คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : blackedition : 07
NEED for SPEED
MOST WANTED
blackedition ~ณ เวลา12.30น. ซูซูไค~
07
------------------------------------
“เฮ้!เยซองทำไรอยู่”ฮยอกแจตะโกนทักเยซองขึ้นอย่างสนิทสนม หลังจากที่เริ่มเวลาพักเที่ยงของโรงเรียน “ไม่นะเพื่อน!! ฉันไม่มีเงินหรอกแกอย่ามายืมฉันเลย”เยซองพูดปฏิเสธเป็นพัลวัน เมื่อเห็นฮยอกแจกำลังเดินมาทางเขา “ยืมเงินอะไรของแก ? อ๋อ!!นี่แกกลัวว่าฉันจะมายืมเงินแกไปใช้หนี้รถนายฮันคยองนั่นน่ะเหรอ บ้าแล้ว!!”ฮยอกแจถามเยซองขึ้นงงๆก่อนจะนึกขึ้นได้ พร้อมกับนั่งลงข้างๆเยซอง “แกไม่ได้จะยืมเงินฉันเหรอO_o”เยซองเริ่มถามฮยอกแจด้วยสีหน้าที่ดีขึ้นกว่าเดิม “แกมีให้ฉันยืมรึไงกัน แหมทำเป็นรีบพูดห้าม ฉันไม่เอาเงินแกหรอก”ฮยอกแจว่าเยซองพลางเบ้ปากอย่างหมันไส้ “นี่ฮยอกแจ! นายดูไม่เดือดร้อนเท่าไหร่เลยนะ รถคันที่แกทำพังรู้มั้ยว่าเป็นของใครแล้วราคาเท่าไหร่”เยซองย้อนถามฮยอกแจกลับด้วยสีหน้าซีเรียส “รู้!ทำไมอ่ะ นี่!นายน่ะไม่ต้องมาซีเรียสเครียดอะไรแทนฉันหรอก ฉันไม่เห็นว่าเขาจะโกรธฉันตรงไหน นายฮันคยองอ่ะยังขับรถไปส่งฉันที่บ้านอยู่เลย”ฮยอกแจพูดจบ ก่อนที่เยซองจะอ้าปากค้างอย่างตะลึงในสิ่งที่ฮยอกแจพูด “ฮันคยองเนี่ยนะไปส่งนายเมื่อคืน!! นี่ถ้าเป็นปกติคนที่ทำรถเขาพังโดนยำไปแล้วนะเนี่ย เป็นไปได้ไงO_o”เยซองถามย้ำอึ้งๆในสิ่งที่เขาคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ “ฉันจะไปรู้มั้ยล่ะ ฉันไม่เคยรู้จักกับเค้านี่ “ “แสดงว่าเค้ากำลังทำให้นายตายใจ จะได้จัดการทีเดียว เพื่อนฉัน!!เพื่อนฉันกำลังจะโดนฆ่า!!>O<” “-_-^^”ฮยอกแจมองท่าทางเยซองอย่างเอือมระอา ฉันมีเพื่อนเป็นคนปกติรึเปล่าว๊ะ_*_ “โอ้!!!พระเจ้าจอร์ช นางฟ้าฉันมาแล้ว>3<”เยซองอุทานขึ้นด้วยท่าทางที่ดีใจสุดขีด ฮยอกแจหันหลังมองตามสายตาของเยซองอย่างสงสัย และคนที่เยซองจับจ้องก็คือ คิม รยออุค น้องชายคนเดียวของ คังอิน นิสัยที่นิ่งเงียบและเย็นชาทำให้ทุกคนตรงพากันหวาดกลัวโดยทั่วนั่นรวมไปถึงอิทธิพลของพี่ชายเขาที่ยิ่งทำให้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาเข้าไปใหญ่ “นั่นใครอ่ะ”ฮยอกแจถามเยซอง ในขณะที่เยซองจ้องมองรยออุคอย่างไม่ละสายตา “น่ารักใช่ม๊ะ เขาชื่อ คิมรยออุค เด็กม.ต้นน้องชายหัวแก้วหัวแหวนของไอ้คังอินมัน เฮ้อคิดแล้วเศร้าไอ้หมอนั่นไม่มีวันยอมให้น้องมันมีแฟนแน่เลยTOT”เยซองพูดพร้อมกับคอตกทันที เมื่อตระหนักถึงเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ของเขากับ รยออุค “เยซอง...