คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ♫Couple4[Shikamaru x Temari]♫::FOREVER YOUNG
COUPLE4
FOREVER YOUNG
Author : CHERRIUN
Pairing : Shikamaru x Temari
Listen to me baby คุณได้ยินเสียงหัวใจของผมที่มันบอกว่ารักคุณไหม
ผมจะโอบกอดคุณด้วยความจริงใจ แค่คุณอยู่ข้างๆผมแบบนี้...
อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปนะ
เพราะผมอยากให้เป็นแบบนั้น
ในช่วงเวลานี้ที่มีแค่เรา ผมไม่อยากจะให้มันผ่านไปเลย
แบบนี้ตลอดไป เพราะผมอยากให้เป็นแบบนั้น
คุณกับผมแค่เราสองคนเท่านั้น
แม้เวลามันจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม แบบนี้ตลอดไป...
คุณคือผู้หญิงของผมตลอดไป
Cr. Forever Young – GOT7
“เทมาริ คืนนี้ว่างรึเปล่า”
[ชิกามารุหรอ... ว่างสิ มีอะไรรึเปล่า?]
“ไปดินเนอร์ด้วยกันหน่อยเป็นไง ไม่ได้ไปนานแล้วด้วย”
[ได้สิ นายจะมารับฉันหรือไปเจอกันที่ร้านเลย]
“ฉันไปรับเธอดีกว่า ตอนทุ่มครึ่ง เตรียมตัวให้พร้อมนะ”
[อืม... แค่นี้นะ ทำงานอยู่น่ะ แล้วเจอกัน]
“ครับ รักนะครับ”
ผม ‘นารา ชิกามารุ’เป็นเลขาธิการให้ อุซึมากิ นารูโตะ ที่เป็นประธานบริษัทโคโนฮะคอร์เปอร์เรชั่น ผมมีแฟนสาวที่คบกันมากว่า 5ปี แต่ก่อนที่เราจะคบกับก็อีก6ปี รวมแล้วผมรู้จัก ‘ซาบาคุ โนะ เทมาริ’ มาแล้ว11ปีด้วยกัน ตั้งแต่ผมอยู่ ม.ต้นปี2น่ะนะ ผมอ่อนกว่าเทมาริ2ปี เธอเป็นพี่สาวของเพื่อนผม ‘ซาบาคุ โนะ กาอาระ’ อีกทีนึง แล้วกาอาระก็เป็นเพื่อนสนิทของนารูโตะด้วย ตอนที่เจอกันครั้งแรกผมรู้สึกมีลางสังหรณ์ในเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับกาอาระ เค้าเป็นเด็กที่ย้ายมาใหม่ พร้อมกับพี่ชายที่ชื่อคันคุโร่และพี่สาวซึ่งก็คือเทมารินั่นแหละ ต่อมากาอาระก็ทำให้อาคารเรียนเสียหายไปกว่าครึ่งเนื่องจากหมอนั่นแอบวางระเบิดที่ตึก เทมาริที่ตอนนั้นไม่กล้าขัดใจน้องชายก็เลยไม่กล้าห้ามเอาไว้ แต่ตอนที่อาคารมันพังลงมากาอาระติดอยู่ในนั้นยัยนั่นก็ร้องไห้ใหญ่เลย เธอเกือบจะเข้าไปช่วยหมอนั่นแล้ว แต่ยังดีที่นารูโตะไปช่วยไว้ทันก่อน เรื่องนี้ทำให้ผู้อำนวยการโรงเรียนต้องเรียกเค้าไปตักเตือนเฉยๆ แต่ไม่ไล่ออก เพราะผู้อำนวยการเป็นคนใจดีล่ะมั้งนะ ผมก็ยังไม่รู้เรื่องเลย แต่ท่านก็ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่กี่เดือน
