[Identity V ] ทะลุมิติสุดป่วน วิ่งสู้(รัก)ฟัด ( OC&Prophet )(รีไรต์นิดหน่อย)

ลำดับตอนที่ #5 : เป็นใบ้ก็ใช่ว่าจะโต้ตอบไม่ได้นะ อิอิ

หลังจากที่ฉันเข้ามาเอากีต้าร์และแอมป์คู่ใจมาเช็กสภาพก่อนลงเล่นเกมเอาชีวิตรอดนั่น ฉันก็ตรงไปที่หน้าคฤหาสน์ทันที ทำไมต้องต้องเป็นตรงนั้นน่ะหรอ?...ฉันไม่อยากให้ใครเข้ายุ่งวุ่นวายตอนปรับเสียงน่ะสิ จริงๆก็ไม่ได้เรื่องใหญ่อะไรหรอก เพราะว่าด้วยความสามารถในการได้ยินของฉันอยู่ในระดับที่เรียกว่าหูผี ฉันเลยไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องวัดเสียงแพงๆนั้น ที่ผ่านมาก็ใช้สมาธิในการเปรี่ยบเทียบเสียงน่ะว่าเสียงมันเพี้ยงไปหรือเปล่า 

'เอาล่ะถึงแล้ว...เหลือเวลาอีกนิดหน่อยน่าจะพอกลับไปคฤหาสน์ทัน' เมื่อคิดคำนวจเสร็จเรียบร้อยฉันรีบลงมือปรับเช็กเสียงอุปกรณ์ทันที ด้วยความที่เวลามีไม่มากนักก็เลยเช็กได้นิดหน่อยก็ต้องกลับเข้าคฤหารน์ไปเพื่อรวมตัวเข้าเกม

ณ ห้องรอเข้าเกม

ฉันรีบวิ่งมาให้ทันเข้าเกมแล้วมายืนหอบเพราะความเหนื่อย

'แฮ่ก!ๆ ขอโทษที่มาช้าค่ะ'ฉันรีบก้มหัวขอโทษทุกคนในห้องโดยไม่ทันจะได้สบตา 

"ชักช้าแบบนี้คงได้กลับมาคนแรกแหง"เสียงแทงใจดำของเทรซี่กล่าวขึ้นมาเบาๆก่อนที่จะหันหน้าไปทางอื่น เฮ้อ...อยากจะพูดอะไรก็เชิญตามสบายเลย ฉันจะอยู่ในส่วนของฉันแล้วกัน= =

[อีก5นาทีเริ่มจะเริ่มขึ้น ขอให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม และคุณเรเวนนี่คือชุดหลักของคุณครับ]ทันทีที่เสียงประกาศจบลง ชุดของฉันก็ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนไป จากเสื้อกันหนาวมีฮูดกลายเป็นแจ๊คเก็ตผ่าอกแขนยาวถึงฝ่ามือแล้วมีรูสำหรับส่อนิ้วโป่งสีคราม 

เสื้อด้านในก็เป็นเสื้อกล้ามสีฟ้าอมเทาๆ กางเกงขายาวสีดำก็เปลี่ยนกางเกงขาประมาณหน้าตักสีดำ ถุงน่องขาวข้าง ดำข้าง ส่วนรองเท้าก็ยังคงเป็นคอมแบทสีดำเหมือนเดิม ฮูดก็ยังสวมไว้ที่หัวเหมือนเดิม แต่ทรงผมมัน...จะว่าไงดี ปกติฉันจะร่วมเป็นหางม้าต่ำๆแล้วปัดข้างออกมาจากฮูด แต่..นี่..มัน เป็นเปียแบบหลวมๆช่อใหญ่ๆแล้วมัดด้วยยางรัดผมรูปนกสีดำและเทามีแถมแอบมีเสียงกรุ๊งกริ๊งเบาๆด้วยแล้วปัดมันออกมาจากฮูด อืม...ตกลงสนุกมากมั้ยให้ฉันแต่งตัวแบบนี้น่ะ= =

"โอ้โห~น่ารักจังเลย"เอ็มม่าเข้ามาชมรอบๆตัวอย่างร่าเริงแล้วลองแตะตุ๊กตาที่ยางรัดผมด้วยนิดหน่อย

