คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [JAP] HOST FAMILIES เล่าไปเรื่อยเรื่องของโฮสฯ (50%+pix)
หายไปจากการอัพมานานนับ(หลาย)เดือน ก็ได้เริกมาอัพตอนใหม่สักที หลังจากแปะคนอ่านไว้จนกาวบูดหมดแล้วมั้ง ฮ่าๆ ก็ยังไงก็กลับมาอัพต่อแล้วนะค่ะ นักอ่านจงกลับมาอ่านนนนนน น 555 บางคนคงแอบคิดในใจว่ากว่าอีนี่จะมาอัพสักที หายไปเป็นชาติ ฮ่าๆ
แล้วเพื่อนๆให้อภัยพลอยได้ป่าวค่ะ >____< (มีคำตอบให้เลือก...)
1. ไม่ได้ เชอะ อัพช้าอย่างงี้มั่วแต่ไปขัดส้วมอยู่หรือไง (ไม่ค่อยเกี่ยว)
2. ได้สิ เข้าใจๆ ใครๆก็มีสอบ มีงานเยอะเนอะ
3. ไม่ต้องมาพูดมาก มาอัพได้แล้ว (ง่า)
555+ โอเค เข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะ
เห็นมีคนอยากรู้เรื่องครอบครัวที่ญี่ปุ่น หรือที่เราเรียกกันว่า HOST FAMILY!! ^O^ นั่นเอง โอสแฟมมีรี่ก็คือครอบครัวที่จะรับเราไปอยู่ด้วย คือก็จะเป็นเหมือนครอบครัวเราครอบครัวหนึ่งที่นั่น สมาชิกครอบครัวก็อาจจะมีมากมายจนจำชื่อกันไม่หมด หรืออาจจะมีแค่คนเดียวที่เห็นหน้าจนเบื่อ >_<’’ โฮสฯ (ย่อๆ) ในแต่ละบ้านก็จะไม่เหมือนกัน กฏระเบียงแตกต่างกันไป บ้านนี้อาจจะนอนดึก เฮฮาบ้าบอคอแตกได้ถึงเช้า หรืออาจจะเป็นครอบครัวที่นอนเร็ว สองทุ่มก็ขอไปเฝ้าพระอินทร์แล้ว... บ้านนี้มีกฏว่าต้องกลับมากินข้าวเย็นกับเค้าทุกวัน หรืออีกบ้านหนึ่งอาจจะไม่ให้อาบน้ำหากกลับดึกเกินเวลา (T^T) ก็แล้วแต่กฏที่เค้าตั้งขึ้นมาเพื่อเราจะได้อยู่ด้วยกันได้ ก็เหมือนที่บ้านแต่ละบ้านที่ไทย กฏของบ้านก็ไม่เหมือนกัน แตกต่างกันไปเช่นกัน
มาถึงโฮสฯของพลอยบ้าง... พลอยเปลี่ยนมาทั้งหมด 3โฮสฯครึ่ง ^O^ ทำไมถึงว่ามีครึ่งเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังอีกที่หลัง
เริ่มที่โฮสฯแรก... (บ้านหรรษาฮาเฮ)
บ้านแรกนี้มีแม่โฮส แล้วก็ลูกอีกสามคน ลูกๆก็อายุๆพอๆกะพลอยแหละ ที่ตั้งชื่อให้ว่า “บ้านหรรษฮาเฮ” ก็เพราะเค้าเฮฮากันได้ทั้งวัน มีเพื่อนมาเยี่ยมเยียนไม่ขาดสาย บางวันมาเต็มบ้าน เฮฮากันถึงเช้าได้ ฮ่าๆ สารภาพตรงๆเลยว่าตอนไปอยู่บ้านนี้ พลอยไม่ค่อยได้ไปเฮฮากับพวกเค้าเท่าไหร่เพราะว่าภาษาญี่ปุ่นเราก็เน่ามาก พูดไม่ได้เลย... ย้ำว่าไมได้เลย ได้แค่ทักทาย ขอโทษ ขอบคุณ ส้ม แอปเปิ้ล บร่าๆๆๆ น้อยมากๆ ลูกเค้าก็พยายามพูดกับเราเป็นภาษาอังกฤษ ถึงตอนนั้นก็ได้รู้ว่าคนญี่ปุ่นพูดภาษาอังกฤษไม่ได้จริงๆด้วย TOT แม่โฮสใจดีมากๆเค้าพยายามสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษง่ายๆกะเรา แล้วก็เราสื่อสารด้วยญี่ปุ่นเน่าๆของเราไป พอรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ฮากันไป...
