ยัยแว่นสุดซ่าส์กับนายหน้าหล่อสุดกวน

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3

วันต่อมา
                    ณ ลานน้ำพรุ (เว่อร์ใช่มั้ย)

"นี่ ! เนม ฉันให้สาวของฉันฝั่งนู้นไปสืบประวัติของนายพีชมาแล้วน่ะ"
"แล้วเป็นไงบ้างล่ะ"
"อ่ะ  อ่านซะ"
"แกอ่านดังๆหน่อยน่ะ" เจสสิก้าพูด
"นายฐิฏิกรณ์   วัฒนาพันธ์   ชื่อเล่น พีช   อายุ 17 ปี   ศึกษาอยู่โรงเรียน B    กรุ๊ปเลือด A   นิสัยเป็นคนน่ารัก   เป็นกันเอง   พูดจาเพราะ   มีเพื่อนทั้งหมด 3 คน คือ เจอร์รี่   เงิน    และคิง   มีกลุ่มชื่อว่า  dark   prince....."
"dark   prince  หรอ" เจสสิก้าพูดขึ้น
"ทำไมหรอเจส"ฉันถามขึ้น
"ฉันเหมือนเคยได้ชื่อนี้ยินที่ไหน"
"แกรู้จักกันกลุ่มของพีชด้วยหรอ"
"อ๋อ  นึกออกแล้ว   dark   prince   เป็นวงดนตรีที่มาเล่นในผับของพ่อฉัน"
"นี่ ! พีชเป็นนักดนตรีด้วยหรอเนี่ย   โห ! สุดยอดทั้งหล่อ   น่ารัก   แล้วยังมีความสามารถอีก   นี่แหละคือแฟนของฉันในอนาคต"
"เนมแกเลิกเพ้อฝันได้แล้ว   แกเล่าเรื่อง dark prince  ต่อดิเจส" มินแกพูดขัดความสุขฉันจริงๆเลย
"dark prince  เป็นวงดนตรีที่มีสมาชิกทั้งหมด 4 คน    เจอร์รี่เป็นนักร้องนำ   พีชเป็นมือกลอง   เงินเป็นมือเบส   แลคิงเป็นมือกีตาร์   วงนี้เป็นวงที่ฮอตมาก   มีสาวๆกรี๊ดตรึม"
"ว่าแล้วทำไมกลุ่มของพีชหล่อทุกคน"
"แกอ่านต่อได้แล้วยัยเนม"
"อ๋อ อือๆ   อาหารที่ชอบสปาเกตตี้   น้ำมะนาวปั่น   ฐานะทางบ้านรวยมาก   กิจการทางบ้านเปิดบริษัทเฟอร์นิเจอร์ขนาดใหญ่  มีสาขาทั่วประเทศ   สุดท้ายสเปคผู้หญิง   เป็นผู้หญิงที่น่ารักสดใส   ผมยาว   ไม่ขี้บ่น  ไม่ขี้อิจฉา   ตาชั้นเดียว   ใสซื่อบริสุทธิ์    และที่สำคัญต้องเป็นผู้หญิงแท้   ไม่ใช่ผู้หญิงประเภทสองหรือสามเด็ดขาด   ปล.มีแฟนแล้วชื่อซอลลี่   มีลักษณะตรงตามสเปคทุกประการจ้า ! !   ตอนนี้แฟนกำลังเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ"
"O_O" ทั้ง 4 คน
"แกพีชมีแฟนแล้วอ่ะ  ฮือๆๆๆ"
"อย่าร้องไห้เลยยัยเนม   พีชมีแฟนแล้ว   เราก็ต้องแย่งพีชมาจากซอลลี่ใหเช้ได้"เจสสิก้าพูด
"O_O  จะดีหรอ   แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างล่ะ   จากที่อ่านสเปคของพีชฉันไม่ตรงสเปคพีชสักข้อเลยน่ะ"
"งั้นพวกเราจะช่วยเปลี่ยนจากยัยแว่นสุดเฉิ่มให้กลายเป็นสาวสดใสน่ารักเอง"
"พวกเรางั้นหรอเจส  งั้นฉันกับมินก็ด้วยดิ
"ก้อใช่   แกก็ช่วยยัยเนมมันหน่อยดิ"
"เออก็ได้"
"เย้ๆๆๆ   ขอบคุณพวกแกมากน่ะ"
"เออ  ไม่เป็นไรหรอก  ถือว่าทำบุญให้เด็กกำพร้า"
"ชิๆๆๆๆๆๆ"
                    เย้ฉันจะได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที  (เมื่อก่อนมีแฟนเป็นผีหรอย่ะเห็นยังไม่เป็นตัวเป็นตนสักที)