"จะว่าไป ถ้ามองจากด้านหลังนะจะเหมือนอิไลกับนาอิบนะเนี่ย ระวังสับสนล่ะ" ในขณะนั้น วิลเลียนก็พูดขึ้นจากด้านหลังของฉัน ซึ่งมันก็คล้ายกันอยู่นะ ถ้ามองไม่ดีอาจจะสับสนกันได้ แต่ที่แน่ๆ...ฉันจะไม่อยู่ใกล้นาอิบกับอิไลแน่นอน ทำไมน่ะหรอ? ก็ตูไม่อยากโดนตีโง่ๆแบบครั้งที่แล้วไง=[]=!!

"ชิ!..อะไรกัน"เทรซี่สถออกมาเล็กน้อยก่อนที่ในเวลาไม่นานพวกเราก็ถูกวาปไปคนล่ะที่ เมื่อลืมตาขึ้นมาก็ปรากฏว่าเรามาอยู่ในแมทช์รินทะเลสาบและฉันก็มาโผล่ตรงหน้าเครื่องถอนรหัสบนเรือพอดีก็ถือว่าโชคดีไป

'รีบถอนรหัสเลยดีกว่า'ฉันไม่รีรอรีบเข้าไปถอนรหัสทันที แต่ว่าเอาเข้าจริง มันยากกว่าที่คิดแฮะ =_=ตอนเล่นเป็นเกมก็ดูไม่ค่อยยากนะ แต่พอต้องมาถอนรหัสเองแล้วยากขึ้นกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย 

'ตึงๆ!'

'โอ๊ย!'ในขณะที่กำลังถอนรหัสอยู่นั้นก็มีเสียงระฆังขึ้นพร้อมกับออร่าสีแดงของหนึ่งในฮันเตอร์ที่ดูแล้วน่าจะเป็นตัวโจ๊กเกอร์ แล้วเป็นจังหวะเดียวกันที่ฉันถอนรหัสพลาดจนโดนไฟช็อต ให้ตายสิเจ็บเป็นบ้าเลยQ-Q แต่ว่าฉันต้องถอนรหัสเครื่องนี้ให้เสร็จอย่างน้อยก็ให้ได้สักครึ่งหนึ่งก็ยังดี เพราะตอนนี้เครื่องถอนยังไม่ถึงไหนแถมมีคนโดนตีไปแล้วด้วย ถอนให้เสร็จสักเครื่องก็ยังดี

'ตึกตัก!'ในจังหวะนั้นเองเสียงหัวใจก็เริ่มเต้นแรงขึ้นเป็นสัญญาบอกว่ามีฮันเตอร์อยู่แถวนี้ แต่ด้วยความเครื่องนี้ใกล้ซ่อมเสร็จฉันเลยเลือกที่จะปั่นมันต่อไปโดนไม่สนใจเสียงที่กำลังประท้วงอยู่นี่

'อีกนิดเดียว0=0'

"เจออีกตัวหนึ่งแล้ว"เสียงเย็นชาสุดขั่วกล่าวขึ้นจากทางด้านซ้ายของฉัน เมื่อหันไปมองก็พบกับฮันเตอร์แฝดนรกคนพี่ง้างแขนเตรียมฟาดร่มใส่ฉัน

'พึ่บ!'

'ผัวะ!'ภายในเสี้ยววินาทีที่ร่มฟาดลงมา เครื่องถอนรหัสก็ซ่อมเสร็จพอดี ก็ยังดีที่เสร็จทันถือว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มอยู่นะ ฉันรีบพุ่งตัวไปที่ขอบเรือเพื่อที่จะกระโดดหนีไปทางอื่นแล้วก็...

(เอานี้ไปแดกซะ=[]=!!)