มีตอนที่เค้าพิมพ์คำภาษาไทยมาพูดกับเราเลยนะ แต่ก็ฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่องอยู่ดี =_=’’
บ้านนี้อยู่ที่ Saitama เป็นจังหวัดอยู่บนโตเกียวเลย นั่งรถไฟประมานสองชั่วโมงอย่างมากถึงที่เรียนในโตเกียว เพร่ะช่วงแรกโครงการจะมีให้ไปเรียนปรับภาษา ปรับตัว ปรับทุกอย่างให้เข้าที่ ที่ โรงเรียน East West Language School ...สารภาพอีกว่าไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่จากการเรียนครั้งนั้นเลย แล้วทางโครงการก็มีเหมือน orientation หลังเรียนเสร็จก็มารวมตัวทำนู้นนี เจอเพื่อนจากหลากหลายประเทศทั้ง เกาหลี (ดงบังงงงงฯ ไม่เกี่ยว 55) ฟินแลน ออสเตอเรีย ฯลฯ ก็มาทำกิจกรรมด้วยกัน มีได้เจอเพื่อนที่จะได้อยู่โรงเรียนเดียวกับพลอยอีกสามคนด้วย
กลับมาที่โฮส...ก็เดินทางจากบ้านโฮสมานี่ก็ใช้เวลาพอสมควร ยืนตลอดทาง บางวันก็อัดในรถไฟเป็นปลากระป๋อง แทบจะลงไปนั่งตักคนที่นั่งอยู่อยู่แล้ว 5555 ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็ได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนคนไทยที่มาด้วยกันบ้าง เพราะตอนนั้นเราไม่ได้รู้จักใครเลยค่า ก็ขอแม่โฮส เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ไปได้ ขอแค่ให้บอกเท่านั้นแหละ
โฮสหลังนี้อยู่แค่สามอาทิตย์แรก หลังจากนั้นก็ต้องย้ายเพราะ โรงเรียนอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง ลงไปล่างโตเกียวไปอยู่โฮสที่ Kanagawa
กระซิบนิดว่าตอนอยู่มีนิตยสารที่เกี่ยวกับโฮสแฟมมีรี่มาถ่ายรูป เค้าว่าเอาไปลงนิตยสารอะไรสักอย่าง พลอยก็ไม่ได้เห็นมันหลังจากนั้นอ่ะนะ ฮ่าๆ ไม่รู้ลงจริงลงปลอม 55
กฏของบ้าน
1. ออกไปเที่ยวไหนขอให้บอก
2. ถ้าสักผ้าเค้าให้ใส่ในตระกร้าแม่จะเป็นคนสักรวมให้
3. กลับมากินข้าวเย็นที่บ้าน (อันนี้ไม่รู้กฏเคร่งขนาดไหนเพราะเราไม่เคยออกไปกินที่อื่น เพราะพูดกับเค้าไม่รู้เรื่อง)
4. ก่อนนอนให้ปิดที่กั้นบังกระจก(เพราะอากาศเย็น) ออกจากห้องให้ปิดฮิตเตอร์
รู้สึกว่าบ้านนี้ก็ไม่มีกฏอะไรมากมาย ออกแนวสบายๆ
สิ่งที่ชอบเกี่ยวกับโฮสนี้
