คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : blackedition
“นี่น่ะเหรอ ห้องที่พวกเขาอยู่ “
“ชู่ว์! เบาๆหน่อย พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ลองฟังดูสิ”ดงแฮพาฮยอกแจมายังหน้าห้องทำงานของซีวอน ก่อนที่จะชวนให้ฮยอกแจทำพฤติกรรมตามเขา โดยเอาหูแนบกับประตูหน้าห้องเพื่อแอบฟังการสนทนาของบุคคลที่อยู่ภายในห้องนั้น
~~~
“นายมีเรื่องสำคัญอะไรที่จะถามฉันวันนี้...ซีวอน”ฮันคยองถามซีวอนขึ้นขณะที่ทิ้งไพ่ภายในมือลงหนึ่งใบ ซีวอนทำสีหน้าเจ้าเล่ห์นิดหน่อยเมื่อได้ฟังคำถาม พร้อมกับเอื้อมมือหยิบไพ่จากกองกลางขึ้นไปในมืออีกหนึ่งใบก่อนจะตอบ
“เปล่าหรอก แค่ฉันเห็นว่าของลอต ใหม่มาถึงฉันแล้ว ก็เลย...”
“...”ฮันคยองนิ่งฟังโดยที่สายตาจ้องมองไปยังไพ่ในมือของเขา
“ก็เลยอยากจะให้นายส่งของให้มันตรงเวลามากกว่านี้หน่อย”คำพูดของซีวอนทำให้ฮันคยองต้องละสายตาจากไพ่ในมือเขาเปลี่ยนมามองหน้าซีวอนแทน
“ฉันเคยไปส่งให้ไม่ตรงด้วยเหรอ...”ฮันคยองย้อนถามพร้อมกับใช้สายตามองหน้าซีวอนอย่างเรียบเฉย
“มันไม่ได้หมายถึงของที่นายไปส่งไม่ตรงเวลาหรอก ฉันหมายถึง เงินที่นายเอามาให้ฉันช้าต่างหาก” ซีวอนตอบ พร้อมกับหงายไพ่ในมือทั้งหมดของเขาลงกับโต๊ะ เกมส์นี้เขาชนะ...
“หึ! นายชนะฉันจนได้สิ ตานี้”ฮันคยองแค่นเสียงหัวเราะและทิ้งไพ่ในมือลงอย่างเซ็งๆ
“นายก็รู้ว่าฉันไว้ใจให้นายทำบัญชีของทั้งหมด เพราะฉะนั้นรู้ใช่มั้ยว่าฉัน เกลียดคนทรยศ”ซีวอนถามนิ่งๆ ด้วยประโยคที่แฝงความหมายและจุดประสงค์ของเขาไว้ ฮันคยองแสยะยิ้มอย่างเข้าใจในความหมายที่ซีวอนพูดมาทั้งหมด
“นายคิดมากไปรึเปล่าเพื่อน ฉันจะกล้าทำอย่างนั้นได้ไง”
“...”
