so love (Yaoi yunjae)

ข้อมูลเบื้องต้น

อัพแล้วน๊าๆๆๆ

TalK.....

มาอัพแร้วน๊า

ที่ร๊ากกกกกกกก

มาอัพ+มาขอเม้นน๊าค๊า

70-80เม้น!!น๊า

และจะมาอัพต่อให้เร็วที่สุดน๊า(แต่ถ้าไม่เม้นก็คงต้องรอหน่อยน๊าค๊า)

เนื้อเรื่อง

 “ทิฟครับ ผมชอบคุณ เราเป็นแฟนกันน่ะครับ”

“เอ่อ...แจ...คือว่า...งั้นก็...ดะ...ด”

“นี่ ทิฟๆ มานี่เร็ว พี่ยุนโฮมาที่ห้องพวกเราล่ะ” “กรี๊ดๆๆๆ จิงเหรอๆกรี๊ดดด”

“ทิฟครับ..ละ..แล้วผมล่ะ”

“คงไม่ได้แล้วล่ะแจจุง  ทิฟขอโทดด้วยน่ะ ทิฟรู้ค่ะว่าทิฟสวยแต่ทิฟไม่ชอบใครที่สวยเกินหน้าเกินตาทิฟ และที่สำคัญทิฟชอบพี่ยุนโฮน่ะค่ะ ขอโทดด้วยจริงๆ”

“ยุนโฮ นายยย อีกก แล้วววว”ร่างบางตะโกนพลางกัดฟันกรอดๆ

“คนที่เท่าไหร่แล้วน่ะ ชองยุนโฮ ทิฟฟานี่(ร่านๆ)ก็ด้วยฉันจีบตั้ง5นาทีเชียวน่ะนายมันมารหัวใจเพลย์บอลหล่อๆอย่างฉันจริงๆเลย”

“แจๆ เข้าห้องโว๊ย มีประชาสัมพันธ์ชุมนุมเร็วๆดิ”

“เออ..เด๋วไป”ร่างบางเดินเข้าห้องพลางทำหน้าเซ็งๆ

......แนะนำตัวหน่อยน่ะครับเพื่อนๆ….

ผม ยองอุง แจจุง คร้าบ หล่อ เท่ นิสัยดี เพอร์เฟ็กสุดๆครับแต่ผมก็โดนปฎิเสธบ่อยๆด้วยเหตุผลที่ไร้สาระสุดๆ เช่น นายมันสวยเกินไป นายมันเกินหน้าเกินตาฉัน และอย่างสุดท้ายก็เพราะไอคนที่ประชาสัมพันธ์เรื่องชุมนุมอยู่หน้าห้องนั่นล่ะครับ “ชอง ยุนโฮ”หมอนั่นล่ะครับศตรูหัวใจผม ใครๆก็บอกว่า หมอนั่นหล่อ รวย เท่ น่ารักบลาๆๆๆๆ

แถมหมอนี่ยังมีแฟนคลับอีกเพียบ ผมล่ะอิจฉาๆๆๆทำไมผมไม่เกิดมามีหน้าแมนๆหมีๆแบบนั้นบ้างน่ะ แต่ถึงหมอนั้นจะหน้าตาใช้ได้แต่ผมขอบอกไว้เลยน่ะครับนิสัยเนี่ย แย่โคตร เย็นชา และก็ โหดร้าย ทารุณ ป่าเถื่อน บลาๆๆๆ

จริงๆน่ะครับผมไม่ได้ใส่ร้ายแต่ประการใด เอาสั้นๆง่ายๆน่ะครับ ผม-เกลียด-หมอนี่มากมากกกกกก

“ชุมนุมดนตรีของเราบลาๆๆๆ”

“อะไรกันนักกันหนาฟร่ะ พร่ามอยู่ได้ รำคาญชิบ!!!”ร่างบางสบถออกมาอย่างเบื่อๆ

“ชุมนุมเราจะรับเพียงแค่2คนมาเพื่ออดิชั่นเป็นส่วยหนึ่งของวงดนตรีของเรา เพื่อนๆน้องๆคนไหนสนใจเชิญอ่านระเบียบการและสมัครที่คุณจุนซูทางนี้ได้เลยน่ะครับ”

“ไร้สาระชะมัด ว่ามั้ยยูชอน”

“เอ้ย  แต่ฉันว่าน่ะสนน่ะโว๊ย สาวตรึม แถมมีเงินใช้ฟรีๆแบบสบายๆอีกลองดูมั้ยว่ะ”

“เออ.....สาวตรึม ...สาวๆๆๆ ยุนโฮ....สาว.....ฮึๆฉันจะช่วงชิงความ ป๊อบ มาจากนายให้ได้ ชองยุนโฮ 555+”

“แจๆ เฮ้ย แจ”

“อะ...อืม...ไรว่ะ”

“ใจลอยอะไรของแกเนี่ย”

“ป่าววววว!!!”

