คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [ PINK ] BLACK' 04___YOU'RE SO NASTY
04
YOU"RE SO NASTY
ขอโทษนะ...
เรื่องนี้มัน งง กว่าที่คุณคิดว่ะ
.
....................................................
ของเดิมพันธ์แสนโสโครก ฉันไม่ต้องการ...
ฉันต้องการเธอ.... อิมยุนอา
กลับมาหาฉันอีกสักครั้งได้มั้ย
-เซฮุน-
คุณลู่หาน....
คุณน่ารักดีนะ น่าสนใจกว่าตากล้องฉันเสียอีกล่ะ
ฉันสนใจคุณจัง
มันน่าสานความสัมพันธ์นะ
ว่ามั้ย....
-ยูริ-
ชาลยอลได้โปรดอย่าเกลียดฉันเลยนะ
คุณคือทุกอย่างของฉัน
ฉันคิดถึงคุณมากนะคะ
-แทยอน-
ซอฮยอน เป็นไง...
ลืมคนชื่อคริสลงรึเปล่า
ฉันยังไม่อยากให้เธอลืมฉันนะที่รัก
อยากให้เกลียดมากกว่า หึ
-คริส-
............................................................
“ เฮ้ๆๆ อะไรวะไอ้ฮุน ทำร้ายคนสวยๆแบบนี้ได้ยังไงวะ ต่ำชิ ป หาย ”
กึก...
เหมือนเสียงสวรรค์ที่สั่งการ บอกให้ไอ้ซาตานแสนชั่ว หยุดทำร้ายเธอเสียที
แทยอนรู้สึกโล่งอกมากของมากที่สุด เธอนึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าไม่มีคนมาห้าม
เซฮุนให้หยุดการกระทำที่เรียกว่าข่มขืนเธอ มันจะเกิดอะไรขึ้น มันน่ากลัวเกินไป
ชีวิตแทยอนก็เหมือนเดินบนเส้นด้าย ไม่รู้ว่าจะเสียตัวให้ไอ้คนชั่วนี่เมื่อไหร่กัน......
“ ไอ้เชี่ยคริส ” เซฮุนผลักร่างบางให้ลงไปนอนบนเตียงแบบอารมณ์เสียสุดๆ แล้วลุกขึ้นเดิน
ไปหาคนที่มาขัดจังหวะเขาทันที
ไอ้ เ ว ร . ขัดจังหวะกู
“ โถ่.... คุณชายโอ เซฮุน เป็นถึงลูกมหาเศรษฐี รวยโ คตรๆ ผู้สูงส่อง หน้าตาก็ดี แต่...
ทำไมทำตัวต่ำจังวะ ทำร้ายแต่เพศแม่นะมึงอ่ะ ” คริสเอ่ยคุยกับ อดีตเพื่อน อย่างอารมณ์ดี
“ เ สื อ ก ” คุณชายตอบไปลวกๆ เพราะเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักหนา แม้จะมีคนชอบเสือกมาเยี่ยมก็เถอะ
“ หึ.. มึงยังเหมือนเดิมเลยนะ ”
“ เลือกเสื อ ก สักที เชิญมึงกลับไปรักษาอาการกามๆของมึงเถอะ เมียกูรอรักษามึงอยู่อ่ะ ”
เมีย...
ใครกันนะ...
คิม แทยอนก็ได้แต่นั่งฟังพวกเขาคุยกันเงียบๆ ได้แต่เก็บความสงสัยไว้คนเดียว เงียบๆ ตอนนี้ร่างกายเธอก็เหมือนผักเฉาๆ ข้อมือที่โดนบีบแดงก่ำ ปากบวมเจ่อเพราะโดนจูบ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย เจ็บคอเพราะเอาแต่ตะโกนบอกให้คนชั่วช้าหยุดทำร้ายเธอ
สงสารตัวเองจังเลย...
“ ขอโทษนะเมียมึงกำลังจะมาเป็นของกูว่ะ ขำๆนะมึง ” คริสมองเซฮุนอย่างเยาะเย้ย ในใจเขาสมน้ำหน้า
เซฮุนอยู่ไม่น้อย
“ มึงแน่ใจ!!! ” เหมือนความเดือดพล่านมาสุมอยู่ในอกแกร่ง เมื่อพูดถึงเรื่องหญิงผู้เป็นที่รัก เขาจะขึ้นแบบนี้เสมอ เซฮุนระงับความโกรธไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้....
“ อะไรวะ โอเซฮุนคนเดิมหายไปไหนล่ะ คนที่ไม่หมาบ้าแบบนี้!!! ” ใช่ เมือ่ก่อนหน่ะเซฮุนดูเฉยเมยไปกับทุกอย่าง ใครจะเดือดจะร้อนเขาไม่เคยแยแส
จะเว้นก็แต่เรื่องยุนอา...
“ ไอ้คริส!!! ”
“ ไอ้เซฮุน!!! ”
“ มึงไปไกลๆตี นกู... ”น้ำเสียงทุ้มเย็นพยายามจะสงบสติอารมณ์อย่างที่สุด เขาพูดทั้งๆที่ขบกราม ตัวสั่นเพราะความโกธรที่ฉุดไม่อยู่
“ ไม่ไป... ว้าวว ของเดิมพันธ์มึงเหรอ สวยดีนะ ”จุดมุ่งหมายที่คริสมาวันนี้หน่ะ...