อย่าด่าฉันเลยนะ ถ้าจะขอถามว่านาย..นายเป็นเกย์เหรอO_o”ฮยอกแจถมเยซองตะคุกตะคัก เฮ้ย!!อะไรว๊ะชีวิตนี้กูมีแต่เพื่อนเป็นเกย์รึไงเนี่ย ต้องซักวัน ต้องซักวันแน่ๆที่เราจะได้กลายเป็นเกย์TOT!! “ฮ่าๆๆ นี่เพื่อนเดี๋ยวนี้ไม่มีใครมานั่งมองแล้วว่าชายจะคบชาย หญิงจะคบหญิงน่ะ มันเป็นเรื่องธรรมดาเว้ย”เยซองตอบฮยอกแจขำๆอย่างไม่ซีเรียส “เหรอ...?”ฮยอกแจถามด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ “นี่ไง นายเห็นสองคนนั้นที่กำลังเดินมาทางเรามั้ย นั่นเพื่อนฉันเอง สองในสมาชิก The fastworld”เยซองบอกกับ ฮยอกแจ ก่อนที่ฮยอกแจจะหันไปมอง “สวัสดีจ๊ะเยซอง”เสียงทักที่หวานหูของ ลี ซองมิน ดังขึ้นพร้อมกับถาดอาหารในมือที่วางลงกับโต๊ะ นิสัยที่เอาแต่ใจและไม่ยอมคนของเขาทำให้เขาได้เจอกับ ชายหนุ่มมาดนิ่งเย็นชาอย่าง โจ คยูฮยอน เขาเป็นเพียงคนเดียวที่คุมซองมินคนนี้อยู่และซองมินเองก็เป็นคนเดียวที่ทำให้คยูฮยอนพูดและหัวเราะได้เช่นกัน “หวัดดีจ๊ะ^^...โอ๊ย!!คยูฮยอนนายตบหัวฉัน”เยซองที่ทักซองมินกลับ ได้โดนฝ่ามือของคยูฮยอนตบเข้าที่ศีรษะเต็มๆแรง “นายชอบส่งตาหวานให้ซองมิน”คยูฮยอนบอกนิ่งๆพลางนั่งลงข้างๆซองมิน “ฉันป่าวซักหน่อยTOT” “เอ๊ะ!นี่ใครน่ะ พวกฉันไม่มาวันเดียวนายได้เพื่อนใหม่เลยเหรอ”ซองมินพูดถามขึ้นหลังจากสังเกตเห็นฮยอกแจที่นั่งอยู่ข้างๆเยซอง “อ๋อ!ไอ้หมอนี่น่ะ ตอนแรกก็จะมาเป็นสมาชิกกับเรา แต่ดันสร้างเรื่องก็เลยกลายเป็นว่าจะถูกฮันคยองฆ่าแทน อุ๊ย!!”เยซองบอกก่อนจะสะดุ้งทันทีเมื่อหันมาเจอฮยอกแจที่มีสีหน้าอยากจะฆ่าเขาแล้วในตอนนี้ “ฉันไม่ได้ถามประวัติเค้า ฉันอยากรู้ชื่อ”ซองมินย้อนเยซองด้วยสีหน้าเดียวกับฮยอกแจ “คร้าบTOT!เค้าชื่อ ลีฮยอกแจ” “ชื่อ ฮยอกแจแสดงว่าเป็นคนเกาหลีเหมือนพวกเรา หน้าตาน่ารักเหมือนสาวญี่ปุ่นเลย^^”คำชมของซองมินทำให้เยซองต้องรีบโบกมือห้ามซองมินด้วยท่าทางตกใจพลางรีบหันมามองสีหน้าของฮยอกแจโดยเร็ว “โบกมืออะไรของนาย บ้ารึเปล่า ฉันชื่อ ลีซองมินนะ ส่วนคนนี้แฟนฉัน โจคยูฮยอน”ซองมินว่าเยซองด้วยสีหน้ารำคาญก่อนจะแนะนำตัวเองและยื่นมือทำความรู้จักกับฮยอกแจ “...”