดึงดูด zombie ทุกตัวมาที่เค้า นะเวลานี่เค้ากำลังโดนล้อมไว้หมดแล้ว zombieทุกตัวกำลังกรูกันเข้ามาหา

ทาคาล้าทำตัวไม่ถูกเลย เธอได้แต่ยืนมองตะลึงจนตัวสั่นไปหมด

ตอนนี่ zombie ทุกตัวอยู่ห่างจาก เดวอร์ ไปไม่ถึง 2เมต เดวอร์กำลังรอจังที่จะโจมตี

พอ zombie ตัวแรกโจมตีด้วฝ่ามือของมันอย่างรวดเร็ว ทำให้เดวอร์ต้องกระโดดหลบไปทางซ้ายอย่างจำใจ แล้วทันใดนั้น เดวอร์ก็ยกดาบของเค้าขึ้นเหนือหัว “ย๊า...........!!” รอบๆตัวของเดวอร์ตอนนี่มีแสงสว่างสีฝ้า พื้นดินแถบนั่น เริ่มสั่นสะเทือน ไปทั่ว เสียงของเดวอร์ยังไม่มีท้าทีว่าจะหยุดลงเลย แรงสั่นเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ เศรษหินที่เริ่มแตกลอย ขึ้นไปบนอากาศ สูงขึ้นเลื่อยๆ แสงรอบตัวเดวอร์สว่างขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน

Zombie ทุกตัวตอนนี่หยุดนิ่งไม่ไหวติงสะตัวเดียว มันกำลังงงว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี่ แม้กระทั้ง ทาคาล้า ตอนนี่เธอยืนมองตาค้างเลย เธอปล่อยให้ธนูและลูกธนูที่อยู่ในมือเธอล้วงหล่นลงสู่พื้น ตอนนี่เธอเห็นแค่แสง, การสั่น, และเศรษหินที่ลอยขึ้น แต่เธอไม่อาจเห็น เดวอร์ได้เลยเพราะตอนนี่ zombieทั้งหลายกำลังบังเธออยู่ น้ำตาของเธอค่อยๆไหลลงมาช้าๆ เธอกลัวว่า เดวอร์จะเป็นอะไรไป

เสียงเดวอร์ยังคงดังค้างไว้อย่างไม่มีวี่แววว่าจะหยุดลง ดวงตาของเค้าเริ่มมีแสงสีขาวสว่างขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี่เค้าควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วไม่รู้ว่าทำไม่ ไม่รู้ว่าพลังมหาสานพวกนี่มาจากไหนเหมือนมีอะไรกำลังถ่ายเท พลังให้เค้า เค้าหยุดมันไม่ได้จริงๆ และแล้วเหมือนปากมันขยับเอง เค้าตระโกนออกมาว่า “MAGNUM BREAK” มือของเดวอร์ขยับเอง มันฟาดดาบลงกับพื้น อย่างเต็มแรง

!ตูมมมม!

ทาคาล้าลับตาปี๋

แสงสีแดงใสๆนูนๆหนาๆ ดูเหมือนโดมก็แพขยายในรูปแบบของคลื่นเป็นวงกว้างอย่างรวดเร็ว zombies ทุกตัวกระจาย ตายกันไปหมด พื้นดินสั่นสท้านจนแทบยืนไม่ได้ และแล้วทุกอย่างก็สงบลงไม่มีเสียงแม้แต่แมลงสะตัว

ทาคาล้าค่อยๆลืมตาขึ้นมอง และเธอก็ได้เห็นเดวอร์กำลังนั่งเกาะดาบที่ปักอยู่กับพื้นอย่างไร้เรี้ยวแรง เค้าหอบไม่หยุดเลย

ทาคาล้าไม่รีรอเธอรีปวิ่งเค้าไปดูอาการของเด็กหนุ่ม

“เดวอร์เธอเป็นอะไรมั้ย”

น้ำตาของเด็กสาวค่อยไหลลงมาเป็นทาง

“ไม่เป็นไรหรอก”

เดวอร์ยิ้มไห้เธอแสดงให้รู้ว่างสบายดี

และแล้วสิ่งที่ทาคาล้าไม้อยากไห้มันเกิดก็ขึ้นจนได้เธอรีบกอดเดวอร์ไว้ทันที ทำไห้เด็กหนุ่มทึ้งจนทำอะไรไม่ถูก เธอกอดเดวอร์ไว้แน่นมากเหมือนกับว่าเค้าจะจากไปไหนตลอดการ เธอร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตาย

“ช...ช.ช...ชั้นคิดว่าเธอจะตายสะแล้ว...ฮือๆๆ.ๆ....เดวอร์......ฮือๆๆๆ”



“ชั้นไม่เป็นอะไรหรอกหน่า ชั้นอยู่นี่แล้วไง” เด้กหนุ่งปลอกเด็กสอวอยานาทีเดียว

เวลาผ่านไปเกือบ1ชั่วโมงทุกอย่างก็กลับสู่สภาพอีกครั้ง แต่ว่าเดวอร์ยังแปลกใจอยู่ว่าทำไมตอนเค้าใช้ท้า magnum break ถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ทั้งตัวมันขยับไปเองหมด เหมือนมีอะไรมาสิงร่างเค้าชั่วขนาด และmagnumbreakก็มันก็ไม่ควรจะแรงขนาดนั่นด้วย

เค้าเก่งขึ้นจิงๆ หรือว่า มีอะไรมาช่วยกันน่ะ …….