เขากะจะมาป่วนโอ เซฮุนให้เป็นหมาบ้าแบบสุดๆน่ะสิ หึหึ แค่คิดก็เลวแล้ว แหม่....
ว่าแล้ว คริสก็เดินเข้าไปหาร่างบางที่ตัวสั่นเทา น่าตาเธอนี่น่าเอ็นดู อย่างกับลูกนกที่ตกรัง น่าสมเพชดีมากเลยทีเดียว เขานั่งบนขอบเตียงอีกด้านนึง มองผู้หญิงตรงหน้าช้าๆ
สวยดีหนิ ไอ้เซฮุนมันโชคดีจริงๆ
“ ของๆกู กูดูแลได้ อย่ายุ่งให้มาก ”
“ สวัสดีครับคนสวย ผมคริส สนใจไปทานข้าวด้วยกันมั้ยล่ะครับ” คริสมองหน้าแทยอนแบบยิ้มเจ้าเล่ห์ เขามองเธอเหมือนหลงใหล
นี่เป็นนิสัยที่คริสชอบทำเป็นกิจ เขาจะชอบทำตัวเจ้าเล่ห์ และหว่านล้อมให้ผู้หญิงสวยๆมาตกกับดัก แล้วจากนั้นก็ลากไปที่เตียง
ถือเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับ คนกามๆเขาทำกัน
และตอนนี้ คิม แทยอน รู้สึกเหมือนกำลังโดนจีบยังไงไม่รู้ แต่เธอก็ทำได้แค่ยิ้มน้อยๆให้เขา เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงโง่งมบรมอะไรแบบนั้นหรอก เธอรู้อยู่แก่ใจว่าใครเป็นยังไง
เธอพอจะรู้ว่าคริสก็เลวเท่าๆเซฮุน
“ กระแดะอีกแล้วนะแทยอน” เหมือนมันขัดหู ขัดตา น่าหมั่นไส้ เซฮุนเลยจัดไปหนึ่งดอก
ถ้อยคำหยามเหยียดของเซฮุนช่างสอดเสียดหัวใจดวงน้อยดวงนี้เหลือเกินสำหรับแทยอน
“ หยุดดูถูกฉันสักทีคนเลว ” แทยอนตอบช้าๆ หน้าเธอแดงก่ำ ดวงตาแดงฉานจ้องเขาเอาเป็นเอาตาย
“ อย่าลองดีกับฉันแทยอน... ”ร่างหนาเอ่ยช้าๆ ใบหน้าหล่อกดเสียงต่ำ จนน่ากลัว
“ ฉันเกลียดคุณ ”
“ ก็ดีเกลียดมากๆล่ะ ”
“ เฮ้ยๆ ไรกัน ฉันอยู่ด้วยทั้งคน คุยกับฉันมั้งดิวะไอ้ฮุน ” คริสเมื่อเริ่มรู้สึกว่าเขากำลังจะกลายเป็นอากาศ เลยอยากจะมีส่วนร่วมสักหน่อย
ขัดจังหวะแม่ม…..
“ กูว่ามึงออกมาคุยกับกูนี่ ” และได้ผลเซฮุนหันกลับไปสนใจอดีตเพื่อนเขาอีกครั้ง เซฮุนเดินนำ
คริสไปในอีกห้องนึงของคอนโด แต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะดูถูกร่างบางที่อยู่บนเตียง “ อยู่ในห้องนี้ล่ะ อย่าเสือ ก ออกมานะ เดี๋ยวฉันจะกลับมาคิดบัญชีกับเธอแน่ไม่ต้องห่วง ”
ในที่สุดเกือบสองวันเต็มที่เธอได้อยู่บนเครื่องบิน ได้ทำหน้าที่แอร์โฮสเตจอย่างเต็มที่ ตอนนี้เครื่องก็ได้ลงจอดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หน้าที่เธอในตอนนี้ก็สำเร็จ
แล้วล่ะมั้ง...
“ แหม่.. เสียดายจังครับ อดเจอคนสวยแบบคุณอ่ะ” ยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลย ก็แค่ลากกระเป๋าเดินเล่นในสนามบิน ก็เจอสุดหล่อซุปเปอร์สตาร์นี่อีกแล้ว
ให้ตายเถอะ...
ถ้าเป็นการทักทายแบบปกติก็คงไม่อะไรหรอกนะ แต่คนหล่อหน้าหวานก็ไม่เลิกลา มือหนาโอบรอบเอวแบบเต็มไม้เต็มมือ ตัวชิดกันปานจะกลืนกิน
โดนลวนลามอีกแล้วสินะ ซอฮยอน...
“ ยังไงฉันก็ต้องบริการคุณตอนกลับนะคะ ”
“ อ่อ.. ผมลืมไป แฮ่ๆ ”
นั่นสินะ เขาจ้างสายการบินที่ซอฮยอนทำงานอยู่รอบไปกลับนิหว่า....
คอยดูนะครับคุณของเดิมพันธ์ ผมจะเริ่มรุกหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วนะครับ
“ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ”ซอฮยอนขอตัวลาอย่างเอือมๆ เธอโค้งคำนับเขาน้อยๆ
หมับ!
