คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : blackedition : 02
>>> N eL’ L <<<
NEED for SPEED
MOST WANTED
blackedition
02
-------------------------
ณ ถนนvv ย่าน vv
ล้อรถแท็กซี่โดยสารหยุดเคลื่อนลงบริเวณหน้าบ้านหลังหนึ่งตามคำสั่ง ฮยอกแจเปิดประตูรถออกก่อนจะก้าวเท้าลงจากแท็กซี่ แล้วยืนมองบ้านตรงหน้าสลับกับแผนที่ในมือเขาอย่างพิจารณา
“บ้านสีส้ม หลังคาสีขาว...ตรงเผง!! บ้านนี้แหละ ขอบคุณมากครับลุง...ไม่ต้องทอนนะครับ”ฮยอกแจจ่ายเงินค่าโดยสารก่อนที่จะเดินแบกกระเป๋าตรงไปยังประตูบ้าน
“พ่อครับๆๆ!!ผมฮยอกแจฮะ เปิดประตูให้ที”ฮยอกแจตะโกนเรียกผู้เป็นพ่อพลางแนบหูฟังกับประตูเพื่อฟังเสียงคนในบ้าน
“อ่อดมีทำไมไม่กด มารยาทน่ะมีมั้ย!!!”ลี ซูจินตะโกนบอกลูกตัวเองอย่างกวนประสาท
“แหม!ตัวเองมีมารยาทตาย ก็ตะโกนเหมือนกัน”ฮยอกแจเมื่อได้ยินคำตอบของพ่อก็แอบนินทาอย่างหมันไส้
“ฉันได้ยินนะ!!”ซูจินตะโกนบอกฮยอกแจอย่างรู้ทัน
“อะไรเนี่ยแก่แล้วยังได้ยินอีก!!”ฮยอกแจพูดเสียงดังกว่าเดิมอย่างจงใจเพื่อให้คนภายในบ้านได้ยินคำพูดของเขา
“ฉันได้ยินนะว้อย!!”
“ก็ผมตั้งใจให้ได้ยินอ่ะ!!”ฮยอกแจตะโกนกลับแบบไม่ยอมแพ้
“แกอยากเข้าบ้านมั้ย ไอ้ฮยอกแจ”ซูจินเริ่มขู่ฮยอกแจด้วยอารมณ์ที่เริ่มเหลืออด
“โฮ่!อะไรอ้า ขู่ด้วยวิธีอย่างนี้ไม่แฟร์เลย”
“แล้วไง กดอ่อดซะ!! แล้วจะเปิดให้”ซูจินยื่นคำขาดกับฮยอกแจแต่ก็คงจะไม่เป็นผล
“ผมมีเงินนะพ่อ ผมไปอยู่ที่อื่นก็ได้ แล้วค่อยหางานทำเอาก็ยังได้เลย คิดดูดีๆนะจ๊ะคุณพ่อจ๋า ฮิๆ”ฮยอกแจขู่กลับด้วยคำพูดที่เป็นต่อและน้ำเสียงที่กวนประสาท พลางหัวเราะซ้ำเติมอย่างคนมีชัย
“เออๆ ก็ได้ๆฉันเห็นแก่แม่แกนะ เปิดให้ก็ได้”ซูจินตอบตกลงด้วยน้ำเสียงฟังดูมีเชิงก่อนจะเปิดประตูให้กับฮยอกแจอย่างไม่ค่อยเต็มใจ บานประตูเลื่อนออกฮยอกแจมองหน้าผู้เปิดประตูด้วยสีหน้าแห่งผู้มีชัยชนะพร้อมด้วยรอยยิ้มอันกวนประสาทบนใบหน้าของเขา
“หวัดดีฮะพ่อ^^”
“เออๆ สวีดัด เข้ามาสิ”ฮยอกแจอมยิ้มให้กับท่าทางของพ่อตัวเอง คนที่มักจะไม่ยอมแพ้สิ่งใดเป็นง่ายๆถ้าไม่ถึงที่สุดและเขาก็คงจะเป็นลูกไม้ที่หล่นไม่ไกลต้น แต่ถึงแม้ว่าในทุกๆเรื่องที่ส่วนใหญ่ฮยอกแจจะเป็นฝ่ายชนะพ่อเขาแต่คงจะมีเรื่องเดียวที่พ่อเขาจะไม่มีวันยอมให้เด็ดขาด แข่งรถ...
