คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Paralel love (G.o & Gyuri) ; Prologue. ความประทับใจของการพบกันครั้ง (อีดิท)
Paralel love ว่าด้วยความเหมือนของเรา J
Prologue
ฉันนั่งกระดิกเท้าและม้วนผมที่ถูกโกรกจนเป็นสีทองเล่นด้วยความหงุดหงิดอย่างแสดงออกไม่ได้ ก็แน่ล่ะ ฉันเป็นถึงกับไอดอลที่มีฉายาว่าเทพธิดานี่ จะให้มาวีนแตกโวยแหก (?) อะไรไม่ได้หรอก มันไม่เข้ากับภาพลักษณ์ที่แสนดีของฉันเอาซะเลย! แต่ยังไงก็ช่าง ไอ้ ‘ไอดอล’ รูปหล่อและแสนดีอะไรนี่จะมาสายให้ได้โล่เลยหรือไง ปล่อยให้คนอื่นเค้าต้องรอ เสียมารยาทชะมัด -__-^
“อะ...เอ่อ...นะ...น้ำ...ค่ะ”
เด็กผู้หญิงในชุดนักเรียนม.ปลายเดินเข้ามาแล้วยื่นแก้วน้ำให้พร้อมกับพูดตะกุกตะกักเหมือนคนติดอ่าง เกลียดพวกไม่มีความมั่นใจแบบนี้เป็นบ้า! แต่ทำไงได้ ฉันมันเทพธิดา...
“ขอบคุณมากจ้ะ ^ ^”
ฉันรับแก้วน้ำสกปรกนั้นมาด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ปั้นขึ้น -__- ให้ตายเถอะ...เช็ดสะอาดหรือยังก็ไม่รู้ แล้วน้ำก็ยี่ห้ออะไรอีก ใครจะไปกล้ากินล่ะเนี่ย!
“อะ...เอ่อ...ค่ะ!”
ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็หายไปทันทีอย่างกับผี เร็วไปมั้ยยะ รีบขนาดนั้นเมนส์มาฉุกเฉินหรือไง -__-
“คุณกยูริรออีกซักแปปนึงนะคะ คุณจีโอกำลังเดินขึ้นมาแล้วค่ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันรอได้”
“ขอโทษด้วยจริงๆนะคะ”
สตาฟหญิงคนหนึ่งเดินมาบอกด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความลำบากใจและรู้สึกผิด ฉันตอบกลับไปอย่างไม่คิดอะไรมาก...ไม่คิดอะไรมาก...จริงๆ...
...
หมอนั่นชื่อจีโอใช่มั้ย! เออ...ดี...ฉันจะได้จำไว้ว่าคนที่ชื่อขึ้นต้นด้วยตัวจีมันนิสัยแบบนี้ เอ๊ะ แต่ชื่อฉันก็ตัวจีนี่นา ช่างเถอะ ไม่เหมือนกัน ฉันเป็นนางฟ้าและเทพธิดาแสนดี เทียบกันไม่ได้หรอก! -__-^
“ไหนไอดอลตัวเมียที่ว่าน่ะ ถ้าหน้าตาอุบาทว์พ่อจะไล่กลับบ้านไปนอนน้ำลายไหลเลยคอยดู!”
“ทำไมต้องตัวเมีย แล้วทำไมต้องน้ำลายไหลล่ะคะ ไม่เข้าใจสัจธรรม”
“แค่คำหนึ่งในประโยค อย่าแคร์ได้มั้ย เอ๊ะ เธอนี่กวนตีน”
“ขอโทษค่ะ T0T”
“เลิกทำหน้าเหมือนร้องไห้เสียที เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะคิดว่าฉันเป็นคนไม่ดี ทำร้ายสตาฟเพศเมียตัวเท่าขี้มดและไม่มีปัญญาสู้”
“เอ่อ...ฉันไม่เข้าใจค่ะ แต่ก็จะรับไว้ เชิญทางนี้เลยค่ะ”
“ไม่เมกเซนส์เอาซะเลย ไม่เข้าใจแล้วทำไมถึงรับไว้ แต่เอาเถอะ สงสัยมันเป็นวัฒนธรรมชาวบ้าน”
เสียงหมาตัวไหนมาเห่าอะไรแถวนี้ก็ไม่รู้ น่ารำคาญชะมัด นอกจากไม่มีวินัย ไร้มารยาท แล้วยังขี้บ่นอีก ช่างเป็นมนุษย์เพศผู้ที่หาสันดานดีในกายหยาบไม่ได้เลยจริงๆ -__-
“นี่น่ะเหรอที่ว่าสวยนักสวยหนา ทำไมฉันดูยังไงก็ไม่ได้ครึ่งของโมโม่! -__-” ว่าแล้วไอ้คนที่หาความดีไม่ได้ก็เดินมาทางฉันแล้วร่ายมนตร์ภาษาบาลีสันสกฤตต่อ ฉันเงยหน้าไปมองมันนิดนึงแล้วก็ต้องรีบหักหน้ามาอยู่ในองศาเดิมทันที
ว่าแต่...มันว่าไงนะ? มันว่าฉันไม่สวยเหรอ เหอะ! ตัวเองหล่อตาย แล้วนั่นอะไรน่ะ ทำเป็นไว้หนวดไว้เครา คิดว่าเท่มากเลยหรือไงยะ -__-^ (ไรท์เตอร์: ก็เท่จริงๆนะ *o*) (กยูริ: หุบปากเถอะยัยนักเขียนบ้าผู้ชาย! -__-) (ไรท์เตอร์: T^T)
“นี่เธอ! มีมารยาทซะบ้าง ฉันเดินมายืนค้ำหัวขนาดนี้แล้วยังไม่รีบลุกมาทำความเคารพอีก” โอ้โห...โอ้โห! แกเป็นใครฉันต้อง ‘ลุกขึ้นแล้วทำความเคารพ’ ยะ! ต่ำทรามที่สุด ฉันเป็นถึงเทพธิดานะ!
