ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    EXO SNSD╿ ♕ CAST

    ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER I ◇ HATE

    • อัปเดตล่าสุด 15 มี.ค. 59




    CHAPTER I

    HATE


    __________________________

     

    สวัสดี.. สบายดีมั้ย?

     ฉันยังเกลียดเธอเหมือนเดิมนะ

     

    __________________________

     

    TAEYEON

     

    กะจะนอนทั้งวันเลยหรือไงกัน..” เสียงทุ้มนุ่มแสนคุ้นเคยเอ่ยเสียงเบา เขาตั้งใจกระซิบมันใกล้ๆหู พร้อมลมหายใจร้อนแผ่วเบากำลังเป่ารดใบหูของฉัน

     

             ได้ผล..  มันสามารถปลุกฉันจากการตื่นได้เป็นอย่างดี   เขาน่ะน่ารำคาญ และมันจะมากขึ้นเรื่อยๆในเวลาที่เขาปลุกฉันจากการนอนหลับแบบนี้  คริส  คือผู้จัดการส่วนตัวของฉันเอง เมื่อเขารู้ว่าฉันตื่นแล้ว ก็ถอยออกมาจากเตียง และตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการเปิดม่านอยู่

     

     

               ให้ตายสิ! แสบตาชะมัดเลย

     

     

    จุ้นไม่เลิกเลยนะนายน่ะ ฉันพยายามจะมองหน้าเขา แต่ก็ยากเกินไปเพราะเจ้าแสงแดดที่กำลังสาดมานั่น!! เห็นมั้ย!? ตาฉันหยีจนจะปิดแล้ว นายบ้า

     

     

              แต่พูดไปก็เท่านั้น ชายหนุ่มร่างสูงทำแค่ยักไหล่พร้อมกับหน้าตากวนประสาท เห็นแล้วหงุดหงิดเป็นบ้า คนอะไรไร้ความรู้สึก ด้านชา อย่างกับมังกรจำศีล

     

    ไปอาบน้ำซะสิ ชุดที่สไตล์ลิตเตรียมไว้อยู่ในห้องน้ำ อ้อ! เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงช่างแต่งหน้าจะขึ้นมาแต่งหน้าให้ เดี๋ยวผมจะไปเอาอาหารเช้ามาให้ รีบๆหน่อยละกัน เพราะคุณตื่นสาย

    รู้แล้วหน่า ฉันจ้างนายมาเป็นผู้จัดการหรือจ้างมาเป็นพ่อเนี่ย ให้ตาย

    จะบ่นให้ได้อะไร ไปอาบน้ำซะสิ หรือว่า.. จะให้ผมอาบน้ำให้ล่ะ? ” เขาไม่ว่าเปล่าก่อนจะเดินมาใกล้ฉัน

     

              คริสที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อย กายหนาบดบังแสงแดดน่ารำคาญซะมิดเลย ใบหน้าหล่อราวเทพเจ้าเดินดินค่อยๆยื่นเข้ามา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสุขุมนุ่มลึกนั่น มันทำให้ฉันหลงทุกครั้งที่สบตากับเขา เมดูซ่าต้องชิดซ้าย

     

             นายน่ะคุ้มมาก. คุ้มแล้วที่ฉันแย่งนายมา

     

    ฉันรู้เหตุผลแล้วล่ะ ที่นายยอมทิ้งมันแล้วมาหาฉันเพื่ออะไร ใบหน้าคมห่างจากฉันไม่ถึงสองเซน สายตาที่แข็งทื่อนั่นมีความหมายเสมอ สายตาที่เจ็บปวดแต่แข็งแกร่งยิ่งกว่าหินผา ฉันมองตัวเองจากเงาสะท้อนในตาเขา เหมือนต้องมนต์ ปรายนิ้วของฉันลูปไล้ไปทั่วคางยาวโดยไม่รู้ตัว มันน่าหลงใหล ยิ่งสัมผัสยิ่งอยากเป็นเจ้าของ

              คุณไม่เข้าใจหรอก.. การที่ฉันได้เขามา มันต้องแลกกับอะไรบ้าง ทุกอย่างที่ฉันทำย่อมมีเหตุผล และมันจะแสดงออกมา อีกไม่นาน.. คุณงงใช่มั้ยล่ะ?

