คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักแรกของคาเมเรียสีเลือด
บทที่ 1
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ซันโจซึกิ สุบากิ ชื่อเล่นว่า คาเมเรีย ^ ^ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมใหม่ที่ฉันกำลังจะขึ้นไปอยู่ชั้น ม.ปลายปีสามค่ะ นิสัยของฉันก็ออกจะเป็นพวกเรียบร้อยค่ะ ชอบทำอาหาร แต่ทำไมก็ไม่รู้ลูกน้องของฉันบอกว่า “มันไม่ใช่ อย่างลูกพี่ต้องฝึกวิชาต่อสู้สิ” ดูดูมัน
- - อ๊ะ ลืมบอกไป ฉันน่ะ เป็นผู้นำกลุ่มอันธพาล >< แอร๊ยยยย ไม่อยากพูดเลย ก็ใครจะคิดล่ะว่าคนหน้าตาน่ารัก+สวย (อิอิ) อย่างฉันจะเป็นผู้นำหรือลูกพี่ใหญ่ของอันธพาลที่เก่งกาจมากๆๆๆ (เน้น มากๆๆ)
ขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าสู่รั้วโรงเรียนก็มีกลุ่มนักเรียนชายเดินเข้ามา -*- เจ้าพวกนี้หาเรื่องกันรึไง
“น้องสาว ไปเที่ยวกับพี่มั้ยจ๊ะ”
“น้องสาวบ้านแกสิ ฉันอยู่ม.หก เป็นพี่พวกนาย กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าน้องสาว”
ฉันเลือกที่จะไม่บอกความจริงว่าฉันเป็นใคร ให้พวกมันตกใจเล่น หุหุ =.,=
“แหม อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย ไปกับพวกผมเถอะค้าบบ พี่สาว”
ยี้ๆๆ ใครพี่พวกแกวะ ทีนี้เรียกฉันว่าพี่นะ ฮึ่ม!! เย็นไว้
แต่ทันใดนั้นพวกมันก็เข้ามาจับแขนซ้าย แขนขวาของฉัน อาจารย์หายไปไหนหมดวะเนี่ย
ไม่อยากเข้าห้องปกครองตั้งแต่เช้าเว้ย เข้าใจมั้ยเนี่ย!! ฉันหันซ้ายหันขวาก็ไม่มีใคร
“เหอะ ได้โอกาสดีล่ะ =__,= ”
ฉันพูดเบาๆ พร้อมแสยะยิ้มที่มุมปาก เล่นกับใครไม่เล่นนะพวกแก
“พูดอะไรนะพี่สาว ผมไม่ได้ยินเลย”
“ใครพูดกัน ฉันกำลังคิดอยู่ต่างหากว่าหมาตัวไหนมันจะตายก่อนกันแน่ !! ”
ท่อนสุดท้ายฉันตะเบ็งเสียงออกมาอย่างรุนแรง >< ไม่เหมาะกับสาวน้อยผู้บอบบางอย่างฉันเลย
ว่าเสร็จฉันก็ไม่อยู่เฉย ฉันสะบัดมือที่มันจับฉันอยู่ ชกเข้าไปที่หน้าไอ้ปลวกหมายเลข 1 (ตั้งชื่อให้อัตโนมัติ - -) และก้มลงหลบหมัดของไอ้ปลวกหมายเลข 2 หวังว่ามันจะโดนหน้าไอ้ปลวกหมายเลข 1 นะ แล้วก็โดนจริงๆ - - พอไอ้หน้าปลวกหมายเลข 1 โดนหมัดไปสองทีก็สลบแล้ว อ่อนแอดีจริงๆ
“เอาล่ะ เหลือแกคนเดียวแล้ว เข้ามา!!”
“อ๊าคค ไม่เอาแล้ว ผู้หญิงอะไรโหดฉิบหาย”
แล้วมันก็วิ่งหนีไป
“แล้วใครจะเก็บไอ้ปลวก 1 วะ - -* ”
จากนั้นฉันก็เดินเนียนเข้าไปในกลุ่มนักเรียน อ่ะนะ ฉันก็แกล้งตกใจตามซีนนางเอก
แล้วอาสาพานายหน้าปลวกไปห้องพยาบาล โฮะๆๆ ฉันคงจะได้รางวันออสก้าด้านการหลอกลวงคนสินะ (ไม่ใช่ละๆ - -)
“แหม คนอะไร สวยแถมยังใจดีอีกเนอะแก”
“ใครนะที่ทำรุนแรงอย่างนี้ ถ้ารู้นะจะบอกอาจารย์ซะให้เข็ด”
“คนนั้นใครน่ะ น่ารักจัง อยากได้เบอร์ ><”
ตัวลอยแล้วตัวลอยแล้ว > < /// และตอนนี้ฉันก็มาถึงหน้าห้องพยาบาล อ่า ทำไมลูกบิดประตูมันพังวะ ?? พ่อฉันลากไอ้หน้าปลวกหมายเลข 1 เข้าไป ถึงกับช๊อก O_O นี่มันอะไรเนี่ย
ซากกระจกจากตู้ยาและหน้าต่าง เศษไม้ผุพัง มีเลือดด้วยอ่ะ >< เห็นเลือดแล้วเนื้อมันเต้นเลย(PANGLE :หล่อนเป็นนางเอกนะยะ - -)
แล้วฉันก็ทิ้งไอ้หน้าปลวกหมายเลข 1 ลงพื้นอย่างเบาๆ
“เคร้งง ”
“ใครน่ะ ฉันถามว่าใคร !!”