'(เสียงโซโล่กีต้าร์ความดังระดับข้างบ้านลำไย)'หลังจากที่ข้ามขอบเรือมาแล้วกำลังจะพื้นฉันก็กดใช้สกิลไปครั้งหนึ่งเพื่อที่จะสตั้นชิเยียและด้วยความบังเอิญที่โจ๊กเกอร์อยู่ระยะสกิลพอดี หึๆยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว โชคดีไปนะ แบร่~ :P

"เสียงบ้าอะไรเนี่ย!!"<โจ๊ก

-------เดี๋ยวมาต่อให้-----------

ประกาศนิดดดด พอดีช่วงกะเวลาทำงานของไรต์ทั้งอาทิตย์นี้เป็นรอบบ่ายหมด....(ไรต์ต้องกลับบ้านเที่ยงคืนจนถึงวันอาทิตย์หรือไม่แน่)

แล้วไรต์พวกไม่ชอบเติมเงินโทรศัพท์บ่อย คงต้องบอกว่า...เราจะลงอีกครึ่งตอนช้าลงนะ =_= ขอโทษด้วย

---------รอหน่อยนะ----------

[นาอิบ Taik]

"เสียงเมื่อกี้..."ผมหยุดชะงักไปแปปหนึ่งเมื่อได้ยินเสียงกีต้าร์ที่โครตจะดังประมาณคนข้างบ้านยังได้ยิน อยู่แถวๆเรือ ซึ่งดูจากทรงแล้วน่าจะเป็นสกิลสตั้นฮันเตอร์ของยัยเรเวนเป็นแน่ มีคนเดียวที่ใช้คลื่มเสียงแบบนั้นเป็นสกิลในเกมนี้น่ะ

"นาอิบ เป็นไรไป ฮันเตอร์กำลังมาทางนี้หรอ?"เสียงของเอ็มม่าเอ่ยถามขึ้นในขณะที่มือยังถอนรหัสอยู่กับเทรซี่

"เสียงดังแบบนั้นพวกฮันเตอร์ไปแถวเรือแน่ รีบถอนรหัสกันเถอะ"เมื่อพูดจบยัยเทรซี่ก็ตั้งหน้าตั้งตาถอนรหัสต่อไปทันที ผมก็หันไปช่วยถอนรหัสด้วยเช่นกัน

'ยัยนั้นจะไหวมั้ยน่า'

'ตึก!ๆ'ในระหว่างกำลังถอนรหัสอยู่นั้น อยู่ๆก็มีเสียงฝีเท้ากำลังวิ่งมาทางนี้ ด้วยความสงสัยผมเลยเลิกถอนรหัสแล้วหันไปดูว่าใครกำลังมา ก็ปรากฏร่างเล็กที่แบกทั้งกีต้าร์และตู้ลำโพ(?)วิ่งหน้าตั้งแบบไม่คิดชีวิตพร้อมกับพวกฮันเตอร์ที่ไล่มาติดๆทั้งสองตัวเลย แถมสีหน้าพวกนั้นดูท่าทางจะโกรธเอาเรื่องด้วยสิ  =[]=ยัยนั้นไปทำอีท่าไหนมาวะ พวกฮันเตอร์ถึงได้โกรธแบบนั้น!!

"ฮันเตอร์กำลังมารีบหนีเร็--เอ๋?"ผมรีบหันไปเตือนพวกเอ็มม่าแต่ก็ต้องหยุดลงเมื่ออยู่ๆเรเวนก็ลดความเร็วลงแล้วหันหลังวิ่งสวนพวกฮันเตอร์ไปอย่างเฉียดฉิว ต้องการทำอะไรของยัยนั้นกัน

'พึบ!'ในขณะผมกำลังนึกสงสัยอยู่เครื่องถอนรหัสที่เอ็มม่ากับเทรซี่ช่วยกันถอนก็เสร็จพอดี

"นาอิบรีบเครื่องต่อไปเถอะ"เอ็มม่าเข้ามาเรียกให้ผมไปเครื่องต่อไปทัน แต่ว่า...ผมปล่อยยัยนั้นวิ่งล่อฮันเตอร์สองตัวพร้อมกันไม่ได้หรอก เพราะว่าไอ้ความเร็วในการวิ่งของยัยนั้นมันช้ากว่าพวกเราตั้งเยอะเลยนะ!ขืนปล่อยไปแบบนั้นยัยเรเวนโดนฟาดล้มในไม่ช้านี้แน่

