คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [ PINK ] BLACK' 05___COLD SILENCE 30%*แก้คำผิดแล้วครัช
05
COLD SILENCE
ทำใจของเธอให้สงบก่อนจะมา….
ต่อกับฉันที่เตียงนะ ยูริ
- !?? –
เธอไม่รักฉันแล้วเหรอ
- เซฮุน –
................................................
ในยามเช้าวันใหม่ ‘ จะคิดอะไรมากพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ’ นี่ยังคงเป็นคำปลอบประโลมใจของซอฮยอนเสมอมา นัยน์ตาว่างเปล่านั่นมองขึ้นไปบนฟากฟ้า บนชั้นบรรยากาศต่างๆ วันนี้ช่างสดใส ใบหน้าสวยยกยิ้มทักทายสิ่งแวดล้อมต่างๆตรงหน้ากระจกบานใส หิมะหนาๆก็ตกลงมาตลอดไม่มีท่าจะหยุดเช่นกัน
เผลอเคลิ้มไปกับธรรมชาติแสนสดใสยามเช้าตรู่สักพักใหญ่ รู้ตัวอีกทีก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก สายตาที่กำลังจ้องบรรยากาศข้างนอกหน้าต่าง ฉับพลันเบนสายตาไปกะจะมองว่าข้างหลังเธอมันเกิดอะไร
แต่ร่างบางก็ต้องอยู่กับที่นิ่งๆเพียงเพราะรอบแขนแกร่งโอบกอดอย่างแน่นหนา พลางส่งให้ความอบอุ่นจากตัวเขาส่งไปถึงร่างบางอ้อนแอ้น แผ่นหลังเธอนั้นสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของอกหนา แถมยังได้กลิ่นน้ำหอมจางๆแสนคุ้นเคย.....
รู้แล้วล่ะว่าใคร...
แต่ก็ต้องชะงักไว้เพียงชั่วครู่ มือเรียวบางแสนเยือกเย็นเพราะอากาศหนาวกัดกินร่างกาย ถูกมือใหญ่หนาจับกุมแน่นเหมือนรู้ว่ากำลังหนาว ตอนแรกอาจดูงงๆ แต่พอได้ลองอยู่เฉยๆตอบรับสัมผัสที่เขามอบให้แบบนี้สักพัก มันรู้สึกดีไม่น้อย
มันเหมือนกำลังโหยหากอดแสนอบอุ่นแบบนี้
ที่เธอไม่เคยได้มันมานาน... นานแค่ไหนแล้วนะ...
“ เจบี.. ” ริมฝีปากบางเอ่ยเบาๆ ริมฝีปากบางยกยิ้มขึ้นน้อยๆ
“ โห่.. รู้ได้ไงอ่ะ ”
“ ก็มีอยู่คนเดียวอ่ะที่ทำแบบนี้ ฮ่าๆ ”
“ ให้คนอื่นทำสิ ฉันจะต่อยมันให้น่วม ”
แน่ใจนะว่าจะต่อยคุณลู่หาน!?
อะไรกัน.... สมองเจ้ากรรมดันคิดถึงใครบางคนที่ชอบลวนลามเธออย่างเผลอตัวเช่นตอนนี้ที่กำลังเกินขึ้น ซอฮยอนสะบัดหัวน้อยๆเป้นเชิงไล่ไอ้คนบ้ากามออกจากสมอง ก่อนจะหันไปคุยกับคนตรงหน้าเธอต่อ
“ อย่ามาทำเป็นหึงฉันออกนอกหน้าหน่อยเลย นายก็รู้... ”
“ อย่าพูดนะเว้ยย ”
“ จ่ะๆ ฮ่าๆ ”
“ ขำอะไรของเธอวะ ซอฮยอน มานี่เลยย หมั่นเขี้ยวชิบ ”
“ ปล่อยๆๆ ปล่อยเลย ฮ่าๆ ”
ฉับพลันก็รู้สึกหมั่นเขี้ยวผู้หญิงคนนี้แบบเต็มทน ความรู้สึกที่มากกว่าเพื่อนมันล้นเอ่อขึ้นมาจนลืมตัว ร่างหนาวิ่งเข้าไปสวมกอดคนตัวเล็กกว่าที่กำลังจะวิ่งหนีแต่ก็ไม่พ้น เขากระชับกอดเธอแน่นๆ เหมือนจะบอกกลายๆว่า ‘อย่าหนีฉันอีกเลยนะ....’
