นิยาย happy tree friends

ลำดับตอนที่ #4 : จะว่าซวยก็ใช่

ลัมปี้:แนะนำตัวกันหน่อยสิ ทั้ง2คน
ฟลิปปี้:สวัสดีครับชื่อฟลิปปี้ครับ เรียกฟลิปเฉยๆก็ได้ครับ
สเปนดิ้ด:สวัสดีครับ ผมชื่อสเปนดิ้ดครับ เรียกดิ้ดเฉยๆก็ได้ครับ
ลัมปี้:เดี๋ยวดิ้ดกับฟลิปไปนั่งริมหน้าต่างตรงนั้นนะ
ครูลัมปี้ชี้ไปตรงหน้าต่าง ที่มีที่นั่งว่างอยู่2ที่ หน้ากับหลัง
พักเที่ยง
ตึกๆๆๆๆๆๆ
?:ฟลากี้!!!!! พิทูเนีย!!!!!!
ฉันได้ยินเสียงใสๆดังมาจากด้านหลัง
ฉัน:กีเกิล เบาๆหน่อย
กีเกิล:แหะๆๆๆ เหนื่อยอ่ะ
กีเกิลเพื่อนสนิทฉันกับพิทูเนีย
พิทูเนีย:กีเกิลรีบไปไหนเนี่ย
กีเกิล:ไปกินข้าวใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าอาคารเรียนกัน
พิทูเนีย/ฉัน:ได้
ณ ต้นไม้ใหญ่
พิทูเนีย:วันนี้กินอะไรกัน
?:กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ฉัน:ได้ยินอะไรไหม
กีเกิล/พิทูเนีย:ไม่นะ
ฉัน:เดี๋ยวฉันมานะ
ฉันวิ่งไปตามเสียงกรีดร้องที่ต้องการความช่วยเหลือ ที่หลังห้องน้ำหลังอาคาร
เมื่อฉันวิ่งไปถึง ฉันไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ยมฑูต กาลเวลาหยุดเคลื่อนไหว ยมฑูต2ตนกำลังจะปิดชีพผู้หญิงคนหนึ่ง คนหนึ่งปิดชีพ คนสองนั่งยิ้มอย่างสะใจ ฉันคุกเข่าแล้วนั่งร้องไห้ แต่ยมฑูตไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย ยมฑูตได้ปิดชีพผู้หญิงคนนั้นแล้วก็หายไป กาลเวลาเดินอย่างเดิม ร่างศพที่ถูกตัดหัวออกจากตัวก็กองไว้เต็มไปด้วยเลือดสดหน้าห้องน้ำ หลังจากนั้นก็มีคนเดินมาเห็นแล้วก็เข้าใจผิด ว่าฉันเป็นคนฆ่า โดยที่ฉันไม่ได้ทำ และในกลุ่มที่มาดูฉัน ยังมีคนที่ยิ้มอย่างดีใจคือเด็กใหม่ที่พึ่งเข้ามา
ฉัน:(ป่าวทำนะ เข้าใจบ้างสิ)