“ผมนอนห้องไหนอ่ะ”ฮยอกแจถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาภายในบ้านพลางกวาดสายตามองรอบบ้านอย่างสำรวจ
“ประตูสีม่วงนั่นห้องแก”ซูจินบอกฮยอกแจก่อนที่ฮยอกแจจะพยักหน้ารับช้าๆ
“ขอบคุณฮะ”
“เดี๋ยวก่อน...”ซูจินเรียกฮยอกแจที่กำลังทำท่าจะเดินเข้าห้องไป ก่อนที่ฮยอกแจจะหันมาเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงเป็นเชิงถาม
“แกรู้นะว่าแกต้องอยู่ตามกฎของฉัน คือ ห้ามแข่งรถและก็มีหน้าที่เรียนแล้วกลับบ้านให้ตรงเวลาห้ามหนีไปแข่งรถเด็ดขาด ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะส่งแกไปอยู่บ้านสงเคราะห์เด็กมีปัญหา”ซูจินสั่งฮยอกแจด้วยน้ำเสียงจริงจังจนทำให้ ฮยอกแจต้องนิ่งไปอย่างใช้ความคิดก่อนที่จะพยักหน้าตอบช้าๆแล้วหันหลังเดินเข้าห้องไปเหมือนคนไร้วิญญาณ
กริ๊งงงงงๆๆ!!!เสียงจากกลไกการทำงานของเครื่องจักรขนาดเล็ก นาฬิกาปลุก ดังขึ้นปลุกฮยอกแจให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ห้วงความฝัน ฮยอกแจสดุ้งตกใจตื่นขึ้นก่อนที่จะใช้มือเล็กขยี้เปลือกตาตัวเองบางๆอย่างงัวเงีย แล้วเอื้อมมือไปกดปิดเสียงนาฬิกาปลุกไว้ด้วยท่าทางรำคาญ ก่อนจะเหลือบสังเกตเห็นชุดแบบฟอร์มนักเรียนสีดำแขวนอยู่หัวเตียงพร้อมกับโน้ตกระดาษบางอย่างที่แปะอยู่บนตัวเสื้อ
“ฉันต้องไปทำงานแต่เช้าข้าวเช้าคงต้องหากินเอง เตรียมชุดนักเรียนไว้ให้แล้วกับที่อยู่โรงเรียนบนกระดาษหน้าหลัง...โรงเรียนงั้นเหรอ เฮ้ย!งั้นนี่ก็สายแล้วอ่ะดิO_O!!”ฮยอกแจอ่านโน๊ตบนกระดาษก่อนที่จะรีบวิ่งลงจากเตียงเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว
ย่านvv
“โอ๊ยเหนื่อเว้ย!!ตกลงเรานั่งรถถูกสายมั้ยเนี่ย”ฮยอกแจตะโกนบ่นขึ้นกับตัวเองอย่างหงุดหงิดหลังจากที่นั่งรถไฟฟ้ามาลงถนนสายvvแต่กลับตามหาโรงเรียนไม่เจอ ร่างเล็กกวาดสายตามองรอบบริเวณด้วยอาการเหนื่อยหอบก่อนที่จะพบเข้ากับที่หมายที่เขากำลังตามหา ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างดีใจพลางคลี่ยิ้มออกอย่างโล่งอก ในที่สุดก็เจอ...
“อ้า!!นั่นไงโรงเรียน สุดท้ายก็เจอโว๊ย!!~เก่งเหมือนกันนะเนี่ยเรา”ฮยอกแจตะโกนขึ้นพูดอย่างดีใจก่อนจะรีบวิ่งตรงเข้าโรงเรียน
ฟอร์ดจีที รถแข่งที่รู้จักกันแถวหน้า ถูกขับเคลื่อนมาด้วยความเร็วเกินหยุดยั้ง ฮยอกแจที่กำลังจะก้าวขาซ้ายของตัวเองลงจากฟุตบาตเพื่อข้ามถนนไปยังโรงเรียน โดยไม่ทันสังเกตบางสิ่งบางอย่างที่กำลังพุ่งตรงมายังเขาด้วยความเร็วสูง ฮยอกแจเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อพบว่าเขากำลังจะถูกรถพุ่งเข้าชนในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า
“เฮ้ยยยยยยย!!!!!!!”ฮยอกแจร้องตะโกนอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจสูงสุด ผิดกับบุคคลที่อยู่ภายในรถเขาทำเพียงยกยิ้มมุมปากพร้อมกับท่าทางที่ดูเฉยชา มือซ้ายโยกเกียร์ก่อนจะดึงเบรกมือขึ้นด้วยความเร็วแล้วใช้ปลายเท้าแตะเบรกเพื่อเลี้ยงความเร็วของรถให้พอดี ก่อนที่จะหักพวงมาลัยไปทางซ้ายเพื่อเบี่ยงหลบร่างเล็กที่ยืนช็อคแข็งทื่ออยู่กลางถนน
