ยัยแว่นสุดซ่าส์กับนายหน้าหล่อสุดกวน

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4

งานวันเกิดยัยรัตตี้
          
                    วันนี้ฉันอต่งชุดเดรสสีฟ้าออกน้ำทะเล   เกล้าผมขึ้น   ใช้ปิ่นปักผมปักไว้   งานวันนี้ยัยรัตตี้เชิญแต่เพื่อนของยัยนั่นทั้งนั้น (บางคนฉันก็ไม่รู้จัก)   เลี้ยงอาหารแบบบุฟเฟ่ต์   และมีเครื่องดื่มพวกน้ำอัดลมกับไวน์ (ไอ้น้ำอัดลมฉันน่ะดื่มได้   แต่ไวน์นี่สิเอาไปห่างๆเลย  ไม่รู้ยัยรัตตี้เลี้ยงไวน์ทำไม ? ?)  หลังจากที่ฉันเปลี่ยนตัวเองใหม่เพื่อนๆต่างก็ชมว่าฉันสวยขึ้น  แม่กับพ่อของฉันภูมิใจมากที่มีลูกสาวสวยๆอย่างนี้  (เมื่อก่อนไม่เคยภูมิใจในตัวลูกสาว *-*)   ท่านทั้งสองได้เห็นรูปถ่ายหลังจากที่เปลี่ยนลุคตัวเองแล้ว  เพราะท่านทั้งสองกำลังไปฮันนีมูนรอบที่ 22 ที่เกาหลีใต้   และฉันก็ได้บอกท่านว่าถ้าไปเจอ SJ ให้รอลายเซ็นต์ให้ฉันด้วย (SJ น่ะย่ะไม่ใช่กิมจิจะได้เจอตัวง่ายอ่ะ)  นอกเรื่องไปเยอะแล้วกลับมาสู่ปัจจุบันบ้าง  ตอนนี้ฉันถือกล่องของขวัญสีฟ้า  ซึ่งมันเหมาะกับชุดที่ฉันสวม   กล่องนี้มีขนาดกลางไม่ใหญ่มากเกินไป  แต่ได้ในกล่องนี่สิมีแค่หมวกใบเดียว  มันไม่ใช่หมวกราคาถูกน่ะ  มันราคา 9,999 บาท  (เลขสวยดีเนอะ)  หมวกนี้มันไม่ธรรมดาเพราะมันมีลายเซ็นต์ของคริสตัล วง F(X)  ซึ่งฉันอุตส่าห์ไปซื้อต่อจากเพื่อนอีกคนมา
"เอ้ายัยเนม  ทำไมไม่เข้าไปในงานล่ะ" มินที่พึ่งเดินลงมาจากรถพูดขึ้น
"ก็....ฉันไม่กล้าเข้าไปอ่ะ"
"ก็กลัวเจอพีชแล้วทำตัวไม่ถูกอ่ะ"
"เฮ้อ ! งั้นเข้าไปพร้อมฉันเลยแล้วกัน"
"อื้อ !"
 
เมื่อเข้าไปในงานฉันรีบพุ่งไปหารัตตี้ทันทีเพื่อถามยัยรัตตี้ว่าพีชมายัง  แต่คำตอบที่ได้คือยังบ่มาเจ้า  ส่วนยัยมินก็ไปหาของกินกับยัยเจส
"นี่ ! รัตตี้แกว่าพีชจะมามั้ยว่ะ"
"ต้องมาอยู่แล้ว"
"ทำไมแกมั่นใจว่าพีชจะต้องมา"
"ก็ฉันให้วงของพีชมาเล่นดนตรีในวันนี้"
"O_O จริงดิ"
"ฉันจะโกหกแกทำไมย่ะ  นั่นไงมากันแล้ว"
"อือ"โห ! ! มีออร่ามาก
"แกๆ วันนี้เจอร์รีเท่สุดๆเลยเนอะ  แค่แต่งชุดนักเรียนก็เท่อยู่แล้ว   พอแต่งชุดอย่างนี้เท่ไปอีกอ่ะ"
                    ใช่ ! วันนี้ฉันยอมรับเลยว่านายเจอร์รี่เท่มากๆ   วันนี้นายนั่นใส่เดรฟสีแดง (กล้าใส่น่ะย่ะ)   เสื้อเชิ้ตสีขาว  ถลกแขนเสื้อขึ้นนิดนึง  สร้อยคอกับสร้อยข้อมือรูปหัวกะโหลก   และสุดท้ายรองเท้าผ้าใบสีดำ แต่ๆๆๆเชือกผูกรองเท้าสีแดง   นายเป็นคนที่แรง แร้ง แรง   นายเจอร์รี่
"นี่ๆ ยัยเนมแกตะลึงในความหล่อของเจอร์รี่มากเกินไปรึเปล่า"
"บ้า  ไม่ใช่สักหน่อยฉันตะลึงในความหล่อของพีชต่างหาก" วันนี้พีชสวมเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อน  กางเกงยีนส์สีขาว และรองเท้าสีขาว
"แล้วทำไมเจอร์รี่ถึงทำปากใส่แกว่า {ตะลึงในความหล่อของฉันหรอ}"
"นายนั่นมันกวนฉันไปงั้นๆแหละหน่ะ"
 "หวัดดีครับเนม  รัตตี้  แล้วมินกับเจสสิก้าไปไหนหรอครับ"พีชทัก
"สองคนนั้นไปหาอะไรกินน่ะ"รัตตี้พูด
"ดี ยัยป้าแว่น" การทักทายแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากนายเจอร์รี่
"อือ" วันนี้ฉันขอเป็นนางฟ้าสักวัน  ฉันจะไม่ถือสามารผจญ
"วันนี้ไม่โต้ตอบแฮะ  ตะลึงในความหล่อของฉันใช่มั้ย" 
"เออใช่  เอ้ย ! ไม่ใช่ย่ะ  ผู้ชายอย่างนายฉันเห็นได้ทั่วไปแถวสยามย่ะ"
"จริงหรอครับ" นายเจอร์รี่ยืนหน้าเข้ามาใกล้
"กะ...ก็  จริงดิ"
"ทำไมต้องเสียงสั่นด้วยหรอครับ"ยังไม่หยุดล้อฉันอีกน่ะนายเจอร์รี่
"แกหยุดแกล้งเนมได้แล้วไอ้เจอร์รี่" เงินพูดขึ้น  ขอบคุณที่ช่วยฉันไม่ให้กลายเป็นนางร้ายต่อหน้าพีช   ฉันรักนายมากเงินแต่น้อยกว่าพีช                       
"~~ You ~are~ my ~every ~thing~~" เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น?
"ฮัลโหล ครับ" โทรศัพท์พีชนี่เอง
"ว่าไงครับ"