ชื่อหนังสือ เจตน์
ชื่อผู้แต่ง กลีบลำดวน
สำนักพิมพ์ พลอยวรรณกรรม
จำนวนหน้า ๒๖๐
ราคา ๑๙๙
ปกหลัง
เจตน์ ราชโยธิน
คืออาจารย์พิเศษ สอนวิชาพับริคโอพีเนี่ยน
มาดเฉียบขาด บาดตา ที่กำลังเป็นที่โจษขานไปทั่วภาควิชาสื่อสารมวลชน
สำหรับแก่นจันทน์
ที่เก็บเอาไปฝันน่ะก็พอได้ แต่ไม่สมควรจะปีนป่ายอย่างยิ่ง!
*****
“เหอะ จันทน์ว่าแล้ว นี่ถ้าให้เดานะ จันทน์ว่า อาจารย์เจตน์สุดหล่อของออม
คงจะหว่านเสน่ห์กับนักศึกษาสาวๆเต็มที่ล่ะซิ”
แก่นจันทน์นินทาเขากับเพื่อนในลิฟท์ ซึ่งพอหันไป ...ก็เจอะกับเขาเข้าอย่างจัง
คุณพระคุณเจ้า!...จากชุดที่เขาใส่ที่มองยังก็ไม่ใช่นักศึกษาแน่ๆ
นั่นยังไม่เท่ากับใบหน้าที่…เอ้อ แบบนี้เรียกว่าหล่อไหม ก็ไม่เถียง
เขาดูคมสัน ดวงตาฉายแววกระด้างและถือดี
ผู้ชายคนนี้ดูไม่ใช่จืดๆและอ่อนๆอย่างเพื่อนผู้ชายในคณะของหล่อนเลยสักคนเดียว
“ผมคิดว่า คนที่จะมาเป็นอาจารย์ย่อมตระหนักในหน้าที่และคุณสมบัติของตัวเองก่อนจะก้าวขึ้นมาสอนใคร พอๆกับที่หลายคนก็คาดหวังว่า นักศึกษาจะรู้จักสิทธิและหน้าที่อันเหมาะสมของตัวเองนะครับ”
เขามองหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าที่ทำให้รู้สึกร้อนวูบไปทั้งหน้า
ก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วถึงหันมาเล่นงานหล่อนอีกว่า
“KB503…ผมสอนห้องนั้น” บอกเสร็จเขาก็ผละไปห้อง KB503 ทันที
ทิ้งให้แก่นจันทน์ยืนกำโทรศัพท์แน่นราวกับถูกสาบก็ไม่ปาน
สมองสรุปและรู้สึกเหมือนตัวเองได้กรำศึกหนักทั้งที่ช่วงเวลานั้นผ่านไปไม่กี่วินาที
และศึกครั้งนี้ก็เห็นท่าจะยืดเยื้อเสียอีก เมื่อเขาหันมาถามด้วยเสียงท้าทายว่า
“คุณอยากรู้ไม่ใช่หรือว่า ผม สักแค่ไหน…เชิญครับ” เขาเปรียบเหมือนชายหนุ่มบนหอคอยสูง
คืออาจารย์พิเศษ สอนวิชาพับริคโอพีเนี่ยน
มาดเฉียบขาด บาดตา ที่กำลังเป็นที่โจษขานไปทั่วภาควิชาสื่อสารมวลชน
สำหรับแก่นจันทน์
ที่เก็บเอาไปฝันน่ะก็พอได้ แต่ไม่สมควรจะปีนป่ายอย่างยิ่ง!
*****
“เหอะ จันทน์ว่าแล้ว นี่ถ้าให้เดานะ จันทน์ว่า อาจารย์เจตน์สุดหล่อของออม
คงจะหว่านเสน่ห์กับนักศึกษาสาวๆเต็มที่ล่ะซิ”
แก่นจันทน์นินทาเขากับเพื่อนในลิฟท์ ซึ่งพอหันไป ...ก็เจอะกับเขาเข้าอย่างจัง
คุณพระคุณเจ้า!...จากชุดที่เขาใส่ที่มองยังก็ไม่ใช่นักศึกษาแน่ๆ
นั่นยังไม่เท่ากับใบหน้าที่…เอ้อ แบบนี้เรียกว่าหล่อไหม ก็ไม่เถียง
เขาดูคมสัน ดวงตาฉายแววกระด้างและถือดี
ผู้ชายคนนี้ดูไม่ใช่จืดๆและอ่อนๆอย่างเพื่อนผู้ชายในคณะของหล่อนเลยสักคนเดียว
“ผมคิดว่า คนที่จะมาเป็นอาจารย์ย่อมตระหนักในหน้าที่และคุณสมบัติของตัวเองก่อนจะก้าวขึ้นมาสอนใคร พอๆกับที่หลายคนก็คาดหวังว่า นักศึกษาจะรู้จักสิทธิและหน้าที่อันเหมาะสมของตัวเองนะครับ”
เขามองหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าที่ทำให้รู้สึกร้อนวูบไปทั้งหน้า
ก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วถึงหันมาเล่นงานหล่อนอีกว่า
“KB503…ผมสอนห้องนั้น” บอกเสร็จเขาก็ผละไปห้อง KB503 ทันที
ทิ้งให้แก่นจันทน์ยืนกำโทรศัพท์แน่นราวกับถูกสาบก็ไม่ปาน