ทุกคนในบ้านเป็นกันเองมาก แต่บ้างครั้งก็คิดว่าน้องสาว(อายุต่ำกว่าปีนึง) มันจะพูดจิกกัดเราบ้างเป็นบางครั้ง 55
ปล. บ้านนี้สูบบุหรี่จัดมาก ทั้งแม่และน้องชาย และเพื่อนๆของน้องชายทั้งหลาย รมควันจนพลอยเกือบจะเป็นมะเร็งปอด =_= (ฮา) ก็ว่าเขียนไปว่าไม่เอาบ้านที่สูขบุหรี่นะคร่า เพราะพลอยไม่ไหวกะบุหรี่จริงๆ จะอ้วกแตก (แต่ในที่สุดก้รอดมาได้) 55
ปล.อีกอัน ตอนอยู่บ้านนี้ได้ไปดูคอนฯ Live ของวงอินดี้ด้วยที่เป็นเพื่อนน้องโฮส มันส์ไปอีกแบบ 55 แต่รูปหายไปแล้วอ่า (เสียดายยยย)
พอใกล้จะถึงวันที่ต้องไปเรียน ที่โรงเรียนจังหวัด Kanagawa พลอยก็ได้ย้ายมาที่โฮสที่สอง ที่อยู่ในจังหวัดเดียวกับโรงเรียน
ก่อนจะย้ายจากบ้านนี้ก็เขียนจดหมายด้วยญี่ปุ่นแบบเด็กอนุบาลยังเขียนดีกว่า (หลังจากพอรู้ภาษาบ้างเราก็ได้รู้ว่าคำเชื่อมใส่มั่วไปหมดเลย =[]=) ตอนกลับไปเยี่ยมบ้านอีกครั้งเค้าเอาติดไว้ที่บอร์ดในห้องครัว อยากจะไปเก็บกลับมา อายประชาชีมากมายย >.<
วันที่ทางโครงการที่ญี่ปุ่น YESI โทรมาบอกว่าจะย้ายไปอยู่ไหน บอกรายละเอียดบ้านนิดหน่อย ว่าแม่พูดอังกฤษได้ แม่โฮสแรกก็กังวลเลยกลัวว่าเราจะไม่ได้ภาษาญี่ปุ่น เพราะพูดแต่อังกฤษ ขอบคุณมากเลยนะค่ะ มันก็ทำให้คิดได้ว่าเราควรจะพูดญี่ปุ่นให้มากๆกว่านี้
โฮสที่สอง
สมาชิกครอบครัว :: ยาย แม่ ลูก พุดเดิ้น 3 ตัว
เค้าให้เรียกโฮสยายว่า โอม่า แม่ว่า มาม่า แล้วลูกหรือเป็นน้องสาวโฮส ว่า ไอจัง พุดเดิ้นนี่ชื่อจำได้ตัวเดียว ชื่อฮานะ ยูกิ(เดี๋ยวอีกตัวต้องไปนอนคิดก่อน ผ่านไปนานไม่ได้เรียกแล้วลืม =_=’’) (แก่ละความจำสั้น)
บ้านนี้จะเงียบๆ แล้วก็เงียบมากๆถ้าไม่มีน้องสาวอยู่บ้าน แต่ถ้าอยู่บ้านเราก็จะโดนลากไปเล่นนู้นนี่มากมาย 55 ก็ฝึกภาษาด้วย เพราะเด็กอ่า ภาษาอังกฤษก็พูดไม่ได้ คราวนี้ก็ทำให้ภาษาญี่ปุ่นเราพัฒนาขึ้นเยอะมากๆ มีหลายครั้งที่ไม่เข้าใจ แต่ก็อือ อ่อ ไปก่อน แล้วจำก็เอาไปเปิดดิกฯ คราวหน้าน้องพูดอีกก็จะได้รู้เรื่อง
บ้านนี้ทุกคนในบ้านน่ารักมากๆ แม่เค้าจะพูดภาษาอังกฤษได้ดีมากๆ เค้าก็จะพูดกับเราเฉพาะตอนที่เราไม่เข้าใจว่าเค้าพูดอะไร คือเราก็ต้องพยายามพูดญี่ปุ่นไปเยอะๆด้วย ^^ โอม่าพอมาวันแรกก็พาเราไปหาซื้อของสำหรับไปโรงเรียน แล้วก็ซื้อสเวตเตอร์ให้ พาไปกินอาหารไทย(ที่ไม่ค่อยจะไทย 555) ใจดีมากๆเลย