“แล้วนี่ตกลงแก จะเอาด้วยมั้ย”

“แน่นอนๆ555+”

“ดูแกมั่นใจสุดไปเลยน่ะนั้นน่ะ”

“แน่นอน”

“แต่เค้าเอาแค่2คนเองน่ะโว๊ยแกจะทำได้เหรอ”

“เออ จริงด้วยว่ะ  แล้วทำไงดีว่ะ”

“ไม่รู้ดิแต่กูยังไม่เคยเห็นเมิงร้องเพลงเลยน่ะโว๊ย จะทำได้เหรอ”

“ไม่ได้ก็ต้องได้โว๊ย กรูพร้อมแล้ว สู้ๆ”

-*- >>ยูชอน

^O^ >>แจจุง

-ออดิชั่น-

คนต่อไป

“คุณปาก์ค ยูชอนครับ”

“ครับ”

“แนะนำตัวด้วยครับ”

“ผม ปาก์คยูชอน เรียกมิกกี้ก็ได้น่ะครับ เกรด11 ห้องA ครับ”

“ความสามรถพิเศษของคุณครับ”

“เล่นเปียนโน(จีบสาวด้วย55+)”

“คุณจะออดิชั่นเพลงอะไรครับ”

“rainbow ครับ”

“งั้นเริ่มกันเลยครับ”

“เชิญครับ”

“Sou futari wo sumegu rainbow hanaretetemo say "I love you"
kimi no koe wa my rainbow sora wo koete Just todoku”

“ครับเชิญรอผลตัดสินด้านหน้าน่ะครับ”

“ขอบคุณครับ”

“นายว่าไง ยุนโฮ”

“ก็ใช้ได้”

“นายล่ะจุนซู”

“ผมชอบน่ะ น่ารักดี อิอิ”

“มากไปหน่อยป่าว”

“อ่ะเอาน้า”

“คนต่อไปเลยครับ”

“คุณ ยองอุงแจจุง”

“อ่าครับ”

“เอ่อ.......”จุนซูและชามมินต่างมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ

“ขอโทดด้วยน่ะครับ...คือวงเรารับแต่ผู้ชายครับ ผมเสียใจด้วยจริงๆน่ะครับ”ร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งพูดพลางทำสายตาแบ๊วๆ

“แล้วไงล่ะครับ”

“ก็นายเป็นผู้หญิงไงล่ะ ไม่ได้อ่านกฎการออดิชั่นหรือไง โง่รึป่าว”ร่างสูงของลีดเดอร์น้อยพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญสุดๆ

ฮึย ปากเหรอนั่นน่ะที่พูด ทนไว้แจจุง ทนไว้(คิดเฉยๆที่พูดไปน่ะ)

“แต่ผมเป็นผู้ชายจริงๆน่ะครับ”

“เหรอ แต่เสียใจด้วยน่ะ ผมไม่เชื่อคุณ”

“คุณนี่มัน.....”

“ทำไม ครับ ผมมันทำไม”

“คุณมัน...ล่ะ ละ หล่อ”

“ขอบคุณน่ะครับ แต่ถ้าต้องการมาพูดแค่นี้ก็เชิญออกไป”

“รีบไปซะ ก่อนที่ฉันจะรำคาญ”

“แต่ผมจะออดิชั่นอ่า ผมเป็นผู้ชาย”

“ฮึๆ น่ารำคาญชะมัด ใครก็ได้เอายัยนี่ออกไปที”

“ครับ”ไม่นานผู้ชายร่างใหญ่บึกบึนแบบล่ำมั๊กมากมก็เข้ามาทึ้งตัวฉันให้ไปกับมัน

“ปล่อยผมเป็นผู้ชาย ถ้าไม่เชื่อ ผมจะพิสูจน์ให้ดู”