     

     ทำมันสิถ้านายต้องการ ฉันพูดมันไปแบบไม่รู้ตัวอีกครั้ง  สายตาของคริสฉงน เขาพยายามจะเพ่งมองเข้าไปในตาของฉัน ที่ตอนนี้กลับว่างเปล่า

    คุณเป็นเจ้านาย

    ลืมไปสิ.. ตอนนี้มีแต่ฉัน แทยอน กับนาย อี้ฟาน

     

             ใช่อี้ฟาน คือชื่อที่แท้จริงของเขา ชื่อที่มันคุ้นหูมากๆเมื่อหกปีที่แล้ว อยู่ๆความทรงจำเก่าๆก็หวนคืนมา ภาพที่ฉันกำลังกอดเขาจากด้านหลัง อี้ฟานในตอนนั้นช่างอบอุ่นและสุภาพ เขาน่ะเป็นสุภาพบุรุษมากๆ ในตัวเขานั้นมันมีแต่คำว่าให้

     

               แต่แล้วความรู้สึกเก่าๆที่กำลังนึกขึ้นจำต้องจบลงอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อฉันถูกเขาฉกชิงริมฝีปากไป ความรู้สึกร้อนๆหนาวๆกลับมาอีกครั้ง  ไม่มีอีกแล้วท่วงทำนองที่อ่อนหวานของอี้ฟาน กลับเป็น คริสที่กำลังลุกล้ำริมฝีปากของฉันอย่างหนักหน่วง เขาทิ้งความรู้สึกทั้งหมดลงไปในตัวของฉันผ่านการจูบนั่น ฉันรับรู้ได้ถึงความโกธรและกระหาย

     

              ฉันในตอนนี้ก็เหมือนนักโทษที่กำลังโดนลงโทษ ความรู้สึกที่เขาถ่ายเทมามันมากเกินไป มันไม่เคยอ่อนหวาน แต่มันกลับลึกซึ้งหนักหน่วง ลมหายใจที่ขาดช่วงของฉันกำลังจะค่อยๆหายไปเรื่อยเพราะเขาทำมันเกินไป

     

    อื้มมม

    เธอยังอ่อนหัดมากนะ คิม แทยอน

     

     

     

     

     

    __________________________


    SEOHYUN

     

          “ อื้มมม เซฮุน.. ” ฉันอมยิ้มเบาบางพร้อมกับเรียกชื่อคนที่ฉันกำลังคิดถึงอยู่ตอนนี้ ทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา  เพียงเพราะฉันอ้างว่าไม่สบายเท่านั้นหมอนั่นเลยยอมมานอนเป็นเพื่อนฉันเมื่อคืน เขาน่ะน่ารักที่สุดเลย

     

      แต่พอไม่มีเสียงตอบกลับ พร้อมกับมือของฉันที่กำลังควานหาเขา อย่าบอกนะว่าเขาไปแล้ว? เวลาที่แสนหน้าเบื่อดำเนินมาอีกครั้ง ฉันลืมตาขึ้น แต่กลับไม่เจอใครอีกคน ที่เคยนอนข้างๆฉันเมื่อคืน เขาหายไปแบบนี้อีกแล้ว 

            

    คุณเซฮุนไปแล้วค่ะ ฉันเพิ่งเดินสวนกับเขาเมื่อสักครู่นี่เอง ไอรีน ผู้จัดการส่วนตัวหน้าสวย ของฉันพูดขึ้น ยัยนี่พรมยิ้มให้ฉันพร้อมกับชูเสื้อผ้าในมือให้ดู นี่คือชุดที่คุณต้องใส่ในวันนี้นะคะ อาหารเช้าพร้อมทานวางอยู่ห้องนั่งเล่น อย่าช้านะคะเพราะช่วงเที่ยงนี้คุณมีนัดทานข้าวกลางวันกับผู้กำกับคิม อ้อ! คุณเซฮุนให้ฝากมาบอกว่าอรุณสวัสดิ์ตอนเช้าค่ะเสียงหวานจัดแจงหน้าที่ให้ฉันอย่างชัดเจน ไอรีนยังคงทำหน้าที่ของเธอได้ดีเสมอ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เริ่มเข้ามาทำงานจนถึงตอนนี้ เข้าปีที่สามแล้วที่เธอดูแลฉัน น่าชื่มชมในความเจ้าระเบียบของเธอจริงๆ  แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่สิ..

     

     “เป็นการบอกอรุณสวัสดิ์ที่แย่มากๆทำไมไม่บอกมันกับฉันด้วยตัวเองล่ะ จะไปไหนมาไหนก็ไม่บอก อยากโดนทำโทษรึไง โอ เซฮุน เลี้ยงไม่เชื่อง หนีฉันตลอดเลย

              แต่จะว่าไปฉันก็ทำได้แค่โกธรนั่นแหละ ฉันไม่มีสิทธิ์จะครอบครองเขาได้ด้วยซ้ำ นี่ก็ผ่านมาแล้วหกปี ทำไมหมอนั่นถึงไม่ขอฉันเป็นแฟนสักทีล่ะ หรือลืมมันไม่ลง คนเลวๆก็ควรจะลืมไปได้แล้วมันไม่น่าจำหรอก รกสมองเปล่าๆ

     

              หกปีที่ผ่านมาของฉัน มันมีความหมายกับเขาบ้างมั้ยนะ

     

    คุณเซฮุนคงมีธุระหน่ะค่ะ ยังไงพวกคุณก็อยู่ด้วยกันทั้งคืนแล้วนี่ ห่างกันแค่นี้เอง ไอรีนพูดมันออกมาทั้งๆที่หน้าเธอดูหม่นๆ เป็นอะไรน่ะ พูดเรื่องฉันกับเซฮุนแล้วทำไมมันต้องเศร้าขนาดนั้น ญาติเสีย?

