คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Secret - Intro "The Secret"
Intro “The Secret”
“อะไรนะ!! ถูกทวงค่าเทอม!? O_O”
“ชู่ เบาๆสิพี่ เดี๋ยวแม่ได้ยินหรอก”
“แล้วแกบอกครูไปว่าไง?”
“เดี๋ยวอีก 2 อาทิตย์เอามาให้ -3-“
ดูน้องบังเกิดเกล้าบังอาจบอกครูว่าอีกแค่ 2 อาทิตย์ โอ๊ย! ฉันจะบ้าตาย ฉันจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายเนี่ย พ่อก็ติดเหล้า แม่ก็ป่วย น้องเอ๋ย ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จกับครูไปเลยสิ -_-
อ้อ ฉันชื่อสมายค่ะ เรียนอยู่ปี 4 แล้ว ทำงานด้วยเรียนด้วย ด้วยความที่ว่าบ้านจนอ่ะนะ น้องฉันจึงถูกทวงค่าเทอมทุกครั้งหลังอาหาร =__= ส่วนฉันน่ะหรอ กู้สถานเดียว ฉันไม่อยากให้น้องมากู้เงินเท่าไร่ ฉันจึงเอาเงินเก็บมาจ่ายให้น้อง ทั้งค่าข้าวเอย ค่ารถเอย ค่าเที่ยวเอย สารพัด ส่วนฉันนะ วันหยุดก็หาเงิน - - หาได้พ่อฉันก็เอาไป บางทีแม่เอาไปซื้อยาด้วยซ้ำ
ส่วนน้องฉันชื่ออะไรน่ะหรอ? O_o
น้องฉันชื่อพลอยพิณ ตัวปัญหาอันดับ 2 รองจากพ่อ แม่นางพลอยพิณ เธอต้องตามแฟชั่น และอินเทรนด์เสอม เงินเลยหายเอาหายเอา -_- ฉันจึงตัดปัญหาโดยการบังคับเรียนด้านแฟชั่นโดยเฉพาะ จะได้รู้จักเอามาประยุกต์ซะบ้าง พักหลังก็ดีขึ้นและอีกอย่างที่ทำให้น้องฉันไม่ฟุ่ยเฟือยอีกเลยคือการถูกดักตบ -_- ข้อหานำแฟชั่น น้องฉันเลยหยุดแฟชั่นไว้แค่นั้นและหันมาทำงานหัวเป็นเกลียวตัวเป็นน็อต แต่เงินที่ได้มาก็ต้องเอาไปผ่อนบัตรเครดิตและผ่อนค่าเรียน สรุปง่ายๆ คือไม่มีตังค์เหลือ = =”
“ไปหางานทำเพิ่มเลย วันอังคารกลับมา 4 โมงใช่มั้ย? เธอก็ไปทำร้านอาหารก็ได้นิ”
“โหย ไม่เอาอ่ะ วันอื่นพลอยก็กลับสี่ทุ่มห้าทุ่มแล้ว พลอยขอเวลาปั่นรายงายได้มั้ย *-*”
“เออๆ เดี๋ยวนะ…”
-อยู่รอคำว่ารักของเธอนั้นตลอดมะ….- ใครน้อโทรมาเวลาเครียด เดี๋ยวมาจะตบให้คว่ำเลย -_-
‘คุณเด่นจันทร์’
ตายล่ะหว่า เจ้านายโทรมา สมายขอถอนคำพูดค่า T^T
“สวัสดีค่ะ”
(สวัสดี ฉันมีข่าวร้ายจะบอก…)
“ข่าวร้าย!?”
(คือว่าบริษัทเราได้มีการล้างพนักงานใหม่ทั้งหมด เพราะเราจะเปลี่ยนเป็นบริษัทนานาชาติ)
“งั้นก็แปลว่า…”
(ใช่แล้ว เธอถูกไล่ออก)
“แต่ผู้จัดการคะ หนูมะ…”
-ปิ๊ป-
“โอ๊ย ทำไมวันนี้มันซวยแบบนี้เนี่ย”
ฉันสบถออกมาทันทีที่เจ้านายของฉันวางหูไป ฮึ่ย! ไม่ถงไม่ถอนแล้วคำพูด คอยดูนะ ฉันจะหาเจ้านายที่ดีกว่านี้ให้ดู ฮ่าๆๆ
“มีอะไรหรอพี่?”
