ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 1 แรกพบ...หัวใจหวั่นไหว

    • อัปเดตล่าสุด 31 มี.ค. 60


    1  แรกพบ...หัวใจหวั่นไหว

    น้ำเสียงหวานดุจระฆังแต่แฝงไว้ด้วยความเศร้า ดังมาจากเวทีใหญ่กลางคลับมีระดับของโรงแรมเลิศหรูใจกลางกรุงเทพมหานคร เรียกความสนใจจากชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่เดินเข้ามาให้หยุดชะงักและค่อยๆ หันหน้าไปมองอย่างเชื่องช้า ถึงแม้ระยะทางจากเวทีกับจุดที่ซึ่งยืนอยู่จะอยู่ห่างไกลหลายเมตร แต่เทพกานต์ก็ยังสามารถมองผ่านความมืดไป และได้เห็นสาวสวยรูปร่างสูงโปร่งได้ชัดเจนกระจ่างตา

    เค้าโครงหน้ารูปหัวใจ เหมือนกับภาพวาดที่สวยหวานปนเศร้า ดวงตากลมโตอมโศกล้อมรอบด้วยขนตายาวงอน

    ไม่รู้ว่าสิ่งที่เห็นเพราะคิดไปเอง หรือเพราะเพลงรักหวานปนเศร้าที่เจ้าตัวกำลังร้องครวญให้กับหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในห้องได้ฟังกันอย่างหลงใหล คิ้วเรียวโก่งเหมือนวงพระจันทร์ จมูกเล็กโด่งได้สันรับกับริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่มซึ่งเคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีแดงสดเป็นมันวาวขยับขึ้นลงเป็นจังหวะอย่างน่ามอง สะกดตาสะกดใจให้ชายหนุ่มถึงกับปวดร้าวด้วยความปรารถนาที่ถูกปลุกเร้าขึ้นอย่างรวดเร็วจนระงับเอาไว้ไม่ได้

    เทพกานต์ถึงกับร้องครางในลำคออย่างปวดร้าว สองมือใหญ่กำหมัด เพื่อสะกดกลั้นอารมณ์ที่ปะทุออกมาเหมือนกับไฟกำลังลุกไหม้ ดวงตายังคงจ้องมองไปที่ร่างโปร่งบางอย่างไม่คลาดคลา ยิ่งได้ยินน้ำเสียงหวานแว่วเหมือนกับกำลังน้อยใจและต่อว่าต่อขานใครสักคน กระแทกความรู้สึกส่วนลึกในใจอย่างรุนแรง จนร่างใหญ่ถึงกับหายใจรวดร้าวด้วยยอกแสยงในอก

    มือใหญ่ยกขึ้นจับตรงหน้าอก ที่หัวใจกำลังเต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมา จนต้องค่อยๆ ผ่อนลมหายใจจากปอดอย่างแผ่วเบา

    ชายหนุ่มได้แต่แปลกใจกับความรู้สึกตัวเอง...ความรู้สึกที่ห่างหายไปนานแล้ว หลังจากที่หญิงสาวคนหนึ่งได้จากไปด้วยความเจ็บช้ำจนปางตายเพราะฝีมือเขาเอง

    จะไม่รู้สึกผิดเท่าไหร่ ถ้าหญิงสาวคนนั้นไม่ได้ทำตัวหายสาบสูญ ทำอย่างกับว่าไม่เคยมีชื่ออยู่ในทะเบียนของมหาวิทยาลัย ไม่มีคนชื่อ รมย์นลิน ยมลภัทร พักอยู่ที่หอพักและไม่เคยมีตัวตนอยู่ในชีวิตเขา 

    ในตอนนั้นเขาก็เขวไปเหมือนกัน ถูกเพื่อนๆ ที่รู้เรื่องราวรุมต่อว่าต่อขาน และไม่ว่าจะมองไปทางไหน เห็นสาวคนใดก็มีแต่วงหน้าปวดร้าว เศร้าสร้อย และดวงตากลมโตอมโศกที่มองมาอย่างเสียใจ น้อยใจ ตัดพ้อและต่อว่าอย่างคนที่หัวใจแหลกสลายมาซ้อนทับอยู่จนเขาแทบจะบ้า ต้องหยุดเรียนเป็นอาทิตย์ด้วยความรู้สึกผิด กว่าที่จะปรับตัวให้เป็นปรกติได้ก็เกือบปี