“ นายมาได้ไง แล้วมาญี่ปุ่นนานรึยัง ” ร่างบางที่ทนแรงคนได้เปรียบไม่ไหวปล่อยให้เขาสวมกอดเธออยู่อย่างนั้น ในหัวก็สงสัยว่ามาได้ยังไงก็เลยถามไถ่ไปอย่างเป็นห่วง
เป็นห่วงในฐานะเพื่อนสนิทนะ...
แต่ไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอยังคงคิดแบบเดียวกันมั้ย
“ มาเที่ยวน่ะ ตามสไตล์ผู้ชายโสดแบด เธออ่ะ? ”
“ มาทำงาน ”
“ ฉันไม่อยากให้เธอทำงานแบบนี้เลย มันเสี่ยงโดนเอาเปรียบอ่ะ ”
“ หึงจริงๆสินะ ฮ่าๆ ”
“ ใช่หึงแล้วก็หวงมากด้วย ”
“ ปล่อยเลย ไอ้คนขวานผ่าซาก ฮ่าๆ ”
“ ขอกอดอีกหน่อยได้ป่ะ คิดถึงว่ะ ”
“ เจบีอย่างอแงสิ ”
“ งอแงกับเธอคนเดียวนะรู้ไว้ด้วย ไอ้หนู ”
“ กอดแน่นจัง ฮ่าๆ หายใจไม่ออกจะเด็กน้อย ”
ไอ้หนู กับ เด็กน้อยเหรอ? หึ
สายตาคมดั่งเหยี่ยวมองเนื้อของตัวเองที่กำลังจะโดนสุนัขคาบไปแดรก มองการกระทำของทั้งคู่ที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างเมามัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นที่อยู่ๆก็รู้สึกหัวเสียยังไงไม่รู้ เลยหัวเราะเชิงเซ็งๆไป หึหึ
“ ไหนบอกขอไปเข้าห้องน้ำ แล้วนี่อะไร? ”
ลู่หานละสายตาออกแล้วกลับหลังหันทันที ใบหน้าหล่อที่แสนขี้เล่นหายไปเสียดื้อๆ ไม่รู้ทำไมมันหงุดหงิดพิลึก คิดแล้วยิ่งหัวเสีย ให้ตาย! ร่างหนาเดินออกมาอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าเขาทนดูมันไม่ไหวแล้ว
หงุกหงิดว้อยยยย
ตุ้บ!
“ โอ้ย! !! ” ไม่รู้ว่าจะพาลไปถึงไหน อารมณ์โกธรเข้าครอบงำแล้วเหรอไง ร่างหนาเตะเข้าเต็มๆที่ฝาผนังแข็งๆ ผลที่ได้คือ….
เจ็บสิครับ!!! โถ่!!!!
กึก...
การกระทำทั้งคู่ที่กำลังสวีทกัน แสนโคตตตรจะสนิทสนมหยุดลงกะทันหันโดยมิได้นัดหมาย ฉับพลันสายทั้งคู่มองไปยังใครสักคนที่ร้องโอดออดแอด กำลังลูบส้นเท้าตัวเองป้อยๆ อย่างน่าสงสาร
ส่วนอีกฝ่ายก็เช่นกัน... ถึงกับหยุดชะงักทันทีเมื่อการที่เขาเตะผนังอย่างแรงมันจะเรียกร้องความสนใจมาให้เขาถึงเพียงนี้ หน้าตาคนแมนที่เหยเกดูอึ้งๆเมื่อร่างบางของคนที่เขาหึงนักหึงหนาวิ่งมาหา เธอก้มลงดูเท้าของเขาและจับมันอย่างเบามือ
“ คุณลู่หานคะ!! คุณทำไมต้องเตะผนังด้วยคะ?!! เท้าคุณอาจแพลงหรือพลิกได้นะคะ ถ้าเป็นแบบนั้นคุณจะเล่นคอนเสิร์ตได้ยังไง ให้ตาย!! เดี๋ยวฉันจะประคองคุณไปประคบแผลเองค่ะ ” คิ้วเรียวขมวดขึ้นมุ่น มือบางค่อยๆจับที่ข้อเท้าหนาเชิงดูอาการ ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยไอ้คนหล่อที่ยืนโง่วเบลอๆที่อยู่ๆตัวเองก็นึกพิเรนเตะกำแพงทำไม?
อย่างกับพยาบาลมาเองเลย...