ตอนนี้ผมกำลังแต่งตัวอยู่ ผมแค่อยากไปดินเนอร์กับเธอ เพราะผมและเทมาริเองต่างก็ทำงานหนักจนไม่ค่อยได้พบกันบ่อยๆ แต่เธอเป็นหุ้นส่วนร่วมกับกลุ่มของเธอ ประกอบด้วย ซากุระ เท็นเท็น อิโนะ ฮินาตะ และเทมาริเองเพื่อเปิดแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง เปิดได้ไม่นาน แบรนด์เสื้อผ้าของพวกเธอก็ดังระเบิด เหล่าเซเลป ดาราต่างๆก็เป็นลูกค้าประจำของแบรนด์พวกเธอเหมือนกัน ด้วยความที่ร้านดังมากก็เลยต้องทำงานหนักเป็นพิเศษ เป็นอย่างนี้มาได้เกือบๆ3ปีแล้วมั้งนะ ผมก็ไม่ค่อยได้จำด้วยสิ แต่เพื่อนที่ผมสนิทด้วยคนอื่นเค้าก็แต่งงาน แล้วปั๊มลูกอยู่มั้ง อย่างนารูโตะที่แต่งงานกับฮินาตะ ตอนนี้ฮินาตะเองก็ท้องอยู่ด้วย หมอนั่นเลยโยนงานต่างๆที่สามารถโยนได้ให้ผมเพื่อไปอ้อนฮินาตะ จริงๆก็อยากบอกว่าเพื่อนทั้ง4คนของยัยนั่นเองก็แต่งงานกันหมดแล้ว ล่าสุดก็เป็นของเท็นเท็นกับเนจิเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมก็อยากจะใช้โอกาสที่ไปดินเนอร์นี้ขอเทมาริ แต่งงาน ซะ
“มารับช้าจังนะอีตาบ้า”
“โทษทีนะ พอดีรถติดนิดหน่อย ขึ้นมาเร็วสิ”
“อืม”
หลังจากที่เทมาริก้าวขึ้นมานั่งในรถ ผมก็รีบบึ่งรถออกมาจากคอนโดของเธอทันที แผนกงแผนการแต่งงานนั่นผมไม่มีหรอก จะขอทั้งทีก็ต้องขอตรงๆเลยสิ อีกอย่างผมรู้สึกรำคาญที่จะมานั่งคิดถึงเรื่องนี้มากกว่าน่ะนะ ผมพาเทมาริมานั่งที่โต๊ะที่ผมใช้เวลาจองมันเป็นเดือนกว่าจะได้มันมา
“เทมาริ มีเรื่องจะถาม”
“ฉันยังไม่ได้หย่อนตูดลงเก้าอี้เลยนะ เร็วจริง”
“ฉันซีเรียส”
“จ้าๆ พูดมาสิ”
“แต่งงานกันนะ”
“ห๊ะ!”
“แต่งงานกัน”
“...”
“ว่าไงล่ะ” ยัยนั่นเงียบไม่ยอมตอบผม แต่เธอหน้าแดงแถมยังเอามือไปกุ้มหน้าอีก ไม่สบายรึเปล่านะ หรือว่าผมขอแต่งงานกับเธอตรงๆแล้วเธอจะตกใจ
“ใครเค้าขอแต่งงานกันแบบนี้เล่า ไอ้บ้า!”
“ล...”
“ไม่มีความโรแมนติกเอาซะเลย ไอ้บ้านารา ชิกามารุ...” เธอเบือนหน้าหนีไปอีกทาง สรุปว่าการขอแต่งงานแบบนี้มันไม่มีความโรแมนติกสินะ โอเค...ผมยอมรับว่าผมไร้ความโรแมนติกสิ้นเชิง ก็นะ ผมไม่อยากคิดอะไรให้ยุ่งยากนี่นา
“แล้วเธอตกลงรึเปล่าล่ะ เทมาริ”
“...วิธีขอแต่งงานของนายมันเห่ยจริงๆ แต่มันก็สมกับเป็นนายดีน่ะนะ”
“...”
“ฉันจะแต่งงานกับนาย นารา ขิกามารุ”
“เฮ้! ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย”
ผมก็แค่....คว้าเธอไปกอดน่ะครับ
ผมและเทมาริจัดการงานแต่งงานขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอขอร้องให้เพื่อนเธอช่วย ฮินาตะเป็นคนดูแลเรื่องอาหารต่างๆในงาน อิโนะจัดการเรื่องสถานที่ ซากุระจัดการเรื่องชุดต่างๆ ส่วนเท็นเท็นเป็นคนจัดการเรื่องแขก ยัยเทมาริโหดมากถึงมากที่สุด เธอขู่เพื่อนของเธอได้อย่างน่าตกใจเลยทีเดียว ผมก็ไม่รู้สินะว่าอนาคตผมอาจจะเป็นโรคกลัวเมียก็ได้ ผมเห็นมาหลายรายแล้ว รวมถึงพ่อของผมด้วยน่ะ
Rrrrrr Rrrrrr
“สวัสดีครับ นารา ชิกามารุรับสายครับ”
[หวัดดี ได้ข่าวว่าขอพี่ฉันแต่งงานสินะ]
“กาอาระงั้นหรอ?”