ฮยอกแจที่หยี่ตาลงด้วยความหวาดเสียวรวมทั้งหัวใจที่หล่นไปอยู่ตาตุ่มด้วยความตกใจ ค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆเมื่อพบว่าร่างตัวเองยังไม่ได้ไปนอนอยู่ใต้ท้องรถและมีสภาพเละเป็นหมูสับ
“เฮ้อๆๆ!!ตายมั้ย ตายมั้ย”ฮยอกแจถามย้ำกับตัวเองด้วยอาการที่ยังช็อคอยู่และหัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก ด้วยความตกใจถึงที่สุด ร่างสูงของใครบางคนเปิดประตูรถออกก่อนจะก้าวเท้าลงมาจากรถ
ฮยอกแจค่อยๆเงยหน้ามองบุคคลที่เพิ่งก้าวลงจากรถอย่างพิจารณา ทรงผมที่กำลังนำเทรนมาแรงตอนนี้ถูกแต่งเติมด้วยสีเงินทั่วทั้งหัวและรับกันได้ดีกับใบหน้าคมเข้มของเขา แววตานิ่งเรียบถูกซ่อนอยู่ภายใต้แว่นดำ การแต่งตัวที่ทั้งทันสมัยและนำเทรน เสื้อกล้ามสีขาวถูกคลุมทับอีกหนึ่งชั้นด้วยเสื้อคลุมหนังดำใส่เข้ากับกางเกงสีดำพอดีรวมถึงรองเท้าหนังยี่ห่อแพงระดับหนึ่ง ฮยอกแจมองชายร่างสูงที่กำลังเดินมาทางเขาอย่างทึ่งๆเหมือนกับหลุดอยู่ในห้วงภวังค์ บ้านคงรวยมากแน่ๆดูจากการแต่งตัวและรถที่ขับ น่าอิจฉาเป็นบ้าเลย>_<
“เป็นอะไรรึเปล่าครับ...อ้าวนึกว่าผู้หญิง!!”คำพูดสุดท้ายที่ทำเอาฮยอกแจแทบจะตะโกนด่าคนตรงหน้าให้ไม่เป็นภาษา บังอาจมาก!!กล้าดียังไงถึงมาคิดว่าเราเป็นผู้หญิง ถึงตั้งแต่เล็กจนโตจะไม่เคยมีแฟนแต่ก็แมนทั้งดุ้นเว้ย!!! อย่างนี้มันดูถูกกันเกินไปแล้ว
“เฮ้ย!!นายมันจะมากไปแล้วนะเว้ย หน้าตาฉันมันเหมือนตุ๊ดตรงไหนห๊ะ”ฮยอกแจที่หลุดพ้นจากอาการช็คเมื่อครู่ ถามร่างสูงด้วยอารมณ์โมโห ถึงแม้ว่าอีกด้านหนึ่งของใจอยากจะถามคนตรงหน้าเหลือเกินว่าเขาทำได้ยังไง กับการหักหลบสิ่งของที่ขว้างหน้ารถโดยที่ขับมาด้วยความเร็วสูง ถ้าเป็นคนทั่วไปคงจะเหยียบเบรกหรือไม่ก็ขับชนแล้วหนี แต่นี่ไม่...
“ฉันไม่ได้ว่านายเป็นตุ๊ด แค่บอกว่านึกว่าผู้หญิง”
“เออนั่นแหละเหมือนกัน คิดว่าตัวเองหน้าตาแมนมากนักสิ ห๊ะ!!”ฮยอกแจตะคอกใส่ร่างสูงเสียงดังอย่างที่เริ่มโมโหเอามากๆ
“หึ! ถ้าไม่เป็นไรแล้ว ฉันขอตัวนะ...ลี ฮยอกแจ!”ฮยอกแจถึงกับอึ้งเมื่อร่างสูงพูดชื่อเขาถูกโดยที่ยังไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“น่ะ... นาย นายรู้ชื่อฉันได้ไง”ฮยอกแจถามก่อนที่ร่างยิ้มมุมปากแล้วใชนิ้วชี้ตรงไปยังป้ายชื่อนักเรียนของฮยอกแจที่ติดอยู่บริอกข้างซ้ายของชุดนักเรียน
“ส่วนชื่อฉัน ฮันคยอง เอาเป็นว่าถ้าหลังจากนี้นายเกิดอาการเลือดตกในหรืออะไรก็แล้วแต่โทรมาเรียกค่าเสียหายจากฉันเบอร์นี้ก็แล้วกัน...ไปล่ะ”ฮันคยองพูดจบก่อนจะยื่นนามบัตรให้กับฮยอกแจ ร่างสูงหันหลังเดินขึ้นรถไปก่อนจะขับรถออกจากบริเวณนั้นไปด้วยความเร็วเต็มพิกัดและหายไปในชั่วพริบตา
“โอ้โฮ!!นั่นรถ หรือจรวดว๊ะ เร็วโคตรเลย...หืม funnyผับเหรอ หมอนี่เป็นเจ้าของผับเหรอว๊ะ แล้วทำไมมันมีรถขับ ช่างเหออะแต่ว่าตอนนี้ ตายแล้วโว๊ย!!!สายอย่างแรง”ฮยอกแจที่อ่านนามบัตรเสร็จ ก้มลงมองนาฬิกาตัวเองก่อนที่จะรีบวิ่งตรงดิ่งเข้าโรงเรียนไปอย่างเร็ว