ฮยอกแจก้มหน้านิ่งเงียบไปไม่สนใจกับท่าทางเป็นมิตรของซองมินเลย จนทำให้เยซองรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตที่เริ่มแผ่ซ่านออกมาจากตัวของฮยอกแจ “เอ่อ คือ แบบว่านายฮยอกแจมัน มันไม่...” “ช่างเหอะเยซองฉันชินแล้ว ยินดีที่ได้รู้จักครับซองมิน^^”ฮยอกแจบอกเยซองนิ่งๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับจับมือซองมินด้วยความยินดี “น่ารักจริงๆนะเนี่ย>3<”ซองมินชมฮยอกแจอย่างปลื้มใจ “ให้มันลดลงบ้างเถอะ ออกหน้าออกตาเกินไปแล้ว-_-“คยูฮยอนพูดด้วยสีหน้าหึงหวงซองมินนิดหน่อย “ฉันหมายถึงว่าเค้าน่ารักแบบผู้หญิง ไม่ได้หมายถึงว่าน่ารักแบบหล่อ ไม่มีใครจะมาหล่อได้เท่ากับคยูฮยอนของซองมินหรอกน่า^O^”ซองมินหันหน้ามาพูดกับคยูฮยอนพลางกอดคยูฮยอนไว้อย่างอ้อนๆ “-_-*”ฮยอกแจนิ่งไปอีกครั้งเมื่อได้ยินซองมินพูด นี่ฉันหน้าเหมือนผู้หญิงตรงไหนว๊ะ ถ้าเหมือนกูจะฆ่าตัวตายT^T!! “นี่งั้นฉันขอตัวพาฮยอกแจไปซื้อข้าวกินก่อนล่ะกันเชิญหวานต่อเถอะ-_-+ ฮยอกแจไปกันเถอะเรา คนไม่มีแฟน~”เยซองบอกซองมินก่อนจะชวนฮยอกแจไปซื้อข้าว เฮ้อ!ถึงไอ้เยซองจะไม่ค่อยเต็มแต่มันก็ดีตรงที่ไม่เคยบอกว่าเราเหมือนผู้หญิงก็แล้วกัน_*_ ~อ่อดดดดด!!~ เสียงอ่อดเลิกเรียนดังขึ้นนักเรียนทุกคนต่างรีบพากันแยกย้ายกลับบ้านด้วยความดีใจ ฮยอกแจที่เก็บของใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เดินลงมายังชั้นล่างเพื่อจะเตรียมกลับบ้าน นักเรียนต่างพากันซุบซิบมองฮยอกแจตลอดทางที่เดินลง และร่างเล็กก็เข้าใจทันทีเมื่อพบกับร่างสูงที่กำลังสูบบุหรี่ยืนพิงรถสุดหรูของเขา BM serise7ที่ถูกแปลงโฉมจากรถธรรมดาให้กลายเป็นรถซิ่งอย่างเสร็จสมบูรณ์ ฮยอกแจรีบเดินตรงเข้าไปหาร่างสูงด้วยท่าทางที่บ่งบอกว่าเขาจะไม่กลัวร่างสูงเด็ดขาด “นายมาทำไม!!ถ้าเรื่องรถ เดี๋ยวจะไปกู้เงินมาคืนให้”ฮยอกแจพูดใส่ฮันคยองอย่างรู้ทัน ฮันคยองมองร่างเล็กผ่านแว่นตาดำที่เขาสวมใส่อยู่พร้อมกับรอยยิ้มเยาะก่อนจะพูด “พูดเหมือนรถฉันถูกมากนะ อายุอย่างนาย ถ้ากู้เงินแล้วจะมีปัญญาที่ไหนไปหาเงินมาใช้เจ้าหนี้ คงได้โดนฆ่าทิ้งตายก่อนเรียนจบแหง ว่ามั้ย”ฮันคยองพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกร่างเล็กก่อนที่จะทิ้งบุหรี่ในมือลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้เพื่อดับประกายไฟ ฮยอกแจมองหน้าร่างสูงทันทีอย่างโมโหหลังจากได้ยิน “แล้วนายจะเอาไง จะฆ่าฉันทิ้งงั้นรึไง”ฮยอกแจถามอย่างประชดประชัน “ฉันได้ฆ่านายตายทั้งตัวแน่...”