คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ♔ LUCKY (ラッキー) : Prologue
Prologue
เวลาหกโมงเย็นท้องฟ้าเริ่มมืด ตะวันที่อยู่ตรงขอบฟ้ากำลังจะลับหายไป คนตัวเล็กเจ้าของใบหน้าสวยหวานเดินกลับบ้านพร้อมกับกระเป๋าเป้คู่ใจของเขาหลังจากทำงานเสร็จ เวลาผ่านไปไม่นานนักเขาก็เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังเล็กๆชั้นเดียว แม้ไม่ได้ใหญ่หรูหราแต่บ้านหลังเล็กนี่กลับดูน่ารักและให้ความรู้สึกอบอุ่นกับเขาเสมอเพราะว่ามันเป็นบ้านที่พ่อกับแม่ของเขาซื้อไว้ให้ก่อนที่พวกท่านจะประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต 1 ปีก่อน ‘ลู่หาน’ หยิบสายยางมารดน้ำต้นไม้เหมือนเช่นทุกวัน แต่วันนี้กลับเป็นวันที่แปลกไปกว่าปกติน่ะสิ
นี่มันเด็กที่ไหนเนี่ยยย ?
“เอ่อ…น้องครับ น้องหลงทางรึเปล่าเอ่ย?” ลู่หานพูดก่อนจะมองเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักที่นั่งทำหน้าเศร้าอยู่บนม้านั่งสีขาวข้างสนามหญ้าของเขา ลู่หานยิ้มให้อย่างใจดีตามประสาของเขา
“เปล่าฮะพี่สาว…อุนเซถูกไล่ออกจากบ้านมาฮะ พี่ชายอุนเซเค้าไล่ผม เค้าไม่รักผม ผมไม่รู้จะไปที่ไหน”
เด็กน้อยหน้าตาน่ารักพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า แต่เด็กอุนเซน้อยกลับเรียกลู่หานว่าพี่สาว ทำเอาคนตัวเล็กหลุดขำออกมาในความไม่รู้ของเด็ก ที่ไม่รู้ว่าลู่หานเป็นผู้ชาย ลู่หานนั่งลงตรงหน้าเด็กน้อยก่อนจะลูบหัวเบาๆ
“พี่ว่านะ อุนเซควรจะกลับบ้านนะ ทำแบบนี้เดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วงเอาหรอก เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“ไม่เอานะพี่สาวว อุนเซกลับไปต้องโดนพี่ชายใจร้ายรังแกอีกแน่ๆ แถมพ่ออุนเซก็อยู่ต่างประเทศเป็นเดือนๆกว่าจะกลับเลยนะฮะ อุนเซขออยู่กับพี่สาวก่อนได้มั้ยฮะ นะฮะๆๆๆๆ ฮือ”
เด็กน้อยอุนเซพูดก่อนจะร้องไห้งอแงทั้งๆที่ตอนแรกยังดีๆอยู่เลย อุนเซเกาะแขนลู่หานใหญ่ เขารู้สึกสงสารเด็กคนนี้มากเขายืนตัดสินใจอยู่นานว่าจะทำยังไงดี ปล่อยไว้แบบนี้คงจะไม่โอเคแน่เลย
เอาหน่าลู่หาน แค่วันสองวันเองเนอะคงไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวพออุนเซหายงอแงก็ค่อยพาเขากลับไปส่งที่บ้านก็ได้ เพราะดูท่าแล้วเด็กน้อยอุนเซคงจะไม่ยอมกลับง่ายๆแน่ๆ
“โอ๋ๆ อุนเซไม่ร้องนะครับ พี่ให้อุนเซอยู่ด้วยก็ได้ แต่ต้องสัญญานะครับว่าจะเป็นเด็กดี แล้วก็ถ้าพี่พากลับบ้านก็ต้องกลับ เข้าใจมั้ยเอ่ย?” ลู่หานพูดพร้อมกับลูบหัวเด้กน้อยอุนเซเบาๆ ทำเอาเด็กน้อยรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะพยักหน้ารับรัวๆเพราะความดีใจ
“พี่สาวใจดีจังเลยฮะ ไม่เห็นจะเหมือนพี่ชายของอุนเซเลย” เด็กน้อยพูดก่อนจะเบ้ปาก ลู่หานหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะเก็บกระเป๋าเป้สีแดงใบเล็กที่วางอยู่ข้างๆอุนเซขึ้นมา
“นี่อุนเซเข้าบ้านกัน ฟ้าเริ่มมืดแล้วนะ อ้อ อีกอย่างพี่ชื่อลู่หาน พี่เป็นผู้ชายด้วยครับ ไม่ใช่พี่สาวนะ ฮ่ะๆ”
“พี่ลู่หานเป็นผู้ชายหรอฮะ ตะไมสวยกว่าผู้หญิงอีกนาาาา ผมเรียกพี่ว่าพี่ลูลู่ได้ป่าวฮะ?”