"...ขอโทษนะเอ็มม่า ฉันต้องไปช่วยเรเวนหน่อยนะฮันเตอร์ทั้งสองตัวกำลังไล่ยัยนั้นคนเดียวอยู่น่ะ"ผมรีบบอกสถานการณ์ตอนนี้ให้เอ็มม่าฟังก่อนที่จะเตรียมตัวเข้าไปช่วยยัยเรเวนหนีจากพวกฮันเตอร์

"จริงหรอ! ระวังตัวด้วยนะ"

"เดี๋ยวสิ ถ้ายัยนั้นล่อฮันเตอร์อยู่แบบนั้นได้นานขนาดนี้ ทำไมเราไม่ใช้โอกาสนี้รีบถอนรหัสล่ะ"ในขณะที่ผมกำลังออกตัว เทรซี่ก็เข้ามาขวางทางแล้วให้เหตุผลที่ดูจะเข้าท่า แต่ว่า...สายตาแบบนั้นมันหมายความว่าไงเหมือนเธอจะไม่อยากให้ผมไปช่วยเรเวนเลยสักนิด ทะเลาะกันหรอ

"แต่เรเวนเค้า---"

"ก็จริงของเทรซี่ ยัยนั้นก็ถ่วนเวลาได้นานพอตัวอยู่"

"เห็นมั้ย รีบไปกั---"

"แต่ว่าเท่าที่ฉันเห็นความเร็วในการวิ่งแล้ว ยัยนั้นคงจะล้มในไม่ช้านี้แน่ พวกเธอรีบไปถอนรหัสกันเถอะ ยังเหลืออีกตั้ง4เครื่องเลยนี้"ผมรีบออกตัววิ่งตามเรเวนไปทันทีอย่างไม่ฟังคำพูดของใครทั้งสิ้น

'ตึง!'หลังจากที่ผมวิ่งมาได้แปปเดี๋ยว เสียงตีของหนึ่งในฮันเตอร์ก็ดังขึ้นพร้อมกับไอคอนของเรเวนที่เป็นรูปคนล้มลงไปแล้ว ชิ!นึกแล้วเชียว ผมรีบมองหาออร่าสีแดงทันทีเพื่อที่เข้าไปช่วยได้ทัน แต่ว่าสถานะตอนนี้ของเรเวนถูกจับมัดลูกโป่งแล้ว แบบนี้ก็หาตัวยากกว่าเดิมสิ

'ขอให้พามานั่งแถวๆนี้ด้วยเถอะ'

[เรเวน Taik]

"ให้ตาย สกิลยัยเซอร์ใหม่นี้ร้ายเอาเรื่องเลยนะ"เสียงทุ้มสุดเย็นชากล่าวขึ้นอย่างหงุดหงิดหลังจากที่นั่งเก้าอี้ประหารได้แล้ว ก็นะพอดีตอนลงพื้นฉันหันแสะยิ้มชั่วให้พวกฮันเตอร์ พอหายจากการสตั้นพวกนั้นก็เอาแต่ไล่ฉันไม่หยุด วิ่งผ่านเซอร์คนอื่นไปตั้งไม่ตี =-= จะตีฉันให้ได้อยู่คนเดียว เฮ้อ..รู้งี้ใส่เกียรหมาตั้งใจวิ่งอย่างเดียวไปเลยดีกว่า แต่ผลจากการที่พวกนี้ไล่แต่ฉันก็ทำให้เซอร์คนอื่นๆมีเวลาถอนรหัสมากขึ้นจนตอนนี้เหลือแค่อีก2เครื่องก็จะได้ออกกันแล้ว (- -)(_ _)(- -)แสดงว่าฉันสามารถทำประโยชน์ให้แก่เพื่อนร่วมทีมได้สำเร็จแล้ว ถึงจะไม่ถอนต่อแล้วไปงันหลุมแทนก็ยังดี แล้วดูเหมือนนายชิเยียจะเฝ้าเราซะด้วย กะอีแค่ยิ้มชั่วใส่ก็คิดจะส่งฉันกลับคฤหาสน์เลยหรอย่ะ=-=

"..แปลก เจ้าไม่คิดที่จะส่งเสียงร้องหน่อยหรอ?"จู่ๆนายโย่งขาวก็ย่อตัวลงมาในระดับเดียวกันแล้วถามที่พยายามดิ้นให้หลุดจากเก้าอี้(ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้=_=)