ฮันคยองก้มหน้าลงบอกร่างเล็กด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “น่ะ นาย นายจะบ้ารึไง!! ถ้าไม่ฆ่าฉันแล้วนายจะให้ฉันทำยังไง”ฮยอกแจย้อนถามด้วยน้ำเสียงติดๆขัดๆสาเหตุที่มาจากอาการเขินโดยไม่รู้ตัว “ฮึ! ก็ไม่มีอะไรมากแค่นายต้องมาทำงานใช้หนี้ฉัน ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ฉันเรียกนายต้องมาทันที ห้ามมีข้ออ้างอะไรทั้งนั้น”ฮันคยองบอกพลางถอดแว่นตาออกแล้วยักคิ้วให้ร่างเล็กข้างหนึ่ง ก่อนที่ร่างเล็กจะถลึงตาใส่อย่างโมโห “นั่นมันเท่ากับฉันต้องเป็นคนใช้นายเนี่ยนะ จะบ้าเหรอ ไม่เอาหรอก เสียศักด์ศรี”ฮยอกแจพูดอย่างเชิ่ดๆพร้อมกับกอดอกมองหน้าร่างสูง “นายพูดเหมือนมีทางเลือกเน๊อะ งั้นมีอีกหนึ่งทาง..”ฮันคยองยื่นขอเสนออีกหนึ่งทางสำหรับร่างเล็ก ก่อนที่ร่างเล็กจะเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงเป็นเชิงถาม “นายมาเป็นแฟนฉัน รับรองว่าสบายสุดๆ”คำพูดของฮันคยองทำให้ร่างเล็กแทบอยากจะอัดกำปั้นใส่หน้าเขาเต็มๆแรง ก็รู้ทั้งรู้ว่าร่างเล็กเกลียดเรื่องพรรค์นี้สุดๆแต่เขาก็ยังพูด “ไอ้บ้า!!ไอ้ประสาท!!ไอ้โรคจิต!!นายหยุดข้อเสนอนี้ไว้ในความคิดของนายเถอะ เพราะฉันไม่มีวันทำแน่นอน รู้ไว้ด้วย!!!!”อารมณ์โมโหที่พุ่งปรี๊ด ทำให้ร่างเล็กตะโกนด่าร่างสูงอย่างไม่ใยดี “งั้นนายก็ต้องทำตามข้อแรก ไม่งั้นนายเจอฉันรังควานตลอดชีวิตแน่”ฮันคยองขู่ร่างเล็กด้วยแววตาที่จ้องมอง อย่างลึกล้ำ พร้อมใช้แขนแกร่งคร่อมตัวร่างเล็กไว้กับประตูรถด้วยสีหน้าจริงจัง “เออๆ!!ก็ได้ ฉันเป็นคนใช้นายก็ได้ ออกไปได้แล้ว”ฮยอกแจยอมตกลงอย่างไม่มีหนทาง ก่อนจะผลักตัวร่างสูงออก ด้วยอาการเขินๆ บอกตรงๆนับวันๆเราเริ่มจะมีความรู้สึกแปลกกับนายคนนี้แล้วอ่ะTOT “กรี๊ด!!เค้าเป็นแฟนพี่ฮันคยองจริงๆเหรอเนี่ย รับไม่ได้ๆ ต้องรีบปล่อยข่าว”เสียงนักเรียนสาวตะโกนโวยวายขึ้นด้วยอาการผิดหวังและสติที่คลุ้มคลั่งหลังจากเห็นภาพฮันคยองคร่อมร่างเล็กไว้ แล้วรีบวิ่งไปอย่างคนเสียสติ “เฮ้ย!!มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ...นี่นาย!! นายไปบอกคนพวกนั้นว่าอะไรเนี่ย ถึงว่า ฉันก็สงสัยอยู่ว่าทำไมมีแต่คนมองฉันแปลกๆ”ฮยอกแจรีบตะโกนแก้ตัวก่อนจะหันมาถามร่างสูงอย่างเอาเรื่อง “ก็แค่บอกว่ามาหาฮยอกแจ แล้วพวกนั้นก็แส่ถามว่านายเป็นอะไรกับฉัน ฉันก็เลยบอกว่านายเป็นคนสำคัญ แค่นี้”ฮันคยองตอบเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์ณ์ที่เกิดขึ้น “แค่นี้!!แค่นี้งั้นเหรอ นายบอกว่าฉันเป็นคนสำคัญ คนพวกนั้นก็คิดไปไหนต่อไหนแล้ว แล้วฉันไปเป็นคนสำคัญอะไรของนายห๊ะ!!!”ฮยอกแจโวยวายใส่ร่างสูงอีกครั้ง ด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างจะเริ่มคลุ้มคลั่ง(-_-^) “อ้าวหรือไม่จริง นายเป็นลูกหนี้ที่ติดหนี้ฉันเยอะมากที่สุดก็เห็นจะได้ แล้วมันไม่สำคัญตรงไหน...