     

             ถ้าฉันไม่สนิทกับเจ้าหล่อน คงคิดว่าแอบชอบเซฮุนไปแล้ว….

     

    ปกป้องจังนะ คุณเบ แต่..ช่างมันเถอะ ฉันโดนแบบนี้จนชินแล้วใบหน้าที่อ่อนแอของฉันแสดงออกมาแบบช่วยไม่ได้ ก็คนมันน้อยใจเสียใจหนิ ความรู้สึกพวกนี้ยังคงวนมาอยู่ในหัวของฉันตลอดนั่นแหละ ถ้าจะหายก็เมื่อฉันได้พบกับตัวการที่ก่อความรู้สึกบ้าๆพวกนี้อีกครั้ง

     

             และคนๆนั้น ก็คือเซฮุน

     

    ช่วงเย็นนี้คุณไม่ว่างแล้วนะคะผู้จัดการเบ ที่กำลังมองสมุดตารางงานหน้าตาจริงจัง เงยหน้าขึ้นมองฉันที่กำลังหน้าตาจริงจังเหมือนกัน

    อะไรกัน เมื่อวานเธอเพิ่งบอกฉันว่ายังว่างอยู่เลย ทำงานทั้งสัปดาห์มันเหนื่อยนะคุณเบใช่เมื่อวานไปถ่ายหนังมา เมื่อวานซืนมีถ่ายนิตยสาร อาทิตย์ก่อนก็เพิ่งไปงานแฟชั่นวีค

    แต่งานนี้ไม่เหนื่อยนะคะ แค่ดินเนอร์เอง  ” ไอรีนเอ่ย จู่ๆเธอก็เปลี่ยนใบหน้าจากจริงจัง กลายเป็นรอยยิ้มนั่นอีก รับรองได้เลยถ้าฉันเป็นผู้ชายฉันคงหลงเธอแน่ๆ

    เหอะๆ อาหารเช้าฉันกินกับเธอ อาหารกลางวัลฉันกินกับผู้กำกับ แล้วอาหารเย็นล่ะ ฉันจะต้องกินข้าวกับใคร? ผู้บริหารค่ายหนังรึเปล่า?

    เปล่าค่ะ แต่เป็นคุณเซฮุน แต่ถ้าคุณอยากปฏิเสธก็บอกได้นะคะ ฉันจะได้โทรไปยกเลิก

    ไม่ได้นะ! เดี๋ยวสิ! ฉันยังไม่ได้ยกเลิกเลย เธอนี่นะ

    ตอนห้าโมงเย็นคุณเซฮุนจะมารับนะคะ

     

                นึกยังไงถึงพาไปกินข้าวนะ ปกติคนอย่างเขามีคำว่าโรแมนติกด้วยเหรอ หึ! อยากจะรู้นักว่าคนอย่าง โอ เซฮุน จะมาไม้ไหนกับฉันอีก

     

     

     

    LOADING…30%

    __________________________

     

         

     

     

     

     

     

     

    ไรท์กลับมาแล้วนะ หลังหายไปนานเลย555 คิดถึงคนอ่านจังเลยยยย

    ยังมีคนรอเรื่องนี้อยู่มั้ยนะ? ขอโทษที่หายไปนานเลยนะคะ ไรท์ผิดไปแล้วT..T

    .5 กิจกรรมกับการบ้านเยอะมากเลยค่ะ 55555 ตอนนี้ ไรท์ปิดเทอมแล้วเลยมาอัพได้

     

    ไรท์ลองพลิกคาเร็คเตอร์ใหม่ดู พยายามจะงัดให้ดูน่าสนใจทุกตัวละครเลย ก็พยายามจะแต่งให้สนุกและถูกใจคนอ่าน พยายามอย่าอ่านข้ามตอนนะคะ ไรท์มักจะทิ้งปมไว้เสมอ เดี๋ยวนี้ก็จะไม่พรรณนาอะไรให้ยืดยาวแล้วล่ะค่ะ เริ่มบทเลย จะได้ไม่เบื่อกันเนอะ

     

    Al lx Taeyeon  All x Seohyun

    มีใครเชียร์คู่ไหนก็บอกกันด้วยนะคะ ^0^

    ปล.รักคนอ่านและเม้น จุ้บๆ 

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×