คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Paralel love (G.o & Gyuri) ; Chapter 4. มันจะเกินไปหน่อยป่ะ!
4
มันจะเกินไปหน่อยป่ะ!
“แม่คะ วันนี้หนูพาพี่กยูริมากินข้าว เพราะฉะนั้นช่วยปิดร้านเพื่อหนูหน่อยนะ พลีสๆๆ * 3 *” ฉันยืนกอดอกมองจองนิโคลด้วยความเซ็งและเบื่อหน่ายที่สุด -__-
ฉันอยู่ในร้านอาหารที่ชื่อว่า ‘ครัวสีแดง’ ซึ่งเป็นร้านของแม่นิโคล อันที่จริงพวกเราก็ไม่ได้มากินบ่อยหรอก...เพราะเวลาว่างแทบจะไม่มีตั้งแต่เดบิวต์ที่ญี่ปุ่น แต่จีโอไปรู้มาจากไหนนะว่าวันนี้เฉพาะฉันกับนิโคลที่ไม่มีตางรางอะไรเลย
แสนรู้ไปทุกเรื่องจริงๆ... - * -
“โอเคๆ ก็ได้ วันนี้ก็ไม่มีคนอยู่แล้วนี่นะ”
“เย้! ขอบคุณมากค่ะแม่ จุ๊บๆ > 3 < ” นิโคลตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจแล้วกอดแม่ตัวเองก่อนจะปล่อยให้แม่ไปทำอาหารมาเสิร์ฟ เพราะร้านนี้ไม่มีพนักงานเลยแม้แต่คนเดียว! “พี่กยูริเข้ามานั่งโต๊ะนี้สิ”
ฉันพยักหน้าสองสามทีแล้วเดินเข้าไปตรงโต๊ะด้านในสุด โต๊ะนี้แปลกจากตรงอื่นมากตรงที่มันเป็นสีขาว แต่ตัวอื่นเป็นสีแดง - * -
“ตอนนั้นฉันกลัวเลือดน่ะ แม่ก็เลยสั่งโต๊ะตัวนี้มาให้เป็นพิเศษ” นิโคลพูดขึ้นเมื่อฉันเดินมานั่งเรียบร้อยแล้ว จะว่าไป...เวลามาที่นี่ทีไรไม่เคยมานั่งโต๊ะนี้เลยนี่นะ
“ปัญญาอ่อนสมกับเป็นเธอมากๆ -__-;”
“แหม...ก็ตอนนั้นยังเด็กอยู่นี่นา - 3 -”
“จะตอนนั้นหรือตอนนี้เธอก็เหมือนเดิมน่ะแหละย่ะ” ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความอิจฉานิดๆ ทำไมถึงได้ไม่มีเรื่องอะไรให้เครียดเลยนะยัยนี่ - * -
กริ๊ง~
เสียงกระดิ่งตรงประตูร้านดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่ามีคนเข้ามา ฉันไม่อยากจะหันไปเลยจริงๆให้ตายสิ...
“กรี๊ด! พี่กยูริ นักร้อง!! มีนักร้องมาแหละ! > o <” นิโคลกรีดร้องขึ้นมา พูดอย่างกับตัวเองไม่ได้เป็นนักร้องอย่างนั้นแหละ -__-
“เฮ้อ...เธอรู้จักด้วยหรือไงคนแบบนั้น นิสัยก็ไม่ดี หล่อก็ไม่ได้หล่อ หาความดีไม่ได้”
“เอ่อ...พี่รู้ได้ยังไงน่ะ พี่ยังไม่ได้หันไปซักนิดเลยนะ -___-;” เวรล่ะสิ ลืมตัวพูดความจริงออกมาซะได้
“ชะ...ช่างมันเถอะ!”
“อ้าว...กยูรินี่นา” เสียงกวนประสาทที่แสนจะคุ้นหูดังขึ้น ฉันหันไปดูอย่างจำใจแล้วพบว่าข้างหลังของเขามีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาด้วย คงจะเป็นคนที่ชื่ออีจุนอะไรนั่นแหละมั้ง
“พี่รู้จักเอ็มแบลคด้วยเหรอ! O__O” นิโคลถามอย่างอึ้งๆเมื่อเห็นจีโอเรียกชื่อฉัน -__-
“ก็ไม่ได้อยากจะรู้จักนักหรอก -__-^” ฉันพึมพำเบาๆก่อนจะต้องรีบพูดตามแผนเพราะจีโอเริ่มจะส่งสายตาประทุษร้ายมาให้แล้ว “นั่ง...”