อย่าคิดลึกสิ มันไม่ได้มีอะไรสักหน่อย ใช่มั้ยล่ะ....”คำถามทิ้งท้ายที่ทำให้ร่างเล็กหน้าร้อนขึ้นมาทันที อาการแปลกๆแบบนี้มันเริ่มเกิดบ่อยขึ้น นี่เขากำลังเป็นอะไรไป “ก็แล้ว...แล้วตกลงมีงานอะไรให้ฉันทำล่ะ รีบไปสิเดี๋ยวเสียเวลา”ฮยอกแจเปลี่ยนเรื่องพูดก่อนจะรีบก้าวขาขึ้นรถร่างสูงไปโดยเร็ว ฮันคยองมองตามร่างเล็กด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นิดหน่อย ก่อนจะสวมแว่นตาดำดังเดิมแล้วขึ้นรถไป “นี่นายจะให้ฉันทำงานอะไรกันแน่เนี่ย”ฮยอกแจถามขึ้นทำลายความเงียบภายในรถ หลังจากที่รถของฮันคยองเคลื่อนตัวออกมาจากโรงเรียน “เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”ฮันคยองตอบนิ่งๆโดยไม่มองหน้าของร่างเล็ก “เอ่อนายน่ะ ทำธุรกิจอะไรกันแน่ คราวก่อนที่ให้นามบัตรฉันมามันเป็นชื่อผับ แต่นายเยซองมันกลับบอกฉันว่านายเป็นเจ้าของโรงรถ” ฮยอกแจถามร่างสูงต่ออย่างสงสัย “แล้วฉันจะเป็นเจ้าของทั้งสองอย่างไม่ได้เลยเหรอ”ฮันคยองย้อนถามแทนคำตอบ พลางหันมามองหน้าร่างเล็กนิ่งๆ “ก็เปล่าหรอกแค่สงสัย...นี่นาย เพื่อแรกกับการที่ฉันเป็นคนใช้ นายสอนฉันดริฟท์ได้มั้ย”ฮยอกแจยื่นข้อต่อรองกับร่างสูง ก่อนที่ร่างสูงจะหันมามองแล้วยกยิ้มมุมปากขึ้น “ฉันไม่ได้ให้นายมาต่อรองฉันนะ” “แหมไอ้ขี้งก!!สอนไม่ได้ใช่ม๊ะแค่นี้ ไม่สอนก็ได้ ฉันก็ไม่เรียนเหมือนกัน!!”ฮยอกแจด่าร่างสูง ก่อนจะกอดอกหันหน้าออกหน้าต่าง ด้วยท่าทางงอนๆ ฮันคยองมองการกระทำนั่นอย่างขำๆ นิสัยชอบเอาชนะของร่างเล็กถึงแม้จะดูไม่ได้เรื่องเท่าไหร่แต่ก็เอาชนะใจร่างสูงได้เหมือนกัน “ฉันยังไม่ได้บอกว่าจะไม่สอนเลย คิดเองเออเองนะนายน่ะ”คำพูดของฮันคยองทำให้ร่างเล็กยิ้มออกหน่อยๆแบบวางฟอร์ม “งั้นแสดงว่านายจะยอมสอนฉัน” “ฉันก็ยังไม่ได้พูดอีกนั่นแหละ”ร่างเล็กเริ่มมีอารมณ์โมโหทันที เมื่อร่างสูงพูดจากำกลวม “ถ้านายเป็นพวกหวงวิชาไม่ต้องสอนก็ได้นะ เพราะฉันไม่อยากเรียนกับคนใจแคบ!!”ฮยอกแจพูดแดกดันร่างสูงอย่างไม่พอใจ ร่างสูงหันมามองหน้าร่างเล็กก่อนจะพูด “เอาไว้คิดดูก่อน ว่านายทำตัวให้น่าสอนรึเปล่า”ร่างสูงพูดนิ่งๆ ด้วยประโยคที่มีข้อแม้ ฮยอกแจเบ้ปากด้วยความหมันไส้ก่อนจะมองออกนอกหน้าต่างไปและไม่สนใจร่างสูงอีก ฮันคยองขับรถมาจอดลงที่หน้าคฤหาสน์ของใครบางคน ก่อนที่ประตูเหล็กจะเลื่อนออกโดยระบบสัญญาณไฟอัตโนมัติ ฮยอกแจมองสถานที่ตรงหน้าอย่างตะลึงหน่อยๆ บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้มันเหมือนในหนังที่เราเคยดูเลย นี่เรากำลังจะได้สัมผัสกับของจริงงั้นเหรอ “บ้านนายเหรอO_o!!”