“หึๆ พิสูจน์ได้จริงๆเหรอ งั้นปล่อยคุณผู้ชายลงซิ”ร่างสูงพูดพลางยิ้มที่มุมปากเล็กๆ

“พวกคุณไม่เชื่อกันใช่มั้ย งั้นผมจะพิสูจน์”

“พรึบ!!!”ร่างบางถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาวดูเรียบเนียนและต่อมไตสีหวานช่ำราวกับผู้หญิง แต่มันกลับ เรียบ เรียบ และก็เรียบได้อีก

=;=>>ทุกคน

*O*>>แจจุง

-        ->>ยุนโฮ

“ทีนี้ เชื่อป่าวครับ”

ทุกคน>> เชื่อแล้วคร๊าบ

ยุนโฮ>>ไม่เชื่อโว๊ย

พรึบ!! “งั้นมานี่ แจจุงผมจะพิสูจน์เองว่าคุณเป็นผู้ชายจริงๆรึเปล่า”

“อยากทำอะไรก็เชิญ แต่ยังไงผมก็มั่นใจว่าผมเป็นผู้ชายแน่ๆ”ร่างบางพูดอย่างมั่นใจสุดๆ

“ดี แล้วเราจะได้เห็นกัน คิม แจ จุง”

-ห้องพยาบาล-

ปึ้งๆ!!ถึงเวลาแล้ว พิสูจน์ซิ

“แล้วคุณจะให้ผมทำอะไรล่ะ”

“ถอดสิ”

“อะไรน่ะ!!”

“ก็บอกให้นายถอดไง หูหนวกเหรอ หรือ ไม่กล้า”ร่างสูงพูดขึ้นน้ำเสียงฟังดูท้าทาย

“ผมกล้าอยู่แล้ว ก็ผมเป็นผู้ชาย”

“ฮึๆ กล้าก็ทำซิ!!!”

“พรึบ!!!”ร่างบางถอดเสื้อออกอย่างรวดเร็วใบหน้าเชิงโต้ตอบคำท้าทายโดยที่ใบหน้าเล็กเริ่มขึ้นสีจางๆ

“กล้าดีนี่” ร่างสูงไม่พูดเปล่าพร้อมทั้งใช้มือลูบไล้บริเวณหน้าท้องเนียนช้าๆ

“คุณจะทำอะไรน่ะ”

“พิสูจน์ไง”

“พิสูจน์อะไรอีก คุณก็พิสูจน์ไปแล้วนี่ ”ร่างบางเริ่มโวยวาย เมื่อมือหนาเริ่มซุกซนขึ้นเรื่อยๆ

“หึๆ ไหนว่ากล้าล่ะครับ คุณผู้หญิง นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเองน่ะครับ  กลัวแล้วเหรอ”

“ใคร ผู้หญิง  ใครกลัว ฮะ นายกำลังพูดถึงใคร !!!”

“ก็ว่าคุณไงล่ะ คุณผู้หญิง”ร่างสูงพูดพลางยกยิ้มเล็กๆอย่างเจ้าเล่ห์

“ว่าแต่ผม แล้วตัวคุณล่ะแน่ใจเหรอครับ คุณเกย์!!!”

“นายว่าใครเกย์ หา!!!”

“ก็นายไงล่ะ ฮึๆ คุนนู๋เกย์ผู้เก็บกด”ร่างบางตอบพลางทำหน้ากวนส้น

“งั้นให้ฉันพิสูจน์ให้มั้ยล่ะ ฉันก็ชักไม่มั่นใจแล้วด้วยซิ”ร่างสูงพูดด้วยสายตากรุ่มกริ้ม

“เรื่องของนายซิ!!”

“ใช่ มันเป็นเรื่องของฉันแต่ไม่ได้หมายความว่ามันเป็นเรื่องของฉันคนเดียวนี่”

“หมายความว่าไง!!!”

“ก็มันเป็นเรื่องของเราไงล่ะ”

“เรื่องของเรา คุณหมายความว่าไง!!!มันเป็นเรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับผมซักหน่อย”

“ยั่วฉันซิ ลองพิสูจน์ดูซิ พิสูจน์ความเป็นชายของฉัน!!!” O^o!!

