คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
อนที่ 2.
ศีรษะทุยไ้รูปผรับ
“่ะ พระันทร์ไว้ใุอิ”
“ั้นอันื่นมพระันทร์วสวยนี่ให้ถนัาหน่อยไ้ไหม”
อย่าไม่รอำอนุา มือให่ยับเลื่อนไป้านหลั ปลเอาะอั้นในออาัน
ปล่อยบัวูมเ่ึให้เป็นอิสระ นิ้วยาวเลื่อนไปามแผ่นหลั้านบน เี่ยวสายบราัวสวยให้าบ่าว้า
“สวย...สวยมาเลยพระันทร์...”
วามมอราวับ้อารบันทึสอทรวอวบอิ่มไว้ในวามทรำ เาลาไล้มืออย่าแผ่วเบา้วยลัวว่าถ้าแะแรไปแล้วสอปทุมถันอวบอิ่มะอ้ำ
“ไม่้อลัวนะพระันทร์
สำหรับืนนี้ันสัาะไม่ล่วเิน อเพียแ่ื่นในิๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอ
พระันทร์ไม่ห้ามันใ่ไหมนี”
“่ะ...ะ...ุอิสัานะะ”
ศศิาน์ถามเสียสั่น ใบหน้าสวยเห่อร้อนรลำอ ริมฝีปาอวบอิ่มบเม้ม
หัวใเ้นแรเร็วนแทบะทะลุออมาาทรวู่สวยึ่สะท้อนึ้นและลามแรหายใ
ายบาสะท้านสั่นไหวาสัมผัสร้อนผ่าวที่แนบิอย่าไม่เยมีใรทำมา่อน
มันวูบวาบหวั่นไหวและ่อำเนิวามรู้สึแปลๆ
ทั้วาบหวิวและปั่นป่วนใน่อท้อแล้วยายไปามุ่าๆ อเรือนาย
“ันให้สัา”
ิภพรับำ ืนนี้อเพียแ่นอนอและมอบสัมผัส นุ่มนวลและอ่อนโยนให้ศศิาน์ไุ้้นเย
เมื่อเอบทรัอันแสนเร่าร้อนและเรียร้อในภายหลั หิสาวะไ้ไม่ื่นระหนและใ
ายหนุ่มแย้มยิ้มอย่าเอ็นูในวามสใสอสาวน้อย
นิ้วยาวไล้ไปามใบหน้ารูปไ่ วาลมโล้อมรอบ้วยนายาวอน นอยาะรู้ว่าถ้าเอาินสอไปวาไว้มันะหล่นลมาหรือเปล่า
ไหนะมูโ่รับับริมฝีปาอวบอิ่มรูประับสีมพูระเรื่อวนให้อยาลิ้มลอ
ายหนุ่มโน้มใบหน้าไปบุระหว่าสอเ้าสวยอย่านุ่มนวลและอ่อนโยน
แนแร่โอบรอบายบา นวลึผิวเนื้อเนียนนุ่ม
หูแนบฟัเสียหัวใวน้อยที่เ้นแรเร็วนเือบะทะลุออมาาทรว
“ริิ
ที่พระันทร์มาห้อนี้ึๆ ื่นๆ มีใรรู้บ้าไหม”
หิสาวส่ายศีรษะเบาๆ
้วยวามลืมัวไปว่านที่ถามไม่เห็น “ไม่่ะ” วาลมโเป็นประายหวานเื่อม
ปลายนิ้วเล็ลูบไล้พัวพันับเส้นผมหนานุ่มเล่นอย่าเผลอไผล
ิภพฟัำบออน้อสาวัวน้อยที่เิบให่ลายเป็นสาวน้อยแสนสวยรอภมรให่อย่าเาปลิลา้น้วยรอยยิ้มระนยินี
ะปลายนิ้วนวลึไปทั่วแผ่นหลัเนียนนุ่ม
พร้อมพู้วยน้ำเสียเว้าวอนและอ่อนหวาน
“ืนนี้พระันทร์นอนับันไ้ไหม
อนใล้รุ่ันะออไปส่ที่ห้อ”
“ะ...แุ่อิ...”