มือหนาถือโอกาสฉกฉวยข้อมือเล็กมาไว้กับตน แต่แน่ใจเหรอ? ว่าคนอย่างลู่หานจะปล่อยเธอไปได้ง่ายๆหน่ะ
คิดผิดว้อยยยยยย
“ ผมขอจ้างคุณให้มาดูแลผมครับ คุณซอฮยอน 20ล้านวอนครับ ”
“ O..o ”
“ สนใจมั้ยครับ? ”
“ …. ”ร่างเล็กถึงกับหยุดชะงักทันที
20ล้านวอนเลยนะเว้ยยยยยยยยยยย >,.<
“ หืม? ”
“ ตกลงคร้าาาาาา ฉันจะดูแลคุณเองค่ะ >,.< ”
ซอฮยอนแทบเครียดเมื่อมัวแต่คิดว่าถ้าเธอได้เงินก้อนนี้มาเธอจะเอาไปใช้อะไรก่อน ชุดสวยๆ? เครื่องสำอาง? ซื้อมือถือใหม่? ซื้อขนมกินให้ท้องแตกไปเลย?
แค่คิดก็มีความสุขแล้ววววววววว >,.,<
แต่... สิ่งที่เธอลืมคิดไปก็คือ....
“ คุณจะเป็นของผมในไม่ช้าแน่ครับ หึ ”
ลู่หานเอ่ยประโยคนั้นแทบเบาหวิว ดวงตากวางมองเหยื่อแสนสวยด้วยความกระหาย เขาหัวเราะในลำคอเล็กน้อย
“ น่าสงสารเหยื่อที่ดันหลงกับดักนี่จริงๆ เธอนี่โง่ชะมัด หึหึ.. ”
และนี่ก็คือช่วงบ่ายๆ แสงอาทิตย์ที่สาดลงมาแบบไม่บันยะบันยัง ขนาดอยู่ในห้องแอร์ก็ยังร้อน ให้ตายเถอะ ตอนนี้ถ้าจะออกไปข้างนอกน่ะนะ...
ร้อนตับแทบพัง
นี่มันหน้าหนาวนะ ทำไมร้อนแบบนี้!!
ยูริที่ตอนนี้นั่งอยู่ตรงหน้าต่าง ดวงตาคมมองแสงแดดที่แผดเผาทุกสิ่งอยู่ในภายนอก ทำไมกันนะ ยิ่งดูยิ่งรู้สึกหดหู่ยังไงชอบกล....
“ เหมือนฉันที่โดนแผดเผาเพราะความเลวของคุณรึเปล่านะคริส ” ร่างบางเอ่ยชื่อผู้ชายใจร้ายออกมาแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองเผลอคิดถึงเขาเสมอ มิเคยลืม
เธอรู้ว่าเขาทำร้ายเธอ
เธอรู้ว่าเขาหักหลังเธอ
แต่เธอรู้ว่าเธอเองยังคงรักเขา อยู่เสมอ
“ โง่.. ” แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ยูริเผลไผลพูดไปมันยังมีอีกคนที่แอบฟังอยู่
ช่างกล้องคนหล่อมองเธอนิ่งๆอย่างเยือกเย็นจนติดน่ากลัว ตอนนี้ไม่มีหน้าตาทะเล้นให้หลงเหลือเลยสักนิด ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขาคิดอะไรอยู่ ปาร์คชานยอล พึมพัมออกมาเป็นการว่ากล่าวผู้หญิงที่โง่บรม รักแต่คนที่จ้องจะทำร้าย
แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากดูอยู่ห่างๆ
“ ฉันอยากเจอคุณอีก คริส... ”
.
.
.
.
.
แต่ในที่สุด พวกเขาก็ต้องออกมาข้างนอกจนได้ โดยตอนนี้ตากล้องหูกลางเป็นคนขับรถ และให้นางแบบยั่วสวาทมาเป็นตุ๊กตาหน้ารถ
“ วันนี้มีถ่ายแบบตอนเย็นๆนะ ไปหาอะไรทานก่อนมั้ย ”ยูริถามไถ่ไปอย่างไม่สนใจคำตอบเลย นิสัยเดิมๆของคนนิสัยเสียมันเป็นแบบนี้ล่ะนะ
แหงล่ะ... คำตอบที่ได้มาย่อมเป็นการตัดสินใจของยูริอยู่แล้วหนิ ยัยนี่เอาแต่ใจชะมัด
“ แล้วแต่คุณอ่ะ คุณอยากทานอะไรก็ทาน ”
“ ก็ดี ”
“ ทานคุณได้ป่าวครับ? ”
“ ชานยอลไอ้บ้า ”
“ ล้อเล่นหน่า... ”
อีกไม่นานผมก็ได้ทานคุณทั้งตัวแล้วล่ะ หึ
“ เลิกล้อเล่นกับฉันสักที ”
“ อืม ”
“ ชานยอล ”
“ ครับ? ”
“ ฉันรู้สึกว่าการที่นายมาเป็นตากล้องแล้วยังมาเป็นผู้จัดการฉันอีก... ”
“ ….. ”
“ มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ ”
“ ….. ”
“ นายปิดบังอะไรฉันหรือเปล่า ปาร์คชานยอล? ”
“ ….. ”
“ ตอบฉันสิ!!! ”
ปาร์ค ชานยอลที่ได้แต่ขับรถอยู่เงียบๆเขาไม่ตอบอะไรหรอกนะ เขาก็แค่คิดในใจเท่านั้นล่ะ
‘ก็ถูกล่ะนะ แต่ยังถูกไม่หมดว่ะ ผมว่าคุณจะรู้มากไปละนะครับ ควอนยูริ’
.