“นั่งด้วยกันสิคะ > o <” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดชวนได้จบประโยค นิโคลก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องพูดอะไรที่ตรงข้ามกับความรู้สึกตัวเอง -__-
“จะดีเหรอ...รบกวนด้วยนะครับ ^ ^” เขายิ้มหวานเลี่ยนแล้วเดินลงไปนั่งข้างๆนิโคลแล้วก็บอกอีจุนให้นั่งข้างฉัน “แนะนำสิ -__-++” จีโอทำปากขมุบขมิบแล้วส่งสายตาอาฆาตแค้นมาให้
“นิโคล นี่จีโอ จีโอ นี่นิโคล -__-”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ^ ^” ว่าแล้วก็ส่งยิ้มเลี่ยนๆให้นิโคลอีกรอบ ส่วนนิโคลก็ได้แต่ทำหน้าแบบตื่นเต้นที่ได้เจอดารา -__-
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ > w <”
“อ้อ จุน นี่ปาร์คกยูริ ส่วนกยูริ นี่จุน” จีโอพูดเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้แล้วชี้มาทางฉัน ตามด้วยคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันหันไปมองเขาเล็กน้อย
คนที่ชื่อจุนนี่...ก็หล่อเหมือนกันนะ - // -
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” จุนยิ้มแล้วยื่นมือมาเพื่อเช็คแฮนด์ โอเค ถ้าหน้าตาแบบนี้คงไม่ลำบากใจที่จะจีบเท่าไหร่หรอก
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ^ ^” ฉันยิ้มหวานเลี่ยนกว่าจีโอแล้วยื่นมือไปเช็คแฮนด์ตอบ เห็นมั้ยล่ะ ไม่เห็นจะต้องเป็นคนต่างชาติแบบที่หมอนั่นบอกเลย แบบนี้เค้าเรียกว่ามารยาทที่ดีต่างหาก – 3 –
“คุณเกิดปี 88 ใช่มั้ยครับ”
“ใช่ค่ะ”
“อ๊ะ ก็อายุเท่ากันน่ะสิ งั้นพูดแบบไม่เป็นทางการก็ได้เนอะ”
“อ่า...โอเค - // -” ฉันว่าเริ่มงงแล้วนะว่าใครจีบใครกันแน่ แต่เอาเถอะ ดีซะอีก ลางชนะลอยมาเห็นๆ เผลอๆได้แฟนด้วย โฮะๆๆ - . , -
“แล้ว...นี่เป็นร้านของแม่นิโคลเหรอ” เขาว่าแล้วมองไปรอบๆร้าน ก่อนจะหันมาถามฉัน
“ใช่แล้ว เปิดตั้งแต่ก่อนนิโคลจะเข้าวงการอีก แม่นิโคลเป็นคนเกาหลีน่ะ ส่วนพ่อเธอเป็นคนอเมริกัน" แล้วเราจะมาคุยกันเรื่องจองนิโคลทำไมเนี่ย - * -
“อ๋อ แล้วเธอเป็นคน...เกาหลีหรือเปล่า - * -”
“แน่นอนสิ! แค่ผมสีทองจำเป็นต้องเป็นคนต่างชาติด้วยหรือไง นายสงสัยแบบจีโอเลย -__-“
“ฮะๆๆ” จุนหัวเราะเบาๆก่อนจะหยิบเมนูที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู “แล้วนี่สั่งอะไรมากินกันเหรอ”
“อ้อ เดี๋ยวนะ” ฉันละสายตาจากเมนูที่อยู่ในมือเขาแล้เงยหน้าขึ้นมาเพื่อถามนิโคล “นิโคล เธอสั่ง...อ้าว หายไปไหนซะล่ะ -__-“ แต่ปรากฏว่ายังไม่ทันจะถามจบประโยคก็เพิ่งสังเกตได้ว่านิโคลกับจีโอหายไปซะแล้ว
“สองคนนั้นไปห้องน้ำน่ะ”
“ไปตอนไหนกัน ไม่เห็นจะบอกเลย - * -“
“บอกแล้วนะ เธอคงไม่ได้ยินน่ะ”
“เหรอ...” ว่าแต่นิโคลจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ย หมอนั่นคงไม่กล้าทำอะไรเกินเลยหรอกใช่มั้ย นี่มันร้านของแม่ยัยนั่นนะ โอ๊ย...เครียด ทำไงดีเนี่ย
“เธอจะไปตามมั้ยล่ะ” จุนถามขึ้นเมื่อเห็นฉันทำสีหน้าสับสนกับชีวิต
มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง จีโอคงไม่กล้าหรอก
“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวพวกเค้าก็กลับมากันเองแหละ” ฉันบอกปัดเมื่อคิดได้ว่านี่เป็นเวลาอันดีงามที่ฉันจะได้จีบจุน ซึ่ง...หมอนั่นก็คงทำแต้มกับนิโคลอยู่เหมือนกัน -__-
ฉันจะต้องชนะและหักหน้าหมอนั่นให้ได้! (เหมือนจะลืมเรื่องรูปไปแล้ว -__-;)
“พวกนายเดบิวต์มากี่ปีแล้วล่ะ” ฉันพยายามหาเรื่องคุยด้วยการถามคำถามที่งี่เง่ามากๆออกมา เดบิวต์เนี่ยนะ คิดได้ไงเนี่ย - * -
“สองปี แล้ววงพวกเธอล่ะ คาราใช่มั้ย”
“ใช่ เดบิวต์มาสามปีแล้ว ตามหลักการฉันเป็นรุ่นพี่นายนะ ”
“แต่ตามวันเกิดฉันเป็นพี่เธอนะ - . . -”
“นายรู้วันเกิดฉันด้วยเหรอ! O__O” ฉันถามด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาพูดเรื่องอายุออกมา ทำไมแสนรู้เหมือนจีโอขนาดนี้นะ
“แน่นอน 21 พฤษภา...เอ่อ...อันที่จริงฉันไม่รู้หรอก -__-;” เขาพูดด้วยความมั่นใจก่อนจะรีบถอนคำพูดพร้อมกับทำหน้าเหงื่อตก - * -
“ไม่รู้ได้ไงล่ะ มันถูกเป๊ะเลยล่ะ!”
“อะ...เอ่อ...ฉันเดาเก่งไง!” จุนพูดตะกุกตะกักก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “เออนี่ ฉันขอเบอร์เธอหน่อยสิ” โอเค ฉันว่าฉันไม่ต้องพยายามอะไรมากแล้วล่ะ เขากำลังจีบฉันมากกว่า -__-
“เอาโทรศัพท์นายมาสิ” ฉันว่าแล้วแบมือเตรียมรับโทรศัพท์ที่เขากำลังพยายามล้วงออกมาจากกางเกงยีนส์
“อ่ะนี่” ในที่สุดเขาก็ยื่นไอโฟนสีขาวมาให้แต่ในขณะที่ฉันกำลังจะยื่นมือไปรับ จุนก็เผลอปล่อยโทรศัพท์จนฉันต้องรีบคว้ามันไว้ก่อน...แน่นอนว่าเช่นเดียวกับเขา ตอนนี้มือของเราทั้งคู่ก็เลยจับกันแนบแน่นมากอยู่บนไอโฟน เอ่อ... - // -
“คือ...” ฉันพูดด้วยเสียงที่เบาจนแทบจะเป็นการกระซิบแล้วค่อยๆละสายตาจากมือมามองหน้าคนที่กำลังจับมือฉันแน่น เมื่อสายตาของเราประสานกันมันก็เหมือนมีแรงสปาร์คอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
ดวงตาคู่นี้...มันคุ้นมากๆเลย
เขาค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆโดยที่มือหนาก็ยังจับมือฉันไว้อยู่ ส่วนฉันเองก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรหรือแม้แต่ผลักออกเพราะเรี่ยวแรงหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ มัน...เหมือนตอนที่จีโอจูบฉันเลย แต่คราวนี้ฉันไม่ได้รังเกียจเหมือนตอนที่จูบจีโอ และก็ไม่ได้เคลิ้มเท่านั้นเหมือนกัน...
เอ๊ะ! อย่าเพิ่งนึกถึงหมอนั่นสิ จุนกับจีโอเนี่ยนะ เทียบกันไม่ได้ซักนิด! - * -
ฉันพยายามทิ้งความคิดไร้สาระทุกอย่างที่อยู่ในหัวให้หมดแล้วหันกลับมาสนใจคนที่อยู่ตรงหน้าต่อ ตอนนี้หน้าของเขาอยู่ห่างจากหน้าของฉันไม่กี่เซ็น ริมฝีปากนั้นค่อยๆเขยิบเข้ามาเรื่อยๆจนฉันเผลอหลับตาลงอย่างลืมตัว
ตอนนี้ฉันรู้สึกได้เลยว่าใบหน้าของเขาอยู่ใกล้มากๆเพราะฉันได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของเขาที่รดอยู่บนจมูกของฉัน...