“คิกๆ ได้สิครับอุนเซ ป่ะเข้าบ้านกันนะ” ลู่หานหัวเราะน้อยๆให้กับความน่ารักของอุนเซก่อนจะจูงมือเด็กน้อยเข้าไปในบ้าน ลู่หานเปิดไฟเผยให้เห็นห้องนั่งเล่นที่ถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย ฝั่งซ้ายของบ้านเป็นห้องครัวเล็กๆที่ไม่ใหญ่มาก พร้อมกับโต๊ะทานข้าวสีขาวที่ถูกปูด้วยผ้าปูโต๊ะสีสดใส
“ว้าววววววว บ้านพี่ลูลู่น่ารักจังเลยฮะ อุนเซรู้สึกเหมือนอยู่บ้านในหนังฝรั่งเลยย ส่วนบ้านอุนเซอ่ะนะใหญ่มากๆๆๆๆๆๆๆๆ ของก็เยอะแยะไปหมด คนที่บ้านห้ามไม่ให้อุนเซแตะนู่นแตะ นี่ไม่ดีเลยฮะ แค่วิ่งเล่นก็โดนบ่นละ เห้ออๆๆๆ” เด็กน้อยอุนเซบ่นก่อนจะกระโดดนั่งบนโซฟากลางห้องนั่งเล่น ลู่หานจัดการเก็บกระเป๋าของตัวเองกับอุนเซไว้บนชั้นก่อนจะเดินมานั่งคุยกับอุนเซ
“พูดเก่งจริงๆเลยน้าเด็กน้อย อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย?”
“ 7 ขวบฮะ แล้วพี่ลูลู่ล่ะอายุเท่าไหร่ฮะ แบบนี้อุนเซเดาว่าต้องเท่าพี่ชายอุนเซแน่ๆ พี่ลูลู่อายุ 19 ใช่มั้ยล่า”
อุนเซพูดพร้อมกับแสดงท่าทางที่ดูมั่นใจมากเหลือเกิน ทำเอาลู่หานหลุดขำออกมา เขาดูหน้าเด็กขนาดนั้นเลยหรือไง? ถ้ารู้อายุของเขาเด็กน้อยอุนเซจะทำหน้ายังไงนะ
“ตอบผิดครับอุนเซ ความจริงแล้วพี่น่ะ อายุ 21 แล้วนะ คิกๆ”
“ว้าวววว จริงหรอฮะ ตะไมหน้าพี่ลูลู่เด็กจังเลยยยยยยน้า”
“อือ ว่าแต่ทำไมถึงได้ทะเลาะกับพี่ชายล่ะครับ?”
“ก็พี่ชายอุนเซอ่ะนะ ถ้าเค้าไม่พอใจอะไร เค้าก็จะโวยวายหงุดหงิด ทำเอาคนทั้งบ้านกลัวกันไปหมดเลยฮะ เมื่อเช้านี้คุณป้าแม่บ้านยองฮาไปปลุกพี่ชาย พี่ชายเลยไม่พอใจด่าคุณป้าแม่บ้านยองฮาใหญ่เลยฮะ อุนเซทนไม่ไหวเลยเดินเข้าไปดุพี่ชายบ้างเองฮะ เท่านั้นเอง เค้าก็โวยวายใหญ่แล้วก็ไล่อุนเซออกจากบ้าน ถ้าอุนเซไม่ออก พี่เค้าบอกว่า…”
ลู่หานกำลังตั้งใจฟังเรื่องที่เด็กน้อยอุนเซเล่า แต่ก็ต้องดันมาหยุดชะงักเสียก่อน เมื่ออุนเซหยุดเล่าไปเสียอย่างนั้น ทำเอาลู่หานงงเข้าไปใหญ่ว่าทำไมเด็กน้อยถึงไม่เล่าต่อ
“บอกว่าอะไรเอ่ยอุนเซ?”
“บอกว่า…นี่ไอ้เด็กเปรต! แกออกจากบ้านไปเดี๋ยวนี้ ถ้าแกไม่ออก ฉันฆ่าแกแน่ ฉันไม่เคยรักแกเลยไอ้เด็กเวร!”
อุนเซลุกขึ้นยืนบนโซฟาก่อนจะทำท่าทางเรียนแบบพี่ชายของเค้า โดยการชี้หน้าแล้วพูดตะโกนโวยวายเสียงดัง ทำเอาลู่หานถึงกับอึ้งกับการกระทำของอุนเซ ลู่หานไม่คิดว่าคนเป็นพี่ชายจะด่าน้องชายแรงได้ขนาดนี้ เพราะอุนเซเป็นแค่เด็กอายุแค่ 7 ขวบเองนะ ถ้าเป็นลู่หาน เขาไม่มีวันทำแบบนี้กับน้องชายแน่ๆ
“พี่ชายเราชื่อว่าอะไรเนี่ย ทำไมพูดจาร้ายกาจแบบนี้ คอยดูนะเดี๋ยวพี่ลูลู่คนนี้จะจัดการพี่ชายให้ไม่กล้าพูดแบบนี้กับอุนเซอีก!”
“จริงหรอฮะพี่ลูลู่ *0* พี่ชายอุนเซ ชื่อว่า เซฮุนฮะ โอเซฮุน”
นี่คือบ้านของพี่ลู่กับน้องอุนเซ -O-
บ้านนี้มีประวัติในภายภาคหน้าจะรู้กันว่าทำไมพี่ลู่ที่รักบ้านหลังนี้ น้องอุนเซน่ารักจังค่ะ
บทนำมาแล้ววววววววววว เรื่องนี้ตอนนี้ของแบบไม่ดราม่านะ -O-
ขอไปแบบน่ารักกุ๊กกิ๊กจะได้ไม่ซีเรียสกัน
สนุกไม่สนุกก็คอมเม้นวิจารณ์ได้แลยนะ ไรท์ภาษาไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
ยังไงก็ฝากให้รีดเดอร์ทุกคนติชมกันได้เต็มที่ไม่ต้องกลัวไรท์ ไรท์ไม่กล้ารังแกใครอยู่แบ้ววว -w-
© Tenpoints!
ความคิดเห็น