เช้าวันเสาร์

"ตึง ตึง  ยัยเนมตื่นได้แล้ว" เสียงเคาะประตู (มันไม่ใช่แค่เคาะแล้วมั้ง)
                    ฉันสวมแว่นแล้วลากสังขารตัวเองออกจากเตียง   แล้วเปิดประตูพบกับเพื่อนสุดไม่รักทั้ง   ตอนนี้ฉันไม่รักแล้วเพราะพวกนี้ทำให้ฉันยังนอนไม่เต็มที่เลย   เมื่อคืนนั่งดู sunghyunkwang  scandal  ปาเข้าไปตี 2 
"กว่าจะตื่นน่ะแก"
"นี่ ! มันเพิ่งจะ 9 โมงเองน่ะรัตตี้"
"มันสายแล้วน่ะแก"
"สายตรงไหนว่ะ   เสาร์-อาทิตย์  ฉันตื่น 10.30 นู้น  นี่มันยังไม่สายทีย่ะ"
"สายแล้ว   แกรีบไปอาบน้ำได้แล้วไป"
"พวกแกจะพาฉันไปไหนเนี่ย"
"ไปช้อปปิ้งสิย่ะ"
"ช้อปอีกแล้ว !   แกไม่เบื่อบ้างหรอย่ะ"
"ฉันก็เบื่อน่ะ" มินพูดขึ้น 
"แต่ฉันไม่เชื่อ" รัตตี้กับเจสสิก้าพูดขึ้นพร้อมกัน
"ก็แกกับยัยมินไม่เคยซื้อเสื้อผ้ากันเลย   พวกแกก็ต้องเบื่อดิ   ไปแล้วไม่ซื้อไร   แค่ไปช่วยเป็นช่วยถือถุงเสื้อให้พวกฉัน"เจสสิก้าพูด
"แต่วันนี้เราทำเพื่อแกน่ะเนม   เราจะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้แก"
"ให้ฉัน   ฉันมีเสื้อผ้าเยอะแยะจะซื้อใหม่ทำไม"
"ไม่ได้แกมีรสนิยมในการเลือกเสื้อผ้าได้ห่วยมาก   ไม่เหมือนแม่แก  แกไม่ได้รสนิยมในการเลือกเสื้อผ้าจากแม่แกเลย" สรุปง่ายแกว่าฉันอยู่น่ะยัยเจส
"ก็ใช่น่ะสิ   รสนิยมในการเลือกเสื้อผ้าของแต่ละคนก็ต้องต่างกันดิแก"
"หยุดเถียงกันได้แล้ว" ยัยรัตตี้พูด
"ยัยเนมแกไปอาบน้ำได้แล้วไป"
"เออ  ก็ได้"
"ที่ฉันพาแกไปช้อปนั้นเพื่อที่จะให้แกเปลี่ยนลุคยัยแว่นให้กลายเป็นสาวน่ารักสดใสตามแบบสเปคของพีชไง  จำไม่ได้หรอ"
"เออใช่  ลืม"
"งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนน่ะ"

                    4 ชั่วโมง  ที่ใช้เวลาในการช้อปปิ้งในสยาม (ที่เดิมอีกแล้วหรอ)   ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีชมพูอันน่ารัก   ผมยาวที่เคยมัดธรรมดาก็ปล่อยลงและซอยผมนิดๆ   ใบหน้าที่มีจุดด่างดำก็ถูกจัดการไปเรียบร้อยแล้ว ฮาๆๆ   แว่นตาที่เคยใส่ตอนนี้ก็เปลี่ยนไปใช้คอนแทคเลนส์   ตอนนี้ฉันได้เปลี่ยนลุคภายนอกแล้ว   แต่ที่สำคัญฉันต้องเปลี่ยนนิสัยที่จอมซ่าส์ของฉันให้กลายเป็นสาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์