“คุณ...พะ..พูด..อะไรน่ะ”

“ยั่วไงล่ะ  ลองดูซิ นายคงทำได้ใช่มั้ยครับ คุณผู้ชาย”

อะไรของอีตานี่น่ะ เดี๋ยวบอกผู้ชาย เดี๋ยวบอกผู้หญิงฉันจะสับสนทางเพศตามนายอยู่แล้วน่ะ

ระหว่างที่ร่างบางกำลังคิดหาทางแก้ก็มีอะไรบางอย่างติ๊งขึ้นมาในหัวของร่างบาง “สับสนทางเพศงั้นเหรอ”

ถ้าหมอนี้เป็นเกย์ = สนใจผู้ชาย = ผู้หญิงก็จะ say bye ออกจากชีวิตของหมอนี่ 555+ ความยิ่งใหญ่ของคิมแจจุงคนหล่อจะกลับมาอีกครั้ง (อิย่าฮ่าๆ)

“นี่ ๆ แจจุงๆ”

“เหวอ เอ..เอ่อ..ครับ”

“ตกลงเอาไงครับ เรื่อง...” ร่างสูงพูดพลางส่งสายตาโลมเลียร่างบาง

“ใจเย็นซิครับ คุณยุนโฮ ผมน่ะทำไม่เป็นหรอกน่ะ ยั่วน่ะ ทำไงเหรอครับสอนผมทีซิ”ร่างบางเข้าประชิดตัวร่างสูงพลางกระซิบน้ำเสียงดูเซ็กซี่และขบใบหูร่างสูงอย่างยั่วยวนตามแผนที่วางไว้

“…..”

“แบบนี้รึเปล่าครับ แจจุงเคยดูในหนังเค้าทำแบบนี้ใช่มั้ยครับ”ร่างบางแจจุงเข้าไปใกล้ร่างสูงกว่าเดิม ส่วนมือเล็กก็เริ่มซุกซนไปที่ใบหน้าและไล้ลงมาถึงแผงอกแกร่งผายใต้ยูนิฟอร์สีขาวที่ติดกระดุมไม่เรียบร้อยและไล้ลงมาถึงหน้าท้องเนียนแกร่งของร่างสูงอย่างเบามือ

“หรือว่าแบบนี้”ร่างบางยังไม่ยอมหยุดและไม่สังเกตเลยว่าใบหน้าของร่างสูงเริ่มเปลี่ยนไป ใบหน้าขึ้นสีด้วยความรู้สึกที่ยากจะอดกลั้นแต่ร่างบางก็ยังคงทำตามแผนต่อไปร่างบางพยายามลูบไล้หน้าท้องเนียนและแผ่นหลังอันแสนเซ็กซี่ของร่างสูง ลงมาถึงสะโพกหนาและหยุดพลางบีบเน้นที่เอวหนาอย่างมันมือ”

“อ๊า อืม !!”ร่างสูงของผู้โดนหยอกเย้าครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ในใจเฝ้าแต่บอกตัวเองว่า เค้าไม่ใช่เกย์ และอย่าคิดอะไรที่เกินเลยแต่ร่างกายของเค้ากลับยอมรับว่ามีอารมณ์ ต้องการ ต้องการ ตอนนี้อารมณ์ของเค้าไม่สามารถหยุดได้แล้วแม้จะพยามเงียบเพื่อหยุดยั้งตัวเองไว้แต่เชื่อว่าถ้าร่างบางยังทำหรือพูดอย่างงี้ร่างบางต้องไม่รอดแน่ๆ

“หรือแบบ...อุ๊บ!!”ไม่ทันแล้วจริงตอนนี้ร่างสูงควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ร่างสูงของยุนโฮพลักแจจุงเข้ากับเตียงในห้องพยาบาล(ปลอดคนค๊า>.<)ที่แสนจะเล็กแต่ขาวสะอาดและเรียบง่ายแต่ร่างสูงกลับมอบจูบที่ไม่ได้เรีบยง่ายอย่างที่คิดให้กับร่างบาง จูบที่เร่าร้อนและแฝงไปด้วยความ ต้องการ ต้องการอย่างไม่สิ้นสุด จูบที่ร่างสูงมอบให้นั้นทั้งหอมหวานเร้าร้อนและทำให้ใจเต้นอย่างประหลาดลิ้นเรียวตวัดตอดรัดลิ้นเล็กพลางละเลียดอย่างบรรจงร่างบางที่ขัดขืนในตอนแรกกลับกลายเป็นตอบสนองราวกลับถูกมนต์สะกดให้เคลิบเคล้มไปกับจูบอันหอมหวาน