ตอนเช้าเวลาเราไปเรียนแม่ก็จะเป็นคนทำพวกขนมปังอะไรพวกนี้ไว้ให้ เราลงมาก็กินๆก็ไป แต่เค้าจะไม่ได้ทำเบนโตะ(ข้าวกล่อง) เราก็ต้องไปซื้อหาเอาเองที่โรงเรียนอีกที เพราะเค้าก็ไม่ค่อยมีเวลา แม่ก็ต้องจัดการเตรียมของให้น้องสาวเพราะก็ไปโรงเรียนเหมือนกัน
ช่วงสามเดือนที่พลอยอยู่ที่บ้านนี้ ก็เข้าชมรมที่โรงเรียน พลอยเข้าชมรมศิลปะ กับ เทนนิส (ก่อนจะไปญี่ปุ่นคิดไว้อยู่แล้วว่าจะเข้าชมรมเทนนิสเพราะชอบเล่น) ส่วนศิลปะเพราะเพื่อนเข้าไปแล้วก็ชอบวาดรูปเลยเข้าดีกว่า แล้วเพราะต้องเข้าชมรมหลังเลิกเรียนทุกวันเลิกก็เย็นๆ ดึกๆ กลับถึงบ้านโฮส ทุกคนก็จะกินข้าวกันหมดแล้ว เราก็มานั่งกินคนเดียว เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะก็อยากให้เราเข้าชมรมอยู่แล้ว
จะมีอยู่ส่วนหลังๆที่จะซ้อมเสร็จกันประมาน ทุ่มหนึ่ง กว่าจะกลับบ้านทุกคนก็นอนกันหมดแล้ว (บ้านนี้นอนเร็วมาก ประมาน2ทุ่มก็เข้านอนแล้ว) เราก็เอาข้าวเย็นมาอุ่นกินแล้วก็อาบน้ำนอน
สามเดือนที่อยู่ ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวเท่าไหร่เพราะค่ารถไฟค่อนข้างแพงถึงแพงมากๆ เนื่องจากบ้านกับสถานนีรถไฟอยู่ไกลกันมากก็ต้องนั่งรถบัสไป ค่ารถไฟตอนอยู่ที่บ้านนี้ก็ ประมาน เกือบ 2หมื่นเยน =[]= แล้วโรงเรียนก็อยู่เลียบทะเล ก็ต้องต่อรถไฟสองต่อ คนก็จะเยอะเพราะมีรถไฟแค่สายเดียวที่วิ่งไปที่โรงเรียนได้ (แถวนั้นมีโรงเรียนอยู่สองสามที่ด้วยกัน) ก็ติดดูว่ามันจะอัดแน่นขนาดไหน
เขียนไปก็คิดถึงโฮสนะเนี่ย TOT
เหตุผลที่ย้าย :: ครบสามเดือนแล้วก็ย้าย โฮสเค้าบอกว่าที่เค้าอยากให้เราย้ายจะได้รู้จักคนเยอะๆ ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆเยอะ พลอยว่ากันเป็นเรื่องจริงนะ การที่พลอยได้ย้ายจากโฮสนี้พลอยก็ได้ไปเจออะไรอีกมากมายจริงๆ เพราะโฮสเค้าก็ไม่ค่อยว่างจะพาไปไหนด้วย ดังนั้นการที่ได้ย้ายโฮสก็ไม่ได้เป็นเรื่องแย่เสมอไป ^^ แต่มันลำบากตรงที่ต้องขนย้ายของนี่แหละ =[]=!!