“ กูว่ามึงออกมาคุยกับกูนี่ ” และได้ผลเซฮุนหันกลับไปสนใจอดีตเพื่อนเขาอีกครั้ง เซฮุนเดินนำ
คริสไปในอีกห้องนึงของคอนโด แต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะดูถูกร่างบางที่อยู่บนเตียง “ อยู่ในห้องนี้ล่ะ อย่าเสือ ก ออกมานะ เดี๋ยวฉันจะกลับมาคิดบัญชีกับเธอแน่ไม่ต้องห่วง ”
และเซฮุนก็เดินนำคริสออกมาในห้องครัวแสนหรูโคตรในคอนโด
“ มาหากูทำไม? ”
“ มาปั่น ”
“ ปั่นหัวกูเหรอ? ได้ผลดีหนิ หึ... ”
“ ก็ใช่ คิมแทยอนสวยดีนะ ”
“ สวยแบบชั้นต่ำอ่ะนะ? ”
“ โถ่.. เพื่อน ”
“ เข้าเรื่องเหอะว่ะ เสียเวลาเด้ากูหมด ”
“ ถ้ามึงขืนใจแทยอน กูก็จะขืนใจยุนอาเหมือนกัน ”
ใช่ เขาหวง... มันจะดูปัญญาอ่อนไปหน่อยรึเปล่า ถ้าหากเขาจะตกหลุมรัก คิม แทยอนตั้งแต่แรกเห็นหน่ะ
เขาแค่อยากปกป้องผู้หญิงผู้น่าสงสารก็แค่เท่านั้น . . . มั้ง!?
“ มึงนี่แม่.ง!!!!!! ”
“ เอาสิมึงกล้ามั้ยล่ะ!!! ”
“ อย่าเอาความเลวของมึงไปถูกยุนอาเด็ดขาด ”
“ มึงก็อย่าถ่อยใส่แทยอนเหมือนกัน ”
“ ยุนอาคือของกู... ”
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อใบหน้าหล่อที่เอาแต่เสแสร้ง เย็นชา แสนเลวร้าย ตอนนี้กลับเหลือไว้แค่ผู้ชายคนเดียวที่หมดคราบซาตาน
ถ้าหากผู้หญิงที่เซฮุนเอ่ยขึ้น มาอยู่ที่นี่ได้ เขาจะคุกเข่า และขอร้องให้เธอกลับมา...
กลับมาทำให้ผู้ชายเลวๆคนนี้ กลับมาเป็นเหมือนเดิม
“ แต่ขอโทษว่ะ.. กูอยากได้ทั้งยุนอา กับ แทยอน ”
จะบอกว่าเลวก็คงไม่ใช่แล้วล่ะ
มันต้องชั่วช้าต่างหาก
...........................................
50 %
“ คุณซอครับ ผมหิวแล้วนะ ” เมื่อทำการหลอกล่อเหยื่อให้มาอยู่ชายคาเดียวกันได้ แผนต่อไปคือเริ่มจีบ...
ภายในหนึ่งเดือนนี้คุณตกหลุมรักผมแน่คนสวย
“ ค่ะ เราไปหาร้านอาหารทานกันเถอะค่ะ ” หลังจากเช็คอินโรงแรมแสนหรูได้แล้วนั้น สาวสวยอย่างซอฮยอนก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน
“ เอางี้... เดี๋ยวผมจะพาคุณทานอาหารที่อร่อยที่สุดที่คุณเคยทานเลยดีกว่าครับ ”
“ ร้านไหนอ่ะคะ? ”
“ ร้านนี้... มีชื่อว่า... ”
“ ว่าอะไรคะ? ”
“ ร้านเสี่ยว ลู่หานครับ... ”
“ หือ!?....อื้อ.. คุณ... ”
ซอฮยอนนั้นเหมือนโดนคนเจ้าเล่ห์หลอกให้จนตอก ร่างบางที่เหมือนจะงงๆ ยื่นหน้าไปกะจะถามไถ่ว่านี่มันร้านบ้าอะไรกัน... แต่แล้วคำตอบที่เธอได้มา ถึงกับตั้งตัวไม่ได้เลยทีเดียว
ริมฝีปากบางนั้นได้ถูกช่วงชิงไปโดยริมฝีปากหนาไปเรียบร้อยแล้ว ร่างบางระหงเหมือนถูกดึงไปในห้วงเวหา เขาขยับขบเม้มปากเธออย่างชำนาญเสียจนต้องยกธงขาวให้
ริมฝีปากหนาสัมผัสบนริมฝีปากเนียนนุ่มอย่างแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นๆที่รดลงหน้ายังไม่เทียบเท่ารสชาติของฝีปากอีกคนที่ได้สัมผัสอย่างไม่ตั้งตัว ทั้งๆที่เป็นเพียงเวลาเสี้ยววินาที แต่ซอฮยอนกลับรู้สึกได้ว่ามันช่างยาวนานเสียเหลือเกิน
“ อื้ม.. ” ซอฮยอนเผลอครางอย่างพอใจเมื่อความรู้นี้มันช่างอ่อนหวานและหอมหวนเหลือล้น
“ ชอบดิ? ”
“ อะ.. อะไรของคุณ ”
“ ไปกันครับ ”
“ ไปไหนคะ!? ”
“ ไปหาไรทานสิครับ แหม่ จูบแค่นี้เคลิ้ม? ”
“ บ้า.. ”
เมื่อรู้สึกเหมือนโดนล้ออยู่นิดๆ ร่างบางก็รีบปฏิเสธไปทันควัน ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อเจือบางๆบนแก้มนุ้มๆ
“ เวลาคุณเขินแล้วมันน่ารักจังครับ ”
“ คุณลู่หานคะ.. ”
“ จูบอีกจะเขินอีกมั้นน้าาา? ”
“ ฉันไม่คุยกับคุณแล้วค่ะ ” เมื่อตัวเองกำลังจะแสดงตัวอ่อนแอให้ผู้ชายแสนเจ้าชู้เห็น ร่างบางก็ได้แค่เดินหนีไปรอเขา
ซอฮยอนได้แต่สัญญากับตัวเองไว้ในใจเสมอว่าจะไม่ทำตัวน่ารักแบบนี้กับใคร......