“อ๊าส์!!!”ร่างเล็กครางออกมาอย่างสุขสม น้ำหวานใสไหลออกมาจากปากสวยคู่นั้นอย่างเย้ายวนเมื่อเริ่มรู้สึกว่าจูบกันนานหลายนาทีร่างสูงจึงถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายแต่ก็กลัวว่าร่างบางจะหายใจไม่ทันจึงถอนริมฝีปากออกมาก่อน ร่างสูงที่อยู่เหนือร่างบางกำลังหายใจอย่างเหนื่อยหอบยอมรับจริงๆว่าเป็นจูบที่สุดยอดที่สุดที่เค้าเคยมีมาพลางมองร่างบางที่ตอนนี้ช่างเย้ายวนเหลือเกินสภาพตอนนี้ไม่ได้ต่างจากเค้าเลยร่างบางนอนเหนื่อยหอบอยู่บนเตียงห้องพยาบาลสีขาวยิ่งกว่าวิ่งมา20รอบซะอีกใบหน้าแดงซ่านอย่างบดบังไม่ได้เสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่และน้ำหวานใสที่ไหลเยิ้มออกมาจากริมฝีปากเนียนในสายตาของร่างสูงช่างเป็นภาพที่น่ารักและเย้ายวนมากนักร่างสูงจึงค่อยๆก้มลงเลียละเลียดน้ำหวานใสที่ไหลออกมาจากขอบปากสวยของคนที่ชื่อคิม แจจุง และเป็นผู้ชายอย่างไม่รังเกียจจากนั้นเริ่มไล้มาที่แก้มขาวอมชมพูและหูเรียวพลางขบเบาๆและกระซิบว่า “หึหึ ผมเป็นเกย์จริงๆด้วยซิ  และแจจุงก็เป็นคนแรกของผมเลยน่ะเนี่ย น่าดีใจมั้ยล่ะ”

“ใครบอกว่าผมจะเป็นของคุณ”

“ก็ฉันไง”ไม่ทันที่ร่างบางจะตอบกลับร่างสูงก็ส่งจุมพิตที่เร่าร้อนมาให้อีกรอบริมฝีปากและลิ้นร้อนไล้จากปากอิ่มลงมาตามคออันระหงส์และมาถึงบ่าพลางดูดเม้นให้เกิดรอยรักสีกุหลาบจากนั้นเมื่อเห็นว่าแจจุงเริ่มมีอารมณ์ร่วมนั้นยุนโฮจึงเอานิ้วเรียวของตนใส่ในโพรงปากอุ่นของแจจุง“เลียมันซิครับ อร่อยน่ะ”ร่างสูงพูดด้วยสายตาออดอ้อนและยังคงไม่หยุดโลมเลียร่างบางอย่างต่อเนี่อง

“…”ร่างบางไม่พูดอะไรแต่ก็รับนิ้วเรียวไว้ในโพลงปากอุ่นอย่างไม่ปฏิเสธลิ้นเล็กลากเลียนตั้งแต่โคนนิ้วถึงปลายนิ้วและกดเม้นที่ปลายนิ้วอย่างเซ็กซี่เมื่อเห็นการกระทำของร่างบางทำให้ร่างสูงพอใจมากจนเผลอครางเสียงออกมา “อ๊า แจ...จุง..อ๊า..นาย..สุดยอดจริงๆ”ร่างสูงพูดแล้วเริ่มไล้ริมฝีปากมาที่อกที่ตอนนี้กระเพื่อมอย่างเหน็ดเหนื่อยร่างสูงพยามรุกลานเข้าไปในสาบเสื้อของชุดยูนิฟอร์มและถอดมันออกอย่างอดไม่ได้ทำให้เห็นอกขาวและติ่งสีชมพูที่ชูชันบอกถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นของคนที่อยู่ข้างร่างที่ร่างสูงเคยเห็นมาแล้วครั้งหนึ่งร่างสูงใช้มือข้างหนึ่งแบบเค้นเม็ดติ่งสีชมพูที่ตั้งชูชันอยู่และก้มลงดูดขบเม้มติ่งอีกข้างหนึ่งอย่างเมามันส์

“อ๊า!! ยุนโฮทำอะไร หา!!”ร่างบางเริ่มดุร่างสูงที่ตอนนี้มือซุกซนเริ่มลดต่ำลงส่วนใบหน้าของร่างสูงก็ยังคงดูดและบีบเค้นติ่งสีชมพูนั้นอย่างไม่ให้ร่างบางหยุดพัก

