My Name Is ความรัก และ คนของเธอ

My Name Is ความรัก และ คนของเธอ

------------------------------------------

ฉันเคยคิดเสมอเวลาฉันโดนแฟนด่าแต่ฉันคิดว่าเขายังรักเราอยู่นะ...สองมือในเวลานี้กุมขมับแล้วปล่อยความทุกข์ออกไป..จากนั่น
ก็ได้มาเข้าสู่หนังสือเล่มโปรดของฉันที่ฉันได้อ่าน ณ จุดๆนี้..หนังสือ ความรัก พร้อมกับเปิดวิทยุเทปในเพลง คนของเธอ..
ได้เวลาเข้าสู่ ณ หนังสือเล่มนี้แล้ว ผมได้นอนฝันละเมอในความคิดของผมนะ ผู้หญิงหลายคนที่ผมฝันตอนนี้กำลังทำให้ผู้ชายหลายๆคนในโลกใบนี้เจ็บปวดซะมากกว่า 
เธอ คนที่ดีพร้อม วันนี้เธอยอมทุกอย่างเพื่อฉัน
ฉัน คนที่ช่างฝัน รู้เพียงว่าฉันโชคดีเหนือใคร  
แต่ในใจ ยิ่งไหวยิ่งหวั่น กลัวว่าสักวันฉันอาจจะเสียเธอไป
เมื่อวันนี้เพิ่งเริ่มรัก ทุกอย่างก็สดใส แต่นานไปมันอาจไม่เป็นอย่างนั้น
--ผมนั่งคิดภายในใจว่าเธอคนนี้ดีสำหรับผมขนาดไหนสักแค่ไหนในโลกใบนี้ถึงแม้เธอจะว่าผมเอ๋อผมปัญญาอ่อนและผมโง่
ผมก็รักเธอเสมอสองจิตสองใจคือจะตัดใจกับเธอคนนี้เพราะผมอาจจะต้องใช้เวลาปรับตัวให้เข้ากับเธอให้มากๆแล้วค่อยจีบกันใหม่ ผมนั่งตรงเก้าอี้หินอ่อนหยิบวิทยุเทปฟังเพลง ดาวประดับฟ้า..พอจบเพลงผมเริ่มอยากจะไปหาเธอก็เลยขี่มอไซต์ไปสะพานแขวน ณ ตอนนั่นมันเป็นวันเคาท์ดาวท์ ผมก็เลยโทรศัพท์ไปหาเธอตอนนั่นเธอไม่อยู่บ้านผมเลยนัดเธอไปสะพานแขวน
เธอนั่งแท็กซี่มาหาผม..แล้วผมก็พยายามจะชวนเธอออกเดทผมเลยพาเธอไปนั่งกินข้าวแถวๆเยาว์ราชไปหาของจีนกินกัน
เธอสบตาผม..เธอยิ้มให้ผม ผมยิ้มให้เธอ..แต่ตอนนั่นถึงแม้ความรักจะถึงจุดสิ้นสุดในคำว่าแฟนเพราะเราจะแต่งงานกัน
ผมรู้จักเธอกว่า 10กว่าปีตั้งแต่เรียนมหาลัยด้วยกัน..เธอโดนรถชนต่อหน้าผม
ผมนั่งคุกเข่ายกเธอไปโรงบาลผมร้องไห้และตะโกนว่า ... อย่าเพิ่งตาย !! ผมจะรอจนกว่าคุณจะรอด ผมจะแต่งงานกับคุณ
ถ้าย้อนไป 15นาที ตอนที่เธอโดนรถชน..ผมคว้าตัวเธอมาไม่ทัน ผมนั่งเสียใจกับเหตุการณ์นี้มาก พ่อแม่เธอก็มาแล้วด่าผมอย่างกะผมผิด..ผมยอมรับว่าผมผิด ผมคว้าตัวเธอมาไม่ทันแล้วพ่อแม่ของเธอก็ห้ามให้ผมไปยุ่งกับเธอตั้งแต่นั่นมา
เธอคุยกับพ่อแม่..ว่าทำไมต้องไม่ให้ชายคนนั่น (ตัวผมนั่นแหละ) มายุ่งกับเธอ พ่อแม่เธอก็บอกกับตัวเธอว่า
ก็ไอ้คนนั่นมันมีดีอะไร หน้าตาก็ดีนะ แต่แค่รถมอไซต์เก่าๆ อย่างกะว่าพ่อแม่เธออยากให้ลูกของแกสบายกว่านี้
หลังจากผมโดนว่าโดนด่า..พอ 3เดือน เธอมาบอกลาผมเนื่องจากเธอจะไปต่างประเทศ..ผมก็สวมแหวนให้เธอเพื่อเป็นของขวัญ หลังจากเธอไปต่างประเทศจน 9ปีเธอกลับมาหาผมตอนนั่นผมก็ไม่ได้อยู่ที่้เดิมแล้วเบอร์ของผมก็ไม่ได้ใช้แล้ว
เธอพยายามติดต่อมาหาผม..แต่ก็ติดต่อมาไม่ได้เธอเลยไปบ้านเก่าผมแล้วไปถามน้าชายของผมว่า..น้าค่ะ อาร์ตี้ไปไหนแล้วค่ะ
น้าชายผมเลยบอกว่า ผมไปต่างจังหวัดประมาณ 9ปีแล้วก่อนเธอจะไปต่างประเทศผมสวมแหวนให้เธอ..ผมก็เดินทางไปต่างจัดหวัดในวันนั่นเธอเลยถามน้าชายผมว่าพอจะมีเบอร์อาร์ตี้มั้ยค่ะ..น้าชายบอกว่าเบอร์เก่ามันไม่ได้ใช้แล้วมันใช้เบอร์ใหม่ตอนนี้น้าลืมไว้ที่บ้านอีกหลังเดี๋ยววันหลังหนูมาหาน้าเลย น้าจะเอามาให้..ผ่านไป 3วัน เธอมาหาน้าชายของผม ผมแวะมาหาน้าชาย ตอนนั่นไม่รู้ว่าเธอคนนั่นจะมา ผมนั่งซ่อมรถคันเก่าๆ และคันโปรดของผมอยู่เธอเลยมาถาม อาร์ตี้มายังค่ะ..ผมก็บอกกับเธอว่าผมเองอาร์ตี้
เธอก็ยิ้มดีใจที่ได้เจอ...ผ่านไป 1ปี ผมขอแต่งงานกับเธอพร้อมกับเงินเล็กๆน้อยของผมประมาณ 3แสนกว่าบาท เพราะรถคันเก่าของผมที่ผมเอาไปแต่งแล้วขายมาแต่งงานกับเธอ...
วิทยุเทปอันเก่าของผมก็ยังไม่หายเลยให้เธอเป็นของขวัญเนื่องจากผมใช้มาตั้งแต่ตอนที่ผมกับเธอกำลังจีบกัน
พร้อมกับเทปเพลงของ แมว จิระศักดิ์ ปานพุ่ม ตั้งแต่อัลบั้มแรกจนอัลบั้มที่ 4
เพลงที่ผมขอเธอแต่งงาน (ขอบคุณที่รักกันจริง) ผมก็เก็บเงินสร้างเรือนหอให้เธอ..จนผมมีลูกประมาณ 3คน
โบราณกล่าวไว้ว่า "ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง" 
ชีวิตผมกับเธอก็ได้ลงเอยกัน....END #1 ตอนสองกำลังมาครับ 

   อัลบั้มนี้สิที่ผมเปิดให้เธอในวันแต่งงาน