คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Paralel love (G.o & Gyuri) ; Chapter 3. พวกเราน่ะ...เลือดกรุ๊ปเอนะ
3
พวกเราน่ะ...เลือดกรุ๊ปเอนะ
“ชิ...หูฉันจะแตกมั้ยเนี่ย คนบ้าอะไรเสียงแหลมยังกับกินนกหวีดเข้าไปล้านตัว -__-^” จีโอบ่นเป็นรอบที่ร้อยแล้วมองฉันด้วยสายตาอาฆาต กลัวตายอ่ะ...
“ก็ใครใช้ให้นายมา...มา...มาทำแบบ...”
“จูบ?”
“กรี๊ดดดดดดดดดด! อย่าพูดคำนั้นให้ฉันได้ยินนะ” โอ้พระเจ้า! เขาพูดมันออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำแบบนั้นได้ยังไง หน้าด้านหน้าทนส้นตีน! T0T
“ทำเป็นรับไม่ได้ เธอเองก็จูบตอบเหมือนกันน่ะแหละ -3-” ประโยคเดิมที่คนตัวสูงยกมาพูดถึงสองรอบยิ่งทำให้ฉันรับไม่ได้หนักกว่าเดิม ตอนนั้นฉันเผลอเคลิ้มไปได้ยังงไงกันนะ! ให้ตายเถอะ...ชีวิตฉันจบสิ้นแล้ว ลาก่อน 2012 เราคงจะไม่ได้เจอกัน เพราะโลกฉันมันล่มสลายก่อนที่เธอจะมาแล้วล่ะ
“นายมัน...กุ้งหอยปูปลาที่สุด! T0T”
“ช่างเป็นคำด่าที่เจ็บสะท้านทรวง -__-^”
“แงๆๆ”
“นี่! หุบปากซักที ฉันเรียกเธอมาเพื่อคุยเรื่องเกมส์บ้าบอคอแตกนั่นนะ -__-^^” บ้าบอคอแตกแล้วหล่อนจะบังคับให้ฉันเล่นทำไมยะ!
“ก็รีบพูดมาสิ ฉันจะได้รีบกลับหอพักซักที อยู่ใกล้คนแบบนายมากๆเดี๋ยวจะติดเชื้อโรคจิต”
“เหอะ -__-^” เขาชักสีหน้าไม่พอใจก่อนจะยอมพูดแบบคนปกติเสียที “เราจะเริ่มเกมส์กันวันนี้เลยนะ เธอก็ชวนอีจุนไปดินเนอร์ ส่วนฉันก็จะชวนนิโคลไป”
“จะบ้าเหรอ!” ฉันตะโกนขึ้นมาทันทีเมื่อเขาพูดไอเดียแสนเลวร้ายนั่นจบ
“อะไรอีกล่ะ ทำไมเธอช่างเป็นคนที่ปัญหาเยอะแยะแบบนี้วะเนี่ย -__-*”
“ฉันเคยไปรู้จักอีจุนอะไรนั่นตอนไหน แล้วอยู่ๆจะให้ฉันชวนเขาไปดินเนอร์เนี่ยนะ? ทั้งนักข่าวทั้งปาปารัซซี่ ใช้สมองคิดก่อนบ้างมั้ยก่อนจะพูดอะไรออกมาน่ะ -__-^”
“ไม่ยาก ฉันไปสืบมาแล้วว่าแม่นิโคลเปิดร้านอาหาร เธอก็แค่ชวนนิโคลให้ไปกินข้าวที่ร้านของแม่ยัยนั่น ให้แม่ปิดร้านซะเพราะจะพาเพื่อนมากินข้าว แล้วฉันก็จะบังเอิ๊ญบังเอิญไปเจอพอดี! เธอก็เลยชวนฉันไปกินข้าวด้วย เป็นไงล่ะ อึ้งในความอัจฉริยะเลยล่ะสิ J”
เอิ่ม...อึ้งในความปัญญาอ่อนมากกว่า -__-;
“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง! เธอคิดแผนอื่นออกเรอะ”
“เปล๊า แค่ชื่นชมว่าทีเรื่องชั่วๆนี่ฉลาดจังนะ -___-”
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องของจีโอ อ๊ะ แต่อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะ คือหอพักของ Mblaq เนี่ยใหญ่มาก แล้วเป็นห้องชุดที่แยกออกมาอีกเป็นห้องของแต่ละคน ห้องที่ฉันกำลังนั่งอยู่ก็เป็นห้องที่ใหญ่มากจริงๆเช่นกัน -__-;
ภายในห้องตกแต่งด้วยโทนสีมิดไนต์บลูซึ่งตัดกับเฟอร์นิเจอร์บางชิ้นที่เป็นสีขาว อืม...ช่างมีรสนิยมดีไม่เหมาะกับหน้าจริงๆ -__- ส่วนในห้องกว้างๆนี้มีทั้งเตียงขนาดคิงไซส์ มีชุดโซฟาที่ฉันและเขากำลังนั่งอยู่ซึ่งตรงกลางมีโต๊ะกระจกที่เต็มไปด้วยกล่องดีวีดีทั้งหนังเกาหลีและหนังฝรั่ง มีทีวีจอแบนติดผนังใหญ่เท่าสนามฟุตบอล (เว่อร์ -__-) พร้อมสเตอริโอครบชุด
“ชิ ดีกว่าโง่ทุกเรื่องละกัน”
“เหอะ!” ฉันเค่นเสียงหัวเราะก่อนจะนึกถึงเรื่องบางอย่างได้ “นี่...”