สมองสรุปและรู้สึกเหมือนตัวเองได้กรำศึกหนักทั้งที่ช่วงเวลานั้นผ่านไปไม่กี่วินาที
และศึกครั้งนี้ก็เห็นท่าจะยืดเยื้อเสียอีก เมื่อเขาหันมาถามด้วยเสียงท้าทายว่า
“คุณอยากรู้ไม่ใช่หรือว่า ผม สักแค่ไหน…เชิญครับ” เขาเปรียบเหมือนชายหนุ่มบนหอคอยสูง
ความรู้สึกหลังอ่าน... ฮือม์ สงสารนางเอกมาก หนูแก่นจันทร์จะน่าสงสารไปไหน ส่วน อาจารย์เจตน์ กรี๊ดดดดด ^^
เล่านิดเล่าหน่อย
แก่นจันทร์ถูกเพื่อนชักชวนให้ไปดูตัวอาจารย์เจตน์ อาจารย์พิเศษที่นักศึกษาสาวๆพากันแอบกรี๊ดกร๊าด ในเมื่อขัดเพื่อนไม่ได้ หญิงสาวจึงตกลงจะเข้าไปฟังอาจารย์บรรยายสักครั้งหนึ่งตามคำชักชวนของเพื่อน ระหว่างขึ้นลิฟต์ไปกับชายหนุ่มคนหนึ่ง เพื่อนโทรมาพอดี การสนทนาของหญิงสาวออกจะเป็นเรื่องเย้ากันเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับอาจารย์หนุ่ม โดยที่แก่นจันทร์ไม่ได้รู้เลยว่า ชายหนุ่มที่ขึ้นลิฟต์มากับเธอคือ อาจารย์เจตน์เอง (ก็ดังที่ขึ้นไว้ ณ ปกหลัง) เคราะห์แรกของสาวแก่นจันทร์ จากวันนั้น หญิงสาวก็พยายามห่างจะเรื่องที่เกี่ยวกับ อ.พิเศษท่านนี้ แต่...(ใครว่าเคราะห์จะมาครั้งเดียวเล่า) หนังสือพิมพ์ชมรม ลงมติสัมภาษณ์ อ.เจตน์ ซึ่งคอลัมน์นั้น แก่นจันทร์เป็นผู้ดูแล หญิงสาวจำต้องไปขอสัมภาษณ์อาจารย์ที่เธอรู้ตัวว่าโดนหมายหัวเอาไว้ (เอาน่า อาจารย์ใจดี ยอมสละเวลาหาข้ออ้างออกจากห้องประชุมมาเพื่อลูกศิษย์เชียวนะ)
มีครั้งสองก็ต้องมีครั้งสาม เมื่อแก่นจันทร์กับเพื่อนกำลังจะกลับบ้านเดินผ่านรถ(จะของใครอีกถ้าไม่ใช่) อ.เจตน์ ที่มีมือดีมาเขียนรถเล่นเนื่องจากฝุ่นจากตึกที่กำลังก่อสร้างมาปกคลุมยั่วนิ้วมือเหลือเกิน เพื่อนสาว(พลพรรคพิทักษ์ อ.เจตน์) รีบจัดการเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดก่อนวิ่งเอาไปทิ้ง แล้วด้วยอารมณ์ไหนนะ แก่นจันทร์จึงก็เขียน “เสือเจตย์” ลงไปบนรอยฝุ่นบนรถอาจารย์ (คนเขียนถอนหายใจเฮือก หนูจันทร์จ๋า คิดว่าจะรอดไหมนั่น แต่หัวเราะลั่นในใจ) ยังไม่ทันจะยกนิ้วขึ้น โจทย์ก็มาถึง โดนอบรมไปอีกยกหนึ่ง นี่แค่เบาะๆ พยายามเลี่ยงยังเจอไปไม่นับ (ขนาดไม่ลงเรียนด้วยนะนี่) จะเหลือหรือเมื่อ อ.แพ๊ต อ.ที่ปรึกษาแนะให้ไปฝึกงานกับนิตยสารพราว ในเครือ คเชนทร์ที่ อ.เจตน์เป็นรองประธานอยู่
แก่นจันทร์เกิดเรื่องโดยที่ไม่ใช่เพราะตัวเธอเลย ทั้งตกน้ำ จมน้ำ โดนอุปกรณ์ถ่ายทำล้มทับ และคนช่วยจะมีใครนอกจาก อาจารย์เจตน์ที่ จนเกิดข่าวลือว่า แก่นจันทร์มาอ่อยท่านรอง จน บก.เพชร เพื่อนของ อ.แพ๊ต น้องสาวของเจนต์(แต่แก่นจันทร์กับเพื่อนๆ หลงคิดว่าเป็นแฟน) ต้องให้ แก่นจันทร์พักงาน อ้างว่าเพื่อจะได้เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบ แต่ข่าวยังตามมาถึงมหาวิทยาลัย เจตน์จึงลาออกจากมหาวิทยาลัย
เมื่อสถานะ ไม่ใช่ อาจารย์ลูกศิษย์ คิดหรือแก่นจันทร์จะรอดมือไปได้ โปรดตามอ่านต่อในเล่ม หวานมากค่ะ หวานแบบไม่หวิว และคนอ่าน เอาหน้าซุกหมอนหัวเราะเอาหัวเราะเอา จะว่าไป นางเอกเรา กับคนอื่นแสนเก่ง มาเจอ อ.เจตน์นี่ เหมือนงูเหลือมเจอเชือกกล้วยเลย
ความคิดเห็น