[ใช่แล้ว มาเจอฉันที่ร้านอิจิราคุ เดี๋ยวนี้]
“เออๆๆ ไม่ต้องว้ากใส่ฉันเลยนะโว้ย
[รีบมาสิ]
“คร้าบๆๆ”
รู้สึกว่าผมจะมีปัญหากับน้องชายของ(ว่าที่)ภรรยาแล้วสินะครับเนี่ย...
“ว่าไงกาอาระ จะคุยกับพี่เขยงั้นหรอ”
“มาซักทีนะ นั่งสิ” กาอาระทำหน้าเอือมกับผม ผมแค่เลทมา10นาทีเอง เดาว่าหมอนี่รู้เรื่องนี้คงลางานแล้วบึ่งกลับมาที่ญี่ปุ่นเลยสินะ ผมพึ่งจัดการกับเรื่องแต่งงานได้แค่ไม่กี่อาทิตย์เอง พอผมหย่อนตูดนั่งลงปุ๊บหมอนั่นก็สาดคำถามใส่ผมไม่ยั้งเลยทีเดียว
“นายขอเทมาริแต่งงานยังไง ยัยนั่นตกลงแล้วหรอ นายไม่ได้บังคับเธอใช่มั้ย งานจัดเมื่อไหร่ มีแขกมากี่คน มีใครบ้าง รูปแบบการจัดเป็นไง นายจะไปฮันนีมูนวันไหน นายกะจะตั้งชื่อหลานฉันว่าไง แล้วทำไมนายไม่บอกฉัน แฮ่กๆๆ”
“ใจเย็นๆก็ได้มั้งกาอาระ ทีละคำถาม ฉันฟังไม่ทันหรอกนะ”
“ตอบมาสิ” ทำหน้าแพนด้าใส่อีก นายเป็นคนที่ฟังภาษาคนรู้เรื่องดีจริงๆ...
“เฮ้อ~ น่าเบื่อชะมัด ฉันก็ขอยัยนั่นแต่งงานแบบธรรมดานั่นแหละ ถ้ายัยนั่นไม่ตกลงฉันก็ไม่จัดมันขึ้นมาหรอก แน่นอนว่าฉันไม่ได้บังคับให้เธอแต่งด้วย งานจัดอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า มีแขกเท่าไหร่หรอ? ฉันก็ตอบไม่ค่อยได้แหะ ไปถามเท็นเท็นก็แล้วกัน ส่วนคนที่มาหลักๆก็เพื่อนกันทั้งนั้น รูปแบบก็เหมือนงานแต่งทั่วไปนั้นแหละ จากนั้นหลังงานแต่งวันเดียวฉันก็จะไปฮันนีมูนเลย ฉันยังไม่ได้คิดว่าจะตั้งชื่อลูกน่ะนะ ที่สำคัญลูกฉันเพศอะไรก็เรื่องของอนาคตมัน แล้วฉันก็กลัวนายจะอาละวาดฉันแบบนี้น่ะสิ”
“ฉันไม่ได้อาละวาดซักหน่อย ถ้านายบอกฉันเร็วกว่านี้ นายก็คงไม่ต้องโดนฉันซักไซ้น่ารำคาญหูนายหรอกน่า”
“รู้ตัวนี่.... แล้วมีอะไรที่จะถามอีก”
“...”
“...”