“สวัสดีค่ะ” แต่ถึงอย่างนั้น สุดท้ายฉันก็ลุกขึ้นแล้วพูดพร้อมกับมอบยิ้มหวานที่จงใจปั้นสุดๆให้กับคนตรงหน้าอยู่ดี หมั่นไส้มันจริงๆ คนอะไรสูงอย่างกับต้นกล้วย! (?) -#-
“อี๋ อย่ายิ้มอย่างนั้นได้มั้ย ตาเธอเยิ้มจนจะไหลลงมารวมกับมุมปากแล้วนะ” หนอย...ไอ้... -__-++
“ฉันปาร์คกยูริค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ทำไมมีเช็คฮงเช็คแฮนด์ เป็นคนต่างชาติหรือไง เอ๊ะ สีผมเหมือนขี้เลย สงสัยจะใช่” จีโอปล่อยหมาออกมาจากปากอีกหนึ่งฟาร์มก่อนจะยื่นมือมาเขย่าๆจนข้อมือฉันเหมือนจะหลุด ฉันจะฆ่ามันแน่... ไม่สิ ฉันจะให้คามิเลียฆ่ามันแน่ -__-+
“นี่เค้าเรียกว่าสีบลอนด์ค่ะ แล้วฉันก็ไม่ใช่คนต่างชาติ เผอิญถูกฝึกมารยาทมาดีเฉยๆ”
“ว้าย ไอดอลปรี๊ดแตก!” แล้วใครทำให้ฉันปรี๊ดแตกล่ะ...
“ไม่รู้ว่าพูดถึงอะไร แต่ยังไงก็เถอะ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งค่ะ หวังว่าเราจะร่วมงานกันได้ -__-++”
“สายตาประทุษร้ายและหื่นกามแบบนี้จับฉันข่มขืนเลยเถอะ! เก็บอารมณ์บ้างก็ได้นะบางทีน่ะ” ไอ้...ไอ้...!
“คุณชื่ออะไร!”
“บอกไปเพื่ออะไร เธอหลงรักฉันขนาดนั้นแต่ดันไม่รู้จักฉันเนี่ยนะ ไปอยู่ส่วนไหนของโลกมาเนี่ย”
“อยู่ประเทศเกาหลี กรุงโซล อ้อ ทวีปเอเชียเผื่ออยากรู้”
“ไม่ได้ถาม! - * -”
“อ่าวเหรอ เห็นถามว่าไปอยู่ส่วนไหนของโลก ก็เลยตอบซะหหน่อย”
“เป็นไอดอลที่กวนตีนพอๆกับฉัน แต่ไม่เป็นไร ถือว่าหัวสีขี้เสี่ยวได้ใจดี ฉันให้อภัยละกัน”
“บอกแล้วว่ามันคือสีบลอนด์ สมองปลาทองจริง สรุปนายชื่ออะไรกันแน่ - * -”
“เรียกฉันว่า...จีโอ”
“อันนั้นรู้แล้ว! แต่นี่มันฉายาในวงการใช่มั้ยละ ขอชื่อจริงและนามสกุลจริงสิ!”
“ขึ้นเสียงงั้นเหรอ รู้มั้ยว่าฉันลูกใคร!!” คนตรงหน้าตวาดเสียงดังจนฉันสะดุ้งแล้วถามกลับไปด้วยเสียงที่แฝงความหวั่นเกรงไว้ในซอกหลืบ
“ลูกใคร”
“ลูกของพ่อและแม่”
ถุย! -__-^
ความคิดเห็น