(ฉันไม่มีเสียงจะพูด จบมั้ย)ฉันมองบนก่อนที่จะตอบไปดีๆ เอาจริงๆถ้าถามมาดีๆฉันก็จะตอบไปดีๆ ยกเว้นแต่ว่าฉันจะอยากพูดจากวนประสาทเท่านั้นแหละ

"ไม่มีเสียง...ถ้างั้น"เค้าเว้นประโยคไว้พักหนึ่งก่อนที่ยื่นมือกดที่คอ จนฉันเริ่มคันคอขึ้นอย่างมาก

(แค่ก!ๆ....นะนายทำบ้าอะไรเนี่ย!!?ห๊ะ..เสียงฉัน"เมื่อพอได้ไอออกมาฉันเตรียมที่จะด่าคนตรงหน้าแต่ก็ต้องแปลกใจเพราะเสียงของฉันกลับมาแล้ว ได้ไงกัน!

"ปลดผลึกเสียงของเจ้าไง แต่เจ้าพูดได้แค่จนกว่าเกมจะจบเท่านั้น ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าไปทำอะไรมาเสียงของเจ้าถึงโดนผลึกไว้แบบนี้"

"เพื่อ?...นายทำไปเพื่ออะไร คิดจะติดสินบนฉันหรือไง ขอออกตัวไว้ก่อนเลยว่าฉันไม่ต้องการ"

"หึ ข้าก็ไม่คิดจะทำให้ฟรีหรอกนะ เพราะที่ทำไปก็เพราะว่าข้าต้องการ...เคล็ดลับการดูแลมือและเส้นผมของเจ้าน่ะ*-*"เมื่อสิ้นคำพูด ถึงกับทำฉันแทบจะพุ่ง=3= ไอ้เราก็พอเข้าใจนะว่าเป็นผีแก่เจ้าสำอาง แต่แบบมัน...เกินคาดสุดๆ ถึงจะอึ้งไปนิดที่ตานี่ถามเรื่องแบบนี้แต่ว่า อีกนิดเดียวฉันจะบินแล้วโว้ยยยย เครื่องถอนรหัสก็เหลือแค่เครื่องเดียว คนหนีลงหลุมไปแล้วสามคนบาดเจ็บสองแข็งแรงสองนั่งเก้าอี้ประหารแล้วกำลังจะบินอีกหนึ่ง ฉันคงไม่มีอารมณ์เรื่องพรรค์นั้นหรอกนะ=[]=! ลาก่อนเจอกันที่คฤหาสน์แล้วกันนะ แต่ขอพูดอีกเรื่องหนึ่งนะ

"ตกลงนายจะมาช่วยฉันหรือนั่งเสือกเรื่องชาวบ้านกันห๊ะ!ไอ้ชาเขียว!!"ฉันหันไปตะโกนเสียงแปดหลอดไปทางที่นาอิบซ่อนตัวอยู่อย่างหัวเสีย จริงๆหมดนั้นมาตั้งแต่เลือดเหลือแค่หนึ่งในสี่แล้ว แต่ไม่ยอมเข้ามาสักทีแล้วยิ่งได้ยินให้สิ่งชิเยียพูดถึงกันไปนั่งขำกันเลยทีเดียว= =

"...รู้แล้วน่า!!รอนิดรอหน่อยไม่หรือไง!"ร่างสูงก็พุ่งเข้ามาที่เก้าอี้อย่างว่องไว

'ผัวะ!'นาอิบโดนตีไปทีหนึ่งก่อนแต่ก็ยังไม่ล้มในทันที

"หลุดแล้วรีบเผ่นเถอะ"เมื่อฉันหลุดออกจากเก้าอี้อย่างฉิวเฉียด(อีกแล้ว) ก็ตามแบบเดิมนาอิบรีบดึงแขนของฉันแล้วพาวิ่งทันที และคราวนี้ฉันก็ตั้งใจวิ่งแบบเดิม