พอฉันพูดจบนายนั่นก็เดินออกมา อ๊ากก หล่ออ่ะ O/////O แต่ที่ตัวเขามีเลือดเต็มเลยอ่ะ
ไม่ได้การถ้านายนั่นขาดเลือดตายฉันก็รักใครไม่ได้แล้วสิ นี่สินะรักแรกพบ >< ฉันจึงทำใจกล้าเข้าไปใกล้ๆ อ่ากลิ่นเลือดหอมจัง (PANGEL: อีกแล้วนะหล่อน - - )
“นาย !! ไปทำอะไรมา ทำไมเลือดเต็มตัวอย่างนั้นล่ะ”
“ผม...... อ่า ที่นี่ที่ไหนเนี่ย ” แล้วนายนั่นก็สะบัดหัวทำให้ผมสีน้ำตาลของนายนั่นสะบัดตามไปด้วย อ๊า ละลายแล้วค่ะ
“ช่างเถอะ ฉันจะทำแผลให้แล้วกัน เหยิบมาดิ”
“อ่า.. ขอบคุณครับ”
ฉันนั่งทำแผลให้นายนั่น พลางสลับมองหน้ากับแผล โอ้ยย คนนี้นี่ล่ะนี่ล่ะที่เข้ามายึดหัวใจ >< แอร๊ยย ต้องถามชื่อแล้ว
“นายชื่ออะไรหรอ ??”
“ผมชื่อ เอิร์ธ ครับ” โลกทั้งใบให้นายคนเดียวเลย >///<
“เอิร์ธ ที่แปลว่าโลกสินะ”
“อ่า ครับ”
“แล้วทำไมห้องพยาบาลเละอย่างนี้เนี่ย” คุยเพลินลืมถามเลย L
“เมื่อกี้...มีนักเลงมาหายาครับ แต่หาไม่เจอ เลยถล่มห้องน่ะครับ พอดีผมนอนอยู่เลยโดนลูกหลงไปด้วยครับ - - ” กลุ่มไหนวะที่กล้ามาทำที่รัก (เรียกเอง เออเอง) ของฉัน เดี๋ยวสั่งให้ลูกน้องไปตื๊บสักที
“อะไรกัน ทำไมนายไม่รู้จักป้องกันตัวล่ะ”
“ก็พวกนั้นมีตั้ง 30 กว่าคน ผมรอดมาได้ก็ดีแล้วครับ L ” เยอะขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย
-*-
“เออ แล้วคุณ....เอ่อ” เออว่ะ - - จะจีบต่ลืมบอกชื่อ
“ชื่อ สุบากิ เรียก คาเมเรีย ก็ได้”
“อ่า คุณสุบากินี่อยู่ห้องไหนหรอครับ”
“ 6/1 น่ะ”
“แล้วไม่ไปเข้าเรียนหรอครับ นี่จะหมดคาบแรกแล้วนะครับ -*- ”
พอนายเอิร์ธพูดจบม้วนผ้าพันแผลที่อยู่ในมือของฉันก็หล่นพื้นทันที
“ทำไมที่ระ... เอ้ยย ทำไมนายไม่บอกฉัน วะ อะ อะ ค่ะ - -” หลุดไปเยอะเลยตู T^T
“ผมก็นึกว่า สุบากิซังรู้อยู่แล้ว”
“งั้นฉันไปก่อนละ ม้วนผ้าพันแผลอยู่ที่พื้นน่ะ พันแผลต่อเลยนะ กลับบ้านไปอย่าลืมล้างแผลให้สะอาด เวลาอาบน้ำก็อย่าให้น้ำโดนแผลมากแล้วก็อย่าไปคลุกฝุ่น เดี๋ยวแผลจะอักเสบ”
อ่า = = นี่ฉันพูดมากไปมั้ยเนี่ย ช่างเถอะนายเอิร์ธจะได้มองว่าฉันเป็นคนดี โฮะๆๆ
รีบไปดีกว่า เดี๋ยวลูกน้องรอนาน ฉันว่าพวกนั้นต้องจัดงานต้อนรับฉันแน่ๆเลย ><//
“ไปนะ บายย เราคงได้เจอกันอีก”