ฮยอกแจถามฮันคยองด้วยสีหน้าตื่นเต้น “เปล่า บ้านเพื่อนซี้ฉัน แล้วก็บ้านเพื่อนนายด้วยแหละ คิบอม “คำตอบของฮันคยองทำให้ร่างเล็กแทบอ้าปากค้าง เค้ารู้จักกับคนรวยขนาดนี้เลยเหรอ!! “เข้าไปในบ้านกันเถอะ ฉันมีธุระนิดหน่อยที่ต้องรีบคุย”ฮันคยองบอกร่างเล็กก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไปตามด้วยร่างเล็กที่มองขนาดคฤหาสน์ตรงหน้าอย่างไม่ยอมละสายตา “เชิญข้างในเถอะครับคุณฮันคยอง คุณซีวอนกำลังรอพบคุณอยู่ในห้องทำงาน”เสียงเลขาประจำตัวซีวอนรายงานฮันคยองด้วยสีหน้าเร่งรีบ ฮันคยองพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน “เอ่อคุณหนูครับเดี๋ยวเชิญนั่งรอในห้องรับแขกก่อนนะครับ”คำสรรพนามที่ใช้เรียกฮยอกแจของเลขา ทำให้ฮยอกแจถึงกับค้างพูดไม่ออก “คะ คือ ผะ..!” “ทางนี้เลยครับ เดี๋ยวจะให้แม่บ้านนำชามาเสริฟครับ”ฮยอกแจที่ไม่ทันได้แก้ตัวต้องเดินตามเลขาไปอย่างเสียไม่ได้ ฮยอกแจเดินตามเลขามาจนถึงห้องรับแขก ฮยอกแจใช้สายตาสำรวจดูรอบห้องอย่างพิจารณา บ้านที่ถูกออกแบบมาอย่างวัฒนธรรมญี่ปุ่นดั้งเดิมแต่เติมแต่งไปด้วยวัฒนธรรมชาติตะวันตก ดูเก๋ละมีสไตล์ฮยอกแจเดินสำรวจดูรอบๆห้องอย่างชื่นชมก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “เอ่อคุณเลขาครับ นาย..อ้าวไปไหนแล้วอ่ะ จะถามว่านายฮันคยองไปไหนซักหน่อย”ฮยอกแจที่กำลังจะเอ่ยปากถามกับเลขาตองชะงักเมื่อหันหลังมาไม่พบใครอยู่ภายในห้องนอกจากเขา “อุ๊ย!!!จานพันฟีของญี่ปุ่นแน่เลย สวยมาก>3<”ฮยอกแจที่ยังคงมองสำรวจของตกแต่งบ้านอยู่ เหลือบเห็นสิ่งของที่เขาชื่นชมมาก’จานญี่ปุ่นพันปี’ ร่างเล็กค่อยๆบรรจงหยิบอย่างทะนุถนอมขึ้นมามองด้วยความภูมิใจ “มันสวย และเหมือนมากใช่มั้ยล่ะ” “เฮ้ย!!!O_O!!!” ~เพล้ง!!!!!~ จานในมือของฮยอกแจล่วงหล่นลงสู่พื้นทันทีก่อนจะแหลกละเอียดเป็นผุยผง เมื่อมีเสียงหนึ่งพูดขึ้นภายในห้องเงียบ ฮยอกแจหันไปมองด้วยความตกใจก่อนจะพบว่าเจ้าของเสียงคือ ดงแฮ!! “ดงแฮ!!!~คือแบบว่าฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันแตกนะTOT”ฮยอกแจพูดอธิบายให้ดงแฮฟังด้วยสีหน้าที่เริ่มซีด เพราะความตกใจ เวรล่ะกูจานพรรค์นั้นจะไปหามาคืนให้ที่ไหนว๊ะเนี่ยT^T!! “ฮ่าๆๆนี่ฮยอกแจไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้นะ มานี่สิ!!...”