“เฮ้อ~ นายรู้ใช่มั้ยว่าเทมาริเป็นพี่สาวเพียงคนเดียวของฉัน แล้วฉันก็หวงเธอมาก”
“มันเป็นพื้นฐานไม่ใช่หรอ ถ้านายจะหวงพี่สาวตัวเอง”
“นั่นแหละ ฉันอยากรู้ว่านายจะดูแลพี่สาวฉันดีขนาดไหน”
“ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะดูแลเทมาริให้ดีที่สุด นายคิดว่าฉันกับยัยนั่นรู้จักกันมากี่ปีแล้วล่ะ”
“ก็พอๆกับฉันรู้จักกับนายนั่นแหละ” ไอ้แพนด้าหัวแดงเท้าคางขึ้นอย่างเซ็งๆ บวกกับจ้องผมเขม่น เหมือนจะด่าผมด้วยทางสายตาที่บอกกับการกรีดอายไลเนอร์(?)ของหมอนั่น นึกว่าผมกลัวหรอ? ไม่มีทางครับ
“นั่นสินะ ฉันกับยัยนั่นก็คบกันนานแล้ว เพื่อนของเทมาริเองก็แต่งงานจะมีลูกกันหมดแล้ว ทุกครั้งที่เทมาริเห็นเพื่อนเธอแต่งงานก็คงอยากเป็นเจ้าสาวบ้างมั้งนะ”
“ก็นั่นสินะ เทมาริเองก็จะ30เข้าไปแล้ว”
“27ว้อย 27”
“เออๆ” หลังจากนั้นทั้งผมกับกาอาระก็เงียบกันทั้งคู่ เหมือนจะไม่มีอะไรที่จะพูดด้วยกัน ผมก็ดูดน้ำจากแก้วอย่างเงียบๆ ผ่านไปซัก5นาทีได้มั้งนะ
“ดูแลพี่ฉันดีๆล่ะ ถ้าแกทำพี่ฉันเสียใจ ฉันจะมาเอาเทมาริกลับ”
“เออๆๆ ฉันต้องดูแลยัยนั่นอย่างดีเลยล่ะนะ”
“หึ! ฉันขออีกอย่าง”
“...”
“งานแต่งต้องจัดแบบสไตล์กาอาระเท่านั้น!”
จุ๊บ~!
“ทำอะไรของนายเนี่ย ชิกามารุ!” เทมาริแว้ดผมหลังจากที่ผมไปก่อกวนเธอตอนเธอทำงานออกแบบเสื้อผ้าที่ยังไม่เสร็จ ผมก็แค่ก้มไปหอมแก้มเธอแค่นั้นเอง อ่อ...ผมอยู่ที่คอนโดเทมาริน่ะนะ แล้วก็กะว่าจะมาค้างที่นี่น่ะ
“หอมแก้มไง”
“รู้ย่ะ! ฉันทำงานอยู่นะ อย่ามากวนได้มั้ย!”
“คร้าบๆๆ”
“ครั้งเดียวพอ” รู้สึกเหมือนยัยนี่ไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยกันเลยแหะ... เอาเถอะผมเข้าใจอาการนี้ดี ผมก็นั่งสงบเสงี่ยมแถวๆโซฟา มองเทมาริที่ขีดๆเขียนลงบนสมุดออกแบบของเธออย่างใจจดใจจ่อ ใบหน้ายัยนี่ตอนทำงานดูดีที่สุด ผมเผลอมองมากเกินไปจนรู้สึกง่วง
“เทมาริ ทำงานเสร็จปลุกด้วยนะ”
“นอนไปเถอะน่า...” พอเธอตอบกลับไปปุ๊บ ผมก็จัดแจงท่าแล้วเข้าสู่นิทราทันทีทันใด...
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากที่แถวๆมือกับหน้าท้องผมมีอะไรอุ่นๆผสมกับหนักๆกดทับอยู่ ทั้งที่ผมไม่ได้ห่มผ้าห่มก่อนนอนแต่ก็รู้สึกเหมือนมีผ้าห่มมาคลุมให้ สงสัยเทมารินั่นแหละเอามาคลุมให้ ผมลืมตาขึ้นมาก็เจอกับเทมาริที่นั่งหลับเอาหัวหนุนลงที่ท้องผม แถมยังกุมมือเอาไว้ด้วย อ่อ...ไม่ผิดจริงๆที่มีผ้าคลุมไว้ที่ตัวผม ผมอมยิ้มเบาๆ ท้องฟ้ามืดแล้วด้วย สงสัยทำงานเสร็จแล้วคงง่วงก็เลยใช้ท้องผมเป็นหมอนแทน ถึงจะน่ารำคาญไปหน่อยก็เถอะ อุ้มไปนอนที่ห้องน่าจะสบายกว่าล่ะนะ
ผมบรรจงยกหัวของเทมาริขึ้นแบบนุ่มนวล ตั้งท่าได้ซักพักก็อุ้มเธอเข้าไปห้องนอนที่มีห้องเดียวแล้ววางลงที่เตียงขนาดใหญ่ที่ผมกับยัยนั่นนอนด้วยกัน อย่าเข้าใจผิดนะ ผมแค่นอนเฉยๆ ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าหรอกนะครับ ผมจัดท่าทางเธอให้นอนสบายที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะคลุมผ้าห่มให้ อ่า...ตอนนี้เพิ่งทุ่มกว่าเอง อีกชั่วโมงนึงค่อยปลุกเทมาริไปอาบน้ำก็ได้ จากนี้ก็เป็นตาผมที่จะทำอาหารให้เธอทานล่ะนะ...