เคยเป็นพยาบาลป้ะเนี่ย ถามจริง?
“ เป็นห่วงผมเหรอ? ”
“ ค่ะ เป็นห่วง!! ”
“ ขอบคุณครับ.. ”
จุ้บ!!!!!!!!!!!!!
ความโกธรเคืองต่างๆ เปรียบดั่งกองอัคคีร้อนๆที่สุมอกแกร่งกลับถูกสายชลเชี่ยวเย็นดับเปลวอัคคีนั้นไปเลย และอาจะจะม่มีวันจะประทุด้วย เมื่อคำว่า ‘เป็นห่วง’ ที่ร่างบางตอบออกมาโดยไม่คิดที่จะยั้งคิดสักนิด หรือ ประมวลผลสักหน่อย
‘ห่วง’ คำๆนึงที่มี1พยางค์แต่กลับสะท้านไปทั้งใจ
โอ้ยยยย เสียวว เอ้ย! เสี่ยวเอ้ออออออ
ความรู้สึกร้ายๆในตัวนั้นหายไป กลับตอนนี้เป็นความรู้สึกดีๆเข้ามาแทน ร่างหนาก็อดหมั่นเขี้ยว คนสวยตรงหน้าที่ชอบทำให้หัวใจดวงโตๆเต้นดังรัวไม่ไหว เลยส่งริมฝีปากหนาแสนอบอุ่นก้มลงไปจุมพิตพวงแก้มนุ่มๆทีนึง
อ่าห์ห์ห์ ได้ลวนลามคนสวยแต่เช้าเลย ตรู
“ คุณลู่หานลวนลามกันอีกแล้วนะคะ ”
“ น่ารักที่สุด ฮ่าๆ ”
อารมณ์ขี้เล่น กลับมาอีกครั้งพร้อมความหื่นเต็มกำลัง ท่อนแขนแกร่งของคนแมนโอบรอบเอวร่างบางให้ลุกขึ้นมาจ้องกับด้วงตากวางเป็นเอกลักษณ์ของเค้า คนแมนกระตุกยิ้มบางๆให้รู้ว่าเขารู้สึกดีแค่ไหน ก่อนจะกระซิบหูร่างบางช้าๆ พอให้สยิว
“ คุณแอร์สุดสวยอยากขึ้นเตียงมั้ยครับ ผมหื่นมากอ่ะตอนนี้ ”
“ บ้า! ”
ลวนลามเก่ง หื่นเก่ง จริงๆคุณลู่หาน
“ เห้ย! ”
พลั่ก!!!
อยู่ๆร่างบางในอ้อมกอดของเขาก็ถูกกระชากออกอย่างรุนแรง ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วมุ่น ที่ตอนนี้เบื่องหน้านั้น มีใครสักคนที่กำลังตะเบงเสียงแข็งกร้าว และทำหน้ากวนส้นตรีนใส่ และแล้วอารมณ์ขี้เล่นที่เพิ่งกลับมาก็หายไปอีกระรอบหนึ่ง
อารมณ์เสียแต่เช้าเลยตรู
เล่นกับคนผิดแล้ว มึ.ง!
“ ไร้มารยาทชิ.บหายเลยว่ะ ผัวเมียคุยกัน ” โกหกคำโตที่หลุดมาจากลมปากของคนหล่อ พลางปั้นหน้าโกธร
เอาจริงๆมันโกธรโค.ตรๆๆ
“ คุณลู่หานคะ ” เหมือนเรื่องมันจะเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางก็อ้าปากจะห้าม แต่คงเรียกได้แค่ชื่อหล่ะ...