ดงแฮหัวเราะร่าก่อนจะเรียกฮยอกแจให้เดินมาใกล้ๆ “จานนั้นน่ะของปลอม ของจริงฉันทำแตกไปแล้ว “ดงแฮกระซิบบอกฮยอกแจด้วยน้ำเสียงที่เป็นความลับ ฮยอกแจเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ฟัง ของที่เขาเห็นคือของปลอม “ของปลอมO_O!!!” “ชู่ส์!!เบาๆสิเดี๋ยวใครได้ยิน ใบนี้คิบอมเป็นคนซื้อมาเปลี่ยนให้น่ะ เหมือนใช่ป่ะ”ดงแฮบอกก่นอจะย้อนถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ “เหมือนมากอ่ะ ...ดงแฮนายอยู่ที่นี่งั้นเหรอ”ฮยอกแจตอบก่อนจะถามดงแฮอย่างสงสัย “แน่นอน ก็นี่บ้านลุงฉัน คิบอมก็อยู่ด้วยนะ แล้วฮยอกแจไปไงมาไงเนี่ย”ดงแฮบอกพร้อมกับเดินมานั่งลงที่โซฟา “ฉันมากับนายฮันคยองน่ะ”ฮยอกแจตอบก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับดงแฮ “อ๋อ!จริงสิ เห็นคิบอมบอกฉันว่านายทำรถพี่ฮันคยองพังใช่ป่ะ เมื่อวานนี้น่ะที่นายแข่งกับพี่คังอิน”คำถามของดงแฮทำให้ฮยอกแจต้องยิ้มแห้งๆอย่างอายๆ “ก็ใช่นั่นแหละ ฉันถึงต้องมานั่งซวยอยู่นี่ไง”ฮยอกแจพูดก่อนจะบ่นงุบงิบกับตัวเอง “เมื่อกี๊พูดว่าอะไรนะO_o”ดงแฮพลางเงี่ยหูฟังอย่างสงสัย “อ๋อไม่มีอะไรหนิ “ “นายรู้จักกับพี่ฮันคยองได้ไง เอ๊ะ!!หรือว่า...แหมก็ถึงว่าอยู่ คนอย่างพี่ฮันคยองเค้าไม่ค่อยให้ใครยืมรถเอาไปแข่งง่ายๆอยู่แล้วแต่กับนายเค้าให้ยืม แถมไม่ทำอะไรนายซักอย่างโทษฐานที่นายทำรถพัง”ดงแฮพูดยิ้มๆก่อนที่ฮยอกแจ จะรีบโบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน “ไม่ใช่นะ!! เปล่าเลย ฉันกับนายนั่นไม่มีทางเป็นแฟนกันแน่นอน เป็นไปไม่ได้”ฮยอกแจพูดปฏิเสธด้วยสีหน้าบอกความเป็นไปไม่ได้สุดๆ “แหม ฉันก็แค่เดาเฉยๆ ไม่เห็นต้องฟูมฟายอะไรขนาดนั้นเลย “ “น้ำชาค่ะ”แม่บ้านที่เดินมาพร้อมกับถาดน้ำชาพูดขึ้นก่อนจะวางเสริฟลงตรงหน้าฮยอกแจ “เอ่อเดี๋ยวดิฉันไปเพิ่มน้ำชาสำหรับคุณหนูอีกที่นึงนะค่ะ”แม่บ้านหันมาบอกดงแฮอย่างสุภาพ “ไม่ต้องหรอกฉันไม่หิวน้ำ อีกอย่าง นี่บ้านฉันนะดื่มเบื่อแล้วชาอ่ะ”ดงแฮบอกแม่บ้านก่อนที่แม่บ้านจะพยักหน้าเข้าใจแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป “เอ่อดงแฮ นายฮันคยองตอนนี้อยู่ไหนอ่ะ”ฮยอกแจถามขึ้นหลังจากที่จิบน้ำชาไปหน่อยตามมารยาท “สงสัยคุยเรื่องธุรกิจ กับเฮียวอนอยู่มั้ง “ “หรอ “ “ไปแอบดูมั้ยล่ะ เดี๋ยวฉันพาไป”ดงแฮถามฮยอกแจด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและสีหน้า บ่งบอกถึงความเสี่ยง “จะดีเหรอ...” “ระดับไหนแล้ว” VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV
ความคิดเห็น