    ศีรษะทุยสะบัดไล่เรื่องเก่าออกจากสมอง ชายหนุ่มพาร่างใหญ่ไปยังมุมหนึ่งของห้อง แต่ดวงตาไม่คลาดคลาจากร่างน้อยบนเวทีแม้แต่นิดเดียว

    จะว่าไปเขาก็เป็นลูกค้าประจำของคลับนี้ ที่สำคัญคือคลับใต้โรงแรมแห่งนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของกิจการในเครือ พนักงานส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่คุ้นหน้าคุ้นตา แต่ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นหญิงสาวคนนี้เลยนะ หรือเธอพึ่งจะเข้ามาทำงานใหม่ และเขาเองก็ห่างหายไปเสียนาน แต่ก็ไม่นะแค่สองอาทิตย์เองที่ไม่ได้มา เพราะยุ่งอยู่กับแม่สาวคนใหม่ที่ช่างออดอ้อนและเอาใจ

    รอยยิ้มผุดขึ้นบนในหน้า เมื่อนึกถึงแม่สาวอวบอั๋นจับแต่ละครั้งก็เต็มไม้เต็มมือ แต่ดูแล้วคงจะสู้สาวน้อยที่กำลังครวญเพลงอยู่บนเวทีไม่ได้ เพราะเพียงแค่ได้เห็นใบหน้าและน้ำเสียงนั่นก็เรียกอารมณ์ปรารถนา โดยไม่ต้องปลุกเร้าเขาแต่อย่างใด

    ร่างหนาทรุดนั่งบนโซฟาตัวใหญ่และนุ่ม พร้อมยกมือขึ้นตวัดเรียกพนักงานชายมาทันที โดยไม่แม้จะทักทายเพื่อนอย่างฉัตรจักรที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

    “เอ้า...ไอ้เทพ! มึงจะไม่ทักกูสักคำเลยหรือวะ แหม...ไอ้เพื่อนเฮงซวย เห็นผู้หญิงสำคัญกว่าเพื่อนอีกแล้ว” ฉัตรจักรส่ายศีรษะอย่างระอิดระอา เมื่อเห็นดวงตาคมพราวระยับเหมือนเสือจ้องตะครุบเหยื่อของเพื่อนหนุ่ม

    ดวงตาคมเข้มเหลือบมองไปบนเวที แล้วก็หนักอกหนักใจแทนผู้หญิงที่กำลังร้องเพลงอยู่ ซึ่งก็คงไม่อาจต้านทานเสน่ห์ของเทพกานต์ได้ ชายผู้มีรูปหน้าเป็นทรัพย์ มีปากหวานๆ เป็นอาวุธ ที่เมื่อถูกใจผู้หญิงคนไหนก็จะมีทั้งลูกล่อลูกชนและลูกอ้อนเรียกว่าใครได้ยินก็ต้องหัวใจละลาย

    “กูเห็นมึงอยู่เกือบทุกวัน จะทักไปทำไม แล้วนี่ชวนกูมาเพื่อดื่มเหล้าแค่นี้หรือไง?” เทพกานต์เอ่ยถาม แต่สายตาไม่ละจากสาวน้อยที่ยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีแม้แต่สักวินาทีเดียว 

    “น้อง...พี่อยากรู้จักสาวน้อยคนนั้นน่ะ พามาให้พี่รู้จักหน่อยได้ไหม?” มือใหญ่ล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบเงินแบงค์พันสองใบส่งให้กับพนักงานที่โค้งตัวยืนรอรับคำสั่งด้วยใบหน้าหนักอกหนักใจ

    “เอ่อ...ท่านครับคือว่า...”