13.30 น.   ที่ร้านอาหาร X

                    ตอนนี้ฉันกำลังรับประทานอาหารที่ไม่ค่อยชอบเท่าไร   แต่พีชสุดที่รักของฉันชอบอาหารสิ่งนี้คือสปาเก็ตตี้กับน้ำมะนาว   ยัยเจสบอกว่าต้องกินอาหารที่พีชชอบเพื่อที่จะแสดงให้เห็นว่าเราสองคนใจตรงกัน (โกหกเอาหน้าจริงนางเอกฉ้านนน)
"มิน   รัตตี้   เจสสิก้า   หวัดดีครับ" ใครว่ะอยากเห็นหน้าจัง   ทำไมไม่เรียกชื่อฉันบ้างอ่ะ   เพื่อนของเจส  รัตตี้  และมินหรอ ??
ชั่งมันเถอะกินต่อดีกว่า
"อ้าวพีช   เจอร์รี่" ยัยรัตตี้ทักขึ้น  พีชหรอ  เมื่อได้ยินชื่อนี้ฉันรีบเงยหน้าจากสปาเก็ตตี้บ้านี่ทันที   ไม่กินมันแล้วโว้ย ! !
"รัตตี้ใครอ่ะครับชุดชมพูคนนี้   ไม่แนะนำให้รู้จักบ้างหรอครับ"
"อ้าว ! !  คนนี้ก็คือเนมไง   จำเนมไม่ได้หรอ"
"เนมจริงหรอเนี่ย"
"อือ  ก็เนมไง"
"เนมสวนขึ้นจนผมจำไม่ได้เลยน่ะครับ"
"ขอบใจจ๊ะ" ท่องเข้าไว้  นางเอก  ห้ามเป็นนางร้ายเด็ดขาด
"นี่เธอหรอยัยป้าแว่น" มารผจญพูดขึ้นอีกจนได้   อย่าฟิวส์ขาดน่ะยัยเนม
"ใช่สิจ๊ะ   ฉันสวยขึ้นใช่มั้ยจ๊ะ"
"ก็งั้นๆแหละ   ไม่ต้องมาทำพูดจ๊ะจ๋ากับฉันหรอกนะ" สงบไว้ยัยเนม
"นี่ ! พีชกับเจอร์รี่วันเสาร์หน้าว่างหรือเปล่า" รัตตี้พูดขึ้น   ขอบคุณมากรัตตี้ที่แกไม่ทำให้ฉันฟิวส์ขาดเสียก่อน
"ทำไมหรอ" เออใช่  ทำไมว่ะ   
"ก็เสาร์หน้าเป็นวันเกิดฉัน   ฉันก็เลยจัดปาร์ตี้เล็กๆขึ้นอ่ะ" เออใช่ ! เสาร์หน้าวันเกิดยัยรัตตี้นี่น่ะ   ลืมได้ไงว่ะ
"ว่างอยู่แล้วครับ"
"ชวนคิงกับเงินมาด้วยกันดิ"
"ครับ  งั้นผมขอตัวก่อนน่ะครับ"
"ไปก่อนน่ะยัยป้าแว่น   วันนี้เธอดูไม่ขี้เหร่น่ะ" นายเจอร์รี่กระซิบ
"ไปก่อนน่ะทุกคน"
"ขอบคุณน่ะสำหรับคำชม" ฉันตะโกนออกไปแต่ไม่รู้ว่านายเจอร์รี่จะได้ยินมั้ย
"เนม  เมื่อกี้เจอร์รี่กระซิบอะไรแกอ่ะ" เจสสิ้ถาม
"อ๋อ ! เปล่า  ไม่มีไรหรอก   นายนั่นแค่พูดกวน(ตีน)อ่ะ"