“ฉันไม่โง่ทำเรื่องพรรค์นั้นหรอกน่า ...เล่นตาใหม่นี้ ฉันขอชนะละกัน”ฮันคยองอธิบายเหมือนเรื่องทั้งหมดไม่มีอะไรเพื่อลดบรรยากาศตรึงเครียดลง ก่อนจะรวมกองไพ่ขึ้นมาสับใหม่ ซีวอนมองการกระทำของฮันคยองยิ้มๆอย่างที่สบายใจขึ้น
~~~
“ไม่ค่อยได้ยินเท่าไหร่หรอก ว่ามั้ย...”เสียงทุ้มนุ่มที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังของดงแฮและฮยอกแจ ทำให้พวกเขาต้องสะดุ้งทันทีก่อนจะรีบหันไปมอง
“อ้าว คิบอมเองเหรอ!”ดงแฮโล่งใจทันทีเมื่อคนที่เป็นเจ้าของเสียงคือคิบอม รวมไปถึงฮยอกแจก็ถอนหายใจออกอย่าโล่งอกเช่นกัน โธ่เอ๊ย!!กรุก็นึกว่ามีคนจะมาจับได้ซะแล้วTT
“มาทำอะไรกันตรงนี้เดี๋ยวเฮียวอนรู้ก็โดนหมดหรอก แล้วฮยอกแจมาไงเนี่ย”คิบอมถามดงแฮด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงก่อนจะหันไปถามฮยอกแจต่อ
“เดี๋ยวค่อยรู้ คิบอมรีบไปเร็ว”ดงแฮตอบแทนฮยอกแจ ก่อนจะรีบลากคิบอมออกจากบริเวณนั้นทันทีโดยปล่อยให้ ฮยอกแจยืนงงอยู่กับที่
“อ้าว!!แล้วฉันล่ะ OoO” ฮยอกแจถามขึ้นกับตัวเอง
“ก็ไปกับฉันไง...”เสียงหนึ่งดังขึ้นทางด้านหลังฮยอกแจ ทำให้ร่างเล็กตัวแข็งทื่อทันทีเมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นหูก่อนจะค่อยๆขยับตัวหันหลังไปมองช้าๆ ฮันคยองที่ยืนพิงประตูอยู่มองหน้าร่างเล็กนิ่งๆ
“เอ่อคือว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แบบว่า...ฉัน ฉัน”ฮยอกแจแก้ตัวด้วยความกลัว และน้ำเสียงตะกุกตะกัก ฮันคยองไม่พูดต่อ ขายาวก้าวเดินตรงไปหาร่างเล็กช้าๆ โดยที่ร่างเล็กไม่อาจคาดเดาได้ว่าคนตรงหน้าเขาคิดจะทำอะไร
ฮันคยองเดินต้อนฮยอกแจที่เดินถอยหลังห่างจากเขาทีละก้าว ก่อนจะจนมุม ฮันคยองจ้องหน้าร่างเล็กที่จ้องมองตอบเขาด้วยแววตาหวาดกลัว ฮันคยองง้างหมัดขึ้นสูง ทำให้ร่างเล็กต้องหลับตาลงทันทีเป็นอัตโนมัติพร้อมเบี่ยงตัวหลบร่างสูงนิดหน่อย ฮันคยองปล่อยหมัดเฉียดใบหน้าร่างเล็กไปด้วยความเร็ว เขาไม่ได้จะทำร้ายร่างเล็กแต่สิ่งที่เขาทำคือ คว้ารูปปั้นที่กำลังจะตกลงสู่พื้นไว้ให้ทัน
“ฮือ ฉันกลัวแล้วTOT”ฮยอกแจครวญครางเสียงดังโดยที่ยังหลับตาอยู่
“นี่นายช่วยลืมตาหน่อยได้มั้ยว่าฉันทำอะไรรึยัง - -*” ฮันคยองบอกฮยอกแจนิ่งๆ ฮยอกแจได้ยินที่บอกก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมองทีละข้าง พร้อมกับจับใบหน้าตัวเองอย่างงงๆ
“นายไม่ได้จะต่อยฉันเหรอ O_o”