นอกจาก โอ เซฮุน
ซอฮยอนเดินออกจากตรงนั้น ไปเข้าห้องน้ำ เพื่อสำรวจใบหน้าแสนแดงก่ำเพราะความเขินของเธอทันที พลางบอกตัวเองไว้เนิ่นๆว่า เธอรักโอ เซฮุนเท่านั้นๆๆๆๆๆ
.
.
.
และหลังจากคนสวยออกไปเข้าห้องน้ำได้สักพักแล้ว เสี่ยว ลู่หาน ก็หยิบมือถือขึ้นมาเงียบๆ มือหนากดอะไรก็ไม่รู้ สักพักก็เอาขึ้นมาแนบหู เขารอสายอยู่สักครู่
แล้วในที่สุดปรายสายก็รับมันสักที
“ มีไร ” คนที่เขาโทรไปตอบกลับแบบเอือมๆ
มันช่างเป็นคำทักทายที่ช่างไร้มารยาทเสียจริง
“ ไปเห่าใครมาอีกวะ ตอบแบบนี้อารมณ์ไม่ดีสินะ ”
“ เออ ”
“ เหมือนว่าซอฮยอนกำลังจะตกกับดักกูแล้วว่ะ ปากหวานชิบ ”
“ เหอะ ” กะจะทำให้ไอ้บ้านี่ฉุนสักหน่อย แต่มันได้แค่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆ
เขาจะกวนประสาทแม่ม ให้เครียดจนสมองแตกเลยคอยดู
“ วันนี้กูได้มาแค่จูบ... ”
“ แล้วไงวะ ”
“ วันพรุ่งนี้อาจได้กระแทกว่ะ หึ ”
“ ก็แล้วแต่ จะทำอะไรก็ทำ กูเฉยๆว่ะ ”
เหมือนว่ามันจะไม่ได้เป็นตามที่ลู่หานต้องการ นักร้องหนุ่มเริ่มรู้สึกไม่สบอารมณ์กับไอ้บ้านี่เสียแล้ว ปากหนาเม้มแน่น ใบหน้าแดงฉุนเฉียวจนควันจะออกจากหูให้รู้แล้วรู้รอด ตัวเขานั้นโกธรจนสั่นเทา มือที่ถือโทรศัพท์ไม่รู้ว่าเขาจะขว้างมันด้วยอารมณ์โทษะเมื่อไหร่ ส่วนมืออีกข้างกำแน่น
มึงนี่เลวจริงๆ ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง มึงเห็นซอฮยอนเป็นแค่ของเล่นจริงๆสินะ หึ!
“ มึงนี่แม่ง... ”
“ คิดว่ากูจะโกธรจนอยากจะยิงมึงทิ้งหน่ะเหรอ มึงนี่โง่ชิบ ”
“ ไอ้ เซฮุน!!! ”
“ โทรมาแค่นี้ใช่มั้ย? คิดว่ากูว่างมาก? ”
“ ระวังไว้แล้วกัน ยุนอาหน่ะ ”
“ ทำไม!? ”
“ ระวังไอ้คริสมันแดกเรียบนะมึง หึ! ”
“ ลองดิ!!! ”
เธอมันโง่เองซอฮยอน ขู่มันขนาดนี้มันยังไม่ใส่ใจเลย
ในสมองของมันคงมีแต่ยุนอาอ่ะนะ
ให้ไอ้คริสมันมาปลอบเธอเองละกัน.......
...................................................
ในที่สุดก็ได้มาทานข้าวกันเสียที หลังจากที่ออกมาจากคอนโดสุดหรู ทั้งคู่เดินอ้อมเข้ามาในร้านและเลือกที่จะนั่งในมุมที่ลึกที่สุดของร้าน มันทั้งเงียบและเหงาในขณะเดียวกัน
ทั้งคู่ได้เลือกสรรอาหารที่อยากจะลิ้มรสกันเสร็จสรรพ ก็ถึงเวลารออาหารอันโอชะมาเสิร์ฟ เวลานี้ช่างน่าเบื่อที่สุดเลย ให้ตาย
“ นายยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ ” และในที่สุดเมื่อความเงียบปกคลุม มันทำให้เธอจำคำถาม ตอนถามเขาบนรถได้แม่นยำ
“ ครับ? ” จำได้สิ ชานยอลจำคำถามนี่ได้ดีเลยล่ะ
“ ความจำนายเสื่อมรึไงยะ ฉันถามว่านายมาทำดีกับฉัน เป็นผู้จัดการส่วนตัวฉันแบบนี้ นายกำลังคิดจะทำอะไร? ตอบ!!! ” ก็ยังเป็นควอน ยูริเจ้าเดิม นางแบบขี้วีนที่สุดในวงการมายายกให้เธอเลยละกัน
ชานยอลส่ายหัวเบาๆให้กับผู้หญิงตรงหน้าเขา ยัยนี่ยังเหมือนเดิมสินะ....