“ฉันถูกไล่ออก -_-“
“ว้า! อย่างนี้พี่ก็ไม่มีงานอ่ะดิ”
“ไม่ต้องมาซ้ำเติม ทำไมไม่จุดพลุฉลองไปเลยล่ะ = =”
“โห่ แค่แซวเล่นเอง อย่าคิดมากน่า นี่เพิ่งบ่ายสองเอง ไปหางานทำเถอะพี่ :)”
“อืมไปสิ”
ฉันลุกออกจากห้องแล้วค่อยๆ ย่องออกจากบ้าน เพราะถ้าพ่อเห็นพ่อต้องขอเงินเราแน่ และก็ค่อยหยิบจักรยานคนเก่งของเราอย่างช้าและเบาที่สุดแล้วปั่นออกไปข้างนอก
ฉันจะไปไหนดี =__=?
“พี่มาย!! พี่ดูนี่สิ”
พลอยเรียกฉันไปหา ฉันเลยปั่นจักรยานไปหาน้องที่ฝั่งตรงข้าม และเมื่อไปถึงยัยพลอยก็หยิบโบรชัวร์สีชมพูแป๋นมาให้ฉันดู ‘ด่วน!! นักสืบหญิง 1-2 คน สนใจติดต่อ 99/999 ม.อัญมณี’
อัญมณี??? หืมมมมม! O_o นี่มันบ้านคุณหญิงไพลินนิ!!!
“พลอย! นี่มันบ้านคุณหญิงไพลิน เจ้าของธุรกิจเพชรนิ!!!!”
“ไหนๆ จริงด้วย O_O เรารีบไปกัยเหอะ ป้ะ”
ฉันกับน้องรีบขึ้นจักรยานแล้วปั่นไปที่บ้านนั้นทันทีและไม่ลืมที่จะหยิบโบรชัวร์นั้นมาด้วย เดี๋ยวมีใครมาแย่งงาน แต่พอปั่นมาตามทางปรากฎว่าโบรชัวร์สีชมพูแป๋นมีอยู่ทุกๆ เสาไฟฟ้า = =
บ้านชัยอรรถ
ในที่สุดฉันก็มาถึง เพราะกว่าจะปั่นมาก็เกือบ 20 นาที และไหนจะต้องผ่านด่านยามสุดโหดที่ขนาดจักรยานยังต้องแลกบัตร และฉันกับน้องก็ไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาเลย ยามโหดจึงยึดจักรยานไว้ ทำให้ฉันกับน้องต้องเดินจากหน้าหมู่บ้านเข้ามายังศูนย์กลางหมู่บ้านซึ่งเป็นบ้านของคุณหญิงไพลิน และหมู่บ้านนี้ก็ใช่ว่าจะเล็กๆ ระยะเวลาในการเดินทางจากบ้านฉันมายังบ้านคุณหญิงก็เกือบชั่วโมง -0-
ตึ๊งหน่องงงงง!!!!
โห ออดดังทีตื่นกันทั้งหมู่บ้าน -0-;;
ครืดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!
จ๊ากกก!! ประตูเปิดเอง ฉันวิ่งไปหลบหลังน้อง สักพักก็มีผู้หญิงแก่เดินออกมา และพูดบางอย่างกับน้องฉัน น้องฉันเดินเข้าไปในบ้านฉันจึงเดินตามเข้าไป และประตูก็ปิดเองอีกครั้ง -_-
“มาทำอะไรที่นี่หรอคะ?”
