คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : blackedition : 03
.... N eL’ L ....
NEED for SPEED
MOST WANTED
blackedition
03
----------------------------
~พักกลางวัน โรงเรียนมัธยมปลาย ซูซูไค~
“แหม อาหารที่นี่ก็ไฮโซใช้ได้เลยเหมือนกันนะ”ฮยอกแจพูดขึ้นกับตัวเองระหว่างที่กำลังจะเตรียมตักอาหารของโรงเรียนที่มีวางไว้ให้เลือกตามใจชอบ
“เฮ้! โย่ !ว่าไงเด็กห้องสาม ฉันชื่อ คิม จงอุน ห้องสี่ เรียกว่าเยซองก็ได้ สั้นๆ”เสียงทักทายของบุคคลแปลกหน้า ที่ทำเอา ฮยอกแจตกใจจนแทบจะทิ้งจานข้าวในมือลงพื้น
“เฮ้นาย!มาดีๆได้มั้ย ทำไมต้องทักซะเอิกเกริก ตกใจหมด”ฮยอกแจหันไปต่อว่าเยซองที่เกือบทำให้เขาอดทานอาหารกลางวัน
“นายชื่อไรว้า เป็นคนเกาหลีอย่างที่ฉันคิดไว้เลย...ตกลงชื่ออะไรอ่ะ”เยซองถามต่ออย่างไม่สนใจในคำพูดของฮยอกแจซักนิด
“ตกลงต้องรู้ใช่มั้ย...ชื่อ ลีฮยอกแจ!”ฮยอกแจตอบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ก่อนจะหันมาตักอาหารใส่จานต่อ
“เออนี่ ฮยอกแจ ฉันมีอะไรมาเสนอ”เยซองพูดเรียกร้องความสนใจจากฮยอกแจให้หันมามอง ก่อนที่จะหยิบเอาใบอะไรบางอย่างขึ้นมาให้ฮยอกแจดู ฮยอกแจมองอย่างสงสัยก่อนจะถามเยซองออกไป
“ใบอะไรของนาย?”เยซองคลี่ยิ้มออกอย่างชั่วร้าย ในที่สุดฮยอกแจก็ยอมสนใจ...
V
V
V
V
“โรงรถThe fastworld?หมายความว่าไง”ฮยอกแจถามเมื่ออ่านตัวอักษรหนาสีดำบนแผ่นกระดาษที่เยซองเอามาให้
“เอ้า!ทำไมแกโง่จังว่ะ ก็หมายถึงว่าฉันต้องการให้นายมาเป็นสมาชิกของบรรดานักแข่งรถอย่างพวกฉันไง ถูกใจใช่ป่ะหละ” เยซองตอบแบบแอบหลอกด่าฮยอกแจนิดๆ ก่อนจะย้อนถามด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“ฉันเคยบอกแกเหรอว่าฉันชอบแข่งรถน่ะ “ฮยอกแจย้อนถามอย่างวางฟอร์มทั้งๆที่ข้างในอยากจะตกลงใจแทบขาด ในที่สุดการแข่งรถก็ไม่เคยหนีฉันไปไหน
“โธ่! อันที่จริงกูหาเหยื่อไม่ได้แล้วตั้งหาก ล้อเล่น ก็เห็นแกแต่งตัวไม่ค่อยจะถูกระเบียบเลยคิดว่าชีวิตแกน่าจะเป็นคนไร้สาระเหมือนพวกฉัน”เยซองนินทากับตัวเองเบาๆก่อนจะรีบบอกปัดไปเมื่อเห็น ฮยอกแจนั่งจ้องเขาอยู่
“โรงเรียนนี้ก็ไม่เห็นมีใครแต่งตัวถูกระเบียบสักคน”
“เออน่า! ฉันมีสัญชาตญาณ ผู้ชายส่วนใหญ่ที่นี่ก็ไม่มีใครไม่ชอบแข่งรถทั้งนั้นแหละ”เยซองพูดตัดบทก่อนจะมองหน้าฮยอกแจด้วยสายตาเว้าวอน
“อืมๆก็ได้ แต่ขอบอกก่อนนะว่าฉันไม่มีรถ”จบคำพูดฮยอกแจ เยซองค่อยๆคลี่ยิ้มออกอย่างคนได้ชัยชนะ ก่อนจะยักคิ้วให้ฮยอกแจข้างหนึ่ง
“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา...”