'ผัวะ!'ในระหว่างที่กำลังวิ่งหนีชีเยียอยู่ จู่ๆก็มีเสียงเหมือนใครถูกตีในระยะ10เมตร (เวอร์=-=)และไอคอนของเทรซี่ก็เปลี่ยนไปเป็นรูปคนล้มในทันที ออร่าสีแดงปรากฏขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากเรือมากนักน่าจะเป็นแถว...เครื่องถอนรหัสหน้าประตูไม้=_=...เอ่อไม่รู้หรอกนะว่าไปถอนรหัสหรืออะไรแต่อย่างน้อยก็ระวังตัวหน่อยก็ดี

"นี่หลุมมันอยู่ไหนพอจะรู้มั้ย"ฉันหันไปนาอิบที่นั่งให้ฉันช่วยรักษาอยู่อย่างสงสัย คาดหวังคำตอบที่จะออกมาจากปากจะเป็นคำตอบดีๆแต่..

"จะไปรู้กับเธอหรอ=-=เห็นตอนวิ่งฮันเตอร์อยู่ก็วิ่งตามช่วยเลย"เฮ้อ..ฉันไม่น่าคาดหวังจากหมอนี้เลยให้ตายสิ

"เอาจริงดิแล้วปล่อยให้ฉันนั่งอยู่แบบนั้นจนจะบินแล้วเนี่ยนะ=[]=!ให้ตายสิ"ฉันบ่นพร้อมกันดึงแก้มนายนาอิบเล็กน้อยก่อนที่รักษาพอดี

"นายไปหาหลุม เดี๋ยวฉันไปช่วยเทรซี่เอง"เมื่อรักษาตัวเสร็จฉันออกคำสั่งให้น่อิบไปหาหลุดแล้วฉันจะช่วยเทรซี่เอง ถึงนางจะไม่ชอบฉันเพราะนายก็เถอะ=_=

"แน่ใจนะ เธอกับเทรซี่คงจะ...."

"ถึงฉันไม่ค่อยถูกกับยัยนั้นแต่ในเกมก็พากันรอดไปด้วยกันสิจริงมั้ย อีกอย่าง สกิลฉันยังเหลืออีกตั้ง7ครั้ง รอแค่10วิก็ใช้ได้แล้ว ไปเถอะ"ฉันหันหลังเตรียมวิ่งไปช่วยยัยสาวช่างกลทันที ดูจากทรงแล้วโจ๊กเกอร์น่าจะเฝ้า ก่อนที่จะไปฉันตั้งตู้แอมป์แอบๆไว้แถวนี้ก่อนที่จะพุ่งตัวไปที่เก้าอี้ที่เทรซี่นั่งอยู่แล้วโจ๊กเกอร์ที่หันมาเตรียมจะพุ่งมาตีฉันแต่ว่านะ...

"หนวกหูหน่อยนะเทรซี่"

'ตึง!!!'หลังจากที่กดใช้สกิลไปแล้วเสียงกีต้าร์ของฉันก็ดังขึ้นดังกว่าปกติเพราะรอบนี้ฉันกดชาร์ตเอาไว้ก่อนแล้วดูเหมือนว่าโจ๊กเกอร์จะสตั้นนานกว่าเดิม น่าจะระดับดังไปสามบ้านแปดบ้าน

"เสียงบ้านี่อีกแล้วหรอ!"

"....@-@.."<เทรซี่ 

"อุ๊ย! โทษที ช่วยเลยแล้วกัน"เมื่อตัดสินใจแล้วฉันรีบเข้าไปช่วยเทรซี่ออกมาก็จับนางอุ้มท่าเจ้าหญิงแล้วเผ่นไปโลด ระหว่างนั้นก็กดใช้สกิลตู้แอมป์ล่อให้ฮันเตอร์หลงทิศนิดๆ แล้วตัวเองวิ่งไปอีกทางหนึ่งอย่างน้อยก็ถ่วนเวลาได้บ้าง 

"เรเวนทางนี้!"ในขณะที่วิ่งวนไปมาอยู่พักหนึ่งก็มาเจอกับเอ็มม่า และ นาอิบยืนโบกมือไปมาเรียกฉันอยู่ตรงแถวซากเรือที่อยู่ไม่ไกลจากประตูทางออกเท่าไหร่ 

'You go first'ฉันกดส่งข้อความให้พวกนั้นลงไปก่อน ซึ่งเอ็มม่าพยักน่ารับแล้วกระโดดลงไปในหลุม แต่นาอิบก็ยังคงยืนอยู่จนฉันวิ่งใกล้ถึงตัว แต่...