“ทำให้เรา ...ทั้งคู่..มีความสุขไงล่ะ”ร่างสูงพูดพลางปลดเข็มขัดของร่างบางออกช้าๆและนำมันไปผูกข้อมือเล็กของร่างบางที่พยามปัดมือเขา

“อย่าดื้อน่ะ คนดี”มือของร่างสูงไม่รอช้าร่อนกางเกงยูนิฟอร์มของร่างบางอย่างช้าๆลงมาถึงปลายเท้าและปลดมันไปไว้ที่เตียงพยาบาลข้างๆ

“คุณปล่อยผมน่ะ คุณยุนโฮ...ปล่อย!!!>.<”

“หุบปากเถอะครับแจจุง ผมกรู่ไม่กลับแล้วล่ะคนสวย เก็บเสียงไว้ร้องตอนฉันกระแทกนายดีกว่าน่ะ!! เดี๋ยวฉันช่วย”ไม่รอช้าร่างสูงตรงเข้าประกบปากร่างบางเพื่อไม่ให้เจ้าจอมดื้อที่อยู่ภายใต้ร่างของตนขยับริมฝีปากได้ลิ้นเรียวพยามดูดกลืนความหวานจากโพลงปากเล็กที่ดูดเท่าไหร่ก็ไม่หมด “อ๊าาาาาา…”ร่างบางครางออกมาอีกอย่างเสียวซ่านแต่ร่างบางก็ยังไม่หยุดดิ้นไปมาอีกทั้งทึ้งหัวร่างสูงอย่างมันส์มือ

“ยุนโฮ ปล่อยผมมมมมมมม!!น่ะ ไอหมีบ้า หมีอ้วน หมีทึก ไอยุนโฮบ้า”ร่างบางที่เริ่มจะทนไม่ไหวปากที่พาไปเริ่มด่าทอร่างสูงต่างๆนานาโดยไม่รู้เลยว่ามันทำให้ร่างสูงฉุนกึกเลยทีเดียว

“หึหึ ปากร้ายน่ะครับแจจุงคนสวย สงสัยต้องเอาของอร่อยอุดปากสวยๆของแจจุงแล้วล่ะครับ”ร่างสูงพูดและไม่รอช้าที่จะปลดกางเกงตัวหนาดูมีราคาออกเผยให้เห็นชั้นในขาวเนื้อบางสุดเซ็กซี่ที่ตอนนี้โป่งพองขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจนคับแน่นชั้นในขาวนั้น “เอาล่ะน่ะครับ แจจุงยุนโฮไม่ไหวแล้ว”ร่างสูงควักส่วนอ่อนไหวอันใหญ่และดูแข็งแรงของตนเองออกมาซึ่งตอนนี้มันขยายใหญ่ด้วยอารมณ์ที่สุดจะบรรยายและนำมันไปจ่อที่ริมฝีปากสวยของร่างบาง“กินเข้าไปซิแจจุง อร่อยน่ะ”ร่างสูงพูดอย่างเย้ายวนและพยายามยัดเยียดความเป็นชายของตนเข้าไปในโพรงปากสวยแต่ร่างบางกลับถอยหน้าหนีเป็นพัลวัล “ไม่เอา เอามันออกไปน่ะ อิหมีบ้......า...อุ๊บ”แต่มีเหรอที่ร่างสูงนั้นจะปล่อยให้โอกาสอันงดงามหลุดลอยไปง่ายๆ ร่างสูงนำแท่งเนื้อร้อนของตนเข้าไปในโพรงปากนุ่มโดยไม่รอให้ร่างบางบางเถียงตนอีกO^O

“เอา อั๋น อ๋อก ไอ(เอามันออกไป!!)”ร่างบางบางพยามยามพูดและบ่ายเบี่ยงหน้าที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำสีใสไหลออกมาจากเบ้าตาเล็กที่ปรือตาลงอย่างหน้าสงสาร

“ฮือๆ อึกๆTOT”ร่างบางเริ่มปล่อยโฮออกมาอย่างหนักเมื่อแท่งเนื้ออันใหญ่โตของร่างสูงเข้าไปลึกกว่าเดิมร่างสูงเมื่อเห็นเข้าความรู้สึกผิด(รึเปล่า)ก็เริ่มแล่นผ่านเข้าในหัวใจของคนตัวสูงทันที ไม่คิดเลย ไม่เคยคิดว่าจะทำให้ร่างบางร้องให้ไ ม่คิดเลยว่าจะทำให้คนสวยตรงหน้าเสียใจเพียงเพราะความรักที่อดกลั้นไว้นานเกินไปร่างสูงหยุดการกระทำนั้นและเดินไปนั่งลงบนเตียงพยาบาลอีกเตียงหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ร่างบางรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบถอยตัวเองไปชิดขอบเตียงอย่างหวาดกลัว