“ชิกามารุ... ทำอะไรอยู่”
ผมที่กำลังผัดข้าวอยู่หันไปตามเสียงเรียกของเทมาริที่ตื่นมาพอดี ผมเผ้ายุ่งไม่เป็นทรงเลยแถมขยี้ตาด้วยความขี้เกียจเหมือนผมไม่มีผิด เอ่อนะ ผมยอมรับเลยว่าตัวเองขี้เกียจอ่ะนะ
“ทำอาหารให้อยู่ ไปอาบน้ำแล้วค่อยมากิน”
“ฝากด้วยนะ วันนี้นายค้างที่นี่ใข่มั้ย”
“อ่า...”
“เดี๋ยวฉันมานะ”
เทมาริหายเข้าไปในห้องอีกครั้งนึง ไปอาบน้ำนั่นแหละ ผมก็ผัดข้าวไปอย่างไม่รีบร้อนเท่าไหร่ พอเสร็จก็ตักลงใส่จาน2จาน แล้วมานั่งรอเทมาริที่อาบน้ำอยู่ ซักพักเทมาริก็ออกมานั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าผม ผมทานหมดแล้วแต่เทมาริยังเหลืออีกนิดหน่อย
“วันนี้กาอาระไปหานายงั้นหรอ?”
“ก็ใช่ แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษหรอก”
“หรอ... นายอยู่กับฉันไม่รำคาญฉันใช่มั้ย?” เทมาริวางช้อนลงก่อนจะถามคำถามแสนจะซีเรียสสำหรับผม ก็นะ...
“ก็รำคาญอยู่บ้างอ่ะนะ แต่...”
“...”
“ถึงจะรำคาญฉันก็รักเธอน้า~~”
“ไม่ชินเวลานายอ้อนเลยชิกามารุ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวฉันเก็บจานเอง” ผมยิ้มให้เธอก่อนจะลุกแล้วไปหอมแก้มยัยตัวยุ่งอีกครั้ง คราวนี้ฝ่ามือพิฆาตยัยนั่นก็ฟาดลงบนต้นแขนผมดังพลัวะเลย
“อีตาบ้า!”
“ไปล่ะ”
งานแต่งงานของชิกามารุและเทมาริจัดขึ้นในอีก1เดือนต่อมา กลุ่มเพื่อนของเทมาริบ่นกระปอดกระแปดเกี่ยวกับกาอาระที่ล้มงานแต่งงานที่พวกเธอ4คนอุตส่าห์คิดกันแทบตายอย่างง่ายดาย แถมยังออกแบบงานแต่งเองต่างหาก แต่งานที่ได้มาก็ดูสวยมากจนน่าตกใจ และที่เทมาริบอกว่าไม่ต้องเอางานใหญ่มากแต่ท่านกาอาระตัวดีก็ทำให้เป็นงานใหญ่ประหนึ่งดาราจะแต่งงาน แต่ก็นะ...เทมาริก็เป็นเซเลปสุดไฮโซโอ้ลัลล้าอยู่ด้วยนี่นา
งานแต่งงานดำเนินไปด้วยดี เรียกน้ำตาด้วยความซึ้งจากเหล่าเพื่อนเจ้าสาวที่ร้องไห้และพึมพำว่า ชิกามารุต้องดูแลฮองเฮาแล้ว รอดแล้วล่ะเรา จนเรียกเสียงฮาจากแขกได้มาก จนเจ้าสาวต้องส่งสายตาพิฆาตมาให้เพื่อนตัวดีเงียบ หลังจากพิธีการที่วุ่นวายจบลงก็ถึงงานเลี้ยงตอนค่ำ เจ้าสาวนั่งเม้าท์กับเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาว ก็นะ...เพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวมันก็เพื่อนเธอหมดนั่นแหละ รู้จักหมดทุกคน ไม่รู้จักเลยก็คือแขกที่น้องชายแพนด้าและน้องชายหุ่นเชิดที่เชิญแขกมาไม่รู้ทำไมตั้งมากมาย เม้าท์ได้ไม่นานก็มาถึงขั้นตอนสำคัญของงานแต่งงานซะแล้วสิ
เข้าหอนั่นแหละนะ
“หึๆ ว่าไงเทมาริ พร้อมรึยัง” ผมนอนดูโทรทัศน์อยู่ที่เตียง แล้วส่งสายตาเจ้าเล่ห์ไปที่เทมาริ ยัยนั่นที่พึ่งออกจากห้องน้ำมาถึงกับผงะด้วยความตกใจ ก็นะ...