"เรเวนข้างหลัง!!"นาอิบตะโกนเสียงดังแล้วชี้ไปข้างหลังฉันที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามีฮันเตอร์ไล่ตามมา

'วืบ~'แต่ก็ตีพลาดไปถือว่าโชคดีรอบที่สามของฉัน แต่อย่าพึ่งวางใจรีบวิ่งเถอะ=-=

"นาอิบ!รับ!"ฉันโยนร่างของเทรซี่ให้นาอิบทันทีเมื่อรับได้แล้ว แต่ฉันเบรกไม่ได้แล้ว ก็เลย...

ไปเลย

'ปึก!'เผลอผลักนาอิบให้ลงไปในหลุม 

"อุ๊ย!"เมื่อเห็นว่านาอิบลงหลุมไปแล้วฉันก็รีบหลบการโจมตีของชีเยีย จากนั้นก็เผ่นไปทางอื่นโดยไม่ลืมที่จะใช้สกิลอีกครั้ง

"ไม่ยอมโดนอีกหรอก"ไม่นานร่างของชีเยียก็เปลี่ยนไปเป็นปาเยียแทนแล้วเปิดใช้สกิลทันทีเป็นจังหวะเดียวกันที่ฉันใช้สกิลพอดี

'บึ้ม!'หลังจากที่ใช้สกิลคลื่มเสียงปะทะกันก็เกิดการระเบิดขึ้นเล็กน้อย ร่างของฉันปลิวไปกระแทกกับต้นไม้เข้าอย่างจัง บอกเลยว่าโครตเจ็บQ.Q แล้วดูเหมือนจะกระแทกแรงไปหน่อยก็เลยไปแผลเพิ่มที่หางคิ้ว

"ต้องรีบ..หนี..โอ๊ย!"ในขณะที่กำลังจะลุกขึ้นเพื่อเตรียมแต่ก็รู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าข้างขวาสุดๆ แล้วแขนซ้ายก็ขึ้นไม่ขึ้นอีกคิดว่าไหล่น่าหลุด ถึงอย่างฉันก็ต้องหนีไปจากตรงนี้ให้ได้ล่ะวะ =_=

แล้วจะไปทางไหนก่อนดี 

'หวอออ!'ในขณะที่กำลังคิดว่าจะหนีไปทางไหนดีเสียงสัญญาเตือนว่าสามารถไปเปิดประตูได้แล้ว แต่ใครเป็นคนถอนเครื่องสุดท้ายล่ะ ฉันเงยหน้ามองไอคอนที่เหลืออยู่สองอันที่ยังไม่ออกประตูไป มีฉันและอิไล 

"หมอนั้นยังไม่ไปอีกหรอเนี่ย"ฉันแอบบ่นนิดหน่อยก่อนที่จะลากสังขารตัวเองไปยังประตูทางออกที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที ดูเหมือนว่าเพราะขาเจ็บเลยเดินช้าลง ฉันต้องเลือกปลดไอเทนออกทั้งหมดเพื่อที่จะได้เดินเร็วขึ้น ถึงมันจะเสี่ยงแต่ก็ต้องวัดดวงกันล่ะอย่างน้อยก็เพื่อตัวเองล่ะนะ 

"โอ็ย...อดทนไว้เรเวน อีกนิดเดียว"ฉันพยายามข่มความเจ็บปวดเอาไว้แล้วเร่งมือส่งรหัสต่อไป จนในที่สุดประตูก็เปิดออก  ตอนนี้สิ่งที่ฉันทำได้ก็มีแค่เดินออกไปให้เร็วที่สุดเท่านั้น วิ่งไม่ได้ถ้าขืนวิ่งไปล่ะก็มีล้มแน่