ถ้าอยากรู้นักเขาก็จะสงเคราะห์ให้ เพราะปกติชานยอลก็ไม่ได้อยากจะปิดบังร่างบางช่างสงสัยนี่อยู่แล้ว บอกไปจะได้จบๆ
ถามเยอะมันน่ารำคาญนะครับยาหยี๋
“ เพราะไอ้คริส ” บอกไปตามความจริง ใบหน้าหล่อดูเฉยๆ พูดออกมาแบบไม่รู้สึกอะไร
คริสเกี่ยวไรด้วยอ่ะ!?
“ !!? ” ร่างบางเหมือนจะงงรับประทานไปชั่วขณะ
“ ผมมาทำให้คุณลืมไอ้คริส จบมั้ย? ”นี่คือความจริง99%
อีกเปอร์เซ็นนึง = คุณคือของเดิมพันธ์ของผมมมมมมม
“ ..... ”
“ เลิกรักมันเถอะ เลวขนาดนี้ ”
ใช่ คริสเลวจริงๆ
และแน่นอนยูริย่อมรู้ดี
“ ….. ”
“ ผมไม่ได้หวังให้คุณรัก... แต่คุณต้องลืมไอ้ชั่วนั่นแล้วมาคิดถึงแต่ผม เข้าใจไหมคนสวย ”
“ นายรู้เรื่องนี้ได้ไง!? ”
“ ง่ายนิดเดียว ก็ผมเพื่อนมันอ่ะ ”
เพื่อนในอดีต ปัจจุบันศัตรู.........
“ !!!! ”
“ เห็นคุณมานานละแต่แค่ไม่แสดงตัวเฉยๆ คุณมันถูกใจหว่ะ จี๋ดมากน่าเอาดี” แต่อันนี้ยอมรับว่าแหล ไปงั้น
หน้าคุณผมก็เพิ่งเจอเมื่อไม่กี่อาทิตย์นี้เอง
“ นาย... ” แต่ยุริก็เชื่อไปหมดใจแล้วล่ะ
หรอกง่ายดีว่ะครับ *ยิ้มร้าย*
ก็ยังไม่พอสำหรับชาลยอล คนหล่อหูกางเริ่มพูดจาน้อมน้าวใจยูริอีกครั้งนึง
“ ผมหักหลังมันเพราะคุณ ผมอยากได้คุณ พอใจรึยัง ”
“ !!!? ”
“ เข้าใจแล้วนะ อยากจะถามมั้ยว่าผมจะซั่มคุณเมื่อไหร่? ”
“ ไอ้บ้า ”
“ เร็วๆนี้นะคนสวย เสร็จแน่ ”
ผมจะเอาให้เด็ดกว่าไอ้คริสอีก......
แต่ก่อนที่ผมจะชนะไอ้คริส ผมขอชนะไอ้เซฮุนก่อนละกัน
ของเดิมพันธ์มึงอ่ะของกู!!! ไอ้เซฮุน
................................................
นี่ก็จะหกโมงแล้ว ตะวันลับฟ้าแล้ว อากาศก็เริ่มหนาวแล้วด้วย หลังจากที่ได้ไปเยี่ยมเพื่อนรักจนเลวเรียบร้อย เมื่อนึกถึงเซฮุน เขาย่อมนึกถึงยุนอาเหมือนกัน….
นึกได้แบบนั้น แผนต่อไปก็คงไปปั่นหัวคุณหมอโรคจิตให้เขินเล่นสินะ หึ ชีวิต ของคนชื่อ คริสก็มีอยู่แค่นี้นั่นล่ะ ตื่นมา กินข้าว หาเรื่องคนอื่นไปทั่ว หาคู่ร่วมเตียง และสุดท้ายก็ไปเล่นกับเมียเพื่อน ชีวิตของเขาน่ะสบายจะตายไป
.
.
.
.
“ คุณหมอคะลูกดิฉันจะหายรึเปล่าคะ ” หญิงสาววัยทำงานมองหน้าคุณหมอจิตแพทย์ไม่วางตา มือเธอจับชายเสื้อคุณหมอไว้แน่น หัวอกคนเป็นแม่แทบขาดใจเมื่อลูกของเธอป่วย
“ ความเป็นไปได้ก็ประมาณ 50% แล้วนะคะ ก็เหลือแต่คุณแม่ต้องดูแลน้องให้เป็นอย่างดี จิตใจน้องเปราะบางมากนะคะ ”
“ ค่ะ ดิฉันจะดูแลเขาให้ดีที่สุด ” คนเป็นแม่ตั้งมั่นและหวังว่าลูกของเธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
“ หมอก็จะช่วยอีกแรงนะคะ ”
“ ขอบคุณจริงๆนะคะ ”
“ มันคือหน้าที่ค่ะ เดี๋ยวหมอต้องขอตัวไปตรวจน้องนะคะ อยากรู้เหมือนกันว่าวันนี้น้องเป็นยังไงบ้าง ”
“ ค่ะคุณหมอยุนอา ”
ทั้งสองโค้งคำนับเป็นการอำลาชั่วครู่ คุณหมอสุดสวยสายเท้าไปยังห้องคนไข้ป่วยทางจิตร ใบหน้าสวยยิ้มให้กับหน้าที่ของตนเอง
มีคนถามเธออยู่หลายคราวว่าโรคจิตหรือเปล่าที่เลือกอาชีพนี้?