“นายทำแบบนี้ทำไม”ร่างบางถามออกไปพลางใช้มือสวยเช็ดน้ำตาที่ใหลออกมาจากความหวาดกลัวอย่างเบามือ

“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“นายเกลียดฉันใช่มั้ยที่ฉันทำนายหน้าแตกต่อหน้าทุกคนที่นายหาว่าฉันเป็นผู้หญิง นายก็แค่ต้องการเอาชนะใช่มั้ยชองยุนโฮ ใช่มั้ย ตอบฉันมาซิ”ร่างบางพูดอย่างเคียดแค้นพลางตรงเข้าไปกระโจนใส่หน้าร่างสูงมือเรียวตรงเข้าเรียวตรงเข้าบีบคอร่างสูงโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังค่อมอยู่บนตัวร่างสูงที่เปลือยเปล่า(แนบเนื้อค๊าบท่าน)

“นายไม่ได้รักฉัน ไม่ได้ต้องการฉัน นายทำแบบนี้เคยคิดถึงความรู้สึกฉันบ้างมั้ยชองยุนโฮ ไอหมีนรก”ร่างบางยังคงบริหารปากอย่างบ้าคลั่ง แบบไม่เว้นช่องว่างเปิดโอกาสให้คนข้างล่าง(ล่างเหรอ?)ขยับปากแต่อย่างใด

“แล้วรู้ได้ว่าฉันไม่ได้รักนาย!!!”

“หมายความว่าไง ยุนโฮ”

“นายจำได้มั้ย เมื่อก่อน เด็กแว่นขี้แยคนนึงที่อยู่บ้านติดกับนายไง”

“ยะ..อย่า..บะ..บอกน่ะว่า.....”

“ใช่ ฉันเอง”ร่างสูงพูดพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยนทำให้ร่างบางหวนกลับไปคิดถึงตอนเป็นเด็ก

-past time-

“นี่ แจจุงดอกไม่นี้ฉันให้นายน่ะ”เด็กแว่นหน้าตาดูหน้ารักยื่นดอกไม้ให้กับเพื่อนข้างบ้านด้วยท่าทางเหนียมอาย

“อะไรกันอ่ะ ยูโนว ไหนอ่าดอกไม้ ฉันเห็นแต่ซากดอกไม้เน่าเนี่ยอ่ะ”ร่างบางในวัยยเด็กดูหน้าตาร่าเริงชี้ไปทางดอกไม่ที่เด็กแว่นน้อยยื่นมาให้

“อ่า......ผม ขอ โทด น๊าแจจุง”เด็กแว่นน้อยพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิดน้อยๆพลางก้มหน้าอย่างเก็บอาการ

“อ้าว งอลเหรอยูโนว ฉันพูดเล่นน๊า ไอเพื่อนบ้าน ไปเล่นกันได้แล้ว ไปเร็ว”ร่างของเด็กน้อยกระชากมือเพื่อนแว่นน้อยข้างบ้านให้ไปเล่นด้วยกันอย่างสนุกสนาน

ตกเย็น

“นี่ๆ แจจุงถ้าโตขึ้นนายจะลืมฉันรึเปล่า”

“ไหงถามงั้นอ่า นายเป็นเพื่อนรักฉัน ฉันจะลืมนายได้ไง”เด็กน้อยพูดพลางกอดคอเพื่อนแว่นของเขาอย่างอยากจะบอกว่ามั่นใจได้เลย

“สัญญาน๊า”แว่นน้อยพูดเพื่อเรียกความมั่นใจพลางชูนิ้วก้อยขึ้นแบบเด็กๆ

 “อืมสัญญา แจจุงจะไม่ทิ้งยูโนวไปไหนจะไม่ลืมยูโนวแน่นอน”ร่างบางเกี่ยวก้อยกันอย่างมั้นใจเพื่อให้เพื่อนขี้แยของเขามั่นใจว่าจะไม่ลืมกันแน่ๆ

“ยูโนวก็เหมือนกัน สัญญาว่าถ้าโตขึ้นเค้าจะปกป้องแจจุงและทำให้แจจุงมีความสุขตลอดไปเลย^^”

“ค๊าบๆ ยูโนวคนเก่งดูและตัวเองก่อนเหอะ แบร่ ”ร่างของเด็กน้อยผลักหัวเพื่อนรักในวัยเด็กอย่างเบามือและวิ่งหนีออกมา

“แจจุงรอด้วยยยยยยยยย!!”

