ยัยแว่นสุดซ่าส์กับนายหน้าหล่อสุดกวน

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1

สยามพารากอน
 
                    ฉันและเพื่อนกำลังช้อปปิ้ง    เวลาที่พวกเราเดินไปไหนกัน   ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่พวกเรา   ยกเว้นฉันที่เป็นยัยแว่นขี้เหร่  อ๋อ ลืมแนะนำตัวไป  ตัวดิฉันนั้นมีนามว่า (จะลีลาทำไมเนี่ย *-*)  แบรมด์เนม  ใช่เลย นี่แหละชื่อฉัน   หลายคนต่างพูดกันว่าชื่อฉันนั้นไม่เหมาะกับหน้าเอาเสียเลย    ตัวฉันก็ไม่ได้ต้องการชื่อนี้สักหน่อย   แต่แม่ฉันนั้นเป็นคนที่ออกแบบเสื้อผ้าให้กับยี่ห้อดัง   ฉันเลยได้ชื่อว่าแบรนด์เนม   พ่อของฉันนั้นเป็นเจ้าของโรงเรียนเอกชนชื่อดังเป็นโรงเรียนมัธยมที่มีชื่อว่า โรงเรียน A   ฉันนั้นเพอร์เฟคทุกอย่าง   ยกเว้นหน้าตา  (นี่เขาไม่ได้เรียกว่าเพอร์เฟคย่ะ)

                    เพื่อนของฉันทั้ง 3 คน  แต่ละคนหน้าตาดีมาก   คนแรก  ชื่อมิน   เป็นสาวห้าว   หญิงกรี๊ดเยอะมาก   ผมสั้นซอย   หน้าตาขาว    ไร้ร่องรอยจุดด่างดำ (ข้อสุดท้ายไม่เหมือนฉัน)    เพราะใช้โฟมล้างหน้า XX (แกเป็นพรีเซ็นเตอร์ตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย)   คนต่อไป   รัตตี้   แค่ชื่อก็น่ารักแล้ว    ขอบอกตัวจริงน่ารักมากๆ   ตัวข๊าว ขาว  จมูกนิด   ปากหนาหน่อย   เพอร์เฟคจ้า   และสุดท้ายสาวสวยสุดเซ็กซี่   เจสสิก้า   หุ่นดี  (ประกวดนางแบบได้เลย)  ผมทอง  สวย  ทุกอย่างดีหมด   ส่วนเรื่องฐานะไม่ต้องพูดถึงรวยทุกคน   

กลับสู่ปัจจุบัน  (ร้านไอศครีม)

"นี่เนม   ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ" รัตตี้พูด
"*-*"
"น่ะๆๆๆๆ"
"อือ ก็ได้"
                   
                    ยืนรอรัตตี้อยู่หน้าห้องน้ำ   ส่วนรัตตี้เข้าห้องน้ำอยู่    ในตอนนั้นเองก็มีวัยรุ่นเป็นผู้ชายคนหนึ่งมองมาที่ฉัน   มองตั้งแต่หัวจรดเท้า   แล้วส่ายหัว    ฉันคิดในใจว่า "อะไรย่ะ   ฉันไม่ได้หน้าตาแย่ขนาดนั้นเสียหน่อย   หุ่นก็ออกจะดี   มีจุดด่างดำบนใบหน้านิด   ไอพวกตาต่ำ"   มันเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามาหาฉัน   ฉันคิดในใจว่า "ทำไมรัตตี้ยังไม่ออกมาทีอีกเนี่ย   ข้าศึกบุกอีกแล้วหรอ   ฮือๆๆ  ทำไงดีเนี่ย"  และดึงกระเป๋าฉัน   ฉันกรีดร้องดังที่สุดในชีวิต
"ช่วยด้วย ๆ   ไอ้โจรบ้านี่จะขโมยกระเป๋า"
"เงียบหน่อยดิ   ยัยแว่นหนา"   กล้าว่าฉันได้ไง
                   