โห เดินมาจนจะเข้าบ้านแล้วเพิ่งจะถามเนาะ ทำไมไม่รอให้โลกแตกแล้วค่อยถามล่ะ เกิดไม่ใช่ฉันที่มาแต่กลับเป็นโจรคงไม่โดนปาดคอกลายเป็นป้าเฝ้าประตูเปิดเองหรอกนะ -0-
“มาสมัครงานค่ะ ^^;”
ฉันยิ้มแห้งๆ แล้วยื่นโบรชัวร์ให้ป้าแกดู ป้าแกไม่พูดอะไรแต่เปลี่ยนทิศทางเดินไปอีกฝากนึงของบ้าน ซึ่งคาดว่าจะเป็นสวนและสระว่ายน้ำ หูย อยากมีบ้านแบบนี้บ้าง *0*
“คุณหญิงคะ มีคนมาสมัครงานค่ะ”
“เชิญเลย”
ป้าเดินออกมาและบอกให้ฉันกับน้องเข้าไปข้างใน พอเข้ามาข้างในมันมีความรู้สึกเหมือนอยู่ในซาฟารียังไงยังงั้น -_- สิงสาราสัตว์เพียบ แต่อยู่ในกรงอ่ะนะ และสัตว์บางตัวก็อยู่ตามโซนต่างๆ สระน้ำก็จะมีเป็ดอยู่ 2-3 ตัว และถ้ามองเลยออกมาหน่อยก็จะเห็นผู้หญิงวัยกลางคนนั่งอยู่กับหมาและแมว = =” และข้างๆ โต๊ะยังมีกรงนกพิราบอีกด้วย
“สวัสดีค่ะ :)”
ฉันพูดพร้อมกับน้องและยกมือไหว้ตามมารยาท คุณหญิงละสายตาจากกองแฟ้มใหญ่โต (ที่มีแมวนอนทับอยู่ -_-) แล้วหันมามองฉันกับน้อง
“นั่งก่อนสิ ที่นี่แปลกหน่อยนะ ฉันชอบธรรมชาติน่ะ”
ไม่แปลกหรอกค่ะ แต่โคตรแปลกเลย ชอบธรรมชาติแต่ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้นะ -0- ฉันกับน้องดึงเก้าอี้มานั่งแต่พอฉันดึงออกมาก็เห็นจิ้งจกตัวใหญ่เกาะอยู่ ฉันร้องกรี๊ดแล้วถอยออกมา
“นี่จอร์เจียร์ ออกไปเลยนะ!”
หืมมม? O-O จอร์เจียร์?? อย่าบอกนะว่าชื่อจิ้งจก -_-;
“ขอโทษด้วยนะจ้ะ นั่งก่อนเลย”
“ค่ะๆ ^^;;”
“คิดยังไงถึงมาสมัครงานนี้ เธอมีประสบการณ์ด้านนี้หรอ?”
“อ๋อ เปล่าหรอกค่ะ เราแค่ต้องการเงิน…”
“หรอ?”
คุณหญิงหยุดเขียนหนังสือแล้วเงยหน้าขึ้นมาหา ฉันเลยชะงักและไม่ได้พูดอะไร ได้แต่หันไปมองหน้าน้องให้ช่วยพูดให้หน่อย เพราะคุณหญิงนี่น่ากลัวดีนะ = =”
“คือหนู เอ่อ หนูชอบอ่านกร์ตูนนักสืบค่ะ เลยอยากลองเป็นดู และอีกอย่างฐานะทางบ้านเราไม่ต่อยดี พี่หนูก็ตกงาน คุณหญิงรับเราไว้เถอะนะคะ”
“ก็ได้ ฉันให้โอกาสเธอ อะนี่! ประวัติลูกชายฉัน”
“ลูกชาย?”
Secret Secret Secret Secret Secret
บลา บลา บลา :)
สวัสดีค่ะนักอ่านผู้น่ารัก มากันแล้วนะคะกับอินโทร >< บ้านของพี่แกง
ใหญ่มั้ยล่ะ พอเถอะ -_- เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ตอนแรกไรท์จะ
แต่งดราม่าน้ำตาตก ให้พี่แกงและน้องยิ้มต่างคนต่างเกลียดกันเข้าไส้
แต่เผอิญว่าแต่งดราม่าไม่เก่งบวกกับบรรยายไม่ค่อยจะเป็น
เลยเปลี่ยนแนวมาเป็นนักสืบแทน >< และน้องยิ้มของเราก็จน
อีกเช่นเคย = = เรื่องนี้ไรท์ว่าฮาแล้วนะ รีดฮากันมั้ย ส่วน FC
แคนสต๊อปนั้น ต้องขออภัยด้วยค่ะ แคนสต๊อปค่อนข้างน้อย
ประมาณ 35% เห็นจะได้ เพราะเรื่องนี้สมายครอง :) บรรยายเอง
เกือบทั้งเรื่อง ยังไงก็ เม้นท์ แอดแฟน แอด Fav และโหวตให้ไรท์
คนนี้ด้วยนะค้า ><
ความคิดเห็น