อาชีพนี้มันทำให้เธอเข้มแข็งมากนะ.....
มันทำให้เธออดทนกับผู้ชายเลวๆคนนึงได้ดีเชียวล่ะ
‘ โอ เซฮุนไง ’
และไม่นานนักขาเรียวยาวก็หยุดอยู่หน้าห้องคนไข้ คุณหมอเคาะประตูเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท แล้วจึงเดินเข้าไปในห้องที่มืดๆ คนสวยยิ้มให้คนไข้น้อยๆ แต่...
“ คุณคริส!? ”เพราะในห้องนี้ช่างมืดนักเธอจึงไม่ทันได้เห็นใครบางคนนั่งอยู่ข้างๆคนไข้
“ ผมรู้ว่าคุณหมอยุนต้องมาผมเลยมานั่งคอยคุณ ”
“ แต่น้องจิตใจยังไม่เปิดรับคนแปลกหน้านะ... ”
“ แต่เค้าเปิดรับผมนะครับ คุณหมอ ” ร่างสูงขรึมสวนขึ้นทันควัน ไม่ปล่อยโอกาสให้คุณหมอได้พูดเลย แถมยังทำหน้าเป็นชัยอีกต่างหาก.....
อย่าให้หมอด่า.... แม่จะเล่นให้เงิบเลย ......
“ อ้าวววว สวัสดีค่า คนเก่งวันนี้ดูอารมณ์ดีเชียวนะ ” เมื่อหมั่นไส้ผู้ชายที่นั่งเป็นหัวเรี่ยวหัวต่อ ไม่อยากจะไล่เขาไปแบบเสียมารยาท เธอเลยเลือกที่จะคุยกับคนไข้ของเธอแทน
หมอไม่อยากจะด่าใครตอนนี้แน่นอน
“ หนูมีความสุขมากเลยค่ะ พี่คริสใจดีที่สู้ดดด เค้าเลี้ยงไอติมหนูด้วยย ” คนไข้ตอบคุณหมอยิ้มๆ เด็กน้อยชูไอติมให้คุณหมอยันดู แล้วโบกไปมา แบบคนปกติไม่เคยมีปัญหาอะไรเกี่ยวกับจิตใจและสมอง
แปลก....
ปกติเด็กคนนี้จะกลัวผู้ชาย ยิ่งเพิ่งเคยเห็นหน้ายิ่งกลัวใหญ่เลย แต่ทำไม คริสถึงไม่ใช่คนแปลกหน้าล่ะ.....
มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“ อ่อ ดีแล้วจ่ะ^^ ”คุณหมอประมวลความคิดอยู่วูบหนึ่ง แต่ก็ทำได้เพียงเก็บความสงสัยนั่นไว้ในใจ พร้อมมองหน้าผู้ชายเจ้าเล่ห์อย่างไม่ไว้วางใจ
“ ผมว่าคุณหมอรีบตรวจเช็คสุขภาพน้องเถอะครับ เราจะได้มีเวลามาสานสัมพันธ์กัน... ”
“ คุณพูดอะไรคะ ”
“ ผมเป็นคนไข้คุณนะครับ คุณก็ต้องมารักษาผมสิ ”
“ โรคกามๆไม่หายหรอกค่ะ มันเป็นที่สันดาน ”
“ มันจะหายเมื่อผมได้กับคุณหมอแล้วครับ ”
“ ไม่มีทาง ”
แล้วทำไม่ไอ้เซฮุนมันถึงได้ล่ะ!?
มันมีดีไรนักหนา....
คริสได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองในใจ ใช่! เขารู้สึกน้อยใจ คุณหมอตรงหน้ายากกับทุกคนแต่ง่ายกับไอ้เซฮุนแค่คนเดียว มันมีดีอะไร มันเลว? มันรวย? มันหล่อ?
คุณหมอจะทนได้สักกี่น้ำ ถามจริง?
ผมเดาว่าสักวันนึงในเร็วๆนี้แน่ๆ ที่คุณหมอจะใจอ่อน
“ อีกไม่นานก็คงมีทางครับหมอคนสวย ” คริสยิ้มน้อยๆ หน้าตาท่าทางเขาดูมั่นใจมาก
มั่นหน้ามากค่ะ. . . .
“ ฉันขอตัวไปตรวจคนไข้ก่อนนะคะ คุณออกไปก่อน รำคาญ ”
“ ดุซะด้วย... ”
ผมกับไอ้เซฮุนเลวพอๆกันนะครับ ผมน่ะหล่อกว่ามันเยอะ
เลือกให้มันดีๆนะครับ ‘ผม’ หรือ ‘มัน’
ใครเร้าใจกว่าก็ต้องมาดูกันอีกที....
...................................................