“เห็นฉันเป็นคนเเบบนั้นรึไง ...แต่ถ้านายทำไอ้นี่แตกอะ ก็คงไม่แน่”ฮันคยองตอบนิ่งๆ พร้อมกับชูรูปปั้นขึ้นให้ร่างเล็กดู ฮยอกแจหน้าถอดสีนิดหน่อยเมื่อมองเห็นรูปปั้นในมือร่างสูงพร้อมกับเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก เฮ้อ!นึกว่าหน้าจะเสียโฉมซะแล้วสิTT
“นายมาทำอะไรตรงนี้” ฮันคยองถามฮยอกแจด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบพร้อมกับจ้องดวงตาร่างเล็กอย่างดุดัน ทำให้ร่างเล็กต้องก้มหน้าหลบสายตาเขาทันที
“ก็ แบบ ว่า...แบบว่า ฉันไปก่อนละกานนนนนน!!!!” ฮยอกแจที่หาคำแก้ตัวไม่ได้ ตะโกนขึ้นและหมุนตัวเตรียมวิ่งหนีร่างสูงเพื่อเอาตัวรอด ฮันคยองคว้าข้อมือฮยอกแจไว้โดยเร็วอย่างตั้งรับทัน เมื่อเขาคิดว่าเหตุการณ์นี้อาจจะเกิดขึ้นตั้งแต่แรก
“จะทำอะไรของนายเนี่ย... ฉันโตพอที่จะไม่เล่นวิ่งไล่จับกับเด็กติ๊งต๊องอย่างนายหรอกนะ -_-^”
“ฮือ!TOT ฉันขอโทษ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ”
“คนอย่างฮันคยองไม่เคยให้อภัยใคร นายต้องได้รับโทษ”ฮันคยองพูดจบพร้อมกับรวบตัวฮยอกแจมาไว้ในอ้อมแขนเพื่อกันร่างเล็กดิ้นหนีเขา ก่อนจะก้มใบหน้าคมเข้มของเขาเข้ามาใกล้ใบหน้าร่างเล็กช้าๆ
ฮยอกแจที่ไม่สามารถดิ้นสู้แรงกอดรัดของร่างสูงได้ หันหน้าหนีใบหน้าเจ้าเล่ห์ขของร่างสูงแทน ฮือ!!พ่อจ๋า หนูถูกล่วงเกินทางเพศTTOTT
“จะทำกันตรงนี้เลยรึไงฮันคยอง...” เสียงทุ้มของซีวอนดังขึ้นถาม ขัดจังหวะการกระทำของฮันคยอง ทำให้ฮยอกแจได้โอกาสจึงรีบผลักร่างสูงให้ออกห่างทันที
“นายนี่ ขัดอารมณ์ฉันจริงๆเลย”ฮันคยองต่อว่าซีวอนอย่างเสียอารมณ์ พร้อมกับเหลือบมองร่างเล็กอย่างฝากความแค้น
“หึ! แล้วนี่ใคร ทำไมมาอยู่ตรงนี้” คำถามซีวอน ทำให้ฮยอกแจหน้าซีดทันที นี่ถ้านายฮันคยองบอกความจิงฉันจะโดนนายคนนี้ทำเหมือนนายฮันคยองเมื่อกี๊อีกมั้ยเนี่ยTT
“อ๋อ เด็กใหม่ฉันน่ะ เขามาหาห้องน้ำ”ฮันคยองแก้ตัวแทนฮยอกแจด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“งั้นเหรอ...หน้าตาน่ารักนี่”ซีวอนชมฮยอกแจพร้อมกับมองเรือนร่างฮยอกแจอย่างมีเลศนัย ฮันคยองมองดูสายตานั้นก่อนจะใช้แขนแกร่งโอบเอวร่างเล็กไว้ทันที
“ใช่เขาน่ารัก เพราะฉะนั้นคนนี้ฉันเลยหวงเป็นพิเศษ...นายคงเข้าใจนะซีวอน”ฮันคยองพูดดักความคิดซีวอนไว้อย่างรู้ทัน ความเจ้าชู้ที่ใครๆก็ต้องยอมแพ้ของซีวอนทำให้ฮันคยองอ่านสายตาที่ซีวอนมองมายังฮยอกแจได้อย่างง่ายดาย