หลังจากนั้นไม่นานยูโนวก็ย้ายไปเรียนที่อื่นและก็ย้ายบ้านด้วย เราเลยไม่ได้เจอกันอีกเลย แต่ดอกไม่ในความทรงจะนั้นแจจุงยังคงเก็บมันไว้ในไดอารี่เล่มเล็กของเขา

-โหมดปัจจุบัน-

“ยูโนวๆ นายคือยูโนวจริงๆป่าวเนี่ย”

“นายผิดสัญญารู้มั้ยแจจุง”ร่างบางยิ้มอย่างดีใจไม่คิดเลยว่าจะได้เจอกันอีก เพื่อนที่อ่อนโยน เพื่อนที่แสนดีในวัยเด็ก เด็กแว่นข้างบ้านจอมขี้แย สร้างปัญหา ขี้งอน น้อยใจเก่ง ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอร่างบางน้ำตาเริ่มปริ่มด้วยความดีใจ

“จะร้องเลยเหรอ เจอฉันเสียใจขนาดนั้นเลยเหรอ”ร่างสูงพูดพลางทำท่างอลนิดๆแล้วนำนิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาให้ร่างบางเบาๆ

“ฉัน คิด ถึง นายฉะมัดเลยยุนโฮ ฮื่อๆๆๆ ทำไมไม่ติดต่อมาบ้างเลยล่ะ ไม่มีนายฉันเหงาแทบแย่เลยรู้มั้ย”ร่างบางปล่อยโฮพลางทุบที่แผงอกเปลือยเปล่าของร่างสูงเบาๆ

“ขอโทดน่ะแจจุง ฉันก็คิดถึงนายมากๆเลยล่ะ”ร่างสูงพูดพลางดึงหน้าร่างบางเข้ามาใกล้(มากๆ)

“จูบหน่อยซิ ฉัน.....อุ๊บ...”ร่างสูงพูดไม่ทันจบประโยคร่างบางก็ประทบริมฝีปากอุ่นลงมาอย่างเต็มใจมันช่างแตกต่างจาะจูบในตอนแรก มันทั้งหวานหอมละมุน อ่อนโยน ดึงดูด และมีเสน่ห์ ลิ้นเล็และลิ้นเรียวเกี่ยวกันอย่างโหยหา อย่างต้องการ อย่างคิดถึง ทุกอย่างแฝงไปด้วยความรู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อ

“แจจุง” “หืม”

“ฉะ ฉันขอโทดน่ะที่ฉันทำไปเมื่อกี้ ฉันผิดเองที่ไม่ห้องใจตัวเอง”

“ช่างเหอะเรื่องมันแล้วไปแล้ว”ร่างบางพูดอย่างไม่คิดมาก

“แต่...”  “หืม”

“ฉันพูดจริงน่ะเรื่องนั้นน่ะ”

“เรื่องไรเหรอ”

“ฉันรักแจจุงจริงๆน่ะ และต้องการแจจุงมากๆ”เราขอโทดน่ะที่คิดเรื่องลามกแบบนั้นกับแจจุงทั้งที่แจจุงก็เป็นผู้ชายแท้ๆ

“ไม่เอาน๊า ใครว่าฉันไม่รักนายกันล่ะ”ร่างบางพูดอย่างเหนียมอาย

“มะ..หมายความว่า…แจ...”

“ใช่ ฉันรักนาย นายแว่นหนา”

“^^งั้นก็ทำอย่างนี้ได้แล้วใช่มั้ย” “เอ๊ยยยยยยยยยยยยยย!!”ร่างสูงกระโดดขึ้นค่อมร่างบางที่ตอนนี้เหลือเพียงชั้นในสีขาวเพียงตัวเดียว

“ใครบอกว่าได้กันอ่า อย่ามามั่วนิ่มน๊า”ร่างบางพูดพลางทำแก้มป่องๆแบบน่ารัก

“งั้นเค้าขอ...ตัวเองได้ป่ะที่รัก”