“ เลิกยุ่งกับเมียคนอื่นได้ละนะ ถึงเมียกูจะเฟรชชี่แต่มีผัวแล้วเข้าใจมั้ย!? อย่าให้ขึ้นนะมึ.ง ” ไม่ยอมฟังอะไรทั้งสิ้น ตอนนี้ขอพี่หานด่าไปก่อนแล้วค่อยว่ากันใหม่ เขาเดินไปแล้วกระชากร่างบางที่ถูกอีกคนจับไว้ออกจากกัน
หมั่นไส้ สวีทกันดีนัก
“ ซอฮยอนไม่ใช่เมียมึง!! ไอ้หน้าอ่อน!!! ” เจบีบอกตอบไปอย่างไม่ยอม เลือดก็ขึ้นหน้าเหมือนกัน ถ้าใครจะมาปากพร้อย บอกว่าซอฮยอนเป็นเมียล่ะก็ไม่ยอมแน่ๆ
“ มึงว่าใครหน้าอ่อน!! ”
“ มึงไง หูตึงเหรอ หึ ”
“ หยุดเดี๋ยวนี้! ”
การจะห้ามคนที่ไม่รู้จักโตสองคนนี้ยากยิ่งกว่าล้างก้นเด็กเป็นไหนๆ ร่างบางที่มีแรงเพียงน้อยนิดร้องห้ามปราม คุณลู่หาน และเจบี ที่กำลังกระชากคอปกเสื้อของกันและกันอยู่ ใบหน้าเอาจริงผุดขึ้นเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้
“ หยุดเดี๋ยวนี้! ได้กันทุกคนไม่ต้องแย่ง!! อุ้บ!..... ” ถึงกับเอามือปิดปากแทบไม่ทัน ตอนแรกก็รู้สึกว่าตัวเองฮอตนะ แต่ตอนนี้มันจะร้อนมากไปแล้วสำหรับซอฮยอน ร่างบางเผลอพูดความในใจออกไปเสียนี่ แฮ่ๆ
เงิบ......
เมื่อคนหล่อสองคนกำลังจะวางมวยต่อยกันอย่างเมามันส์ ถึงกับหยุดชะงักไปเลย พร้อมสมองที่กำลังประมวลผลว่าสิ่งที่ร่างบางพูดนั้น มันหมายความว่าอะไรวะ?
พูดอะไรของเธอวะ ซอฮยอน?
“ เอ่อๆ.. หยะ.. หยุด... ฉัน.. ฉันจะบอกว่าหยุด ถ้าไม่หยุดฉันจะต่อยนายแทน อะไรแบบนี้อ่ะ แฮ่ๆ ” เมื่อถึงกับจนมุม ก็ต้องโกหกบ้างไรบ้างเนอะๆ *ยิ้มแหยๆ* “ เจบีกลับไปก่อนนะ ฉันจะจัดการกับคุณลู่หานเอง ” แต่ยังไงแล้วเธอก็ต้องห้ามไม่ให้เจบีทำร้ายคุณลู่หาน
แต่.... เอ่อ.... แล้วเราจะไปเป็นห่วงคนแบบนั้นทำไมล่ะ !?
“ แล้วตกลงยังไง เธอเป็นเมียมันเหรอ? ”
“ อะ.. อ.. เอาเหอะน่า กลับไปก่อนนะๆ ขอร้องล่ะ ”
“ อะไรของเธอวะ... ฝากไว้ก่อนไอ้หน้าอ่อน!! ”
“ มาเลยไอ้สาดดด เมียกูวซับพอร์ตมาดี หึ! ”
“ คุณลู่หานคะ!! ”
กลับคอนโดเมื่อไหร่ เราต้องเคลียร์กันหน่อยนะครับ เมีย.
................................................
[ ไรท์เตอร์ - คือจะบอกว่าตอนของซอมันยาวไปอ่ะ5555
งั้นตอนหน้าให้พี่ลู่วมาจัดการซออีกทีละกัน 55555
เจบีกับซอเป็นเพื่อนกันค่ะ แต่เจบีดูจะชอบซอฮยอนเนอะๆ5555 ]
คือ......
เนื้อเรื่องที่เหลือมันหายอ่ะTT
เฟรชไดรช์ติดไวรัส พอเปิดมาดูก็รู้เรื่องเลย แงงงงงงง ชีวิตพังมากกกก
ไรท์ต้องแต่งที่เหลือใหม่ว่ะ ฮรือออออ รออีกหน่อยได้มั้ยอ่า ไรท์เกลียดแบบเน้!! ฮรือ*ฟ้องแม่แปป*
TT TT
คือตอนนี้ทำได้แค่มานั่งแก้คำผิดในตอนเก่าๆไง
ตอนใหม่ที่แต่งอยู่หายไปหมดเลยค่ะ ละมันรู้สึกเหมือนศูนย์เสียความบริสุทธิ์ไปยังไงไม่รู้ชอบกล
เสียใจมากค่ะ ฮรือออออออออ
6/03/2015
ร่วมติดแท็กลงทวิตกันเถอะ ><
#ฟิคสีชมพู
เจอกันเน้อออ มาสปอยกัน หนุกๆๆ
ความคิดเห็น