ค่ำนี้ก็เหมือนทุกๆวัน อากาศจะดี จะร้อน จะหนาว มันก็ไม่ทำให้ร่างบางที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนางบำเรอ ของโอ เซฮุน จะมีความสุขสักนิดเลย เหมือนตายทั้งเป็น ชีวิตยิ่งกว่านิยายจริงๆสินะ มันน่าสมเพจอะไรเช่นนี้
คิม แทยอน เธอมันผู้หญิงผู้โชคร้าย ต้องมารับฟังคำด่าชั้นต่ำนี่ทุกวัน....
ร่างบางที่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยนั่งกอดเข่า ภายในห้องมืด จะมีก็แต่ไฟสลัวจากดวงจันทร์ที่สาดแสงมาทางหน้าต่าง ถ้าเธอตายไปได้ก็ดีสินะ
‘เธอมันน่าสมเพช’
‘ของเล่นราคาต่ำที่ใครๆก็ไม่อยากได้’
‘อ่อยไปสิ ผู้ชานน่ะ’
‘อยากได้ผัวเพิ่มมั้ยล่ะ!!!
สารพัดคำด่าว่าเธอ เหมือนไม่ใช่คน ด่าได้ต่ำที่สุด ชั่วเลว หึ... เพราะไอ้ผู้ชายขี้ขลาดคนนี้คนเดียว ทำร้ายแต่เพศแม่ เซฮุนไอ้คนขี้ขลาด
“ โอ เซฮุน นายมันชั่ว เลว ต่ำ ฉันไปฆ่าพ่อแม่นายรึไง นายถึงได้ทำกับฉันแบบนี้ ฮึก..”
หลังจากผู้ชายใจดีที่มาช่วยเธอให้รอดพ้นเงื้อมือของเซฮุนได้กลับไป เขาก็กักขังเธอให้มาอยู่อีกห้องนึง มัันช่างน่าสมเพชตัวเองจริงๆ
เหมือนอยู่ในนรก
ข้อเท้าบางถูกโซ่ตรวนขัดไว้กับขาเตียง เหล็กเสียดสีกับผิวบางนุ่มจนเกิดรอยแดงระเรื่อเลือด แทยอนนิ่มหน้ากับความเจ็บแปลบที่ข้อเท้าบาง
มันได้ความรู้สึกเหมือนสัตว์เลี้ยงที่ไม่รักดีหนีเจ้านายอื่นไป
“ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้นายโกธรเลยนะ ฮึก... ฮือ.. ” ปากบางพึมพำเบา แทยอนพยายามจะสะกัดกั้นมันเอาไว้ แต่ก็ไม่ได้ผลแต่อย่างใด
ร่างบางระหงดูอ่อนแอมาก เอาไม่สามารถเก็บความน้อยใจนี่ได้อีกแล้วเลยต้องปล่อยให้น้ำตาออกมาเสียบ้าง
“ ร้องไห้เข้าไปเถอะ สำออย ”
“ ฮึก... คุณเห็นฉันเป็นสัตย์ใช่มั้ย ฮืออ ”
“ ใช่ ”
“ คุณมันไม่ใช่คน ฮึก.. ฉันเกลียดคุณ คนเลว ”
“ เกลียดเยอะๆล่ะ ”
“ ฮึก..ฮือออ ”
“ อยากให้ฉันปล่อยเธอเหรอ? ”
“ …. ”
“ ยังอ่ะ.. เธอยังต้องทำอะไรอีกเยอะ หึหึ ”
..........................................................
.
.
.
100%
กำลังรีไรท์
ไรท์แค่ปรับเนื้อหาให้ดูซอฟลงนะคะ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรไปเสียหมด
...........................................
ตอนนี้ก็เตรียมเลือดให้ดีนะ 55555 มีฉากเรียกเลือดตอนหน้านะเด็กๆ
เกลียดพระเอกจัง TT สงสารทุกคนเลย
ทำไมทำแบบเน้ ทำร้ายนางเอกทำมายยยยย
อดีตของแต่ละคนที่ไรท์ปิดไว้ กำลังจะเปิดทีละนิดนะคะ
มันค่อนข้างลึกซึ้งเหลือเกิน 5555555
.......................
มาแล้วววว 100% เม้นครบ450 >0<
ขอบคุณที่ติดตามจริงๆนะคะ
………………
ชี้แจง
ไรท์สังเกตเห็นรีดเดอร์เกือบทุกคนอ่านแล้วงง
ก็อยากจะบอกว่าความสัมพันธ์ในเรื่องนี้มันลึกซึ้งมาก 5555
แอบทิ้งปมไว้เล็กน้อย ตัวละครทุกคนเกี่ยวเนื่องกันหมดค่ะ
แต่ไรท์ก็ยังคงคอนเซ็ปเดิมคือ...
-ฮุนแทคริส คริสยุนฮุน ฮานซอฮุน ยอลยูลคริส
-พระเอกเลว นางเอกร้าย+น่าสงสาร
-นางเอกเป็นสิ่งเดิมพันธ์[อะไรไม่บอกอ่านไปเรื่อยๆเดี๋ยวรู้555]
เดี๋ยวจะมาสรุปเรื่องย่อๆให้ตอนต่อไปนะที่รัก
....................................................
ร่วมติดแท็กลงทวิตกันเถอะ ><
#ฟิคสีชมพู
เจอกันเน้อออ มาสปอยกัน หนุกๆๆ
ความคิดเห็น