    “มีปัญหาอะไรน้อง แค่อยากรู้จักและคุยด้วยเท่านั้นเอง” เทพกานต์เอ่ยถามอย่างขัดอกขัดใจ อารมณ์โกรธกรุ่นเริ่มแย้มพรายเข้าไปนั่งกลางใจ แต่ก็ยังพยายามสะกดกลั้นไว้ เพราะต้องการรู้เรื่องของแม่สาวร่างโปร่งบางคนนั้น

    ร่างหนาใหญ่เอนตัวอิงโซฟานุ่ม ขาแข็งแกร่งตวัดยกขึ้นไขว้กันและกระดิกปลายเท้าเล็กน้อย มือใหญ่ยื่นไปหยิบแก้วเหล้าของเพื่อนที่ชงตั้งไว้เรียบร้อยแล้วมาดื่ม

    ดวงตาคมกริบเป็นเหมือนมีดโกนมองเข้าไปในดวงตาพนักงานหนุ่ม ที่หากพูดผิดหูเขาอีกคำเดียว นั่นหมายถึงว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานที่นี่อีกเลย

    “ผะ...ผมไม่ได้มีปัญหาครับ แต่นักร้องที่ท่านขอให้มาคุยด้วย เธอมาร้องเพลงและไม่เคยนั่งคุยกับใครเลยครับ” พนักงานหนุ่มรีบบอกอย่างเกรงกลัว ถึงเขาเพิ่งจะเข้ามาทำงานที่นี่ได้ไม่นาน แต่ก็เคยเจอกับเทพกานต์หลายครั้งแล้ว และมีเพื่อนๆ พนักงานด้วยกันรวมถึงผู้จัดการก็ได้ตักเตือนไว้แล้วว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าขัดใจชายหนุ่มคนนี้ เพราะไม่เช่นนั้นอาจจะต้องตกงานง่ายๆ

    “อะไรนะ เป็นเพียงแค่นักร้องประจำไนต์คลับ มีการเล่นตัวแบ่งแยกด้วยหรือว่าจะนั่งหรือไม่นั่งคุยกับแขก” ชายหนุ่มถามกลับอย่างเกรี้ยวกราด และมองไปยังสาวน้อยที่ยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีอย่างหยามหยัน

    สำหรับเขาถ้าอยากได้ก็ต้องได้ ไอ้ที่ยากก็เหมือนถูกกระตุ้นให้ยิ่งอยากได้มาครอบครอง หรือว่าแม่นักร้องนั่นจะรู้แกว เลยเล่นตัวเอาไว้ก่อน เพื่อให้เขาสนใจและงอนง้อถึงจะยอมมานั่งคุยด้วย

    “ไม่เอาน่าไอ้เทพ ใจเย็นๆ ซิวะ กูชวนมานั่งดื่มและฟังเพลงเพราะๆ โว้ย มึงจะมาโวยวายให้อารมณ์เสียทำไม ถ้าเขาไม่อยากนั่งด้วย มึงก็โทรชวนกิ๊กที่คบไว้ทีละหลายๆ คนมาซิวะ” ฉัตรจักรหาทางดึงเพื่อนรักออกจากเรื่องแม่สาวน้อยหน้าสวยที่ครวญเพลงอยู่บนเวที

    “เงียบไปเลยนะไอ้ฉัตร กูไม่อยากได้คนอื่น อยากได้คนนี้ และกูก็ต้องได้ด้วย” เทพกานต์พูดเสียงเข้ม รู้สึกเหมือนกระไอร้อนผ่าวค่อยๆ แผ่ซ่านจากกึ่งกลางเรือนกายและลามเลียไปถึงใบหน้าอย่างรวดเร็ว

    “งั้นมึงก็เอาอย่างนี้ซิวะไอ้เทพ” ฉัตรจักรเสนอความคิดด้วยเพราะเริ่มรู้สึกรำคาญในความเรื่องมากของเพื่อน “มึงเขียนใส่กระดาษให้น้องเขาเอาไปส่งให้ แล้วถ้ายัยนักร้องนั่นเล่นตัวนักไม่มาคุยด้วย...มึงก็ตามไปปล้ำเสียในห้องแต่งตัวซะเลยเป็นไง” ชายหนุ่มพูดประชดประชันด้วยอิดหนาระอาใจในความเอาแต่ใจของเพื่อนรัก ที่อยากได้อะไรแล้วมักจะต้องเอาให้ได้ แล้วก็ต้องนั่งหน้าเหวอ เมื่อเทพกานต์ตอบกลับมา

    “เออ...ความคิดมึงดีมากเลยวะไอ้ฉัตร” ร่างหนาใหญ่เอนตัวอิงโซฟานุ่ม เท้าแข็งแกร่งพาดขึ้นไปทับบนขาอีกข้าง มือใหญ่ควานหาปากกาที่มักจะอยู่ติดกับเสื้อและยื่นอีกมือไปรับกระดาษจากพนักงานที่ส่งมาให้ใบหน้าจืดเจื่อนเต็มที่ ก่อนก้มเขียนอะไรยิกๆ แบบลายมือเหมือนกับไก่เขี่ย เพราะมองไม่ค่อยจะเห็น