~ณเวลา19.30 ห้างชินกิ~
ดวงอาทิตย์ตกลับขอบฟ้า ท้องฟ้าแห่งยามราตรีเข้ามาแทนที่ ไฟจำนวนมากถูกเปิดขึ้นอย่างพร้อมกันบริเวณสองฟากข้างถนนเพื่อให้ความสว่างไสวกับค่ำคืนราตรี แสงสีที่สวยงามถูกประดับประดาตามตึกรามบ้านช่องเหมือนกับมีเวทมนต์เสกมันขึ้นมา สถานที่บันเทิงต่างๆเต็มแน่นไปด้วยวัยรุ่นจำนวนมากที่ออกมาปลดปล่อยความมันส์ให้กับชีวิตอย่างสนุกสนาน ร่างเล็ก ลี ฮยอกแจ หลังจากที่ก้าวขาลงมาจากรถประจำทางพร้อมกับเพื่อนใหม่ของเขา เยซอง ได้แต่จ้องมองภาพที่ปรากฏตรงหน้าด้วยความทึ่งสุดๆ ‘เหมือนกับความฝัน เรากำลังจะได้สัมผัสกับอิสระ...’
“เป็นไง ถึงกับอึ้งเลยดิ”เยซองถามฮยอกแจก่อนที่ฮยอกแจจะพยักหน้าตอบช้าๆ
“ฉันชักจะรักประเทศนี้แล้วสิ เออจริงด้วยรอฉันแป๊ปขอโทรศัพท์เดี๋ยว”ฮยอกแจพูดจบก่อนจะเดินออกมาจากบริเวณนั้น ที่มุมตึกฮยอกแจล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออกไปยังเบอร์ของซูจิน
ฮยอกแจถอนหายใจออกหน่อยๆเมื่อเขารู้ว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าคำพูดที่เขาจะเอ่ยออกไปนั้นมันคือ คำโกหก
“นั่นใครพูดน่ะ”เสียงจากปลายสายพูดขึ้นก่อนที่ฮยอกแจจะสูดหายใจเข้าปอดเพื่อรวบรวมความกล้า
“ผมเองฮะพ่อ ฮยอกแจ”
“อ้าวแกเองเหรอ ทำไมป่านนี้ยังไม่กลับบ้าน”ซูจินแกล้งถามลูกชายตัวแสบของเขา แม้เขาจะรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่ลูกเขาจะตอบต่อไปคืออะไร
“ผมมีเรียนพิเศษ คงต้องกลับดึกหน่อย พ่อไม่ต้องห่วงนะ แล้วผมจะรีบกลับ...”ฮยอกแจพูดก่อนจะกดตัดโทรศัพท์ทิ้งไป ฮยอกแจเดินกลับมาหาเยซองพลางยักคิ้วให้ข้างหนึ่งเพื่อจะบอกว่าเขาพร้อมแล้ว เยซองยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเอ่ย
“งั้นก็ไปกันเลย เพื่อน!!”
VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV
“เฮ้ยแกรู้ป่ะนี่คืออะไร”เยซองถามฮยอกแจขึ้นหลังจากพากันเดินมาถึงลานจอดรถชั้นหนึ่งของห้างชินกิ
“ลิฟท์ไง แหมแกถามเหมือนฉันโง่มากเลยนะ”ฮยอกแจตอบเยซองกลับอย่างกวนประสาท เมื่อเยซองชี้มือไปยังบานประตูลิฟท์แล้วถามเขา
“เออกูรู้แล้ว แต่ที่ถามเนี่ย แกไม่สงสัยเหรอว่าทำไมลิฟท์มันใหญ่กว่าปกติ”เยซองถามซ้ำอีกครั้ง ก่อนที่ฮยอกแจจะหันไปมองบานประตูลิฟท์อย่างพิจารณาอีกครั้ง
“สงสัยมีไว้บรรจุคนจำนวนมากมั้ง ห้างนี้คงมีคนเดินเยอะ”ฮยอกแจตอบด้วยสีหน้าเฉยชา จนทำให้เยซองต้องขยี้ผมตัวเองแรงๆแบบคนไม่ได้ดั่งใจ
“บรรจุพ่อมึงสิ นี่มันลิฟท์รับฝากรถแข่งเว้ย แมร่งโง่สุดๆ”เยซองย้อนฮยอกแจด้วยคำพูดกวนประสาท ฮยอกแจยังคงแปลกใจกับคำพูดที่เยซองเพิ่งบอกเมื่อกี๊ก่อนจะถามต่อ
“ฝากรถแข่งเหรอ เอาไว้เพื่อ?”
“เดี๋ยวก็รู้เพื่อนยาก...” เยซองตอบอย่างมีเลศนัยมันยิ่งทำให้ฮยอกแจสงสัยเข้าไปใหญ่
เยซองเดินตรงไปยังบานประตูลิฟท์ก่อนจะเอื้อมมือไปกดรหัสเลขซีเรียลของรถตัวเองที่บริเวณปุ่มเปิดประตูด้านล่าง ประตูลิฟท์เลื่อนออกจากกันอย่างช้าๆค่อยๆเผยให้เห็น Nissan skyline สีเหลืองที่ถูกเติมแต่งให้เป็นรถแข่งที่สมบูรณ์พร้อมลงสนามได้ทุกเมื่อ ฮยอกแจมองอย่างทึ่งๆเมื่อภาพตรงหน้าเขาคือรถสิบอันดับในฝันที่เขาอยากจะขับ ฮยอกแจหันไปมองหน้าเยซองที่ยืนยิ้มแบบมีความสุขและยักคิ้วให้เขาข้างหนึ่งอย่างกวนประสาท
“นี่รถนายเหรอO_o?”ฮยอกแจถามด้วยน้ำเสียงฟังดูไม่อยากเชื่อ
“เยสเซอร์ จะเพื่อนจ๋า”
“งั้นฉันขอลองขับหน่อยละกัน ... ขอกุญแจรถด้วย”ฮยอกแจพูดพลางสังเกตเห็นกุญแจรถมือเยซองก่อนจะรีบวิ่งไปแย่งมาไว้ในมือตัวเอง
“กูคิดถูกมั้ยเนี่ย เอามันมาเป็นสมาชิก-_-“เยซองบ่นกับตัวเองขณะที่ฮยอกแจวิ่งสีหน้าเบิกบานขึ้นรถไป ก่อนที่เยซองจะตามขึ้นไปนั่งฝั่งข้างคนขับ
-----------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วนะค่ะ หายไปนานนิดนึงไอ้คนแต่งมันไม่ยอมให้ลง -*-
ตอนนี้มาอัพแล้วอ่านแล้วก็เม้นท์กันหน่อยนะจ๊ะถ้ามีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกได้นะค่ะ
กดเม้นท์ กดโหวตบ้างก็ดีนะค่ะ แฮ่ๆ >^< แล้วจะมาลงให้อีก
อ่านให้สนุกนะค่ะ
ดิทๆ ; เอ่อที่บอกว่าลองไม่เห็นลองใช้อินเตอร์เน็ต เอ็กโพเรอล์ดูนะคือเราใช้อินเตอร์เน็ตเข้าดูอ่ะ
มันเห็นนะแต่ถ้าใช้พวกไฟร์ฟ๊อกซ์อะไรอย่างเงี้ยมันจะมองไม่เห็นอ่ะจ๊ะ
ตอนนี้แก้สีให้แล้วน่าจะมองเห็นแล้วแต่ถ้ายังมองไม่เห็นเม้นท์บอกได้เลยนะจ๊ะ
ไรเตอร์ต้องขอโทษจริงๆค่ะ >^<
ความคิดเห็น