“วันอื่นไม่ได้หรอ วันนี้ฉันง่วงแล้วนะ”
“ไม่ได้หรอก... สัญญาว่าจะไม่รุนแรง”
“ไม่ได้จริงหรอ...” ยัยเทมาริกระโดดขึ้นมาบนเตียงแล้วส่งสายตาอ้อนผม หึๆๆ เธอคิดว่าใช้มุกนี้แล้วจะรอดสินะ คิดผิดแล้วล่ะ...มุกนี้มันทำให้ผมอยากกินเธอมากกว่าเดิมอีก
“ว้าย!” ผมผลักเทมาริลงบนเตียงด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่จะกระซิบเบาๆให้เธอได้ยิน
“กินแล้วนะครับ”
ผมกับเทมาริมาลัลล้าอยู่ที่ฮอกไกโด คุณฟังไม่ผิดหรอก อยู่ที่ฮอกไกโดจริงๆ ตอนนี้ผมกับเทมาริกำลังพักอยู่ที่โรงแรมอย่างสบายใจ ก็เพิ่งมาถึงอ่ะนะ
“ชิกามารุ ไปชอปปิ้งกัน” เทมาริที่เมื่อกี้จัดของดูวุ่นวายไปหมด สงสัยจัดของเสร็จแล้วมั้งถึงได้ชวนไปเนี่ย แต่ผมขึ้เกียจอ่ะ
“ไม่ไปได้มั้ย? ฉันอยากนอนต่ออีกซักหน่อย”
“นายเหนื่อยหรอ? งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปคนเดียวได้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ไปล่ะ”
“เฮ้ย! เทมาริ...” ยัยเทมาริคว้ากระเป๋าแล้วเปิดประตูออกไปแล้ว อ่า...ผมอุตส่าห์จะพาไปหาอะไรทาน ไปซะละ ฝีเท้ายัยเทมาริก็ใช่ว่าจะช้าเหมือนเต่า เร็วอย่างกับอะไรดี หนีไปไหนก็ไม่รู้แล้วนะเนี่ย ยังไงก็นอนรอก่อนก็ได้...
“อืม สบายดีจริง” ผมล้มตัวลงนอนอีกรอบ ก่อนจะฉุกคิดได้ขึ้นมาว่า...
เผื่อใครมาฉุดยัยนั่นไปล่ะ หุ่นไม่ใช่ธรรมดานะนั่นน่ะ ผมอุตส่าห์รับปากกาอาระเป็นมั่นเป็นเหมาะแล้วแท้ๆ อีกอย่างนั่นภรรยาผมด้วยนะเฮ้ย!
คิดได้อย่างนั้นผมก็ลุกพรวดขึ้นมาจากเตียง เตรียมตัวเสร็จก็ลงไปตามยัยตัวยุ่งนั่นทันที อ่า...หายไปไหนของเธอกันนะ ปกติควรจะเดินไปได้ไม่ไกลจากที่นี้เท่าไหร่ ลองโทร.หาดูก่อนแล้วกัน
“เทมาริ”
[อ่ะ! ชิกามารุมีอะไรงั้นหรอ]
“เธออยู่ที่ไหนเนี่ย”
[ฉันอยู่ที่ห้างที่ใหญ่ที่สุดน่ะ ว้าย!]
ตู๊ดๆๆ
“ชิ! เกิดอะไรขึ้นวะ” คิดได้ดังนั้นผมก็รีบวิ่งไปที่ห้างที่อยู่ใกล้ๆโรงแรม ดูจากตึกอื่นๆมันน่าจะใหญ่ที่สุดในบริเวณนี้น่ะนะ พอไปถึงผมก็หายัยนั่นไม่เจอ หายไปไหนของยัยนั่นกันนะ
“ชิกามารุ!”
“เทมาริ! แล้วนั่น...”