     

    หักเหลี่ยมสวาทคาสโนวา (ฉบับปรับปรุง)
    รัตน์วรา
    www.mebmarket.com
    รมย์นลิน...ต้องพากายที่บอบช้ำ ใจที่แหลกสลายจากการกระทำของคนที่บอกรัก...เทพกานต์ความเจ็บปวดที่ได้รับในวันนี้จะเป็นบทเรียนราคาแพง และคนที่สร้างขึ้นมาจะต้องได้รับการเอาคืนอย่างสาสม!นลิน...นักร้องสาวที่แรกเห็นหน้าก็เรียกเสือร้ายอย่างเทพกานต์ให้อยากครอบครอง แต่เธอไม่ใช่หมูในอวยให้เขาเคี้ยวเล่นได้ง่ายๆ เหมือนบางคนหรอกนะ เขี้ยวเล็บน่ะมันมีเยอะ“พี่เทพอยู่นิ่งๆ ซิคะ” ร่างโปร่งบางเคลื่อนตัวขึ้นไปนั่งบนตักกว้าง สองมือเล็กจับแขนแข็งแกร่งและชูขึ้นเหนือศีรษะ“ตอนนี้หลินมัดพี่เทพเอาไว้แล้วนะคะ มัดด้วย...” นิ้วเล็กชี้ตรงหัวใจตัวเองซึ่งกำลังเต้นอยู่ และเคลื่อนไปหาแขนใหญ่ขยับวนเวียนอยู่สองสามครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงหวานเบาข้างใบหูใหญ่ แต่มันก็ดังเข้าไปถึงหัวใจเทพกานต์จนเต้นแรงและเร็วเหมือนกำลังจะทะลุออกมาจากทรวง“หลินมัดมือพี่เทพด้วยสายใยแห่งรักที่ถักทอมาจากหัวใจของหลินเอง”และอีกหนึ่งที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตของเทพกานต์อย่างที่ชายหนุ่มอยากจะ...บ้าตาย เมื่อเขาดันเผลอไปมีอะไรกับ...“ผมรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้เจ้านายไม่สบายใจ อึดอัดคับแค้นใจเป็นอย่างมาก เมื่อคนที่เจ้านายมีอะไรด้วยไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อหลินคนนั้น เจ้านายไม่ต้องกลัวหรือกังวลใจอะไรนะครับ ผมให้สัญญาว่าจะไม่เรียกร้องอะไร”แค่ขอเป็นคนของเจ้านายนับแต่วันนี้จนตลอดไป ใบหน้าหล่อหวานแย้มยิ้มอย่างหวานเชื่อม ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบระยับและมีเลศนัย ถ้าหากเทพกานต์ได้เห็นคงจะหนาวสั่นยิ่งกว่าที่เจอมาเมื่อคืนอีกเป็นแน่“ขอเพียงแค่เจ้านายไม่ทอดทิ้งและให้ผมได้อยู่รับใช้ใกล้ชิด แล้วก็ไม่ไล่ผมออกจากงานเท่านั้นเองฮะ” หนุ่มน้อยหน้าหวานเอ่ยพูดน้ำเสียงหวานนุ่ม ทั้งอ่อนหวานและเว้าวอน ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ ให้อย่างน่ารัก
    กับดักรักไฟเสน่หา
    ปูณ ปูริดา
    www.mebmarket.com
             “ฉันจะทำให้เธอต้องทนทรมานไปตลอดชีวิตกับคนที่เธอรัก แต่เขาไม่ได้รักเธอเลย” จักรธรเน้นย้ำเสียงแข็งกระด้าง          “สิ่งที่ฉันต้องการและต้องเรียนรู้ ทำให้ฉันพอใจ คือเซ็กส์! ทีนี้เธอเข้าใจแล้วใช่ไหม ฉันไม่เคยรักเธอลินิน...ไม่เคยรัก” โทสะทำให้เขาเอ่ยไปโดยไม่สนใจเสียงจากหัวใจที่มี          “ฉันเกลียดเธอ...เกลียดที่สุด ได้ยินไหมลินิน ฉันเกลียดเธอ!”          “ไม่แต่ง นิลจะไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่รักนิล จะไม่เป็นเมียของคนใจร้ายอย่างพี่จักร ไม่แต่งได้ยินไหมไม่แต่ง!”          คำว่าเกลียดที่ออกจากปากของจักรธรกระแทกใจลินินอย่างรุนแรง หญิงสาวเริ่มกรีดร้องดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ปฏิเสธทุกอย่างที่ชายหนุ่มต้องการ          “เธอไม่มีสิทธิ์เลือก ไม่อยากเป็นก็ต้องเป็น เพราะฉันเป็นเจ้าของชีวิตเธอ! เธอเล่นตลกกับชีวิตฉันมากเกินไปแล้วลินิน ต่อไปนี้ถึงเวลาที่เธอจะต้องตกนรกทั้งเป็นบ้าง จำใส่หัวเอาไว้เลยว่าต่อจากนี้ไปเรื่องระหว่างเราจะมีแต่เซ็กส์ล้วนๆ “          เพี๊ยะ! ลินินตบหน้าจักรธรจนหันไปอีกทาง
    เล่ห์ร้ายอุบายปรารถนา
    ปูณ ปูริดา
    www.mebmarket.com
    “อะไรนะคะ” นราวดีหันมองปฐพีทันที “คุณพูดใหม่สิ ลูกอยู่กับใคร” นราวดีเดินกระทืบเท้าเบาๆ มือก็จับศีรษะสลับกับชี้ไปที่ปฐพี“คุณ...คุณทำอย่างนี้กับฉันได้ไงคุณปฐพี ทำได้ไง ให้ลูกอยู่กับยายแก่ใจร้ายได้ยังไงกัน  คุณ...คุณนี่มัน...” ฟันขาวขบกัดบนกลีบปาก มองปฐพีตาเขียวเข้ม ดุร้าย แต่ซ่อนความหวาดกลัวไว้ไม่มิด          ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงมาหานราวดีหวังจะใช้อ้อมแขนโอบประคองให้เธอคลายความร้อนรุ่มร้อนรนในใจ กายน้อยๆ สั่นจนแทบจะทรงตัวยืนไม่อยู่ แต่หญิงสาวกลับสะบัดออก สองมือทุบตีจิกทึ้งด้วยแรงทั้งหมดที่มีสลับกับแกะแขนใหญ่ออกจากเอว“คนใจร้าย คนใจดำ ทำอย่างนี้กับนาราได้ไง ทำได้ไง”          “ไม่เอานาราไม่ทำอย่างนี้ ใจเย็นๆ นะ ผมขอโทษ”          เพี๊ยะ!!          นราวดีตบหน้าปฐพีอย่างรุนแรงจนหน้าหันไปอีกด้าน “ขอโทษ เวลาคุณทำอะไรผิด คุณก็พูดแต่คำว่าขอโทษๆ มันเทียบกันไม่ได้กับความรู้สึกที่ฉันเสียไป คราวนี้คุณทำแรงเกินไปคุณปฐพี ฉันให้อภัยคุณไม่ได้ ฉันหวัง..หวังว่าวันหนึ่งคุณจะคิดได้ เปลี่ยนแปลงนิสัยจากผู้ชายรักสนุกเห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่ของเล่นกลับเป็นคนปกติ แต่มาตอนนี้ ฉันเชื่อแล้วว่าคุณเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้ ถือว่าฉันของร้อง.....”          นราวดีทรุดตัวลงจนเข่าวางอยู่บนพื้น ร่างทั้งร่างสั่นจนเหมือนคนเป็นไข้ หัวใจเจ็บปวดทรมานเหมือนถูกใครกำลังเอามีดแหลมคมมากรีดจนเหวอะหวะ แล้วกระชากมันออกไปจากร่างกาย น้ำตาที่เอ่อล้นไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดและชอกช้ำ ใบหน้าสวยและดวงตากลมโตแดงก่ำ มองชายหนุ่มด้วยสายตาอ้อนวอนขอร้อง“ถือว่าฉันขอร้องนะคะคุณปฐพี พาฉันกลับไปหาลูก พาฉันกลับไปหาพวกแก”
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×