ฉันที่กำลังวิ่งออกจากห้องพยาบาลก็สะดุดอะไรซักอย่าง ดีนะที่ฉันฝึกฝนมาดี เลยเกาะผ้าม่านเตียงทัน “สะดุดไรวะ” พอมองไปที่จุดเกิดเหตุ อ้าว นี้มันไอ้หน้าปลวกหมายเลข 1 นี่หว่า ลืมไปเลยแฮะ - - จากนั้นฉันก็ปิดประตูดัง “ปัง!!” ก็คนมันรีบนี่หว่า ฉันรีบวิ่งไปที่ห้อง ม.6/1 โว้ย เพราะที่รักคนเดียวเลย L
“เอาละ เราต้องเปิดประตูเข้าไป ทำใจให้สงบ อาจารย์ไม่ว่าเรา อาจารย์ไม่ว่าเรา อาจารย์ไม่ว่าเรา โถ่เว้ยย!!! ฉันต้องโดนหักคะแนนแน่เลย อุ๊ปส์ :X ”
ฉันตะโกนออกมาซะดังทั่วตึก เวรแล้ว เพราะนิสัยที่เป็นมาตั้งแต่เกิดคือชอบแหกปากนี่สิ กำเริบทำม้ายยย TOT แล้วฉันก็ทำใจกล้าเปิดประตูเข้าไป ทุกสายตามองที่ฉันทำไมแววตานั่นมันหน้ากลัวจังเลยอ่ะ T^T ไม่ได้ไม่ได้เป็นลูกพี่ใหญ่ห้ามอ่อนแอ
“หวัดดี เพื่อนๆ ^ ^ !!” อะไรกันยะ ฉันอุตส่าห์สวัสดีพวกแกเลยนะยะ ทำไมพวกแกเงียบกริบเลยล่ะ
ฉันยืนอยู่ตรงประตู 1 วิ 2 วิ 3 วิ และฉันก็ต้องตกใจเมื่อเกิดเสียง “ตู้มม!!”
“ยินดีต้อนรับลูกพี่กลับสู่อ้อมอกพวกเรา ชาว DRAGON G ครับ!!! ” ลืมบอกไปกลุ่มที่ฉันคุมอยู่ชื่อ DRAGON G แหละ ฉันตั้งเอง หุหุ =.,=
“ปีนี้เป็นปีที่ 3 แล้วนะครับที่ลูกพี่คุมแก๊งค์ DRAGON G ของพวกเรา ^ ^”
“ยินดีด้วยนะครับลูกพี่ ^ ^” พลางยื่นดอกคาเมเรียสีขาวมาให้ฉัน
“ขอเชิญลูกพี่สุบากิ กล่าวอวยพรเนื่องในโอกาสที่เป็นหัวหน้าแก็งค์ DRAGON G ครบ 3 ปีหน่อยเร้ววว” >< ทำไมลูกน้องของฉันน่ารักขนาดนี้เนี่ย
“นี่ ไอ้เบื๊อกทำไมอาจารย์ยังไม่มาวะ” อย่าสงสัยเพราะมันชื่อเบื๊อก เป็นชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้จริงแท้และแน่นอน - -
“พวกเราบอกอาจารย์ให้ไปสอนห้องอื่นก่อนครับ J ”
พอได้คำตอบฉันก็เดินขึ้นไปยืนบนที่สอนของอาจารย์ แล้วก็พูกกล่าวต่างๆนาๆ ไมค์เปียกหมดแล้วมั้งเนี่ย - -
“เนื่องในวันที่ฉัน ซันโจสึกิ สุบากิ ได้เป็นหัวหน้าแก๊งค์ DRAGON G ครบ 3 ปี ฉันก็อยากให้พวกเราสามัคคีกันและไม่ใช้กำลังถ้าไม่จำเป็นและไม่ควรใช้กำลังเพื่อโชว์สาว เข้าใจมั้ยพวกนาย!! ”
“รับทราบครับลูกพี่ U_U”
“ดีมาก ที่ฉันจะพูดก็มีแค่นี้แหละ” จากนั้นไอ้เบื๊อกก็เข้ามากระซิบบอกฉันว่า
“ลูกพี่ ห้องเรามีคนเข้าใหม่ด้วยอ่ะ ><” แกเป็นตุ๊ดรึปล่าวเนี่ย -*-
“มีด้วยหรอวะ ใครอ่ะ ” มันเข้ากลางเทอมได้ไงวะ??
“รู้สึกเหมือนจะชื่อ เอเธน เอิร์ธ เนี่ยแหละครับ” มันเป็นลูกครึ่งรึไงวะ แล้วทำไมชื่อมันเหมือนที่รักของฉันเลยล่ะ ?? คงจะไม่ใช่คนเดียวกันหรอกมั้ง..
ความคิดเห็น