“อะไร -__-“
“เมื่อกี๊นายจะ...แบบ...จูบฉันทำไม”
“ไม่รู้สิ ก็แค่อยากจูบ” จีโอว่าสบายๆพร้อมกับยักไหล่...
ไอ้...ไอ้...! -__-^^
“นายเป็นโรคจิตหรือไงหา!”
“แล้วแต่จะคิด J”
“เหอะ แต่ที่ฉันมาเนี่ย ไม่ใช่ว่าฉันจะมายอมเล่นเกมส์บ้าๆปัญญาอ่อนของนายหรอกนะ เพียงแค่จะมาบอกว่า...ฉันไม่เล่น!!!”
“เหรอ...ตามสบาย” จีโอว่าพร้อมกับร้อยยิ้มสบายๆที่ดูชั่วร้ายอย่างบอกไม่ถูก
เอ๊ะ...ทำไมมันง่ายอย่างแปลกๆ -*-
“งั้นฉันไปล่ะ” ฉันเก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจแล้วคว้ากระเป๋าพร้อมกับเตรียมตัวจะเดินออกไปจากห้องทันที แต่ยังไม่ทันที่มือจะเอื้อมไปคว้าลูกบิด...
“เพียงแต่รูปนี้อาจจะไปอยู่ในอินเตอร์เน็ตเมื่อไหร่ก็ได้นะ...”
เฮือก...!
ฉันค่อยๆหันไปด้วยความรู้สึกเสียวสันหลังและขนที่ลุกชัน เมื่อหันมาพบว่าจีอังนั่งอยู่ในท่าเดิม แต่ในมือกลับมีรูปอะไรก็ไม่รู้อยู่ ฉันพยายามเพ่งสายตาดีๆว่ามันคือรูปอะไร...
...
โอ้มายก้อด! -[]-
“นะ...นายไปได้รูปนี้มาได้ยังไงกัน!”
“ความลับ J”
“อะ...ไอ้...”
“อ๊ะๆ อย่าพูดคำหยาบนะ ไม่ดีๆ ในแล็ปท็อปฉันมีรูปนี้อีกเป็นร้อยรูปนะจะบอกให้”
ไอ้...ไอ้ว่าง!
ไอ้โรคจิต!
“นายต้องการอะไร!”
“อย่างแรก...เดินมานั่งที่เดิม” ฉันมองหน้าเขาเล็กน้อยอย่างชั่งใจ
“จิ๊!” สุดท้ายฉันก็ได้แค่จิ๊ปากอย่างหมดทางสู้แล้วเดินไปกระแทกตูดนั่งลงตรงที่เดิม
ไอ้รูปนั้นน่ะ...มันเป็นรูปที่ฉันกำลังนั่งจับมือและจ้องตาอย่างสวีทวี้ดวิ่วกับ...เอ่อ...แฟนเก่าของฉัน -__- แต่เขาเป็นคนนอกวงการ แล้วตอนนั้นฉันยังไม่ดังมากและยังได้มีฉายา ‘เทพธิดา’ ก็เลยไม่ได้เป็นข่าวคึกโครม ไม่รู้เหมือนกันว่าจีโอไปเอารูปนี้มาจากไหน เพราะเราคบกันได้ไม่ถึงสามเดือนฉันก็บอกเลิกกับเขาเพราะต้องเริ่มจริงจังกับงาน และนั่นก็คือแฟนคนสุดท้ายของฉัน เอาเป็นว่าก็จบกันด้วยดีล่ะนะ...
ฉันไม่เคยศัลยกรรม!
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า ถึงแม้รูปนั้นมันจะเป็นเมื่อตอนสามปีที่แล้ว แต่หน้าฉันไม่ได้เปลี่ยนไปซักนิด ถ้ารูปนี้หลุดออกไป...ใครจะมาสนใจวันเวลากันล่ะ รับรองว่าหายนะแน่!