~funny bar~
“งาย ว่าไงเพื่อน ทำไมมาช้าล่ะ”เสียงทักทายฮันคยองเพื่อนซี้ ของชเว ซีวอนดังขึ้น เมื่อเห็นฮันคยองเดินเข้ามาภายในผับ
“ติดปัญหานิดหน่อยน่ะ แต่ก็ดีกว่าไม่มา”ฮันคยองตอบนิ่งๆด้วยสีหน้าท่าทางตามสไตล์ของเขาก่อนจะเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามซีวอน
“ส่งของ โอเคมั้ย”ซีวอนเริ่มถามฮันคยองขึ้น ก่อนที่ฮันคยองจะมองหน้าแล้วยิ้มให้หน่อยๆ
“เรียบร้อยซะยิ่งกว่าเรียบร้อย วันนี้แกจะไปชั้นจอดรถห้างชินกิมั้ย”ฮันคยองตอบก่อนจะย้อนถามซีวอนอย่างสงสัย
“ไปสิ แกก็รู้ว่าชั้นจอดรถที่นั่นลุงฉันสร้างขึ้นมาเพื่อให้ไว้เป็นสนามแข่งรถโดยเฉพาะ แล้วจะไม่ให้ ดีเคอย่างฉันไปได้ไง สาวๆก็เยอะอีกตั้งหาก”ซีวอนตอบด้วยสีหน้าและรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ จนทำให้ฮันคยองต้องยิ้มออกแบบรู้นิสัยเพื่อน
“ใครพูดอะไรถึงเรื่องผู้หญิงเยอะ”เสียงที่ทำเอาซีวอนถึงกลับตกใจนิดหน่อยเมื่อได้ยิน บุคคลที่ซีวอนเถิดทูลที่สุด ทั้งรักและคลั่งไคล้มากๆ ‘คิม ฮีชอล’ ซีวอนหันหลังไปมองร่างเพรียวที่กำลังเดินมาทางเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่เซ็กซี่บาดใจชายหลายๆคน ก่อนจะเดินมานั่งลงที่หน้าตักกว้างของร่างสูงแล้วค่อยๆสอดแขนยาวคล้องคอร่างสูงไว้ด้วยท่าทางที่เย้ายวน ฮันคยองยกยิ้มมุมปากขึ้นเมื่อมองภาพตรงหน้าที่เขาเห็นเป็นประจำอย่างเคยชิน
“เปล่าน่ะ เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วเหรอ”ซีวอนถามก่อนจะโอบเอวฮีชอลไว้ พลางมองหน้าร่างบางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ด้วยใบหน้าของทั้งคู่ที่อยู่ใกล้กันเพียงแค่ลมหายใจ
“นี่เอาไว้คืนนี้ได้มั้ยเรื่องของพวกนายน่ะ ฉันไม่อยากนั่งมองคู่อื่นทำกันต่อหน้าต่อตาว่ะ”ฮันคยองพูดขัดการกระทำของทั้งคู่ที่เริ่มจะล้ำลึกให้หยุดลง ด้วยน้ำเสียงและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“อืม ได้อยู่แล้วเพื่อน งั้นคืนนี้เจอกัน “ซีวอนบอกก่อนจะยักคิ้วให้ฮันคยองข้างหนึ่งอย่างร้ายกาจแล้วเดินออกไปตามด้วยฮีชอลที่หันมายิ้มอย่างเย้ายวนให้ฮันคยองเป็นการบอกลาก่อนจะเดินตามหลังซีวอนไป โดยที่มีลูกน้อง ซีวอนเดินตามคุมหลังไป
“ไอ้หมอนี่มันมีแฟนได้โดนใจจริงๆ ฮึ!”ฮั
นคยองพูดอย่างขำๆแบบเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินมาทิ้งตัวลงนอนที่โซฟารับแขกด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ---------------------------------------------
มาอัพแล้วน้า >< ช่วยกันเม้นท์หน่อยจิ มีแต่คนดูไม่ค่อยมีคนเม้นท์เลยอ่า ส่วนคนที่เม้นท์ขอบคุณจริงๆค่ะขอบคุณมากๆที่ช่วยเม้นท์นะค่ะ เม้นท์บอกกันด้วยนะค่ะว่าชอบหรือไม่ชอบตรงไหนบ้างจะได้นำไปปรับปรุงค่ะ ^^ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะค่ะจะมาอัพให้เร็วที่สุดค่ะ
ความคิดเห็น