                    เราต่างแย่งกระเป๋ากันไปมา   จนกระทั่งมีอัศวิน (กว่าจะมาได้น่ะ) ขี่ม้าขาวมาช่วย (ตอนนี้อัศวินไม่ได้ขี่ม้าขาวแล้วย่ะ   มันเชย   อัศวินต้องนั่งเฟอร์รารี่มาช่วยย่ะ)
"หยุดน่ะ !   จะทำไรน่ะ   ปล่อยมือออกจากกระเป๋าเดี๋ยวนี้น่ะ" อัศวินพูด
"แกไอ้ตุ๊ด   คิดจะช่วยยัยแว่นหนาหรอ ฮึฮึ   ตุ๊ดอย่างแกจะทำอะไรฉันได้" ไอ้โจรบ้ากล้าว่าอัศวินสุดหล่อของฉันเป็นตุ๊ดได้ไง
"แกไม่ปล่อยใช่ไหม   งั้นแกเจอนี่แน่" อัศวินสุดหล่อสุดน่ารักเอามีดขึ้นมา
"ไอ้ตุ๊ดแกคิดว่าฉันไม่มีหรอ ฮาๆๆๆ" ไอ้โจรบ้านั่น   ก็หยิบมีดขึ้นมา
                    ไอ้โจรบ้านั่นก็เอามีดไปแทงอัศวินของฉัน (ของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ย่ะ)  อัศวินของฉันหลบได้รวดเร็วมาก   แล้วจึงเตะเข้าที่ท้องของโจร   จากนั้นก้ต่อย   ต่อย   แล้วก็ต่อย  จนเละ    ฉันนั้นยังค้างอยู่ในความหล่อ   ความน่ารักของอัศวินคนนี้กรี๊ดคนอะไรไม่รู้เป็นสุภาพบุรุษ   แล้วยังน่ารักอีก   เฮ้อ ! เขาอยากได้เป็นแฟน
"เธอๆ"
"หืมๆ   อะไรหรอ"
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ
"อ๋อ   เปล่าจ๊ะ"
" อะ นี่กระเป๋าตังค์ครับ"
"ขอบใจมากๆน่ะ"
"ว่าแต่เธอชื่อไรหรอ"อ๊ายเขินจัง(แกถามไปแล้วไม่ต้องเขินหรอกย่ะ)
"ผมหรอ   ผมชื่อพีช"
"หรอ  อือ....แล้วไม่อยากรู้ชื่อฉันบ้างหรอ"
"แล้วเธอชื่อไรล่ะ"
"ฉันชื่อแบรนด์เนม   เรียกว่าเนมก็ได้น่ะ"
"อือ   งั้นฉันไปก่อนน่ะ   เพื่อนคงรอแย่"
"บาย"
"บาย" กรี๊ดพีชหันมาขยิบตาให้ฉันด้วย   โอ๊ยน่ารักได้อีก   ช้านนนนนนนนนจะเป็นลม
"เนม   เกิดไรขึ้นหรอเมื่อกี้ได้ยินเสียงร้องของแก"กว่าจะออกมาจากห้องน้ำได้น่ะเพื่อนรักฉัน   แต่ไม่เป็นไรฉันไม่โกรธ เพราะได้พบกับอัศวินสุดหล่อ
"ก็ฉันโดนกระชากกระเป๋าเมื่อตอนกี้   แกมัวแต่อยู่ในห้องน้ำอยู่นั่นแหละ"
"ห๊า   แล้วเป็นไรหรือเปล่า" ยัยรัตตี้หมุนตัวฉัร 360 องศา
"ไม่เป็นไรหรอก   พอดีมีอัศวินสุดน่ารักมาช่วยไว้ทันอ่ะ"
"แล้วใครคืออัศวินสุดน่ารักของแกล่ะ"
"เขาชื่อพีช   เขาหล่อและน่ารักมากๆเลยแก"
"เห็นคนหล่อแล้วเป็นอย่างนี้ตลอดอ่ะแก   ไปได้แล้วไป   ยัยมินกับยัยเจสรอแย่เลย"