ายหนุ่มผหน้าึ้นเล็น้อย
เายนิ้วึ้นปิเรียวปานุ่ม “ันสัาว่าะไม่ทำอะไรพระันทร์
ารที่เราสอนนอนอัน ูบันบ้า
แะเนื้อ้อัวันบ้าามประสานรััน็ไม่เห็นะน่าเลียนี่นา
หรือพระันทร์ไม่เื่อใในำสัาอัน”
“ปะ...เปล่านะะุอิ
เื่อ่ะ...พระันทร์เื่อในำพูอุอิเสมอ” เธอยมือึ้นโบไปมาเบาๆ
อีทั้ศีรษะทุยไ้รูป็ร่วมผสมโร้วย
นปอยผมหลายพวร่วหลุาปมที่มัและสอทับไว้้วยินสอแท่ยาวอีที
“พระันทร์ลัวว่าัวเอะื่นออาห้อุอิไม่ทัน
อีอย่ายายับุหิ็อบื่นอนเ้าไปใส่บารพระัน ถ้าเิมาเห็นอนพระันทร์ออาห้อุอิ
ลัวทั้สอนะรับไม่ไ้น่ะ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอ
พระันทร์อย่าลืมนะ นที่ื่นเ้าที่สุในบ้านเป็นัน
เพราะมีาน้อไปทำั้แ่เ้า แล้วอย่านี้มีหรือที่ันะปลุเ็ี้เานนี้าเียไม่ไหวน่ะ”
เาบีบมูโ่มอย่ารู้ัวี
ยัไะืนนี้แม่พระันทร์ัวน้อยไม่ไ้นอนหรอ
ถึแม้ะรับปาว่าไม่ทำอะไรเินเลยไป แ่อบาอย่า็มีวิธีารอมันนี่นา ใบหน้ามร้ามแ่แ้ม้วยรอยยิ้ม
วาเป็นประายแฝวามเ้าเล่ห์อย่าที่ปิไม่มิ
“เ็ี้เานนี้ปลุยานะะ
แล้ว็อบื่นสาย้วย”
ศศิาน์รีบบอ้วยไม่้อารพาัวเอมลึไปับายหนุ่มมาว่านี้
แ่นี้เธอ็ทำัวน่าอายพออยู่แล้ว แม้ว่าใส่วนหนึ่ะแอบยินี็ามทีเถอะ
“เื่อเถอะว่าพระันทร์นะื่น่ายแน่นอน
ถ้าไ้รับุมพิาเ้าายอย่าันน่ะ”
“เ้าายเ้าเล่ห์ใ่ไหมะ”
ศศิาน์ถามอย่ารู้ทัน เธอแย้มยิ้ม วาเป็นประายอย่านมีวามสุ
แนเรียวโอบรอบลำอแร่ โน้มศีรษะลไป้าๆ นหน้าผาแะับหน้าผาว้า
มูโ่นับมูโ่ออีฝ่าย
่อนที่เรียวปาอวบอิ่มแระเรื่อประทับบนริมฝีปาหนาอุ่นร้อน
้วยวามิใในรสุมพิหวานและหอมที่ไ้รับ
ายหนุ่มเลื่อนมือไปามแผ่นหลัเนียนนุ่ม
รึท้ายทอยให้รับุมพิหวานหอมและเรียร้ออย่าถนัถนี่
านที่ถููบลายเป็นนรุเร้า
ปลายลิ้นสาระายและร้อนผ่าวแ่แ้มล่วล้ำเ้าไปุไ้ออนเสาะหาวามหวานาเรียวปานุ่มอย่าพอใ
ายหนุ่มยับลุาเ้าอี้
พร้อมันร่าโปร่บาเอนัวไปามวามยาวอโ๊ะทำาน
แ่สิ่อหลายิ้นที่วาอยู่บนโ๊ะเป็นัวัวาไม่ให้ทำไ้อย่าใปรารถนา
“พระันทร์๋า
ไปในห้อันนะนี” เาแนบุมพิบนริมฝีปาอิ่มนุ่มไล้เรื่อยไปบนใบหน้ารูปไ่
มือให่ฟอนเฟ้นปทุมถันอวบอิ่มเ่ึหนัเบาสลับันไป
“่ะ”
ศศิาน์อบรับอย่าเินอาย
แ่็พร้อมที่ะเินไปในเส้นทาสายปรารถนาามที่ิภพะเป็นนนำไป
ายหนุ่ม้อนร่าโปร่บาาโ๊ะทำานและมุ่รไปยัประูเื่อมมุ่สู่ห้อนอนให่อย่ารวเร็ว
ความคิดเห็น