โฮสที่สาม Saitou-san!!!! (โฮสแตงโม)
โฮสที่สามย้ายมาช่องฤดูร้อน ก็ช่องที่ปิดเทอมพอดีเลย (เที่ยวแหลก 55) ล้อเล่นๆ แต่โฮสนี้พลอยรักมากๆ รู้สึกผูกผันกับแม่เค้ามากๆ ถ้านักจากที่เริ่มมาอยู่ที่นี่ก็ประมาน6เดือน เป็นหกเดือนที่พลอยได้อะไรมากมายจริงๆนะ เรื่องรู้ที่จะทำอะไรด้วยตัวเอง ซักผ้าเอง ล้านจานเอง
ช่องอยู่โฮสที่สอง เค้าจะไม่ค่อยให้พลอยทำอะไรทำไหร่ พวกล้างจานอะไรอย่างงี้ แต่ที่นี่เราต้องทำเอง เนื่องจากโฮสนี้เค้ารับเด็กแลกเปลี่ยนมาอยู่หลายคน ส่วนมากจะเป็นเด็กมหาลัยแล้วก็อยู่ไม่นานมากเท่าไหร่ แต่ละคนก็จะกลับบ้านดึกบ้างไม่ค่อยอยู่กินข้างด้วยกันแบบครอบครัวอะไรมากมาย
เรื่องอยากเล่า >>
วันแรกที่พลอยมาที่บ้านเกิดเรื่องขึ้นสองเรื่อง เข้าบ้านมาก็ซวยเลยว่างั้น พอเดินเข้าบ้านมาลมพัดมาอย่างรุนแรงทำเอาผ้าม่านปัดเซเรมิกแตงโมที่วางโชว์อยู่แตกกระจาย =[]=+!
ส่วนเรื่องที่สองก็ตอนจะกินข้างเย็น ปลาไหม้ ไหม้ไม่พอเตาก็ไหม้ด้วย ครัวขโหมงเลยน่ากลัวมาก =O=!! ตอนนี้คิดไว้เลยว่า ตรูเป็นตัวซวยหรือเปล่าวะ แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้เกิดอะไรเลวร้ายอีก ^^’’
ชื่อโฮสแตงโม และ เหตุผล >>
ไซโต้ซัง หรือชื่อที่เค้าให้เราเรียกเค้า เพราะว่าเด็กทุกคนที่เค้ารับมาก็เรียกแบบนี้ แล้วลูกๆก็โตแบบมีลูกมีหลานไปหมดแล้วเลยเรียนชื่อดีกว่าเรียกแม่ ประมานนี้
โฮสนี้เค้าจะชอบแตงโมมากๆ อย่างที่เล่าให้ฟังเรื่องเซเรมิกแตงโมที่ตั้งโชว์ไว้ มันไม่ได้มีแค่นั้น เค้าตกแต่งทุกอย่างในบ้านเป็นแตงโมหมดเลย จาน ฟองน้ำล้างจาน ผ้าม่านติดสติกเกอร์แตงโม รวทั้งชอบกินแตงโมมากมาย (แตงโมที่ญ่ปุ่นแพงมากนะค่ะ) วันแรกที่เข้ามาที่บ้านเค้าตอนรับเราด้วยแตงโมฉ่ำๆถ้วยหนึ่ง หวานมากๆ แต่ก่อนพลอยไม่ชอบกินแตงโม แล้วก็ไม่กินด้วย เลยทำให้พลอยกินแตงโมได้นับทั้งแต่นั้นมา 555
เวลาไปเที่ยวหรือไปเจออะไรที่เป็นแตงโมก็จะนึกถึงโฮสคนนี้เสมอเลย ^O^ มีอยู่หลายครั้งที่ซื้อของรูปแตงโมไปให้เค้า พวกลูกอมรสแตงโม ที่ติดรองเท้าแตงโม แล้วก็ต่างหูแตงโม ที่ให้เค้าเป็นอันสุดท้าย โฮสยังเมล์มาบอกเลยว่ายังใส่อยู่เลย ดีใจมากมาย >O<
Curfew : เวลากลับบ้านของที่บ้านนี้ไม่ได้กำหนดไว้ตายตัวก็ถ้าดึกหรือไม่กินข้าวอะไรยังไงก็ให้เมล์บอกเค้า เค้าจะได้รู้ว่าเราไม่ได้หายไปอย่างไม่มีวันกลับ 55 มีบ้างที่ไปดึกมากๆกลับแบบห้าทุ่มเที่ยงคืนตอนไปดูแข่งbaseball ที่ Tokyo dome กลับมาเกือบเที่ยงคืน โฮสก็ขับรถมารับที่สถานนีเพราะจากสถานนีกลับบ้านใช้เวลาเดินประมาน 15 นาที
หายไปนาน (ม๊ากกกกกกกกกกกมากกกกกกกกกกกกกกก) ขออภัยนะค่าาาา gomen ne mina >"<
ความคิดเห็น