“เฮ้ย! ทำอะไรกันน่ะ!! O__O”
“เฮือก!” เสียงจีโอดังขึ้นทำลายทุกอย่าง ฉันกับจุนดีดตัวออกจากกันทันทีด้วยความตกใจ บ้าเอ๊ย! ขัดจังหวะจริง -__-+
“พะ...พวกพี่จะทำอะไรกันน่ะ... O__O” เสียงนิโคลดังขึ้นจากด้านหลังจีโอพร้อมกับที่หน้าแดงๆของยัยนั่นค่อยๆโผล่มา
“เอ่อ...คือ... -__-;” ชิบหายแล้ว...ฉันจะตอบยังไงดีเนี่ย ทำไมยัยนิโคลต้องโผล่มาตอนนี้ด้วยยย!
“คือ...โทรศัพท์มันจะตกน่ะ กยูริก็เลยช่วยเก็บไว้ให้ทัน” จุนพูดขึ้นเหมือนพยายามช่วยฉันแก้ตัว ขอบใจมาก ฉันรักนาย ToT
“ใช่ๆๆ พวกเธอนั่งสิ ^ ^;” ฉันรีบพยักหน้าเห็นด้วยทันทีแล้วพยายามเปลี่ยนเรื่อง นิโคลก็ดูเหมือนจะเชื่อ (ง่ายมาก) แล้วเดินมานั่งลงโดยดีแต่จีโอกลับไม่เป็นอย่างนั้น สีหน้าของเขาดูเหมือนอารมณ์จะปะทุได้ตลอดเวลา โอเค...มัน...น่ากลัวแล้วนะ -__-;
“เธอ...มานี่หน่อยซิ -__-+”
“แต่... -__-;”
“ด่วน!!” ฉันสะดุ้งเฮือกแล้วลุกขึ้นทันทีโดยอัตโนมัติ จีโอเดินมาลากข้อมือฉันอย่างแรง ฉันเลยรีบมากจนต้องปีนเก้าอี้แล้วเดินข้ามหัวจุนเพราะเขานั่งอยู่ด้านนอก ถ้าฉันไม่ได้ใส่กางเกงนะ...ไอ้จีโอ -__-;
“เดี๋ยวๆๆ” เขาลากมือฉันแล้วก้าวขาด้วยความรีบมากจนฉันต้องวิ่งตาม เห็นแบบนี้แล้วนึกถึงวันแรกที่เขาลากฉันออกจากสตูดิโอ ไม่มีใครช่วยฉันอีกแล้ว ขอบคุณ! -__-
“เมื่อกี๊เธอจะทำอะไร -__-+” เรามาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องน้ำแต่เขาก็ยังไม่ปล่อยมือฉันจนรู้สึกได้ว่ากระดูกเริ่มหักไปทีละนิดแล้ว ToT
“ก็เล่นตามเกมส์ไง! นายเป็นคนบังคับให้ฉันเล่นไม่ใช่หรือไง ฉันก็แค่อยากจะชนะขึ้นมา ไม่ใช่ความผิดฉันซักหน่อย -__-“
“แต่...มัน...โว้ย!” ไอ้ประสาท! บ้าขึ้นมาอีกแล้ว -__-
“อะไรล่ะ ก็นายเอานิโคลมาเข้าห้องน้ำ (?) ก็เพื่อจะทำแต้มเหมือนกันไม่ใช่หรือไง”
“แต่ที่เธอทำน่ะ...มันจะเกินไปหน่อยป่ะ!”
“เกินไปยังไง ก็แค่จูบ เราก็โตๆกันแล้ว เรื่องแค่นี้เอง - * -“ ให้ตายเถอะ อารมณ์แปรปรวนอย่างกับคนมีเมนส์
“ว่าไงนะ! แค่จูบงั้นเหรอ ได้...ถ้าเธอว่าอย่างนี้นะ เวลาฉันทำกับนิโคลก็อย่ามาขัดละกัน!”
“แน่นอน! จะทำอะไรก็ทำไปสิ! -__-++”
“เออ...ชิ!” จีโอว่าแล้วสะบัดหน้าใส่อย่างกับตุ๊ด
“แบร่!” ฉันแลบลิ้นใส่คนตรงหน้าพร้อมกับสะบัดผมยาวๆใส่ แล้วสุดท้ายก็สบถออกมาพร้อมกัน -__-
“เหอะ!/เหอะ!”
ความคิดเห็น