“ตกลงเธอจะเล่นหรือไม่เล่น ไม่ได้บังคับนะ แต่ถ้าไม่เล่นรูปนี้ว่อนแน่ J”
ขอบคุณมาก! ‘ไม่ได้บังคับ’ -__-^
ฉันเพ่งเล็งไปที่รูปในมือเขาและเตรียมพร้อมที่จะฉกมันมาให้ได้
ฟึบ!
“อย่าหวังๆ” ชิ! พลาดจนได้ เขาเก็บรูปงี่เง่านั่นเข้ากระเป๋ากางเกงยีนส์ไปเรียบร้อย “สรุป...คำตอบล่ะ”
“ฉันมีทางเลือกอะไรบ้างล่ะ”
“ก็ถ้าไม่อย่างให้ชื่อเสียงเฟคๆเสียหาย ก็มีทางเลือกคือ เล่น กับ เล่น”
ฉันเลือกได้มากๆเลย! งั้นฉันเลือกเล่นอันที่สองละกัน เสียงฟังดูลากยาวและได้เปรียบดี! (ประชด) เหอะ! -__-
“ไม่ต่างอะไรกับบังคับ!”
“เฮ้อ...คงต้องยอมให้เล่นด้วยแล้วล่ะ เธอตื๊อขอซะขนาดนี้”
ไปตายซะเถอะค่ะจีโอ!
“เอาเป็นว่าทำตามแผนที่ฉันบอกละกัน จุ๊บจุ๊บ > 3 <” เขาว่าแล้วทำปากจู๋บ้องแบ๊วไม่เข้ากับหน้าและหนวดตัวเอง หน้าถีบสิ้นดี...
“จุ๊บก้นนายเถอะ -__- ทีนี้ฉันไปได้หรือยัง!”
“ไปเล้ย! เจอกันคืนนี้นะตัวเอง > 3 <”
“เหอะ ฉันไม่เจอได้งั้นสิ! -__-“
“ไม่มาก็ได้นะ แต่รูปนี้...”
“เออๆ! เจอค่ะ เจอแน่นอน!” ฉันรีบขัดขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบ เอาเรื่องรูปนั่นมาอ้างอีกแล้ว ไอ้ชั่วร้าย...ไอ้วอลเดอมอร์ -__-
ปึง!
ฉันรีบเดินแล้วปิดประตูห้องนั้นทันทีด้วยอารมณ์เต็มที่ แต่ก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะกวนประสาทเล็ดลอดออกมาอยู่ดี ฉันเกลียดหมอนั่นจัง -__-
“( ‘ ‘)(‘ ‘ )(‘///’)” คนที่ชื่อว่ามีร์อะไรซักอย่างที่ฉันเห็นในตอนแรกนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขามองซ้าย...มองขวา...มองฉันแล้วก็หน้าแดง จากนั้นก็กระโดดเข้าห้องห้องหนึ่งไปเลย
เพี้ยนทั้งวงหรือเปล่าเนี่ย - * -
“ตกลงกันเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย J”
“กรี๊ด!” ฉันกรี๊ดด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆคนคนหนึ่งก็โผล่หน้ามาอย่างลึกลับ
“เธอนี่มันเสียงแหลมแบบที่เจ้านั่นบอกจริงๆ - * -”
“กะ...ก็คุณเล่นโผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง” ฉันพูดสุภาพเมื่อตั้งสติได้ นอกจากสมาชิกในวง พี่ผู้จัดการและไอ้คุณจีโอแล้ว ฉันคือ ‘เทพธิดา’ -__-
“ไม่ต้องทำตามฉายาเธอหรอก ฉันรู้นิสัยเธอเป็นอย่างดีเลยล่ะ” และนี่ก็คือคนที่ต้องเพิ่มเข้ามาในลิสต์อีกแล้ว -__-
“นายเป็นใคร ต้องการอะไร”
“ฉันคือยังซึงโฮ คนที่พนันกับจีโอ ฉันแค่จะถามว่าคุยเรื่องแผนกับหมอนั่นหรือยัง”
“คุยแล้ว ใครคิดน่ะ ปัญญาอ่อน -__-”
“แต่เธอยังโชคดีที่ไม่ต้องฟังมันวันละสิบรอบ -__-;” เอ่อ...ฉันเข้าใจความรู้สึกเลยล่ะ
“ขอแสดงความเสียใจด้วย ฉันไปล่ะ”
“เดี๋ยว...!”
“อะไร - * -”
“พวกเราน่ะ...เลือดกรุ๊ปเอนะ”
“หา?”
“บาย J”
เอ่อ...ประหลาดทั้งวงจริงๆ -__-;
ความคิดเห็น