คำพูดของฮันคยองทำให้ฮยอกแจต้องอมยิ้มขึ้นมาทันทีโดยไม่รู้ตัว นี่เขากำลังเริ่มอ่อนไหวทีละนิดแล้วใช่มั้ย
“อืม...ก็หวงไปสิใครไปว่าอะไรนาย ฉันไปล่ะ”ซีวอนกลบเกลื่อนหน้าตาย ก่อนจะเดินเฉียดไหล่ฮันคยองออกไปด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ
“เฮ้ยนี่นาย ฉันไปเป็นเด็กนายตั้งแต่เมื่อไหร่”ฮยอกแจถามหาเรื่องร่างสูงทันทีหลังจากซีวอนเดินไป
“เคยขอบคุณบ้างมั้ย ฉันเห็นนายมีแต่คำถามไปหมด”ฮันคยองถามกลับพลางขมวดคิ้วมองหน้าร่างเล็ก ที่เขาช่วยไว้ทุกครั้งแต่แต่กลับไม่เคยได้คำขอบคุณอย่างเต็มใจ
“ก็ดูวิธีที่นายช่วยฉันสิ มันน่าขอบคุณมั้ย หรือจะให้ฉันบอก ขอบคุณมากนะที่ให้ฉันเป็นเด็กนายฉันอยากเป็นมานานแล้วเนี่ยนะ บ้า! “
“ก็ถ้าได้แบบนั้นก็ดีนะ...แล้วตกลงอยากเป็นมั้ยล่ะ?”คำย้อนถามของฮันคยองทำให้ฮยอกแจหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
ฮยอกแจไม่ตอบแล้วรีบผลักร่างสูงให้หลีกทางก่อนจะวิ่งหนีออกมาเพื่อระงับอาการแปลกๆที่เกิดกับเขาบ่อยขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ฮยอกแจวิ่งออกมาจนถึงรถที่จอดไว้ของฮันคยอง ร่างเล็กพิงหลังเข้ากับตัวรถก่อนจะเป่าลมออกจากปากเพื่อระบายอารมณ์
“เฮ้อ!นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปจะอยู่ใกล้นายนั่นได้มั้ยอ่ะ”ฮยอกแจคิดหนักกับสิ่งที่กำลังปั่นสมองเขาตอนนี้พลางหลับตาลงช้าๆ
“มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย”เสียงทุ้มถามขึ้น ทำให้ฮยอกแจที่กำลังคิดอะไรอยู่ตกใจเล็กน้อยพร้อมกับลืมตาขึ้นมองดูเจ้าของคำถาม แต่ภาพบุคคลตรงหน้าทำให้เขาตกใจเข้าไปอีก
“ซีวอน!!”
“นี่รู้ชื่อฉันด้วยเหรอ งั้นฉันคงไม่ต้องแนะนำตัวแล้วสิ นายชื่ออะไรล่ะ”ซีวอนถามด้วยรอยยิ้มเสแสร้ง พร้อมเท้าที่ก้าวเดินเข้ามาหาฮยอกแจทีละน้อย
“ชื่อ ลี ฮยอกแจ”ฮยอกแจตอบห้วนๆตามลักษณะนิสัยส่วนตัว ความคิดของเขาตอนนี้คือ รู้สึกไม่ถูกชะตากับคนตรงหน้าซักเท่าไหร่
“ชื่อลีฮยอกแจ งั้นเหรอ ...”ซีวอนเดินเข้าใกล้ฮยอกแจมากขึ้นเรื่อยๆพร้อมด้วยสายตาบ่งบอกถึงการกระทำที่เข้ากำลังคิดอยู่ ฮยอกแจจ้องหน้าซีวอนอย่างเหลืออดพลางเดินถอยหลังทีละนิด นี่ถ้าไอ้หน้าชั่วข้ามาถึงตัวฉันเมื่อไหร่นะ เดี๋ยวสวยแน่!! ฮยอกแจคิดพร้อมกับกำมัดแน่น
~ติ๊ดๆๆ!!~เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นของซีวอน หยุดทุกการกระทำลง ซีวอนเสียอารมณ์นิดหน่อยก่อนจะล้วงหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมาดู
“...ฉันคงต้องไปทำธุระก่อนแล้วล่ะ ไว้เจอกันใหม่ล่ะกัน ฮยอกแจ”ซีวอนบอกลาฮยอกแจพร้อมกับรอยยิ้มที่แสดงถึงความเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินหันหลังจากไปด้วยท่าทางรีบเร่ง
“โธ่เอ๊ย!นายนั่นน่าจะอยู่ต่ออีกสักหน่อยนะ ฉันจะได้ตั๊นหน้ามันซักที หน้าตากวนตีนจริงๆ”ฮยอกแจว่าพลางเตะยางล้อรถทางด้านหลังเค้าเพื่อระบายอารมณ์ที่คับคั่งอยู่นาน
“ถ้ารถฉันเป็นรอย นายไม่ได้ตายดีแน่...”เสียงทุ้มที่คอยทำให้ร่างเล็กตกใจอยู่เรื่อยของฮันคยอง ดังขึ้นหยุดการกระทำของฮยอกแจลงทันที ก่อนที่ฮยอกแจจะหันไปเผชิญหน้ากับร่างสูงอย่างจัง บรรยากาศแปลกๆก็ได้กลับมาครอบคลุมเขาทั้งสองอีกครั้ง ดวงตาคมเข้มของฮันคยองจ้องมองลึกลงไปในนัยน์ตาของฮยอกแจอย่างค้นหาบางสิ่ง ฮยอกแจได้เเต่จ้องตอบอย่างไม่สามรถละสายตาได้ ความรู้สึกแปลกๆนี้ของเราคืออะไรกันนะ ทำไมถึงเหมือนกับถูกมนต์สะกดอะไรบางอย่าง ใครก็ได้บอกหน่อยได้มั้ยว่าฉันเป็นอะไร...
“เน่!!มองฉันเเบบนี้ตกหลุมรักฉันแล้วสิ”น้ำเสียงก่อกวนเซลล์ประสาทของฮันคยองที่พูดขึ้นทำให้ทุกอย่างกับเข้าสู่ปกติเหมือนเดิม ฮยอกแจมีสติอีกครั้งก่อนจะผลักร่างสูงออกห่างด้วยความแรงพร้อมกับโวยวายใส่ไม่ยั้ง
“นี่!นายพูดให้มันดีๆหน่อย ใครตกหลุมรักนาย ประสาทกลับรึไง หลงตัวเองเหลือเกินนะ ฉันไม่เข้าใจจริงๆต้องให้บอกกี่ครั้งว่าฉันไม่ใช่เกย์เเล้วก็ชอบผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย เข้าใจมั้ยห๊ะ!!!!!!”
“ฉันเเซวเฉยๆหรอกน่า โวยวายเเก้ตัวอยู่นั่น ทำอย่างกับมันจริงอย่างงั้นเเหละ เสียงดังเเสบเเก้วหูจริงๆเลย...ไปขึ้นรถได้เเล้ว มีเรื่องให้ทำต่อ”ฮันคยองบอกหน้าตาย ด้วยท่าทางเซ็งๆก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นรถ
“นี่นาย!ทำไมถึงไม่นั่งฝั่งคนขับเล่า “ ฮยอกแจตะโกนถามร่างสูงอย่างนึกได้เมื่อเห็นร่างสูงเดินไปนั่งฝั่งด้านข้างคนขับ
“ฉันจะให้นายขับมีปัญหาไรมั้ย “
“ห๊ะ!คันนี้หรอ จริงปะ ....นายนี่มีน้ำใจจริงๆเลย”ฮยอกแจย้อนถามอึ้งๆก่อนจะรีบขึ้นนั่งขับทันที
“-_-^” ฮันคยองมองกรกระทำเหมือนเด็กนั่นของฮยอกแจอย่างเอือมๆ
vv
vv
vv
vv
vv
vv
vv
vv
vv
vv
vv
vv
ขอโทษเน้อเจ้าค่ะทุกคนที่นานๆจะมาลงให้อ่าน ไรท์เตอร์มีอุปสรรคมากมายTOT
แต่ก็ได้มาลงให้อ่านเเล้วเน้อ ยังไงก็ขอเมนต์ให้ชื่นใจหน่อยละกัน^^
ความคิดเห็น