“ลูกแมวน่ะ น่ารักใช่มั้ย? เมื่อกี้มันเกือบโดนรถชนน่ะ ขอโทษนะที่ตัดสาย”
หมับ~!
“อย่าปล่อยให้เป็นห่วงสิ ยัยบ้า...”
“ขอโทษนะ ชิกามารุ”
เหมี๊ยว~
ลูกแมวที่เทมาริอุ้มอยู่ สงสัยจะโดนเบียดจนหายใจไม่ออก เลยร้องออกมา เอ่อ...ขอโทษนะเจ้าเหมียว ผมก็เลยผละออกจากเทมาริอย่างรวดเร็ว
“เอาไปเลี้ยงด้วยได้มั้ย?”
“เธอแน่ใจหรอว่าแม่มันจะไม่ตามหา”
“อือ... แม่ของเจ้าเหมียวนี่ตายไปแล้วล่ะ เห็นเจ้าของบอกมา”
สงสัยด้วยนิสัยรักสัตว์โลกทุกตัวของยัยนี่ดันไปเห็นเจ้านี่ที่หนีออกมาจากบ้านเลยตามไป ชัวร์แบบไม่ต้องสงสัย กาอาระมันเคยบ่นว่ามันกับคันคุโร่ช่วยกันเลี้ยงสัตว์ที่ยัยนี่หอบมาจากไหนไม่รู้จนจะเปิดฟาร์มได้แล้วมั้งนั่น ก็นะ... เอาเจ้านี่ไปสักตัวมันคงไม่มากวนเวลาผมสวีทกับยัยนี่หรอกนะ
“งั้นก็ตกลง แล้วก็... ห้ามไปไหนคนเดียวอีกนะ ฉันกลัวว่าเธอจะโดนฉุดไป”
“ห๊า~ ใครมันกล้าฉุดฉันกันยะ เดี๋ยวมันผู้นั้นจะโดนลูกเตะงามๆของฉันทันที”
“เอ่อ...”
“ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แต่ฉัน...”
“อยู่กับฉันตลอดไป เธอทำได้มั้ย? ฉันอยากให้เธออยู่กับฉันตลอดไป”
“จู่ๆพูดอะไรของนายกันเนี่ย ก็ฉัน...” เทมาริหน้าแดงก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง เจ้าเหมียวที่ยัยนั่นอุ้มอยู่มองผมตาใสแป๋ว เหมือนสายตาที่ยัยนั่นมองผมจริงๆนั่นแหละนะ
“...”
“ฉันก็ต้องอยู่กับนายตลอดไปแน่นอนน่ะสิ ก็เราแต่งงานกันแล้วนี่นา...”
“หึๆๆ นั่นสินะ ตอนนี้เธออยากไปชอปปิ้งอยู่มั้ย?”
“แน่นอนสิ”
“งั้นก็ไปกันเถอะ”
ผมดันหลังเทมาริให้ก้าวมาตามผมไป ถึงผมจะเป็นคนขี้เบื่อ ขี้รำคาญขนาดไหน แต่ผมก็ยังแพ้ให้กับยัยขี้บ่นแสนจู่จี้จุกจิก ถึงจะน่ารำคาญไปหน่อยก็เถอะ แต่เธอก็ไม่ได้บ่นผมเรื่องนี้ สงสัยมีเรื่องกันจนชิน แต่ผมก็ยังรักเธอและอยากดูแลเธอตลอดไป...
ทุกคนคิดเหมือนผมมั้ยล่ะครับ?
-FIN-
วันนี้อันนั่งปั่นสุดฝีมือเลยจ้า ตอนหน้าเป็นคู่ ZerefMavis น้า อันสงสัยว่าทำไมเราวนอยู่แต่ Naruto กับ Fairy Tail อันอยากบอกว่าอันให้เพื่อนอันจับฉลากเอาค่ะ 5555 คู่ก็ออกมาอย่างที่เห็น รีดเดอร์อยากอ่านคู่สติง x ยูกิโนะรึเปล่า เพราะอันคิดว่าอันลืมใส่คู่นี้ลงไปด้วย ถ้าอยากอ่านก็คอมเม้นท์บอกเลยเนาะ ขอบคุณ คุณUzumaki Himawari ที่บอกอันเรื่องเพลงนะคะ เดี๋ยวอันจะปรับแก้ให้นะคะ ขอบคุณทุกท่านที่คอยติดตามเรื่องนี้นะคะ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น