'พึ่บ!'ในขณะที่ฉันกำลังลากสังขารตัวเองอยู่เสียงพับไม้ก็ดังขึ้นใกล้ๆเมื่อหันไปมองก็พบว่าอิไลกำลังโดนโจ๊กเกอร์ไล่มาทางนี้อยู่ เอาไงดีล่ะไปช่วยดีมั้ย แต่ตัวเองยังจะเอาตัวไม่รอดเลยนะ 

'ทำไงดีล่ะ  อ่ะจริงสิ ยังมีไอ้นั้นอยู่นี่!'เมื่อคิดออกแล้วฉันก็รอจังหวะที่อิไลพันจากสายตาโจ๊กเกอร์ได้แล้วค่อยกดใช้สกิลตู้แอมป์ที่ยังไม่โดนพังทันทีเพื่อที่จะล่อให้โจ๊กเกอร์ไปทางอื่นแล้วให้อิไลหนีมาทางนี้ได้

"สำเร็จ!"

'ผัวะ!'ในภายเสี่ยววินาทีแห่งความหวังของฉันกลับถูกดับลงด้วยแรงฟาดของฮันเตอร์ที่เข้ามาอย่างไม่ทันรู้ตัว ฉันรู้สึกได้ถึงร่างกายที่กำลังอยู่กลางอากาศก่อนที่จะร่วงลงพื้นไปนอนแน่นิ่งอย่างช่วยไม่ได้

"เสียใจด้วย แต่ฉันต้องขวางเธอให้ได้"เสียงทุ้มแต่ฟังดูก้าวร้าวกว่ากล่าวขึ้นก่อนที่จะเดินเข้าอย่างช้าๆ ตอนนี้ภาพที่ฉันเห็นมันพร่ามัวไปหมดดูไม่ออกว่าคนตรงหน้ามีสีหน้าแบบไหนแล้วเสียงที่ได้ยินชัดแจ๋วมาตลอดก็เริ่มเบาเรื่อยๆพร้อมกับสติ...อัน..น้อย..นิด

[อีไรต์ Taik]

หลังจากที่ร่างเล็กนอนแน่นิ่งไป ทางฮันเตอร์ร่างสูงในชุดดำก็เริ่มใจเสียอย่างบอกไม่ถูก เพราะที่ผ่านมาพวกเซอร์ไม่เคยล้มลงนอนนิ่งแบบนี้มาก่อนถึงเค้าจะชินชากับการล่าแล้วคิดว่าเป็นเกมที่เมื่อจบเกมก็จะใช้ชีวิตแบบปกติถึงจะไม่สามารถพูดคุยกับพวกเซอร์ก็เถอะ แต่แบบนี้มันไม่ปกติหลังจากตีลงไปแล้วคิดว่าจะติดสถานะล้มลงคลานมึนนิดๆแบบเซอร์คนอื่น

"พี่ชิเยีย ผมว่ามันแปลกๆนะ"

'อืม..แปลกมาก'

อีกด้านหนึ่งร่างสูงในชุดคลุมยาวสีดำพยายามวิ่งตรงไปที่ประตูเพื่อที่จะไปสมทบกับอีกคนที่เปิดประตูรอไว้แล้ว แต่ก็ต้องช็อกสุดขีดเมื่อมาถึงก็พบว่าคนที่เปิดประตูรอเอาไว้นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นโดยที่ไม่มีเงาของฮันเตอร์เลย ร่างสูงรีบตรงเข้าไปดูอาการของอีกฝ่ายทันที โชคดีที่เธอยังหายใจแต่ก็เบาจนน่าเป็นห่วง

"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่"ร่างสูงไม่รอช้า ค่อยๆอุ้มร่างที่ไร้สติขึ้นแล้ววิ่งออกประตูเพื่อกลับยังคฤหาสน์ทันที โดยที่มีอีกหนึ่งร่างสูงที่หลบอยู่หลังก้อนหิน มองไปยังคนที่วิ่งออกไปได้ไม่นาน 

"ทำแบบนี้ถูกแล้วใช่มั้ย พี่"

'อืม แล้วหลังจากนี่เราคงต้อง คุยกับผู้ดูแลหน่อยแล้วล่ะ'

----------------จบตอน---------------

กว่าจะตัดจบได้แทบตายเลย=-=นะ อัพดึกหน่อยนะรอบนี้....ฝันดีzzZZ